Chapter 460 โชคร้าย!
จุนซ่างเซียวรู้ว่า สังหารสามกษัตริย์ยุทธ์ไป ฝ่ายตรงข้ามต้องสืบความแน่ ทว่ากับไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้.
เป็นไปได้ว่า ขณะที่เขาสังหารสุ่ยถิงเฟิง ฝ่ายตรงข้ามคงติดต่อกับจักรพรรดิยุทธ์ไว้แล้ว ทำให้เขาบินตรงมาด้วยความเร็วสูงขนาดนี้.
มีวิชาลับที่ใช้ติดต่อกันอย่างงั้นรึ?!
ที่จริงเจ้าสำนักจุนคงไม่รู้ว่า หลังจากที่จวงหยงตายแล้ว นิกายหลิงหยวนก็รับรู้เรียบร้อยแล้ว.
สุ่ยถิงเฟิงที่หนีออกมา ได้ใช้วิชาลับส่งข้อมูลกลับไป บอกกล่าวถึงความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม!
ระบบเอ่ย “โฮสน์สังหารสามกษัตริย์ยุทธ์ ก็เหมือนกับโฮสน์ที่ศิษย์ถูกรังแกนั่นล่ะ เป็นโฮสน์ก็ต้องเดินทางมาเหมือนกัน.”
หากไม่อยู่ในสถานการณ์อันตราย จุนซ่างเซียวคงจะเถียงออกไปอย่างแน่นอน.
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบหาวิถีหนีเร็วเข้า!”
“ด้วยสนามพลังของจักรพรรดิยุทธ์เวลานี้ ถึงมีปีกก็หนีไม่พ้น.”
บัดซบ ยังไม่รีบอีก ทำไงดี ข้าใช้ดาบหนานโชวได้ใหม!
ระบบที่สาดน้ำเย็นใส่ในทันที “ด้วยความแข็งแกร่งของโฮสน์เวลานี้ ดาบหนานโชวก็ไม่สามารถที่จะจัดการเกี่ยวกับสนามพลังวิญญาณของจักรพรรดิยุทธ์ได้.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่สึกหมดเรี่ยวแรง ไล่หลังมาแล้ว ร่างกายของเขาที่เวลานี้รู้สึกหนักราวกับแบกภูเขาเอาไว้!
แม้นว่าเขาจะฝึกฝนแรงโน้มถ่วงที่หอฝึกฝน สามารถที่จะใช้ได้บ้าง ทว่าสนามพลังวิญญาณนี้ ทำให้ความเร็วของเขาช้าลงด้วย แม้แต่ไม่สามารถที่จะหลุดออกจากพื้นที่กดทับนี้ได้เลย.
จบ จบสิ้นแล้ว.
ชีวิตน้อย ๆ ของข้าจบสิ้นแล้ว!
ในความสิ้นหวัง จุนซ่างเซียวที่จู่ ๆ ก็นึกอะไรได้ทันที ของขวัญมือใหม่ชิ้นสุดท้าย เขายังไม่ใช้ ยันต์หลบหนี.
ก่อนหน้านี้ จุนซ่างเซียวที่เคยคิดมาตลอด เขาที่เป็นสำนักไท่กู่จิ้ง ถึงจะถูกทุบ รังแก ทำให้อับอาย เขาก็จะยืดอกไม่หลบหนีโดยเด็ดขาด.
เป็นบุรุษต้องมีความอดทน.
เป็นบุรุษต้องยืดอกแบกรับทุกสถานะการณ์!
“ฟิ้ว!”
จิตสัมผัสของเขาที่เข้าไปในแหวน คว้ายันต์หลบหนีเอาไว้!
ฟู่ ฟู่----
ในเวลานี้ จักรพรรดิยุทธ์ที่อยู่ห่างไม่ถึงสิบลี้แล้ว ความเร็วนี้มัน ฉีกอากาศข้ามภูเขามาแล้ว!
“ไอ้หนู ตาย!”
เสียงคำรามด้วยความโกรธที่ดังขึ้น ฝ่ามืออากาศที่ปรากฏขึ้นพุ่งมาในทันที.
บนท้องฟ้าบนศีรษะของจุนซ่างเซียว พลังวิญญาณที่รวมตัวกันเสียงดังโหยหวน ฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น.
ฟู่ ฟู่-
เสียงสายลมที่ดังหวีดหวิว พลังอำนาจที่น่าเกรงขามผลักดันกวาดม้วน แหวกอากาศออกไปด้านหลัง.
หลังจากตัดผ่านระดับเป็นกษัตริย์สองวิถี ยุทธ์และกระบี่ เจ้าสำนักจุนก็รู้สึกตัวเองสุดยอดมาก ทว่าในเวลานี้เขาต้องตื่นตะลึงที่เห็นจักรพรรดิยุทธ์ควบคุมพลังฟ้าดินได้อย่างง่ายดาย นี่มันแตกต่างกับเขาราวกับสวรรค์และปฐพีเลย!
ฟู่ ฟู่-
ฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์ล่วงหล่นลงมา เห็นแต่ไกล ฝ่ามืออากาศที่ใหญ่ยักษ์บีบทับลงมาอย่างดุร้าย ราวกับภูเขาลูกใหญ่กำลังหล่นลงมา.
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเร็วมาก จุนซ่างเซียวแม้นว่าจะถือยันต์หลบหนีในมือแล้ว ทว่าเขายังไม่ได้บดมัน.
หากในเวลานี้ เขาไม่มีวิธีหลบหนี ดูเหมือนว่าเขาคงต้องตาย ต้องไปร้องเพลงในนรกแหงม ๆ.
จุนซ่างเซียวที่หัวใจเต้นแรง เหงื่อที่ไหลออกเป็นสาย ใบหน้าที่บิดเบี้ยว.
เพราะแรงกดทับของสนามพลังวิญญาณ และความตายที่ใกล้เข้ามา!
ตาย.
จุนซ่างเซียวที่ตระหนักได้ดี.
ดังนั้น เขาจึงรู้ดีว่า มีชีวิตนั้นสำคัญขนาดใหน!
บิดายังไม่นำพาสำนักให้ยิ่งใหญ่ที่สุดเลย ยังไม่ลาจากการเป็นหมาโสดเลย แล้วจะมาตายที่นี่อย่างงั้นรึ?!
“แก๊ก!”
ยันต์หลบหนีที่ถูกบดไปในทันที.
เปรี้ยง!
ท้องฟ้าที่สว่างแจ้งสดใสไร้เมฆ ทันใดนั้นก็เกิดสายฟ้าฟาดไปทั่วอากาศ แม้แต่ฉีกเป็นรอย เกิดช่องว่างขนาดใหญ่.
ฟิ้ว---
รอยแยกขนาดใหญ่ที่ปรากฏ ทันใดนั้นปรากฏเหมือนมีอุกกาบาตพุ่งผ่านออกมา.
จักรพรรดิยุทธ์ขณะที่กำลังโจมตีจุนซ่างเซียว ภายในใจที่รู้สึกไม่ดี เงยหน้าขึ้น ตกใจขึ้นมาในทันที.“แย่แล้ว.......”
ตูมมมมมมมมมมม!
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ภูเขาที่ใหญ่ทันใดนั้นกลายเป็นหลุมใหญ่ พื้นดินที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงกินรัศมีหลายร้อยลี้ เหล่าสัตว์ร้ายที่วิ่งกระจายไปทั่วทิศด้วยความตกใจ.
“เกิดอะไรขึ้น?”
“แผ่นดินไหวอย่างงั้นรึ?”
เมืองที่ใกล้ที่สุด เหล่าชาวยุทธ์และประชาชนถึงกับหยุดชะงัก จ้องมองเงยหน้าขึ้นไปยังทิศทางของเสียง ทว่ากับไม่พบกับสิ่งใด.
ห้วงอากาศที่ฉีกขาดบนท้องฟ้าหายไปก่อนแล้ว ทุกอย่างกลับคืนสู่ปรกติ ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น.
สถานที่นี้ก่อนหน้านี้จุนซ่างเซียวยืนอยู่ ทว่าเวลานี้กลายเป็นหลุมใหญ่ เพราะมีบางสิ่งถูกอุกกาบาตชนแล้วหล่นลงมา!
“น่า...น่ารังเกียจ....”
ใต้หลุม เสียงที่อ่อนแรงดังขึ้น แขนของเขาที่ยกขึ้นจับปากหลุม คลานขึ้นมาช้า ๆ.
เสื้อผ้าทั่วร่างที่ขาดวิ่น เผ้าผมกระเซอะกระเซิง.
ร่างกายของเขาที่เต็มไปด้วยบาดแผล ราวกับว่าถูกข่วนไปทั่วร่าง.
นี่คือพื้นที่ที่จุนซ่างเซียวอยู่ ทว่าตอนนี้ไม่อยู่แล้ว แม้แต่จักรพรรดิยุทธ์ของนิกายหลิงหยวนก็ ถูกกระแทกจนจมลงไปในหลุมที่ใหญ่ยักษ์.
จุนซ่างเซียวที่หายไปนั้น เพราะว่าเขาได้บดขยี้ยันต์หลบหนีจากไปแล้วนั่นเอง.
จักรพรรดิยุทธ์ ชั่วระยะเวลาที่เขาถูกอุกกาบาตชน หล่นลงมาบนพื้น ทำให้เขาหมดสติไปทันที.
หมายความว่าอย่างไร?
ง่ายมาก.
ชั่วระยะเวลาที่มิติฉีกขาด ก็มีริ้วแสงเส้นหนึ่งพุ่งออกมา กระแทกร่างเขาปลิวกระเด็นไปเลยทีเดียว.
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนแม้แต่จักรพรรดิยุทธ์ยังไม่สามารถที่จะป้องกันได้ทัน.
“ฟู่....ฟู่......”
พื้นที่ดังกล่าว ชายที่ผมเผ้ารุงรังที่กลิ้งไปมาบนพื้น หายใจหอบ ๆ จากนั้นก็จ้องมองไปบนท้องฟ้า “นี่ข้าชนอะไรไป คนรึ?......เป็นเขาที่โชคร้ายเอง.”
จากคำพูด ไม่จำเป็นต้องเดา ริ้วแสงที่ชนจักรพรรดิยุทธ์จนสลบไป ก็คือเขานั่นเอง.
กล่าวได้ว่า.
ขณะที่เขาบินออกมาจากมิติที่แตกร้าว เขาก็ชนเข้ากับยอดฝีมือของนิกายหลิงหยวนอย่างพอเหมาะพอเจาะ.
เป็นไปได้ว่า ขณะที่จุนซ่างเซียวบดยันต์ ทำให้ห้วงมิติฉีกขาด จึงทำให้ใครบางคนหลุดออกมาจากห้วงมิตินั่นเอง.
“กึก แก๊ก---”
ชายที่ผมเผ้ารุงรัง กำหมัดแน่น เขาที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว “บังคับบีบจนพลังบ่มเพาะข้าล่วงหล่น จนต้องหนีมายังดินแดนเบื้องล่าง แค้นครั้งนี้ข้าต้องเอาคืนแน่!”
ขณะที่กล่าวเสร็จ เขาที่เริ่มตัดเฉือนเนื้อที่ไหม้และขาดวิ่นออก ก่อนที่จะเริ่มรักษามันทำให้ร่างของเขาที่เป็นผู้ใหญ่ กลายมาเป็นเพียงผู้เยาว์ช้า ๆ.
“ผลของพลังบ่มเพาะหดหาย ทำให้ร่างกายของข้ากลายเป็นเด็กอีกครั้งอย่างงั้นรึ?”
“ยังโชคดีที่ข้ายังมีกายาเหล็กไหล ทำให้กล้ามเนื้อของข้าแข็งแกร่ง ถือว่ามีประโยชน์ไม่น้อย.”
ชายคนดังกล่าว ที่แววตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
“ทั้งหมดนี้ เพราะ...เพราะ....”ร่างของเขาที่สั่นสะท้านด้วยความโกรธ ตะโกนออกมาเสียงดัง “มารดาเถอะ ใครมันขโมยส่วนที่เหลือของวิชาแสงเจ็ดสีทำลายล้างของข้าไป ทำให้ข้าต้องโชคร้ายถึงเพียงนี้!”
