ตอนที่ 16 คำขอโทษจากตระกูลถัง

“อะไร…”

ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา ใบหน้าของคนตระกูลถังก็เปลี่ยนไป พวกเขามองไปที่ ซูเหวิน อย่างไม่อยากจะเชื่อ…

ชายหนุ่ม ในชุดธรรมดาๆ คนนี้ ซื้อวิลล่าหลังนี้?

และคืออีกฝ่ายเป็น ประธาน ..ของโรงแรมฮิลส์?

อย่าว่าแต่ ชายสวมแว่น เลย แม้แต่หญิงชราของตระกูลถังที่เคยเห็นคลื่นใหญ่ลมแรง(大风大浪, อุปสรรคมากมาย) ก็ยังยากที่จะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็น ..ตรงหน้า

พวกเขามองไปที่ ซูเหวิน อีกครั้ง และพบว่านอกจากรูปลักษณ์ที่โดดเด่นแล้ว ด้านอื่นๆ ของอีกฝ่าย ..ไม่ว่ายังไงก็ดูไม่เหมือนพวกคนรวยเลย

“ผู้จัดการเฉิง ผู้จัดการหยาง พวกคุณอย่าได้โกหกเราเพื่อจะถ่วงเวลาเลย”

ชายสวมแว่น พูดด้วยความสงสัยอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ผู้จัดการทั้งสองคนพูด

เขาอยู่ในสังคมชั้นสูง และรู้จักพวกสินค้าแบรนด์ดังเป็นอย่างดี

เสื้อผ้าที่ชายหนุ่มคนนี้ใส่รวมๆ กันแล้วน่าจะไม่ถึงห้าร้อยหยวน ถ้าเขามีตัวตนเช่นนี้จริงๆ เขาจะแต่งตัวโทรมขนาดนี้ ..ได้อย่างไร?

“ไอ๊หยา! ประธานถัง คุณล้อเล่นแล้ว สถานะของคุณคืออะไร แล้วพวกเราสองคนที่ไหนจะกล้าโกหกคุณล่ะ พวกคุณดูสิ สัญญาส่งมอบบ้านหลังนี้ นี่ไงล่ะ!”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่เชื่อ ผู้จัดการเฉิง จึงรีบหยิบสัญญาซื้อขายบ้านในมือออกมา แล้วชี้ไปที่สัญญาอีกฉบับที่อยู่ในมือของ ซูเหวิน

ตัวอักษรขนาดใหญ่สามตัว ‘อ่าว ไห่หยุน (海云湾)’ ในสัญญาทั้งสองฉบับที่อยู่บนหน้าปกสีสดใสปรากฏอย่างโจ่งแจ้ง ราวกับว่ามันกําลังบอกทุกคนว่า ผู้จัดการคนนี้ ไม่ได้โกหก

คราวนี้ คนตระกูลถัง ตกตะลึงไปแล้ว

พวกเขามองดูสัญญา แล้วมองไปที่ชายหนุ่มคนนี้อีกครั้ง ด้วยสีหน้าตกตะลึง

ในฐานะที่เป็นผู้อยู่อาศัยที่นี่ แน่นอนว่าพวกเขาเคยเห็นสัญญาประเภทนี้ และรู้ว่าสัญญาประเภทนี้มันหมายถึงอะไร

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้จะซื้อวิลล่าของที่นี่ได้จริงๆ ที่นี่คือ อ่าว ไห่หยุน บ้านของที่นี่ก็มีราคาแพงมาก โดยเฉพาะพื้นที่ในโซน A นี้…

และยิ่งไปกว่านั้น ผู้จัดการทั้งสองยังบอกว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นประธานของ โรงแรมฮิลส์ ซึ่งมันก็ดูเหมือนว่า.. จะเป็นความจริง

เพราะเพียงแค่คนธรรมดาลำพังที่ไหนจะซื้อวิลล่าหลังนี้ได้ ซึ่งนี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์อัตลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของ อีกฝ่าย..

“ที่แท้ คุณคือประธานของโรงแรมฮิลส์ คุณชายซู เมื่อกี้.. ต้องขออภัยกับเรื่องที่น่าอายนี้ด้วยครับ”

ทันใดนั้น ถัง จื้อตง นายน้อยของตระกูลถัง ก็เปลี่ยนจากทัศนคติที่ดูถูกก่อนหน้านี้ และก้าวไปข้างหน้าเพื่อขอโทษ ซูเหวิน ทันที การเปลี่ยนใบหน้าที่รวดเร็วนี้ทําให้ทุกคนในที่เกิดเหตุ ถึงกลับต้อง ..ตกตะลึง

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แม้แต่หญิงชราของตระกูลถังผู้หยิ่งยโสเองก็ด้วย

“หนุ่มน้อย เอ่อ… คุณชายซู ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่ได้เข้าใจผิดว่าคุณเป็นพนักงานใหม่ที่ ผู้จัดการหยาง จ้างมา”

“ที่จริงเมื่อกี้ เราโกรธ และสับสนไปครู่หนึ่ง ทั้งไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของคุณ คุณชายซู ย่อมใจกว้าง ในเรื่องนี้ขอโปรดอย่าได้ถือสาคําพูดของฉัน กับลูกชายเลยนะ”

เมื่อกี้.. ที่ไหนจะยังมี หญิงชราตระกูลถัง ผู้หยิ่งผยองอยู่อีก สีหน้าตอนนี้ของเธอแปรเปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนราวกับ คุณย่า ผู้แสนจะใจดีต่อ หลานชาย..

ไม่มีทาง.. นี่คือความจริง คนมีเงินย่อมมีอำนาจ

แม้ว่า ตระกูลถัง จะถือเป็นตระกูลใหญ่ได้ แต่ในมหานครอย่างเมืองม่อ ก็มีไม่กี่ตระกูลที่เหมือนอย่างพวกเขา แม้กระทั่งตระกูลที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาก็มีแค่ไม่กี่ตระกูลเท่านั้น

หากไม่มีความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์จริงๆ พวกเขาก็ไม่ยินยอมที่จะเป็นศัตรูกับผู้ทรงอำนาจ

ยิ่งไปกว่านั้น ในเขตพื้นที่วิลล่า อ่าว ไห่หยุน นี้ ตระกูลถังของพวกเขา และตระกูลซู ของ คุณชายซู ก็อยู่ใกล้กัน ซึ่งหมายความว่าในอนาคตพวกเขาก็จะกลายมาเป็นเพื่อนบ้านกัน..

เลือกเป็นศัตรูกับคนใหญ่คนโตที่มีสถานะพิเศษเช่นนี้ อีกทั้งยังอยู่ใกล้ชิด หรือเลือกเป็นเพื่อนบ้านที่เป็นมิตรต่อกัน ผู้ใดมีสมองสักเล็กน้อยก็ย่อมต้องรู้วิธีเลือก…

ดังนั้นไม่ว่า นายน้อยถัง หรือหญิงชราตระกูลถัง จึงรีบลดศักดิ์ศรีของตนลงทันที และรีบกล่าวขอโทษ ซูเหวิน

แม้กระทั่งหญิงสาวที่อุ้มลูกมาตลอดที่ไม่เคยพูดอะไรก็ยังพยักหน้าเล็กน้อย เพื่อแสดงความขอโทษต่อ ซูเหวิน

“คราวหน้าระวังหน่อยนะครับ และอย่าได้มองคนแบบนี้อีก”

เมื่อเผชิญกับการประจบ และคำพูดเอาใจของ ตระกูลถัง ซูเหวิน กลับไม่ได้แสดงความสนใจใดๆ มากนัก อย่างไรก็ตามทัศนคติของอีกฝ่ายเมื่อกี้ ..ก็ไม่ใช่ว่าดีนัก

“ฮ่าฮ่า... ที่ คุณชายซู พูดมันถูกต้องจริงๆ วันนี้ผมเองโกรธมากไปหน่อยเช่นกัน”

“นี่คือนามบัตรของผม ขอคุณได้โปรดรับไว้ ผมชื่อว่า ถัง จื้อตง เป็นประธานของบริษัท เทคโนโลยี ฮุยหวง และนี่คือภรรยาของผม ถานเชี่ยน ส่วนนี่คือแม่ของผม…”

ขณะพูดพลาง ชายสวมแว่นคนนี้ก็แนะนําคนในครอบครัวของเขา พร้อมกับหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งมอบให้กับ ซูเหวิน ด้วยท่าทีที่สุภาพเอามากๆ

“จะว่าไปแล้ว บริษัท เทคโนโลยี ฮุยหวง ของเรายังเคยไปที่โรงแรมของคุณเพื่อจัดงานเลี้ยงของบริษัทในครั้งหนึ่ง ใยน้ำท่วมเข้าศาลเจ้าเทพมังกร คนพวกเดียวกันไม่สนใจคนกันเอง(1) คุณชายซู วันหน้าอย่างไรผมเองคงต้องขอคำแนะนําจากคุณอีก”

ชายสวมแว่นยังคงกล่าวต่อไป

สมกับที่เป็นถึง ประธานบริษัท เขาพูดได้เก่งมาก และนี่แทบจะเรียกได้ว่า ..เกือบจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

“งั้นผมก็ขอบคุณมาก ประธานถัง”

อีกฝ่ายพูดแบบนี้มาแล้ว ซูเหวิน หากไม่ไว้หน้าก็จะเป็นการดูหมิ่นเกินไป เลยเอื้อมมือออกไปรับนามบัตรของเขา

ในที่สุด ทั้งสองฝ่ายก็ได้แลกเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์กัน ถัง จื้อตง เองก็กล่าวขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วจากนั้นจึงขับรถจากไปพร้อมกับครอบครัวของเขา

“คุณชายซู ช่างมีความสามารถจริงๆ แม้แต่ตระกูลถังก็ยังต้องสุภาพต่อคุณ..”

หลังจากพวกเขาจากไป ผู้จัดการทั้งสองก็รู้สึกโล่งใจ และอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้กับ ซูเหวิน และรีบเข้าประจบประแจงทันที

จากนั้น ผู้จัดการเฉิง จากฝ่ายขาย ก็โน้มตัวไปทาง ซูเหวิน แล้วพูดว่า : “คุณชายซู บ้านหลังนี้คุณก็ได้รับมาแล้ว ถัดมาคงจะเป็นการซื้อเฟอร์นิเจอร์ใช่ไหมครับ?”

“อืม เฟอร์นิเจอร์แน่นอนว่าต้องซื้อ ไม่งั้นจะอยู่ได้อย่างไร?”

ซูเหวิน พยักหน้า

ผู้จัดการเฉิง ที่เห็นรู้สึกดีใจมาก เขาเลยรีบกล่าวว่า : “คืออย่างนี้ครับ ภรรยาของผมเป็นฝ่ายขายอยู่ที่ เหม่ยซือ เฟอร์นิเจอร์ ซิตี้ เธอรู้เรื่องคุณภาพของเฟอร์นิเจอร์เป็นอย่างดีครับ ถ้า คุณชายซู สนใจ สามารถไปดูที่เธอ”

“และสิ่งของที่เธอขายนั้นเป็นเฟอร์นิเจอร์ระดับไฮเอนด์ทั้งหมด บางทีคุณอาจจะชอบมันก็ได้ แน่นอนว่าถ้าคุณไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ก็ถือแค่ว่าไปดูเล่นๆ แล้วกัน.. พอจะรู้สนใจไหมครับ?”

พูดพลาง ผู้จัดการเฉิง ก็มอง ซูเหวิน อย่างคาดหวัง

ทุกคนที่ทำงานขายทั้งหมดย่อมเข้าใจกันดีว่า นอกจากเงินเดือนขั้นต่ำแล้ว ก็คือ ..ค่าคอมมิชชั่น ยิ่งลูกค้าซื้อมากขึ้น ค่าคอมมิชชั่นก็จะยิ่งสูงขึ้น สำหรับลูกค้ารายใหญ่อย่าง คุณชายซู ผู้จัดการเฉิง ย่อมไม่ต้องการพลาดโอกาสนี้

ซูเหวิน พยักหน้า ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของอีกฝ่ายแล้ว นี่คือเขากำลังชักชวนธุรกิจให้กับภรรยาของเขา!

ขณะที่เขากำลังจะพูดออกไป ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของเขา และระบบก็ปรากฏขึ้น..

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่กระตุ้นภารกิจระบบสำเร็จ”

“ภารกิจระบบ : ยอมรับคําเชิญ ไปที่ เหม่ยซือ เฟอร์นิเจอร์ ซิตี้ และเมื่อไปถึงที่หมายก็จะถือว่าทำภารกิจเสร็จสิ้น”

“รางวัลภารกิจ : โรงน้ำชา เซียนเฮ่อ (仙鹤, นกกระเรียน) หนึ่งแห่ง”

“ภารกิจเสริม : เชิญ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ไปที่ เหม่ยซือ เฟอร์นิเจอร์ ซิตี้ ด้วยกัน หากคำเชิญสําเร็จ คุณจะได้รับเงินสด 30 ล้านหยวน”

“โรงน้ำชา เซียนเฮ่อ นี่ไม่ใช่หนึ่งในโรงน้ำชาที่มีชื่อเสียงในเมืองม่อหรอกเหรอ?”

ซูเหวิน รู้สึกตกใจมาก

โรงน้ำชา เซียนเฮ่อ ไม่ได้เป็นเพียงโรงน้ำชาเท่านั้น แต่เป็นโรงน้ำชาที่มีโรงน้ำชาหลายแห่งรวมสร้างขึ้นมาด้วยกัน

อย่ามองว่าโรงน้ำชาแห่งนี้มีลักษณะเก่าแก่ และไม่สอดคล้องกับภาพลักษณ์ของเมืองม่อในยุคสมัยปัจจุบัน เพราะถึงอย่างไรในทุกๆ วันก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยเลยที่ได้แวะเวียนเข้ามาดื่มชากันที่นี่

และแม้แต่คนหนุ่มสาวหลายคนก็ชื่นชอบที่นี่มากเป็นพิเศษ ต่างพากันมาที่นี่เพื่อดื่มชา ผ่อนคลาย และแม้กระทั่งพูดคุยเรื่องธุรกิจ

ว่ากันว่าเจ้าของโรงน้ำชาร่ำรวยขึ้นด้วยการซื้อโรงน้ำชาแห่งนี้ในปีนั้น และในตอนนี้มันถึงกลับมีมูลค่าสูงถึงหลายร้อยล้านหยวน!

“ว่าก็ว่าเหอะ ..ภารกิจเสริมนี้ไม่แปลกไปหน่อยเหรอไง ขอให้ไปดูเฟอร์นิเจอร์ แต่ทําไมต้องขอให้ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ไปดูเฟอร์นิเจอร์ด้วย? อีกอย่างการไปรบกวนคนอื่นแบบนี้มันก็ดูออกจะไม่ดีจริงไหม?”

ซูเหวิน รู้สึกเหงื่อตก

ระบบนี้ทำไมถึงพุ่งเป้าไปที่ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย? และคาดว่าใน 10 ภารกิจ ไม่ 8-9 ก็ต้องเกี่ยวข้องกับ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย…

(1)[น้ำท่วมเข้าศาลเจ้าเทพมังกร คนพวกเดียวกันไม่สนใจคนกันเอง (大水冲了龙王庙，一家人不认得一家人)] - ใช้เปรียบเทียบถึงพวกเดียวกันทำร้ายกันเอง เปรียบดั่งจ้าวแห่งมังกรซึ่งเป็นเทพควบคุมดูแลน้ำ แต่น้ำกลับบุกทะลวงทำลายศาลเจ้าของเทพมังกร