Chapter 446 ของขวัญแรกพบ
ทัพ 30,000 บุกดินแดน เจ้าสำนักจุนที่นั่งอยู่บนป้อมปราการ ราวกับไม่หวาดหวั่นกังวลอะไรเลยแม้แต่น้อย.
“เจ้าสำนัก.”
เซียวจุ้ยจื่อที่ใช้กล้องขยายแปดเท่า เล็งไปยังหมวกโลหะของเถาหยวน พร้อมกับส่งเสียงผ่านวิญญาณ “ล๊อกเป้าหมายเรียบร้อยแล้ว.”
“พร้อมจะยิงทุกเมื่อ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “งั้นก็ส่งของขวัญทักทายหน่อย.”
เซียวจุ้ยจื่อที่เล็งเป้าหมายไว้แล้ว ก่อนเหนี่ยวไกยิงออกไปทันที.
“ฟิ้ว---”ลูกกระสุนที่พุ่งออกจากปากกระบอกปืน เคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วสูง.
ด้วยความแม่นยำของเขา ไม่มีทางพลาดเป้าอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม พริบตาเดียวที่กระสุนเคลื่อนที่เข้าใกล้เป้าหมาย ปรากฏเงาร่าง ๆ หนึ่ง เข้ามาขวางเถาหยวน สร้างม่านพลังป้องกันขึ้นมาในทันที.
ตูมมมมม!
ริ้วแสงกระแทกเข้าไปยังม่านพลังป้องกัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
อย่างไรก็ตาม ม่านพลังป้องกันนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่มีแม้แต่รอยร้าว.
เจียงเซี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา “กษัตริย์ยุทธ์.”
“ฮึ ฮึ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เปิ่นจั้วต้องการมอบของขวัญทักทาย คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนออกมาปัดของขวัญออกไป.”
“ฟิ้ว!”
ชายชราที่สะบัดมืออีกครั้ง เก็บม่านพลังป้องกันกลับมา เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “มีแต่พวกไร้ความสามารถเท่านั้น ที่จะลอบโจมตี.”
ถึงจะเอ่ยออกไปเช่นนั้น ทว่าภายในใจของเขาที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
ริ้วแสงที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูง แม้นว่าจิตสัมผัสของเขาจะรับรู้ได้ ทว่าหากช้าไปเพียงนิดเดียว เกรงว่าคงไม่สามารถปกป้องเถาหยวนได้!
ใบหน้าของเถาหยวนถึงกับเปลี่ยนสี.
หากไม่มียอดฝีมือปกป้อง เกรงว่าตัวเขาเองก็คงอยู่ในอันตราย.
ของขวัญชิ้นแรกของเจ้าสำนักจุนแทนคำทักทาย.
ถึงจะถูกกษัตริย์ยุทธ์ขัดขวาง ทว่าก็เพียงพอที่จะสร้างความตื่นตะลึงให้กับกองกำลังขนาดใหญ่ด้านล่างได้.
“ฟรึบ!”
จุนซ่างเซียวที่ลุกขึ้นเอ่ยออกมาว่า “แม่ทัพเถา มนทลชิงหยางเล็ก ๆ เช่นนี้ ทำไมถึงได้โจมตีพวกเรา.”
เถาหยวนเอ่ย.“สหาย ยังไม่ตอบคำถามของข้าเลย.”
สถานการณ์เมื่อครู่นี้อันตรายเป็นอย่างมาก ทว่าเขากับสามารถกลับมาสงบได้อย่างรวดเร็ว ถือว่าจิตใจของเขานั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
จุนซ่างเซียวยักไหล่เอ่ยออกมาว่า “ข้าไม่ใช่เจ้าเมืองชิงหยางหรอก ข้าคือเจ้าสำนักไท่กู่เจิ้ง.”
“จุนซ่างเซียว?”เถาหยวนเอ่ย.
ชื่อเสียงของเจ้าสำนักจุน ที่ขจรไกล แม้แต่ในกองทัพ ก็ยังได้ยินชื่อของเขา.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ไม่ผิด.”
เถาหยวนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย “เหล่าสำนักยุทธ์ มีความจำเป็นใดต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับสงครามทางโลกกัน?”
“หากมนทลเจิ้นหยางโจมตีดินแดนอื่น สำนักไท่กู่เจิ้งของข้าย่อมไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ทว่าเมืองชิงหยางนั้นคือบ้านเกิดของข้า จะให้ข้านั่งอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“ดี.”
เถาหยวนเอ่ย “เจ้าสำนักจุนคิดจะต่อสู้จนตัวตายเพื่อปกป้องเมืองชิงหยางอย่างงั้นรึ?”
ไร้สาระ.
หากข้าไม่ปกป้องเมืองชิงหยาง ภารกิจก็ล้มเหลวนะสิ.
“ชิ.”
กษัตริย์ยุทธ์ที่ปกป้องเถาหยวนก่อนหน้านี้ แค่นเสียงเย็นชา “ใครกันที่กล้าลอบโจมตีก่อนหน้านี้ หากมีความกล้าพอ ก็ออกมาต่อสู้กับเหล่าฟู่เดี๋ยวนี้!”
เจียงเซี่ยที่ลุกขึ้นด้วยท่าทางเกียจคร้าน กล่าวออกมาเล็กน้อย “สงครามฆราวาส กษัตริย์ยุทธ์ห้ามเข้าร่วม กฎเกณฑ์นี้ เจ้าไม่รู้อย่างงั้นรึ?”
กษัตริย์ยุทธ์คนดังกล่าวแค่นเสียง “เหล่าฟู่ไม่ได้เข้าร่วม ทว่าต้องการประลองฝีมือกับยอดฝีมือเมืองชิงหยางดู.”
กษัตริย์ยุทธ์ มาขอประลองกับยอดฝีมือมนทลระดับเก้า ช่างเป็นกระทำที่หน้าไม่อายเป็นอย่างมาก!
“ดี.”
เจียงเซี่ยเอ่ย “อาวุโสผู้นี้จะประลองกับเจ้าเอง.”
“พรึบ!”
เจียงเซี่ยที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆากระโดดไต่กำแพงเมือง มือขัดหลัง ดูราวกับเป็นธรรมชาติเป็นอย่างมาก.
“อาวุโสเจียงทรงพลังมาก!”ศิษย์ทุกคนที่ส่งเสียงเชียร์ดังสนั่น!
“พรึด โครม!”
“อ๊าก ๆ---”
เจียงเซี่ยที่ไม่ระวัง ขณะลงมาถึงพื้น ลื่นหญ้าที่เปียก หัวคะมำไปด้านหน้า.
“......”
ศิษย์ทุกคนที่มุมปากกระตุกไปมาทันที.
จะดีจะร้ายเขาก็เป็นอาวุโสสำนักไท่กู่เจิ้ง ใครจะหัวเราะออกมาได้กัน?
“แค๊ก แค๊ก.”
เจียงเซี่ยที่ลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นไอแห้ง ๆ สองสามคำก่อนเอ่ยออกมาว่า “ที่นี่พื้นอ่อนยวบไปหน่อย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นสนามต่อสู้ พวกเราเปลี่ยนพื้นที่กัน.”
พื้นที่แห่งนี้เป็นเวทีของจุนซ่างเซียวนั่นเอง.
“ชิ.”
กษัตริย์ยุทธ์คนดังกล่าวแค่นเสียงเอ่ยออกมาว่า “เจ้าเลือกสถานที่เลย.”
เจียงเซี่ยที่ชี้นิ้วไปยังภูเขาลูกหนึ่ง “ที่นั่น.”
เขาที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณ “เจ้าสำนัก กษัตริย์ยุทธ์ไม่สามารถเข้าร่วมสงครามฆราวาสได้ ข้าจะนำชายคนนี้ออกไป ที่นี่ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว.”
“ได้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
กษัตริย์ยุทธ์ไม่สามารถเข้าร่วมสงครามได้ เขาเพิ่งรู้ ทว่าก็ทำให้เขาผ่อนลมหายใจเช่นกัน.
มนทลเจิ้นหยางดินแดนระดับหก ย่อมมีกษัตริย์ยุทธ์มากมาย หากส่งสองคนเข้าร่วมโจมตีเมือง แน่นอนว่าคงไม่สามารถป้องกันเมืองชิงหยางได้แน่.
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
เจียงเซี่ยและกษัตริย์ยุทธ์ฝ่ายตรงข้ามที่พุ่งตรงไปยังภูเขาที่อยู่ห่างออกไป.
เถาหยวน ที่กลับเข้าแนวป้องกัน มีทหารเกาะหนักหลายสิบคนที่บังร่างตัวเองเอาไว้ เห็นชัดเจนว่าหวั่นเกรงอาวุธลับของฝ่ายตรงข้าม.
“แม่ทัพเถา.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “มนทลชิงหยางของข้าเป็นสถานที่เล็ก ๆ ไม่มีทรัพยากรที่ล้ำค่าอะไร ไม่ควรจะมาสิ้นเปลืองกับการรบครั้งนี้ โปรดถอยทัพออกไป ได้หรือไม่?”
หากว่าสามารถแก้ไขด้วยการเจรจาได้ แน่นอนว่าเขาก็ไม่หวังที่จะก่อสงครามเช่นกัน.
เถาหยวนเอ่ย “เถาโหมวได้รับคำสั่งมาแล้ว หากเจ้าสำนักจุนไม่ต้องการให้มีคนล้มตายจำนวนมาก ก็โปรดยอมจำนนเถิด.”
จุนซ่างเซียวส่ายหน้าไปมา “ในพจนานุกรมของจุนโหมว ไม่มีคำว่ายอมจำนน.”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราคงต้องตัดสินกันด้วยการรบแล้ว.”
เถาหยวนกล่าวจบก็โบกมือสั่งการ.
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นที่ด้านหน้าทัพของพวกเขา ทหารราบหลายร้อยคนที่นำอาวุธเป็นเครื่องยิงขนาดใหญ่สี่เครื่องออกมา.
“เย็ดเข้!”
จุนซ่างเซียวที่เผยความประหลาดใจ“นี่มันอะไรกัน?”
เสวี๋ยเหรินกุยเอ่ย “นี่คือเครื่องยิงแกนผลึก เป็นยางยืดขนาดใหญ่ที่ใช้ยิงแกนระเบิดออกมา ถึงแม้นว่าจะดูธรรมดา ทว่าพลังทำลายนั้นกับแข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก.”
ในเวลานั้น เซี่ยกวนคุนก้าวเข้ามา เห็นเครื่องยิงสี่เครื่อง ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด “จบ จบกัน นี่มันทรงพลังยิ่งกว่าหน้าไม้ระเบิดปิศาจอีก!”
“เจ้าสำนักจุน.”
เถาหยวนเอ่ยเสียงดัง “เถาโหมวจะให้โอกาสอีกครั้ง จะยอมจำนวน หรือว่ายอมตาย?”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
เหล่าทหารราบหลายคนที่เวลานี้นำก้อนเหล็กขนาดหลายพันจินขึ้นบนเครื่องยิง ขึ้นสายเตรียมปล่อยยิง.
แกนผลึกเพียงลูกเดียวที่ถูกยิงมาเพียงพอที่จะทำลายกำแพงเป็นรูใหญ่ได้เลย.
นอกจากนี้ในบอลเหล็กยังจุด้วยแกนผลึกอัดแน่น.
กล่าวได้ว่าเมื่อมันระเบิด จะทำลายกำแพงครึ่งหนึ่งได้ง่าย ๆ เลย!
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวออกมาทันที “สู้จนตัวตาย.”
เถาหยวนโบกมือสั่งการ.
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! -----
ลูกเหล็กสี่ลูก ที่ถูกยิงออกมา ความเร็วไม่เร็วนัก สามารถมองเห็นริ้วแสงการเคลื่อนที่ของมันได้!
ใบหน้าของเจ้าเมืองเซี่ยที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนบิดเบี้ยว!
พลังของมันน่าจะมีพลังมากกว่า 200,000 จิน!
เมื่อไหร่ที่มันกระแทกกำแพงเมือง เกรงว่ากำแพงเมืองคงพังทลายลงอย่างแน่นอน!
“โจวหง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “มอบให้เจ้า.”
“กึก.”
โจวหงที่ก้าวไปด้านหน้า มือหนึ่งที่จับด้านกระบี่ อีกมือกุมปลอกกระบี่ สายตาจับจ้องมองไปยังลูกเหล็กทั้งสี่.
“นี่มัน...”เซี่ยกวนคุนที่หวาดผวา.
ความเร็ว และพลังเช่นนี้ เขาจะใช้เพลงกระบี่ทำลายได้อย่างงั้นรึ?
เคร้ง ----
ในเวลาต่อมา เสียงวาดกระบี่ที่พุ่งออกไป แววตาของเจ้าเมืองเซี่ยเห็นเพียงริ้วแสงกระบี่ระเบิดสว่างจ้า เห็นเป็นคลื่นตัดไปมา สานเป็นตาข่าย!
หนึ่งลมหายใจ 80 กระบี่!
