บทที่ 72: ถึงเวลาเก็บเกี่ยว
บทที่ 72: ถึงเวลาเก็บเกี่ยว พอพระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้าก็ค่อยๆ มืดลง ซู่มู่ลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อเทียบกับความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าในเวลากลาววัน การมาถึงของค่ำคืนทำให้เขารู้สึกปิติไปทั่วร่างกาย กระชับด้ามดาบที่เอว เปิดประตู ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ แต่ด้วยความอ่อนไหว เขายังคงรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ ก้าวเด...