ตอนที่ 5 ดาวมหาวิทยาลัย เซี่ย ซินเหยา

ในหอพัก ซูเหวิน และผู้บริหารระดับสูงของ ฮิลส์ กําลังพูดคุยกัน และทําความเข้าใจซึ่งกัน และกัน

อีกด้านหนึ่งของวิดีโอ ปรากฏห้องประชุมอันงดงามขึ้นตรงหน้าเขา และมีคนมากกว่าสิบคนนั่งอยู่ในนั้น..

ซูเหวิน เข้าสู่เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ โรงแรมฮิลส์ ตามคําแนะนําทีละขั้นตอน และได้รับสัญญาการโอนหุ้นทางอิเล็กทรอนิกส์จากอีกฝ่าย ..ผ่านทางเว็บไซต์

ตอนนี้แค่ตรวจอ่านดูสัญญาเสร็จก็สามารถเซ็นลงนามได้แล้ว

ในขณะเดียวกัน ผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมฮิลส์ทุกคนยังคงตกตะลึงอยู่

ตั้งแต่เมื่อวาน มีคนลงทุนอย่างมหาศาลเพื่อซื้อหุ้นส่วนใหญ่ในโรงแรมของพวกเขา ทุกคนก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้ซื้อลึกลับรายนี้

เดิมทีทุกคนคิดว่าจะเป็นนักธุรกิจที่มั่งคั่งคนใดคนหนึ่ง

แต่ที่ไหนพวกเขาจะคาดคิดได้ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งแบบนี้ อีกทั้งหน้าตาของเขาดูเหมือนจะเพิ่งยี่สิบต้นๆ เท่านั้น

“ประธานซู สัญญานี้มีทั้งหมด 13 หน้า ผมคิดว่าคุณได้อ่านเกือบจะหมดแล้ว ไม่ทราบว่าคุณมีข้อสงสัยอะไรไหมครับ?”

ในที่สุด หวังหลิน อดีตประธานที่อยู่อีกด้านหนึ่งของวิดีโอก็พูดขึ้น

“อืม ไม่มีปัญหาครับ ผมจะเซ็นเดี๋ยวนี้”

ซูเหวิน ย่อมไม่รู้ว่าเวลานี้ทุกคนกําลังคิดอะไรอยู่..

เขาพลิกอ่านดูสัญญาคร่าวๆ แม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่เขาก็ยังเข้าใจหุ้น 51% นั้น และจากนั้นเขาก็เซ็นสัญญาด้วยเมาส์อย่างรวดเร็ว เพียงครั้งเดียวก็เสร็จสิ้น

จากนี้ไปเขาก็ก้าวขึ้นมาเป็น ‘บอสใหญ่’ อย่างเป็นทางการแล้ว

“ฮ่าฮ่า ขอแสดงความยินดีด้วย ประธานซู ที่คุณได้เป็นประธานคนใหม่ของ โรงแรมฮิลส์ ของเราอย่างเป็นทางการ ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง”

ทันทีที่เซ็นสัญญาเสร็จ อดีตประธาน หวังหลิน ก็กล่าวแสดงความยินดีทันที

ขณะนี้เขาลงจากตําแหน่งอย่างเป็นทางการแล้ว

แม้ว่าเขาจะเสียโรงแรมไป 1 แห่ง แต่ก็ได้เงินก้อนโตมาพร้อมๆ กัน, แน่นอนว่าเขาย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา

“ใช่แล้ว ประธานซู”

“สัญญานี้เสร็จสิ้นแล้ว ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลามาเยี่ยมเราที่โรงแรมฮิลส์ เมื่อไหร่ เพื่อมาดูว่าโรงแรมของเราวางแผนเอาไว้อย่างไร..”

เป็นอีกคนหนึ่งในห้องประชุมนี้ ฉาง จางไค รองประธานของโรงแรมก็ยิ้ม แล้วพูดออกมา

ในมุมมองของเขา ชายหนุ่มในวิดีโอตรงหน้าคนนี้เป็นประธานคนใหม่ของโรงแรมนี้แล้ว ซึ่งมีตําแหน่งสูงสุด และมีอํานาจมากที่สุด

และเขาในฐานะรองประธาน ย่อมต้องการเอาใจอีกฝ่าย..

“อืม.. ครับ ผมจะแวะไปเมื่อมีเวลาว่าง”

เอื้อมมือไปตบหน้าคนที่ยิ้มไม่ลง(1) อดีตประธาน และรองประธานทั้งสองดูกระตือรือร้นมาก ซูเหวิน จึงทำได้แต่ตอบกลับไปด้วยความสุภาพอย่างเป็นธรรมชาติ

นอกจากนี้ โรงแรมฮิลส์ ยังมีชื่อเสียงมาก ไม่เพียงแต่มีสภาพแวดล้อมระดับไฮเอนด์เท่านั้น แต่ยังมีการบริการที่เป็นเลิศด้วย เขาจะไปมีเหตุผลที่ไม่อยากไปได้อย่างไร?

จากนั้น.. ทั้งสองฝ่ายได้เริ่มอธิบายบางเรื่อง และสิ้นสุดการประชุมนี้ทันที…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านมาสองวันแล้ว

ในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ ซูเหวิน ได้รับความนิยมอย่างมาก พูดให้ถูกก็คือ เขาได้รับความนิยมอย่างมากในมหาวิทยาลัย

คุณชายหลี่ เป็นหนึ่งในสี่ชายหนุ่มที่ร่ำรวย และมีชื่อเสียงมากในมหาวิทยาลัยเทียนเวย ชื่อเสียงนั้น ย่อมไม่ต้องพูดถึง…

สำหรับทาง ฟาง ซินอี๋ แฟนเก่าของ ซูเหวิน ก็ย่อมมีชื่อเสียงมาก ในฐานะดอกไม้งามประจำภาควิชา (系花, ดาวคณะ)

    พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว ซูเหวิน ซึ่งเป็นเหยื่อ ก็ย่อมต้องถูกขุดขึ้นมา และกลายเป็นจุดหัวเราะของทุกคนเป็นธรรมดา…

“เฮ้! นี่ไม่ใช่เพื่อนของเราจากภาค(สาขา)การจัดการหรือไง? ทําไมฉันได้ยินมาว่าเขาถูกแฟนทิ้ง แล้วมันจริงหรือเปล่า?”

“งั้นหมายความว่า คนอื่นกําลังปวดใจอยู่สินะ!”

ในตอนเที่ยง เมื่อ ซูเหวิน และเพื่อนร่วมห้องหลายคนมารับประทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารเสร็จ และกําลังจะกลับไปที่หอพัก พวกเขาก็ถูกคนหนุ่มสาวหลายคนที่แต่งตัวดีหยุดไว้

“เป็นพวกนายเอง” ซูเหวิน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

หลายคนที่อยู่ตรงหน้า ..เขารู้จัก ทั้งหมดล้วนเป็นนักศึกษาสาขาการจัดการ

ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดชื่อว่า ถานห่าว เป็นหนึ่งในอดีตแฟนเก่าของ ฟาง ซินอี๋

เดาว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้ว่าเขาถูกทิ้ง เลยพาคนมาที่นี่เพื่อหัวเราะเยาะเขา..

“อย่างไร รู้สึกแย่มากใช่ไหมล่ะ?”

“ฉันบอกไปนานแล้วไงว่า ฟาง ซินอี๋ ที่เป็นดอกไม้งามประจำภาควิชาเรา เธอหน้าตาสวยขนาดนั้น และนาย กับเธอไม่ใช่มาจากโลกเดียวกัน เป็นอย่างไรบ้าง ที่นี่ ตอนนี้ก็กลับถูกคนอื่นทิ้งแล้ว ฮ่าฮ่าๆ…”

ถานห่าว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

และการสนทนาของพวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของเพื่อนร่วมชั้นที่ผ่านไปมาไม่น้อยในทันที และทุกคนต่างพากันหันมามอง

“เฮ้.. ดูนั้นสิ ที่แท้เขาก็คือ ซูเหวิน คนที่ถูก คุณชายหลี่ แย่งแฟนไป หน้าตาเขาค่อนข้างหล่อมากนะนั่น”

“ได้ยินมาว่าครอบครัวเขายากจนมาก แต่เขาเองค่อนข้างเพ้อฝัน.. มาคราวนี้ถูกแฟนสาวทิ้ง คงไม่สิ้นหวังที่จะมีชีวิตไปหรอกนะว่าไหม?” (2)

“ฮ่าฮ่า ฟาง ซินอี๋ เป็นดอกไม้งามประจำภาควิชาการจัดการ ซูเหวิน เขาเป็นคนยากจนที่ไร้เงิน และไร้อํานาจ ก็อย่างว่านะ ..คางคกอยากกินเนื้อหงส์?” (3)

ทุกคนพากันกระซิบกระซาบกัน คนส่วนใหญ่พากันเยาะเย้ย และดูละครไปอย่างสนุก

“เฮ้อ.. รู้กันดีอยู่แล้วว่า เหลาซู เลิกกับ ฟาง ซินอี๋ แล้ว พวกนายยังมาตามตื๊ออีก แมร่งน่ารําคาญจริง อย่างมีปัญหามากนักหรือไง?”

“ถูกต้อง และมันไม่ใช่แกหรอกหรือที่ชอบ ฟาง ซินอี๋ มาก ก็ไปตามหาคนแซ่ฟางคนนั้นไป เสือก.. มาเสนอหน้าทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ?”

พอเห็น ถานห่าว และคนอื่นๆ หยิ่งผยองขนาดนี้ เพื่อนร่วมห้องของ ซูเหวิน เฉินหมิง จูเหยี่ยน และคนอื่นๆ ทนมองต่อไปไม่ไหวแล้ว และเข้าสู้กลับทันที

พี่น้องที่ดี ถูกคนอื่นล้อเลียน ที่ไหนพวกเขาจะทนยืนฟังเงียบๆ อยู่ได้

เมื่อเทียบกับพี่น้องของเขาแล้ว ซูเหวิน กลับดูสงบมาก

ด้วยระบบ เขาเองก็มีความมั่นใจเพียงพอแล้ว ทั้งความคิด และสภาพจิตใจของเขาก็เปลี่ยนไปนานแล้วเช่นกัน

แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นมารังแก แล้วแสร้งทำเป็นโง่ได้เช่นกัน ถึงแม้.. เขาจะเป็นคนง่ายๆ ก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากําลังจะพูดออกไป ทันใดนั้นเสียงหวานใสอันไพเราะ.. ก็ดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทุกคน

“เพื่อนร่วมชั้น ต้องการชานมมั้ย?”

ในสายตาของทุกคน เห็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างสูง มีหน้าตาสวยงามถือชานมมาหนึ่งแก้วในมือ ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ เข้ามาหา ซูเหวิน…

ผู้หญิงคนนี้สวมกระโปรงผ้ากอซสีขาว ผมสีดําคลุมพาดไหล่ทั้งสองข้าง กิริยาท่าทางดูสง่างาม และความงามของเธอก็ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะตะลึง ..เธอ เหมือนราวกับ นางฟ้า

“ให้ตาย.. เป็น เซี่ย ซินเหยา จากภาค(สาขา)วิชาภาษาต่างประเทศ และได้รับการยอมรับว่าเป็นดอกไม้งามที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัยเทียนเวย” (ดาวมหาวิทยาลัย)

“เธอ... ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วแถมยังถามคนอื่นอีกว่าต้องการชานมไหม เธอพูดกับใคร หรือว่าเป็น ถานห่าว?”

“อ่า.. ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แม้ว่า ถานห่าว จะไม่ได้รวยเท่า คุณชายสี่ แต่ก็ค่อนข้างมีชื่อเสียงในมหาลัย”

“อา.. น่าอิจฉามาก ถานห่าว คนนี้ โชคดีมาก คาดไม่ถึงว่าจะได้รับความรักจากดอกไม้งาม เซี่ย โอ้.. พระเจ้า!”

เหล่าเพื่อนนักศึกษาที่กำลังเฝ้าดูชม ต่างพากันกระสับกระส่ายแล้ว.. บางคนถึงกับลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น

ไม่มีทาง เซี่ย ซินเหยา เป็นใคร?

เธอไม่เพียงแต่หน้าตาสวยสุดๆ เท่านั้น แต่ยังเป็น คุณหนู จาก ฮั่วซิน กรุ๊ป ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างมากในเมืองม่อ ซึ่งมีออร่านับพันอยู่รอบตัว เรียกได้ว่าครบเครื่องเลยทีเดียว, แล้วความงามเช่นนี้ใครจะไม่หลงรัก?

แม้แต่ผู้หญิงที่สวยอย่าง ฟาง ซินอี๋ เมื่อมายืนอยู่ต่อหน้า ดอกไม้งาม เซี่ย ย่อมจะถูกบดบังทันที..

ถานห่าว มีสีหน้าที่สับสน มึนงงไปทันที เมื่อเขาเห็นดอกไม้งามเดินเข้ามาทางตน แน่นอนว่าเขาย่อมอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

เธอเดินเข้ามาหาเองได้ยังไง หรือว่าดอกไม้งามชอบเขา เลยตั้งใจส่งชานมแห่งความรักนี้มาให้กับเขาเป็นพิเศษ?

ถานห่าว ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น แม้แต่ร่างกายก็เกือบจะรู้สึกชาขึ้นมาแล้ว

แต่เมื่อเขาเห็นดอกไม้งาม เซี่ย เดินเข้ามาใกล้ๆ และคิดว่าเธอจะส่งมอบชานมแก้วนั้นมาให้ตัวเอง สายตาของดอกไม้งาม เซี่ย ก็กลับมองข้าม เพิกเฉยต่อเขา ..ไปโดยตรง และเธอหันมายิ้มหวานให้กับ ซูเหวิน ก่อนจะพูดว่า : “อ๊ะ นี่สำหรับคุณ”

หลังจากพูดเช่นนั้นไป ท่ามกลางสายตาที่ตกอกตกใจของทุกคน เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย กลับยื่นชานมไปให้กับ ซูเหวิน ..เข้าให้จริงๆ

(1)[เอื้อมมือไปตบหน้าคนที่ยิ้มไม่ลง(伸手不打笑脸人)] - ถ้าใครมาดี ด้วยหน้าตายิ้มแย้มมา พูดจาภาษาดอกไม้ด้วย เราย่อมร้ายด้วยไม่ลงใช่ไหมล่ะ? เพราะคนเหล่านี้นั้นเต็มไปด้วยความตั้งใจดีจริงๆ

(2)[สิ้นหวังที่จะมีชีวิต(寻死觅活)] - สิ้นหวังที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยความเจ็บปวด หรืออับอายจนแทบไม่อยากมีชีวิต ส่วนใหญ่จะใช้กับคนที่แสวงหาความตาย หรืออยากตายนั้นเอง และโดยคิดที่จะพยายามฆ่าตัวตาย

(3)[คางคกอยากกินเนื้อหงส์(癞蛤蟆想吃天鹅肉)] - คนที่ไม่ประมาณตนเองใฝ่ฝันหาสิ่งที่ไม่มีวันได้ครอบครองมักใช้เปรียบกับชายหนุ่มที่หน้าตาไม่ดี หรือมีสถานะด้อยกว่าฝ่ายหญิงที่ไปชอบหญิงสาวที่สวย หรือมีฐานะดีกว่า โดยเปรียบผู้ชายเหมือนเป็นคางคก และฝ่ายหญิงเป็นหงส์