807-810(ฟรี)

บทที่ 807 ต้นแบบเปิดเผย

ในฐานะคนธรรมดา ฉันจะเข้าไปหาพวกเขาเพื่อติดเงินผีไว้บนพวกเขาได้อย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผีโจมตีฉันเพราะกลัวถูกเปิดเผย?

ฉันคงไม่ถูกฆ่าใช่ไหม?

ในขณะนี้ เว่ยหยวนซวน รู้สึกแทบจะน้ำตาไหลด้วยความกังวล

ถึงกระนั้น เขาก็ยังอยากจะลอง ดังนั้นด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เขาพูดกับเฉินกงว่า "พี่เฉิน ผมเป็นแค่คนธรรมดา คุณช่วยทำแทนได้ไหม"

แม้ว่าเขาจะพูดไม่จบประโยค แต่ใครจะมองผ่านความเข้าใจของเขาไม่ได้ล่ะ? เห็นได้ชัดว่าเขากลัวความตายและไม่กล้าเข้าใกล้เงินผีด้วยตัวเอง

"ติดมันถ้าคุณต้องการ!"

เฉินกงปฏิเสธ ไม่ยอมเข้าใกล้และติดเงินผีไว้ที่เฉียนเฉียนทั้งสอง เขาเองก็กลัวว่าจะถูกโจมตีกะทันหันเช่นกัน แม้ว่าจะมีเงินผีคอยปกป้องเขาจากการโจมตีของผี แต่ความกลัวโดยธรรมชาติของการตกเป็นเป้าหมายของผีก็ยังยังคงอยู่ เป็นเรื่องปกติที่จะต่อต้านโอกาสที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่มีใครอยากสัมผัสประสบการณ์ความหวาดกลัวจากการจู่โจมอันน่าสยดสยอง

"อะไรนะ?"

เว่ยหยวนซวน เกือบจะร้องไห้

จากนั้นหยางเถาก็พูดขึ้นว่า "เอาเลย ติดพวกมันไว้ ฉันจะควบคุมพวกเธอทั้งสองเพื่อไม่ให้ขยับ ด้วยวิธีนี้ คุณจะไม่ถูกโจมตีกะทันหัน"

เว่ยหยวนซวน รู้สึกมั่นใจกับคำพูดของเธอ

“โอ้ โอเค ขอบคุณ คุณหยาง!”

เกาหมิง, เหม่ยลี่, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น มองดูด้วยคิ้วย่น ความจริงก็คือ พวกเขายังเก็บงำความคิดในการใช้ความพยายามของ เว่ยหยวนซวน ในการติดเงินผีเพื่อทดสอบเพื่อดูว่าผีที่ปลอมตัวเป็น เฉียนเฉียนจะตอบสนองต่อภัยคุกคามของเงินผีและโจมตีเขาหรือไม่

อย่างไรก็ตาม การแทรกแซงอย่างใจดีของ หยางเถา ได้ขัดขวางแผนดังกล่าว

ในความเห็นของพวกเขา เฉินกง ควรแอบแนบเงินผีไปที่ เว่ยหยวนซวน แล้วให้เขาติดเงินผีบน เฉียนเฉียนทั้งสองโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าผีจะโจมตีเขาก็จะปลอดภัย

แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

เว่ยหยวนซวนรับเงินผีสองใบจากเฉินกง

พร้อมเงินผีอยู่ในมือ…

เมื่อถือเงินผี ความรู้สึกหนาวเหน็บและน่าขนลุกพันรอบปลายนิ้วของ เว่ยหยวนซวน ทันทีราวกับพยายามขุดเข้าไปในผิวหนังของเขา ส่งผลให้กระดูกสันหลังของเขาสั่นเทา

“นี่เป็นสิ่งที่มาจากอาณาจักรผีอย่างแน่นอน!”

ด้วยความคิดเช่นนี้ เว่ยหยวนซวน จึงเข้าหา เฉียนเฉียนทั้งสองซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณยี่สิบเมตรด้วยใบหน้าที่วิตกกังวล

“ไม่ต้องกังวล เฉียนเฉียน คุณจะสบายดีในไม่ช้า” เขามั่นใจขณะเดินไปหาพวกเขา

น่าเสียดายที่ เฉียนเฉียนทั้งสองถูกควบคุมโดยความสามารถของผีหุ่นเชิด ที่ หยางเถา ควบคุม ยังคงนิ่งอยู่ ไม่สามารถตอบสนองต่อ เว่ยหยวนซวน ได้

อย่างรวดเร็ว เว่ยหยวนซวน ไปถึง เฉียนเฉียนทางด้านซ้ายและติดเงินผี ไว้กับเธอก่อนที่จะกระโดดกลับอย่างเร่งรีบ

เขาต้องประหลาดใจเมื่อไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจาก เฉียนเฉียน

นี่อาจเป็น เฉียนเฉียนตัวจริงหรือเปล่า?

ความคิดนี้ยังเข้ามาในจิตใจของ หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, หยางเถา, เฉินกง, เซี่ยยี่, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ต่างก็เฝ้าดูอย่างตั้งใจ

ในขณะนั้น เว่ยหยวนซวน เชื่อว่าเขาได้ระบุ เฉียนเฉียนตัวจริงแล้ว โดยสันนิษฐานว่าอีกคนหนึ่งต้องเป็นผี เขาคิดว่าถ้าผีที่ปลอมตัวเป็นเฉียนเฉียนถูกติดด้วยเงินผี มันก็จะเผยให้เห็นรูปร่างที่แท้จริงของมันอย่างแน่นอน

นั่นไม่ใช่วิธีที่จะแสดงออกทางทีวีเสมอไปเหรอ?

ท้ายที่สุดแล้ว เงินผีที่เขาใช้นั้นมาจากอาณาจักรผีอย่างแท้จริง

บทที่ 808 ใครคือผีร้าย?

ดังนั้น เว่ยหยวนซวน จึงหันกลับไปมอง เฉินกง, หยางเถา และคนอื่น ๆ โดยถามว่า "เรายังต้องติดอีกคนหนึ่งหรือไม่?"

เขาสันนิษฐานว่าเช่นเดียวกับเขา ทุกคนได้สรุปแล้วว่า เฉียนเฉียนทางด้านขวาคือผีที่ปลอมตัว ทำให้ไม่จำเป็นต้องติดอีกคนหนึ่งด้วยเงินผี ในใจของเขามันจะซ้ำซ้อน

ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ต้องการเข้าใกล้ผีอีกต่อไป ไม่ต้องพูดถึงการสัมผัสผีเลย

อย่างไรก็ตาม ด้วยความประหลาดใจของเขา เฉินกง และ หยางเถา ต่างก็พยักหน้า

หมายความว่าแน่นอนว่าพวกเขาควรดำเนินการต่อ

เว่ยหยวนซวน หยุดชั่วครู่ก่อนที่จะตระหนักได้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความลังเลอีกครั้ง

เป็นไปได้ไหมที่พวกเขายังไม่แน่ใจว่า เฉียนเฉียนทางด้านซ้ายคือ เฉียนเฉียนของเขาจริงหรือ?

ด้วยความประหลาดใจและความระมัดระวังผสมกัน เว่ยหยวนซวน เหลือบมอง เฉียนเฉียนทางซ้าย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวังโดยไม่ได้ตั้งใจ

จากนั้นเขาก็เดินไปทางขวาเฉียนเฉียน

หวังว่าคงจะไม่มีอะไรผิดพลาด

แน่นอนว่าเขายังคงมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่า เฉียนเฉียนทางด้านขวาคือผีที่ปลอมตัวมา

หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, หยางเถา, เฉินกง, เซี่ยยี่, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ต่างเฝ้าดูอย่างตั้งใจขณะที่ เว่ยหยวนซวน ติด เฉียนเฉียนด้านขวาด้วยเงินผี

น่าเสียดายที่ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น เงินผีไม่มีผลกับ เฉียนเฉียน

“เป็นไปได้ยังไง?”

เว่ยหยวนซวน ผู้วิตกกังวลรีบวิ่งกลับไปหา เฉินกง แล้วมองดู เฉียนเฉียนที่ไม่ตอบสนองทั้งสองคน จิตใจของเขาปั่นป่วน

จากนั้น หยางเถา ก็ถอนความสามารถ ผีหุ่นเชิดของเธอออก ทำให้ เฉียนเฉียนทั้งสองเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

พร้อมกันนั้นก็พูดขึ้นว่า “ผีเผยตัวแล้วเหรอ? ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ใช่ผี...”

ในช่วงกลางประโยค พวกเขาหันหน้าเข้าหากัน เพียงเพื่อตระหนักว่าไม่เพียงแต่คำพูดของพวกเขาจะเหมือนกันเท่านั้น แต่เงินผีที่ติดอยู่ก็ไม่ทำให้เกิดปฏิกิริยาที่ผิดปกติ

เสียงของพวกเขาหยุดกะทันหัน

“เป็นไปได้ยังไง เงินผีไม่ทำงาน ?”

เฉียนเฉียนทั้งสองจ้องมองไปที่เงินผี ที่ซ้อนกัน ดูเหมือนตกตะลึงและพึมพำอย่างเหลือเชื่อ

จากนั้น เมื่อกลับมาสู่ความเป็นจริง พวกเขามองไปที่ เว่ยหยวนซวน, หยางเถา, เฉินกง, เซี่ยยี่, หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น โดยยืนกรานว่า

"ฉันคือ เฉียนเฉียนตัวจริง"

“ฉันนี่แหละตัวจริง!”

พวกเขาชี้หน้ากันและพูดต่อว่า "เธอเป็นตัวปลอม เธอเป็นผี!"

ขณะที่พวกเขาพยายามเข้าใกล้ เว่ยหยวนซวน และกลุ่ม หวู่ปิน ก็ตะโกนทันที "หยุด!"

เฉียนเฉียนทั้งสองหยุด แต่ด้วยความเครียดที่ไม่สามารถพิสูจน์ตัวตนของพวกเขาได้ ทั้งคู่ก็ทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้น

เว่ยหยวนซวน ด้วยความตื่นตระหนกหันไปหา เฉินกง และ หยางเถา “เราจะทำอย่างไรดี? คนไหนที่เป็นผี?”

ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเฉียนเฉียนคนไหนเป็นผี แม้ว่าจะใช้เงินผีก็ตาม เว่ยหยวนซวน ก็ใกล้จะหมดปัญญาแล้ว

หยางเถา, เฉินกง และคนอื่นๆ ยังคงนิ่งเงียบ ความสามารถของผีนั้นแปลกประหลาดเกินไป ทั้งพลังเหนือธรรมชาติหรือสิ่งของไม่สามารถเปิดเผยได้ว่า เฉียนเฉียนคนไหนเป็นผี

พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในทางตัน ไม่รู้ว่าจะดำเนินการอย่างไร

บทที่ 809 เอาชีวิตรอดด้วยโชค

ในขณะที่ทุกคนตกอยู่ในความสูญเสีย หวังฮั่น ก็พูดขึ้นว่า "จริงๆ แล้วมีวิธีอื่น แต่เพื่อช่วยเธอ มันจะขึ้นอยู่กับโชคของเธอเอง"

ทันใดนั้น หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ ก็เข้าใจความหมายของเขา ข้อเสนอแนะคือการใช้ความสามารถของผีเพื่อพยายามกำจัดหนึ่งใน เฉียนเฉียน หากไม่สามารถฆ่าเป้าหมายของเฉียนเฉียนได้ คำตอบก็จะชัดเจน—เพราะผีไม่สามารถฆ่าได้

อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้มีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากพวกเขาฆ่า เฉียนเฉียนตัวจริงโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นแม้จะระบุผีได้ มันก็สายเกินไปที่จะช่วย เฉียนเฉียนตัวจริง

ดังนั้นทั้งหมดจึงขึ้นอยู่กับโชคของ เฉียนเฉียน

เจียงไป๋และซูเฉินทราบวิธีการนี้แล้ว แต่ไม่ได้แนะนำมัน ไม่ต้องการทำให้ชื่อเสียงของพวกเขาเสื่อมเสียกับหวู่ปิน หยางเถา และคนอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้ หวังฮั่น จึงเป็นผู้แสดงข้อเสนอแนะ

แน่นอนว่า เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น รู้ถึงทางเลือกสุดท้าย นั่นคือการรอให้รถบัสผีสตาร์ทและนำ เฉียนเฉียนทั้งสองขึ้นรถ โดยใช้จอแสดงผลอิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้โดยสารผีบนรถบัส หากจอแสดงผลแสดงจำนวนผีที่เพิ่มขึ้นเมื่อหนึ่งใน เฉียนเฉียน ขึ้นรถ มันจะยืนยันว่าเธอเป็นผี

อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้มาพร้อมกับความเสี่ยงที่สำคัญ: พวกเขาจะต้องรักษาภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นจากผีที่ปลอมตัวเป็นเฉียนเฉียนไว้ใกล้มือ ซึ่งเป็นสิ่งที่เจียงไป๋ไม่สามารถทนได้

ในฐานะมือปราบผีผู้ช่ำชอง เขาไม่สามารถปล่อยให้ภัยคุกคามใดๆ เกิดขึ้นได้ แม้ว่าจะต้องเสียสละ เฉียนเฉียนก็ตาม ท่าทางนี้เน้นย้ำถึงความระมัดระวังและหลักการที่คาดหวังจากผู้ควบคุมผี

เมื่อได้ยินคำแนะนำของหวังฮั่น เว่ย หยวนซวน ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ จึงขอคำชี้แจง

เว่ยหยวนซวน เข้าใจธรรมชาติอันเลวร้ายของวิธีแก้ปัญหาแบบ "อิงโชค" จึงพยายามหาทางเลือกอื่นอย่างสิ้นหวัง "มีวิธีอื่นอีกไหม?"

เขาทนไม่ได้กับอันตรายใดๆ ที่จะเกิดกับเฉียนเฉียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่เบ่งบานมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าจะไม่หยั่งรากลึก แต่ความรักที่เขามีต่อเธอก็จริงใจ

เฉินกงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยอมรับว่า "อนิจจา ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้จริงๆ ในขณะนี้"

พูดตามตรง เฉินกงก็รังเกียจที่จะเห็นความตายต่อหน้าเขาเช่นกัน หลังจากเพิ่งกลายมาเป็นมือปราบผีได้ไม่นาน ความเด็ดเดี่ยวและความเด็ดเดี่ยวของเขาไม่แข็งแกร่งเท่ากับเจียงไป๋ ซูเฉิน หรือหวังฮั่น

สิ่งนี้ทำให้ เว่ยหยวนซวน ตกอยู่ในภาวะลำบากใจ และมองเห็นความสิ้นหวังของเขาได้ชัดเจน

บทที่ 810 ข้อโต้แย้ง

บรรยากาศจมลงสู่ความเงียบงันอย่างหนัก เนื่องจากไม่มีใครตอบสนองต่อคำวิงวอนอันสิ้นหวังของ เว่ยหยวนซวน กลุ่มนี้รวมถึง เฉินกง, หยางเถา, เซี่ยยี่, หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น พบว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นที่เป็นไปได้ เจียงไป๋ซึ่งถือแนวทางที่เป็นไปได้ในการใช้รถบัสผีเพื่อระบุตัวเฉียนเฉียนตัวจริง เลือกที่จะนิ่งเงียบ

ยิ่งไปกว่านั้น ควันผีที่ เจียงไป๋ ควบคุมนั้นอาจแยกแยะ เฉียนเฉียนตัวจริงจากผีได้ แต่เมื่อพิจารณาจากสภาพที่เลวร้ายของเขาเกือบจะเป็นวิญญาณแล้ว มันจึงเป็นไปไม่ได้หรือยุติธรรมเลยที่จะขอให้เขาใช้พลังของเขาเพื่อจุดประสงค์นี้ สิ่งสำคัญอันดับแรกคือให้ เจียงไป๋ พักผ่อนและฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการคุกคามของผีที่มองไม่เห็นซึ่งส่งผลกระทบอย่างหนักต่อจิตใจของทุกคน การดูแลให้พร้อมในการปฏิบัติงานของควันผีถือเป็นสิ่งสำคัญ เนื่องจากชีวิตของพวกเขาอาจขึ้นอยู่กับมัน

แม้แต่ หยางเถา ซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องความมีน้ำใจของเธอก็ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าจะทำให้กลุ่มนี้ตกอยู่ในอันตรายหรือไม่

เมื่อถึงทางตันนี้ เฉียนเฉียน สองคนที่ร้องไห้อยู่บนพื้นก็ค่อยๆหยุดร้องไห้และพูดอย่างกล้าหาญ คนหนึ่งประกาศว่าเธอพร้อมที่จะเผชิญกับการทดสอบที่เสนอ โดยยืนยันว่าเธอเป็นตัวจริง และเรียกร้องให้คนอื่นๆ กำหนดเป้าหมายไปที่ผู้แอบอ้างก่อน

เฉียนเฉียนอีกคนยืนขึ้นด้วยความกังวล โดยอ้างว่าเธอเป็นตัวจริงและไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ อย่างไรก็ตาม เธอรับทราบว่าหากกลุ่มตัดสินใจที่จะดำเนินการตามแผนนี้ พวกเขาควรกำหนดเป้าหมายไปที่อีกคนก่อน

ตอนนี้ เฉียนเฉียนทั้งสองชี้นิ้วเข้าหากัน แต่ละคนยืนกรานว่าอีกฝ่ายควรเป็นคนแรกที่เผชิญกับการกระทำใดๆ

“ไม่ ฉันคือตัวจริง เธอคือตัวปลอม จัดการกับเธอก่อน”

การเผชิญหน้าระหว่าง เฉียนเฉียนทั้งสองรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นการทะเลาะวิวาททางวาจา

เว่ยหยวนซวน รู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ หัวของเขาหมุนจากความสับสนวุ่นวาย

หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, หยางเถา, เฉินกง, เซี่ยยี่, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น เฝ้าดูปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น ตกตะลึงกับความกล้าของ เฉียนเฉียนตัวจริงที่จะตำหนิผีอย่างดุเดือด

ด้วยความสิ้นหวัง เว่ยหยวนซวน หันไปหา เฉินกง และ หยางเถา เพื่อหาวิธีแก้ปัญหา

“พี่เฉิน คุณหยาง เราไม่สามารถทำแบบนี้ต่อไปได้ คุณมีความคิดที่ดีกว่านี้ไหม?”

เฉินกงและหยางเถาไม่มีวิธีแก้ปัญหาในทันที และทำได้แค่ส่ายหัว ส่งสัญญาณถึงความไม่แน่นอนของพวกเขาเอง

การเผชิญหน้าดำเนินไประยะหนึ่งโดยไม่มีข้อยุติที่ชัดเจน

ในที่สุด หวังฮั่น ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำหน้าที่ที่ยากลำบาก

"เรากำลังจะหมดเวลาแล้ว และเรายังคงเผชิญกับภัยคุกคามจากผีที่มองไม่เห็น เราไม่สามารถเสียเวลากับปัญหานี้ไปมากกว่านี้อีกแล้ว"

สถานการณ์ดังกล่าวจำเป็นต้องดำเนินการอย่างเด็ดขาด แต่เส้นทางข้างหน้ายังคงเต็มไปด้วยความเสี่ยงและความไม่แน่นอน โดยเน้นถึงสถานการณ์เลวร้ายที่มือปราบผีมักเผชิญในการเผชิญหน้ากับสิ่งเหนือธรรมชาติที่น่าสะพรึงกลัว