บทที่ 12: นั่นคือสิ่งที่คานาโอะควรเป็น

บทที่ 12: นั่นคือสิ่งที่คานาโอะควรเป็น

หลังจากเก็บข้าวของแล้ว ซู่มู่ก็กลับมาที่ประตู

หลังจากผ่านไปนานคานาโอะน่าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว

ยิ่งกว่านั้น ยังเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในโรงแรมนี้ และเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่เป็นเวลานาน

เคาะประตู

รอคำตอบจากคานาโอะ

แต่หลังจากรออยู่นาน เขาก็ยังไม่ได้รับการตอบกลับ ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจเปิดประตู

เสื้อผ้าสะอาดที่พับไว้ยังคงวางอยู่บนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ และน้ำร้อนก็ไม่ได้ลดลงเลย

สิ่งนี้ทำให้เขาขมวดคิ้วและมองไปที่คานาโอะโดยไม่รู้ตัว

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นอนขดอยู่ที่มุมห้อง เมื่อเขาเข้ามา เธอมองเขาด้วยดวงตาสีม่วงที่สวยงามแต่ไร้ชีวิตชีวา

“ทำไมไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”

เขาถามคานาโอะอย่างอ่อนโยน

คานาโอะไม่ตอบคำถามของเขา

ซู่มู่ปรับตัวเข้ากับคานาโอะ นิสัยปัจจุบันของคานาโอะไม่เหมือนกับในอนิเมะ เธอเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกมัดด้วยเชือกปราศจากความคิดของตัวเอง

แม้แต่การช่วยตัวเองก็ยังทำไม่ได้

“เดี๋ยวข้าช่วยอาบนํ้าให้น่ะ”

เขาพูดเบา ๆ

แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง แต่คานาโอะยังเป็นแค่เด็กแถมเนื้อตัวยังผอมแห้ง และเขาไม่ใช่โรคจิตที่จะมีอารมณ์กับเด็ก ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องต้องกังวลอะไรมากมาย แถมเขายังเป็นคู่หมั้นของคานาโอะอีกด้วย

คำถามของเขาไม่ได้รับคำตอบ

เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ คุกเข่าลงช้าๆ และอุ้มตัวของคานาโอะ

เสื้อผ้าที่เลอะเทอะถูกถอดออก เผยให้เห็นร่างเล็กๆ ของหญิงสาวและผิวที่ซีดผิดปกติ

ร่างกายอ่อนแอจนน่ากลัวแทบจะเห็นหนังติดกับกระดูก

บนผิวหนังมีรอยแผลเป็นและร่องรอยของการถูกทุบตีเต็มไปหมด

เมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้ ดวงตาสีทองของเด็กชายภายใต้หมวกไม้ไผ่ก็อดไม่ได้ที่จะฉายแววเือดพล่านจนต้องส่งเสียงต่ำในลำคอ

พยายามระงับความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจ

ถ้าเขาไม่ได้เห็นด้วยตาของเขาเอง ก็ยากที่จะจินตนาการว่าจะมีพ่อแม่ที่โหดร้ายเช่นนี้อยู่ในโลก ความชั่วร้ายของจิตใจมนุษย์บางครั้งก็น่ากลัวกว่าอสูรด้วยซํ้า

เขาไม่พูดอะไร แต่ใช้น้ำอุ่นค่อยๆ ขจัดคราบบนร่างกายของคานาโอะ

“ในอนาคตจะไม่มีใครรังแกเจ้าได้ ข้าสัญญา”

เขาพูดเบา ๆ

ดวงตาสีม่วงหม่นของเด็กหญิงในอ่างอาบน้ำกะพริบ ในความทรงจำที่จำกัดของเธอ เป็นเวลานานแล้วที่เธอได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยน

ตักน้ำร้อนด้วยกระบวยแล้วราดลงบนศีรษะของคานาโอะ

"หลับตา"

เขาพูดเบา ๆ

บางทีหลังจากที่ไม่ได้อาบน้ำนานเกินไป ผมของคานาโอะก็แทบจะติดกันราวกับถูกกาวแปะเอาไว้ ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะล้างและต้องใช้น้ำร้อนจำนวนมากในการสระผม

ไม่ว่าในชาติก่อนหรือชาตินี้ การช่วยคนอาบน้ำเป็นครั้งแรกที่เขาทำ

ดูเหมือนว่าจะยุ่งยากเล็กน้อย

แต่สุดท้ายก็สำเร็จ

เมื่อเอาสิ่งโสโครกออก ผิวบางๆ ของหญิงสาวจะเผยให้เห็นความแวววาวราวกับหยกงาม แต่รูปร่างที่ผอมบางราวกับกระดูกเดินได้นั้นทำให้ความงามใดๆไม่อาจแสดงออกมาได้เลย

สวมเสื้อผ้าที่สะอาด แล้วเช็ดผมสีม่วงของคานาโอะให้แห้งด้วยผ้าขนหนูสะอาด

ร่างกายเปลือยเปล่าของคานาโอะได้ปรากฎสู่สายตาของเขาอย่างสมบูรณ์เช่นกัน

ใบหน้าเล็กๆ ที่เปื้อนฝุ่นได้รับการชำระล้างอย่างสะอาดหมดจด ใบหน้าบอบบาง และผิวดุจหยกงาม เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าผิวของคนเราสามารถสวยงามได้ขนาดนี้

แต่ก็เท่านั้น

การขาดสารอาหารในระยะยาว ประกอบกับการที่พ่อแม่ทุบตี ทำให้ร่างกายของหญิงสาวผอมเกินไป ผิวซีดผิดปกติ และร่างกายที่ผอมแห้งทำให้เสน่ห์ของเด็กหญิงลดลงอย่างมาก

ถึงอย่างนั้น ก็เห็นได้ว่าในอนาคตคานาโอะจะต้องโตไปอย่างงดงามอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ใหม่ล่าสุดของ คานาโอะ รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นที่มุมปากของซู่มู่

ซู่มู่ลูบหัวของคานาโอะอย่างอ่อนโยนบางทีอาจเป็นเพราะการสระผมของเธอ ผมของหญิงสาวจึงดูนุ่มนวลขึ้นมาก แม้ว่ามันจะยังค่อนข้างแข็งกระด้างอยู่บ้างก็ตาม

"เราน่าจะไปกันได้แล้ว"

เขาบอกเล่าอย่างรวบรัดว่าเกิดความโกลาหลในโรงแรม มันไม่เหมาะที่จะอยู่อีกต่อไป ถ้าไม่ใช่เพราะคานาโอะจำเป็นต้องอาบน้ำ เขาคงพาคานาโอะออกไปนานแล้ว

อย่างที่เขาพูด เขาไม่ได้คาดหวังปฏิกิริยาใดๆ จากคานาโอะ เขาจับมือเล็กๆ ของคานาโอะอย่างเป็นธรรมชาติและเตรียมจะจากไป

แต่ในตอนนั้น

โดยไม่คาดคิด

เขาตัวแข็ง

ฝีเท้าของหญิงสาวดูเหมือนจะก้าวเพียงเชื่องช้า และเขาก็นำคานาโอะออกไป

เขาหันไปมองด้วยความสงสัย

ดวงตาสีม่วงของหญิงสาวมองมาที่เขา จากนั้นในดวงตาที่ตกใจของเขา คานาโอะก็ค่อยๆ ยื่นนิ้วชี้ออกมาแล้วชี้ไปที่หน้าอกของเขา

เขามองลงมา

นั่นคือบริเวณที่เคยโดนกระสุนปืนคาบศิลาเจาะมาก่อน และเสื้อผ้าบริเวณนั้นก็เปียกไปด้วยเลือดสีแดงสดด้วย ทำให้ดูน่ากลัวเล็กน้อย

กลายเป็น

กลายเป็นว่าคาราโอะกำลังเป็นห่วงร่างกายของเขา

เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่ยังคงเหมือนหุ่นเชิด ซู่มู่รู้สึกถึงกระแสอันอบอุ่นที่ไหลผ่านหัวใจของเขา

อบอุ่นมาก

เขายื่นมือออกไปแตะศีรษะของหญิงสาว แล้วพูดติดตลกว่า "ข้าเป็นอสูรน่ะ อาการบาดเจ็บแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก"

เขาไม่สนว่าคานาโอะจะเข้าใจมันหรือเปล่า ตอนนี้เขาแค่มีความสุขเล็กน้อย

หัวใจที่ปิดสนิทของคานาโอะดูเหมือนจะถูกเปิดออกอีกครั้ง

อาจจะใช้เวลาไม่นาน

ที่คานาโอะจะฟื้นฟูความเยาว์วัยและความมีชีวิตชีวาที่เด็กสาวควรมีตามวัย

เพราะนั่นคือสิ่งที่ซึยูริ คานาโอะควรจะเป็น