ตอนที่ 31 เถ้าแก่ (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 27/03/2567)
[“ดูเหมือนจะพอใช้ได้นะ พาคนมาเยอะเชียว อย่างน้อยก็คงได้หลายพันผลึก”] ชายหนุ่มลองคำนวณในใจ
“ข้าพาลูกค้ามาให้แล้ว! ขอแนะนำให้รู้จักนะ...” หลังเดินมาถึงนางก็กล่าวแนะนำให้ทุกฝ่ายได้รู้จักกัน
ทั้งสามกลุ่มอำนาจใหญ่ต่างพากันมองสำรวจชายหนุ่มที่หยางเสียพามารู้จักกันอย่างรอบคอบ ไม่ออกนอกหน้าจนเกินไป ชายหนุ่มคนนี้ยังดูอายุน้อยแต่บรรยากาศรอบตัวในยามนี้กลับดูลึกลับ ไม่อาจสัมผัสสิ่งใดได้มากนัก พวกเขาไม่อาจบอกระดับการฝึกตนของชายเบื้องหน้าได้ คาดว่าจะต้องระดับสูงยิ่งนัก
ไหนจะชุดคลุมที่เขาสวมใส่ ลายต้นไม้สีเลือดเหมือนจะมีจิตวิญญาณอยู่ภายใน ถ้ามองลึกลงไปอาจทำให้วิญญาณหลุดลอยได้
ในใจของทั้งสามกลุ่มอำนาจล้วนเชื่อเกินครึ่งแล้วว่าชายตรงหน้านี้คือของจริง! และหยางเสียก็นำพาลาภก้อนโตมาให้พวกเขาแล้วแน่ๆ
[“มองอะไรกันนัก ก็รู้ว่าข้าหน้าตาดี แต่ขนาดหลวงจีนพวกนั้นยังมองแบบนี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีนัก”] ชายหนุ่มคิดในใจ แต่เขาไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ภายนอกได้แต่ยิ้มออกมาบางๆพลางพูดคุยกับพวกเขาไปด้วย
“คุณชาย พวกข้ามาจากหุบเขาดาบบัวบาน ที่มาในวันนี้ก็เพราะสหายหยางเสียแนะนำมาว่าร้านของท่านมีแต่สิ่งวิเศษ หวังว่าวันนี้จะได้ซื้อหากลับไปบางส่วน” พวกนางไม่กล้าบอกว่าอีกจุดประสงค์หนึ่งคือมาเชยชมใบหน้าของเถ้าแก่ เพราะหยางเสียไปโม้ไว้เสียเยอะจนยอมตามมา
“คฤหาสน์อัสนีสีคราม พ่อค้ามีสิ่งวิเศษสามารถถอนพิษในร่างกายได้ใช่ไหมขอรับ ข้าต้องการซื้อทั้งหมด!” ผู้อาวุโสสูงสุดของคฤหาสน์อัสนีสีครามกล่าวออกมาอย่างรีบร้อน เวลานี้เขาแทบอยากจะซื้อทุกอย่างที่ช่วยได้แล้วกลับไปให้เร็วที่สุด
“เจ้าจะซื้อทั้งหมดได้ยังไง! เจ้าหนุ่ม พวกข้าก็ต้องการเช่นกัน” กลุ่มหลวงจีนไม่เกรงกลัวขุมอำนาจอื่นอยู่แล้ว ทุกวันพวกเขาล้วนหาเรื่องต่อยตีไปทั่ว แต่ถึงแม้จะอันธพาลก็ไม่ได้ทำร้ายใครโดยไร้เหตุ
“พวกเจ้าเรียกข้าว่าเถ้าแก่ก็ได้ ยังไงข้าก็ขายสินค้าเป็นการเลี้ยงชีพ” เมื่อถูกเรียกด้วยสรรพนามต่างๆมากมายชายหนุ่มก็รู้สึกปวดหัว เลยกล่าวสรุปออกมา ผู้คนโดยรอบก็รับคำแต่โดยดี
“จะซื้อสินค้าก็ไม่ต้องแย่งกัน ข้ามีพอสำหรับทุกคน แต่ขอให้ฟังกฎไว้ข้อหนึ่ง ห้ามซื้อสินค้าเกินกว่าหนึ่งชิ้นต่อหนึ่งอย่าง ภายในวันเดียวกัน ถ้าอยากจะซื้อเพิ่มต้องซื้อวันถัดไป” เย่ซีกล่าวออกมา
“ได้” ทั้งสามกลุ่มกล่าวออกมา
ชายหนุ่มจึงนำสินค้าออกมาวางกองเต็มรถเข็นไปหมด โดยแยกแต่ละชนิดออกเป็นส่วนๆ ไม่ว่าจะเป็น ลูกอม อมยิ้ม น้ำแดง ถั่วเหลืองอบกรอบ ล้วนถูกวางเต็มรถเข็นจนไร้ที่ว่าง มีเพียงอาหารปลาที่เขาวางไว้แค่สองถึงสามถุงเท่านั้น
“เข้าแถว! อย่าแย่งกัน ข้าขายให้ทีละคน” ชายหนุ่มตะโกนออกมาเมื่อเห็นพวกเขาพากันยืนล้อมรอบทำให้วุ่นวายไปหมด
สิ้นเสียงของชายหนุ่ม กลุ่มคนด้านหน้าก็พากันตั้งสามแถวเป็นแนวยาวเดินเข้ามาซื้อของ วันนี้พวกเขาพาคนมากันไม่มากนัก เนื่องด้วยแค่ต้องการมาดูลาดเลาก่อน แต่ละกลุ่มอำนาจจึงพาคนมาเพียงกลุ่มละสี่ถึงห้าสิบคนเท่านั้น
“ไอ้นี่มันจะได้ผลจริงเหรอเถ้าแก่ เม็ดกระจึ๋งนึง” หญิงสาวที่ได้คิวแรกสุดหยิบลูกอมเม็ดเล็กๆขึ้นมาหลังจากที่อ่านสรรพคุณเสร็จแล้ว เรื่องราคาสำหรับพวกนางถือว่าเล็กน้อย แต่อดทำใจเชื่อไม่ลงจริงๆ
“เจ้าก็ลองทดสอบดูสิ แต่ต้องจ่ายผลึกก่อนนะ สินค้าทุกชิ้นถ้าไม่ได้ผลยินดีคืนเงิน” พอได้ยินชายหนุ่มยืนยันเช่นนั้นนางเลยยื่นผลึกให้แล้วลองเอาเข้าปากดู
ก่อนหน้านี้เพราะความเร่งรีบเดินทางทำให้พลังปราณลดลงไปไม่น้อย ต้องทราบก่อนว่าหุบเขาดาบบัวบานอยู่ห่างไกลจากอาณาจักรนี้หลายร้อยลี้ ถ้าไม่ใช่เพราะอาคมสื่อสารพิเศษที่หยางเสียมีก็คงติดต่อกันไม่ได้
“อ๊าาา” พลันที่ลูกอมค่อยๆละลายในปาก ก็มีเสียงร้องเปี่ยมเสน่ห์ดังออกมาจากปากหญิงสาวพาให้คนโดยรอบหันมามอง
“เจ้าจะร้องทำไม! เดี๋ยวผู้คนก็พากันเข้าใจผิดหรอก” หญิงสาวอีกคนที่อยู่ด้านหลังตีแขนเพื่อนของนาง ทำให้ผู้ถูกตีอดยิ้มเขิลออกมาไม่ได้
“ขอโทษที พอดีมันอร่อยมากเลย” ว่าแล้วนางก็ทำหน้าเคลิบเคลิ้มพลางเคลื่อนลูกอมไปทั่วปาก ท่าทางน่ารักยิ่ง
“เลิกนอกเรื่องได้แล้ว มันได้ผลจริงไหม?” ผู้อาวุโสสูงสุดของคฤหาสน์อัสนีสีครามกล่าวถามออกมา ถ้าสิ่งนี้ได้ผลลัพธ์ดังเช่นที่กล่าวไว้ แสดงว่าสินค้าอย่างอื่นก็คงไม่ต่างกัน
“จริงด้วย! พลังปราณของข้าฟื้นกลับมาแล้ว รวดเร็วยิ่งนัก” หลังนึกขึ้นได้นางเลยตรวจสอบปราณในตัวและกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“ข้าขอซื้ออีกสิบเม็ดเลยเถ้าแก่!” นางกล่าวออกมาทันที ดูเหมือนจะหลงลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้มีกฎยังไง
“ข้าให้ราคาสองเท่าเลย” เมื่อเห็นว่าเถ้าแก่ไม่ตอบสนองนางเลยกล่าวต่อ
“พวกข้าให้สิบเท่า” คนของคฤหาสน์อัสนีสีครามกล่าวเสริม พวกเขาต้องซื้อกลับไปให้ได้มากที่สุด ยังไงชีวิตของท่านผู้นำคฤหาสน์ต้องปลอดภัย
“ไม่ได้ คนละหนึ่งชิ้นต่อหนึ่งสินค้า ต่อหนึ่งวันเท่านั้น” ชายหนุ่มกล่าวออกมา ทำให้ความหวังของใครอีกหลายคนดับลง
[“พอจะเปลี่ยนกฎได้ไหม แบบนี้จะเงินขาดหายไปเยอะเลย”] แม้ปากจะกล่าวออกไป แต่ชายหนุ่มก็เสียดายยิ่งเลยถามระบบดู
[“ไม่ได้”] เป็นคำตอบเดิมเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา...
หลังได้เห็นผลลัพธ์กับตาก็ทำให้ผู้คนจากทั้งสามกลุ่มอำนาจล้วนพากันต่อแถวและซื้อสินค้าทุกอย่างเท่าที่จะซื้อได้นอกจากอาหารปลา ทำให้ชายหนุ่มได้ผลึกมาเกือบห้าพันผลึก ชื่อเสียงตอนนี้ก็ขยับมาเป็น 362 เรียบร้อยแล้ว
“สุดยอด! ของเสียในเลือดของข้าถูกขจัดออกมาหมดแล้ว แถมดูเหมือนจะช่วยทำให้การไหลเวียนของหลอดเลือดหมุนเวียนได้ดียิ่งขึ้นไปอีก” ชายคนหนึ่งกล่าวออกมา
“ของสิ่งนี้ต้องช่วยท่านผู้นำได้แน่นอน ผลลัพธ์มันเกินคาดกว่าที่คิดเสียอีก” ผู้อาวุโสสูงสุดของคฤหาสน์อัสนีสีครามกล่าวออกมา
“กล้ามของข้า! มันกำลังร่ำร้อง ดูสิสหาย!!” หลวงจีนหัวล้านตะโกนออกมา ตัวของเขาในยามนี้ใหญ่โตกว่าเดิมเกือบสองเท่า กล้ามเนื้ออัดแน่นโปร่งพองจนชุดที่สวมใส่ฉีกขาด ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าเส้นเลือดทั่วร่างกำลังเคลื่อนไหวไปมาเหมือนมีชีวิต พลังที่เอ่อล้นออกมาให้ความรู้สึกแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมมาก
“แผลเป็นของข้าหายแล้ว! ขอบคุณท่านมากเถ้าแก่” หญิงงามนางหนึ่งเห็นว่าแผลเป็นที่แขนของนางซึ่งเคยได้รับมาจากการต่อสู้หายไปแล้วหลังจากทานอมยิ้มเข้าไป นางเลยกล่าวขอบคุณชายหนุ่มเป็นการใหญ่
เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เรียกความสนใจจากผู้คนรอบด้านได้เยอะมาก ต้องบอกก่อนว่าสามกลุ่มอำนาจนั้นมีชื่อเสียงและความโดดเด่นเหนือคนธรรมดา ตั้งแต่พวกเขาเดินทางเข้าอาณาจักร จนมาถึงตรงนี้ก็ดึงดูดสายตาของผู้คนมาได้นับไม่ถ้วน เพียงแต่ไม่มีใครกล้าติดตามอย่างโจ่งแจ้ง ได้แต่ลอบส่งคนมาสังเกตเท่านั้น
ยังไม่รวมกับผู้คนที่อยู่ในตลาดอีกจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกตน คนเดินผ่านทาง หรือพ่อค้าแม่ขาย ล้วนลอบแอบมอง แอบฟังไม่ให้ห่าง
ยาวิเศษ!
สมบัติล้ำค่า!!
เมื่อสายลับทั้งหลายสังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ต่างก็พากันส่งสารกลับไปยังต้นสังกัดของแต่ละคนทันที เรื่องนี้พวกเขาจะต้องไม่พลาดเด็ดขาด!
