Chapter 407 พลังวิญญาณฟื้นคืน
จุนซ่างเซียวที่ไม่เคยเกียจคร้าน ฝึกฝนวิชาส่วนที่เหลือของแสงเจ็ดสีทำลายล้างอย่างขันแข็ง
แม้นว่าจะลึกล้ำและไม่สมบูรณ์ ทว่าก็ยังมีระดับสุดยอดขั้นต้น ยังคงสามารถฝึกฝนได้อยู่.
“เพียงแค่สัจจะคาถายังดูพิเศษเล็กน้อย.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยเสียงเบา.
ทักษะยุทธ์ในทวีปชิงหยุนนั้น ด้วยการใช้ยันต์รู้แจ้งในการศึกษา แม้นว่าสัจจะคาถาจะดูแปลกและไม่ธรรมดา ทว่าหลักการในการโคจรพลังนั้น กับดูคล้าย ๆ กัน.
หากแต่วิชาแสงเจ็ดสีทำลายล้างนี้กับดูแตกต่างจากวิชาเหล่านี้มาก.
ระบบเอ่ย “มาจากต่างพิภพ กฎการโคจรพลังอาจจะแตกต่างกัน.”
“ลองดู.”
จุนซ่างเซียวที่มายังหลังเขาบนพื้นที่เปิด ก่อนจะทำจิตใจให้สงบ ท่องสัจจะคาถาและโคจรพลัง.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น พลังฟ้าดินที่ซ่อนอยู่ กำลังหมุนวน รวมตัวกันที่มือขวา ก่อรูปเป็นรูปลักษณ์ก้อนแสงสีแดงชาต.
ดูเหมือนว่าแสงเจ็ดสีเป็นการสื่อสารกับรูปแบบของฟ้าดินที่แตกต่างกัน เจ็ดแบบเจ็ดสี.
แบบที่หนึ่งสีแดงชาต.
แน่นอน หากเทียบกับเจ็ดแสงลึกล้ำนั้น ก็จะมีแสงแดงชาติ ส้ม เหลือง ฟ้า เขียว น้ำเงิน ม่วง
เพราะมันเป็นเพียงส่วนที่ไม่สมบูรณ์จึงยังมีสีเดียว เมื่อรวมแสงสีแดงชาตเข้ามาไว้ในมือ ก็ก่อรูปสร้างคลื่นพลังที่หนักหน่วงกระจายออกไปรอบ ๆ.
“เอ๊ะ?เจ้าสำนักกำลังทำอะไร?”
“บนฝ่ามือมีแสงสีแดงชาต บางทีคงกำลังใช้วิชาแสงเจ็ดสีทำลายล้างอยู่อย่างงั้นรึ?”
“ไป ไปดูกัน.”
ขณะที่เหล่าศิษย์ที่กำลังจะเข้าไปฝึกฝนที่หอคอยเก็บประสบการณ์ก็เข้ามามุงในทันที.
พวกเขาที่เพียงแค่ศึกษาวิชาแสงเจ็ดสีทำลายล้าง ทว่ายังเข้าใจเพียงผิวเผิน ดังนั้นจึงหวังที่จะได้เห็นเจ้าสำนักใช้วิชานี้ออกมาซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก.
เพียงเวลาไม่นาน ก็มีศิษย์มากกว่าสามร้อยคนที่มามุงจ้องมองด้วยความงงงัน หลี่ชิงหยางและเซียวจุ้ยจื่ออีกหลายคน ที่จ้องเขม็งไม่วางตา.
“ความรู้สึกนี้มัน.”
หลังจากโคจรพลัง จุนซ่างเซียวก็รวมก้อนแสงเอาไว้ในมือขวา เป็นก้อนพลังที่ขนาดใหญ่ระดับหนึ่ง.
“กึก!”
เขาที่ก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว ร่างกายที่ย่อลงเล็กน้อย.
มือทั้งสองข้างที่รวมกันเอาไว้ที่เอวด้านขวา ฝ่ามือซ้ายและขวาประกับกัน นิ้วมือทั้งสิบที่กางโค้ง.
ท่าทางของเขาที่เหมือนกับการใช้พลังคลื่นเต่า!
“มาถึงท่านี้แล้ว ทำอย่างไรต่อ!”
“ข้าคิดว่า รวมพลังแล้วผลักออกไปละมั้ง!”
“โชคดีจริง ๆ ที่มาเห็นเจ้าสำนักแสดงตัวอย่างให้พวกเราดู ไม่เช่นนั้นคงไปไม่ถึงใหนแน่.”
เหล่าศิษย์ที่พูดคุยกันเสียงเบา.
แม้แต่มีหลายคนที่เลียนแบบท่าของเจ้าสำนัก เคลื่อนไหวด้วยท่าทางเต๋าซี่กง (พลังคลื่นเต๋า)
ที่จริงแล้ว ทักษะแสงเจ็ดสีทำลายล้างนั้น เพียงแค่รวมพลังและใช้ฝ่ามือผลักออกไปเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวอะไรให้มากความ ทว่าเจ้าสำนักจุนที่คิดถึงความฝันในวัยเด็กของตัวเองเท่านั้น.
“ฟู่ ฟู่!”
บอลแสงสีชาตในฝ่ามือ ที่หมุนวนไปมาระหว่างฝ่ามือไม่หยุด ราวกับเกิดพายุอัดแน่นลูกเล็ก ๆ ขึ้น.
เส้นผมของจุนซ่างเซียวที่โบกสะบัด ทุกคนที่จับจ้องมองเวลานี้กำลังเงียบงัน เฝ้ามองอย่างจริงจัง.
“เต่า....”
“เพ่ย.”
“เจ็ดแสง!ลึกล้ำ! แสงแดงชาติ!-”
สายตาของเขาที่หนักแน่น มือที่ผลักไปด้านหน้า “ทะลวง!”
“ฟิ้ว!”
ก้อนแสงสีแดงชาติที่หมุนวนอยู่ในฝ่ามือ ส่องประกายแสงสว่างเจิดจ้า หมุนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ..........ฟิ้ว สลายหายไป!
กึก.
ทุกคนที่เฝ้ามองกลายเป็นเงียบงงงัน.
เหล่าศิษย์ที่รอคอยดูอยู่ใบหน้าท่าทางกลายเป็นซับซ้อนขึ้นมาทันที.
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นงงงวย.
เห็นชัดเจนว่าพลังมารวมตัวกันจนถึงขีดสุดแล้ว สัจจะคาถา การโคจรพลังไม่มีปัญหา มันควรจะผลักออกไปได้!
ลองอีกครั้ง!
จุนซ่างเซียวที่รวมพลังสีแดงชาติอีกครั้ง จากนั้นเขาก็แสดงท่างเหมือนกับเต๋าซีกง กล่าวออกมาว่า“”เจ็ดแสง!ลึกล้ำ! แสงแดงชาติ!-ทะลวง!"
“ฟี่!”
พลังที่รวมตัวกันที่ฝ่ามือ สลายหายไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว.
“......”
ศิษย์ที่มุมปากกระตุกไปตาม ๆ กัน.
“เจ็ดแสง!ลึกล้ำ! แสงแดงชาต!-ทะลวง!”
“ฟี่!”
“เจ็ด......”
“ฟี่!”
“ทะลวง! ทะลวง! ทะลวง!”
จุนซ่างเซียวที่รวมพลังครั้งแล้วครั้งเล่า ผลักออกไปนับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็สลายหายไปทั้งหมด “ออกไปให้บิดาสิวะ!”
เหล่าศิษย์ถึงกับพูดไม่ออก.
เจ้าสำนักทำอะไร!
ระบบที่ทนไม่ไหว “โฮสน์ไม่ต้องตะโกนลากเสียงยาวได้หรือไม่?”
“อย่างไร?”
จุนซ่างเซียว“ข้าคิดว่ามันเท่ออก การลากเสียงยาวของข้าไม่ดีรึ?”
ระบบที่แทบพังทลาย “การลากเสียงยาวนั่นทำให้กระบวนท่าไม่สมบูรณ์ เป็นไปไม่ได้ที่จะสำเร็จ.”
“..”
จุนซ่างเซียวที่โคจรพลัง สร้างก้อนพลังสีชาติขึ้นมาอีกครั้ง.
“เจ็ดแสง!ลึกล้ำ! แสงแดงชาติ!ทะลวง!”
ทว่าในเวลานี้ เขาไม่ลากเสียงยาวอีกแล้ว รวมพลังเสร็จก็ผลักออกไปในทันที.
ท้ายที่สุดก้อนพลังงานสีชาตที่เปล่งประกาย ก่อรูปเท่ากับกำปั้นพุ่งออกเป็นลำแสง ระเบิดทะลวงยิงออกไปในทันที!
ฟิ้ว---
ลำแสงสีแดงชาต พุ่งออกไปด้วยความเร็วเป็นเส้นแสง เพราะว่ามันอยู่ใกล้พื้น ไม่เพียงแค่บดขยี้ต้นไม้ใบหญ้า ยังกลายเป็นคลองที่ครูดยาวไปด้านหน้าด้วย!
“สำเร็จ!”
ศิษย์ทุกคนที่อุทานออกมา!
“ตูมมมมม!”
ในเวลานั้น ศิลายักษ์ที่อยู่ห่างออกไปร้อยจั้ง ถูกลำแสงสีแดงทะลวงป่นเป็นผงไปในทันที แตกแยกฟุ้งกระจายออกไปหมด!
“โอ้วสวรรค์!”
ศิษย์ทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
บดขยี้ศิลาเป็นผง อาจจะไม่ได้ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงแต่อย่างใด ต้องไม่ลืมว่าด้วยหมัดระเบิดก็สามารถทำได้.
สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจ คือเจ้าสำนักและศิลายักษ์ก้อนนั้นอยู่ห่างกัน ร้อยจั้ง!
“ศิษย์พี่รอง!”
ซูเซียวโม่ที่มุมปากกระตุก เอ่ยออกมาว่า “แสงเจ็ดสีทำลายล้าง โจมตีระยะไกลได้รุนแรงมาก!”
หลี่ชิงหยางที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง “เป็นทักษะที่แข็งแกร่งมาก!”
เย่ซิงเฉินที่ยืนอยู่ใกล้กับหอคอยเก็บประสบการณ์ ลอบคิดในใจ “ดูเหมือนว่า จะต้องฝึกฝนทักษะระดับสุดยอดขั้นต้นนี้แล้ว.”
เขาที่จมจ่อมฝึกฝนวิชาคมเพลิงวิญญาณแผดเผา ทำให้ยังไม่ได้ฝึกแสงเจ็ดสีทำลายล้างนั่นเอง.
ตอนนี้เห็นเจ้าสำนักใช้ออกมา โจมตีได้ไกลมาก เขาก็ตระหนักได้ว่าถึงวิชานี้จะมีระดับไม่สูง ทว่ากับเป็นวิชาโจมตีทางไกลที่ไม่ธรรมดาเลย!
......
แม้นว่าจะดูเก้ ๆ กัง ๆไม่สำเร็จในคราแรก ทว่าก็ทำได้ในที่สุด ซึ่งเป็นที่สนใจของศิษย์ทุกคนอย่างแน่นอน.
จุนซ่างเซียวไม่ได้บอกว่าเพราะการเอ่ยชื่อทักษะที่ไม่ต่อเนื่อง ทำให้เกิดความผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า.
อย่างไรก็ตาม.
เพราะการกระทำลากเสียงยาวในวันนี้ ทำให้ศิษย์หลายคนเกิดความหงุดหงิดเป็นอย่างมาก กว่าจะทำสำเร็จ.
จากนั้นเหล่าศิษย์ทุกคนที่ฝึกฝนวิชาแสงเจ็ดสีทำลายล้างสำเร็จ จะสามารถมองเห็นพวกเขาที่ใช้มือประสานย่อเข่า รวมพลังจากเอวด้านซ้ายยกขึ้นมาด้านบน.
หากว่ามีกล้องถ่ายรูปล่ะก็ จะเห็นศิษย์ที่ฝึกฝนท่วงท่าเต๋าซีกงกันอย่างพร้อมเพรียง เป็นฉากที่น่าดูมาก.
แน่นอน กระบวนท่าดังกล่าวไม่ได้ตายตัวเสมอไป ไม่จำเป็นที่ทุกคนจะต้องกระทำตามแบบเขา.
หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและศิษย์อีกหลายคน ที่ต่อสู้ใช้มือข้างหนึ่งเป็นหมัดระเบิด อีกมือข้างหนึ่งเป็นฝ่ามือสะบั้นภูผา ถือว่ารับมือศัตรูได้อย่างยอดเยี่ยม และถ้าหากพวกเขามีทักษะโจมตีระยะไกลอีกล่ะก็ จะกลายทักษะที่ยกระดับพวกเขาขึ้นไปอีกขั้น
สำหรับศิษย์ที่เข้ามาใหม่ ส่วนใหญ่แล้วต้องฝึกเพลงหมัดและฝ่ามือ เพราะว่าทักษะยุทธ์เช่นคมเพลงวิญญาณแผดเผา พลังบ่มเพาะของพวกเขาต่ำเกินไป ทำให้ไม่มีพลังวิญญาณเพียงพอในการใช้ทักษะดังกล่าว.
......
“ฟู่!”
เจ้าสำนักที่นั่งอยู่ในห้องโถง ขณะกล่าวเสียงเบา “ตอนนี้คงรอคอยเพียงแค่เข้าร่วมแลกเปลี่ยนวิถียุทธ์ที่เขาหัวซานแล้ว.”
“เจ้าสำนัก.”
เหล่าเหว่ยที่ก้าวเข้ามา “ที่หลังเขาเกิดปรากฏการณ์ขึ้นอีกแล้ว!”
“อะไรนะ?”
จุนซ่างเซียวที่ลุกขึ้นในทันที.
เขาที่เร่งรีบไปยังสวนสมุนไพรในทันที ก่อนที่จะมองไปอีกฝั่งที่อยู่ห่างจากค่ายกลปิดแยก ปรากฏแสงเจ็ดสีเกิดขึ้น.
ดูเหมือนว่ามันจะรุนแรงกว่าเก่าซะอีก!
“เหล่าเหว่ย.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เกิดอะไรขึ้น?”
สถานที่ที่พลังวิญญาณฟื้นคืน เขาที่สร้างค่ายปิดแยกคลุมเอาไว้แล้ว เวลานี้มาปรากฏขึ้นที่อีกพื้นที่ได้อย่างไร?
เหล่าเหว่ยที่กล่าวอย่างจริงจัง “หากข้าเดาไม่ผิด เทือกเขาไท่กู่ ใกล้ที่จะพลังวิญญาณฟื้นคืนแล้ว.”
“หากยังมีปรากฏการณ์เช่นนี้ จะต้องมีคนเห็นอย่างแน่นอน.
จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิด “เช่นนั้นก็ต้องเพิ่มค่ายกลปิดแยกขึ้นอีก ไม่สามารถที่จะเผยให้คนอื่นเห็นได้.”
“ฟิ้ว!”
เขาที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆาไต่อากาศขึ้นไป 20-30 จ้าง
จากนั้นก็กวาดตามอง ดูว่าพื้นที่เจ็ดสีที่เกิดขึ้นนั้น ขยายกว้างออกมามากเพียงใด.
