บทที่ 067 – สองแผนร้าย(8)

บทที่ 067 – สองแผนร้าย(8)

“……โอ้?”

มุมปากของบาร์บาทอสขยับ

มันง่ายมาก

เพียงแค่คำเดียวเท่านั้นก็ทำให้ความกระหายในชัยชนะของบาร์บาทอสพุ่งสูงขึ้น

ในข้อสรุปแล้วแม้เธอจะยอมรับความพ่ายแพ้ แต่อย่างไรก็ดีการพ่ายแพ้นั้นเกิดจากการอนุมานอันสมบูรณ์ยอดเยี่ยมหรือไม่?

มันมีจุดอ่อนบ้างหรือเปล่า? หรือดันทาเลี่ยนนั้นแค่เดาเอาว่า เธอเป็นผู้ต้องสงสัย ด้วยโชคและสัญชาตญาณเล็กๆน้อยๆ?

บาร์บาทอสนั้นอยากรู้เรื่องนั้น

มีหลายต่อหลายครั้งการต่อสู้กันระหว่างนักรบที่ผู้ชนะนั้นตัดสินด้วยโชค แต่มันก็หาได้ยากยิ่งในการต่อสู้ที่วัดกันด้วยโชคล้วนๆ

แต่มันก็ต้องการโชคให้เกิดขึ้นอยู่พอสมควร บาร์บาทอสรู้เรื่องนั้นดีว่า โชคเองก็เป็นหนึ่งในปัจจัยของชัยชนะเช่นกัน

แต่ถึงอย่างนั้น บาร์บาทอสนั้นเป็นนักรบโดยสันดาน เธอต่อสู้มายาวนานโดยเดิมพันทุกสิ่งอย่างและใช้โชคน้อย

“เอาล่ะ! ดันทาเลี่ยน”

บาร์บาทอสโยนแก้วเปล่าลงพื้น แก้วไวน์คริสตัลนั้นส่งเสียงเพล้งดังก่อนจะกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ข้ารู้แล้วว่าเจ้าชนะ เรื่องนั้นข้าไม่มีคำบ่น สำนึกเสียใจ หรือแม้แต่รู้สึกแค้นเคือง หากจะมีนั่นคือ ข้าดีใจอย่างยิ่งที่เจ้านั้นได้ไปเกินกว่าความคาดหมายของข้า ข้าให้เจ้า 99คะแนน เจ้าเข้าใจความหมายของมันไหม?”

“……นี่ท่านกำลังจะบอกว่า ข้าไม่ได้ 100คะแนนรึ”

“คั่กคั่กคั่ก! ถูกต้องแล้ว! ช่องว่างระหว่าง 100คะแนนกับ 99คะแนนนั้น ก็เหมือนกับช่องว่างระหว่างท้องฟ้ากับมหาสมุทรนั่นแหละ”

เธอยกมือขวาขึ้น ดวงวิญญาณทั้งหลายตอบรับท่าทางของนักเวทย์มนตร์ดำผู้ยิ่งใหญ่ในทันที

อากาศสั่นไหวอย่างน่าสยดสยอง

⎯ วู่มมมมมมม.

มีบางสิ่งโผล่ผุดขึ้นมาเหมือนเห็ดจากพื้นหินอ่อนเย็นๆ สิ่งนั้นคือ <เดธไน้ท์> <Death Knight> หนึ่งในสุดยอดมอนสเตอร์ สิ่งมีชีวิตที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์ที่ดันทาเลี่ยนควบคุมซึ่งก็คือ โกเลมระดับล่างสุด เลเวล10 ได้เพียงแค่ตวัดดาบครั้งเดียว

มันไม่ได้มีตัวเดียว มันมีจำนวนมากหมายเหลือล้น <เดธไน้ท์>หลายร้อยตัวปรากฏขึ้นมาที่พื้นเมื่อได้รับการเรียกหาจากมาสเตอร์ของพวกมัน

⎯ กรู่ววว…….

⎯ วู่มมม

พวกมันอยู่เต็มห้องโถงของจอมมารในทันที บาร์บาทอสกำหมัดด้วยมือขวาที่ยกขึ้นมา พอเธอทำอย่างนั้น มอนสเตอร์ 500ตัว ก็ชักดาบออกมาในเวลาเดียวกัน เสียงโลหะดังเกร้งจากการดึงดาบออกจากปลอกสะท้อนดังจนหนวกหู

ไม่มีใครเคลื่อนไหว และแม้แต่เสียงลมหายใจก็ไม่มีใครได้ยิน มอนสเตอร์ทั้งฝูงนั้นล้อมเป็นวงกลมโดยสมบูรณ์โดยมีบาร์บาทอสและดันทาเลี่ยนอยู่ตรงกลาง

“…….”

ดันทาเลี่ยนไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา แต่หัวใจของเขาเต้นระรัว เขาโดนสิ่งที่เห็นตรงหน้าครอบงำ มันเป็นไปได้ยากเหลือเกินที่จะมีกองกำลังไหนในทวีปนี้ที่สามารถเอาชนะ มอนสเตอร์ทั้ง 500ตัวพวกนี้ได้ กองกำลังนี้เป็นดั่งกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของทั้งฝั่งโลกมนุษย์และฝั่งโลกปีศาจ กองกำลังของพวกมันได้ปลดปล่อยแรงกดดันมหาศาลออกมา

“พวกนี้คือ ลูกน้องที่ข้าภาคภูมิใจ!”

บาร์บาทอสนั้นฉีกยิ้มกว้างก่อนจะพูดออกมา

“พวกเขาร่วมสู้กับข้ามากว่า 2,000ปีที่ผ่านมา ทุกตนนั้นต่างได้ลิ้มรสชัยชนะอันทรงเกียรติ พวกเขานั้นเป็นทั้งความมีสง่าราศีและประวัติศาสตร์ของข้า

ไม่มีจอมมารตรใดที่ข้านับถือมากไปกว่าลูกน้องเหล่านี้ของข้า

ดันทาเลี่ยน!

เอาข้อโต้แย้งมาหักล้างต่อหน้าลูกน้องที่ข้ารักหวงแหนมากที่สุดดูซิ!”

เธอชี้ไปยังดันทาเลี่ยน

“นี่คือ การดวล แม้จะไม่ได้แกว่งดาบ แม้เลือดจะไม่ได้หลั่ง แต่มันเป็นการดวลกันระหว่างศักดิ์ศรีของพวกเรา

ดูสิ มีทั้งผู้ชมจำนวนมากมาย ทั้งยังมีรางวัลที่น่าสนใจอีกด้วย

ดันทาเลี่ยนเอ๋ย จงตอบรับการดวลนี้เสีย หากเจ้าชนะ ข้าจะมอบอัศวินที่ทรงเกียรติทั้ง 12 ของข้าให้แก่เจ้า”

เดธไน้ท์ 12 ตน!

หัวใจของดันทาเลี่ยนนั้นเต้นโครมครามถี่หนักกว่าก่อนหน้า ณ ตอนนี้ดันเจี้ยนของเขายังคงเลเวล 3 เขานั้นซื้อได้แต่มอนสเตอร์ระดับ F

หากเขาได้รับเดธไน้ท์ ที่เป็นมอนสเตอร์ระดับ A มา 12 ตัว มันช่างเป็นผลประโยชน์ที่คุ้มเกินจนไม่อาจคิดคำนวนได้

ขณะที่หัวใจเต้นแรง ดันทาเลี่ยนก็ข่มใจสงบลง เธอพูดว่า นี่เป็นการดวลกัน เมื่อเธอได้เสนอรางวัลสำหรับชัยชนะ ก็ย่อมต้องมีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับความพ่ายแพ้ด้วยเช่นกัน

ดันทาเลี่ยนจึงพูดขึ้น

“โอ้ ช่างเป็นของรางวัลที่จูงใจมาก ว่าแต่จะเกิดอะไรขึ้นหากข้าแพ้ล่ะ?”

“เจ้าก็จะกลายเป็นลูกน้องของข้าไง!”

บาร์บาทอสกางแขนของเธอออก

“ข้าน่ะชอบเจ้าเข้าซะแล้ว มันเป็นความจริงที่ข้านั้นชอบเจ้าแม้เจ้าจะเป็นผู้ชาย ซึ่งแม่งโคตรของโคตรจะเป็นเรื่องใหญ่เลย ความคิดและความสามารถของเจ้าทำให้ข้าสนใจ ข้าสัญญาว่า ข้าจะไม่ทำแย่ๆกับเจ้า ด้วยเกียรติแห่งนามนี้ เจ้าจะเป็นที่รู้จักกันในฐานะ อันดับสองใต้การบัญชาแห่งกองกำลังจอมมารอันดับ 8”

น้ำเสียงของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเดือดดาล

“ดูตอนนี้สิ จอมมารส่วนใหญ่แม่งก็เศษขยะทั้งนั้น!

พวกมันหลงลืมเหตุผลการมีอยู่ของจอมมาร และสนใจอยู่แต่ชีวิตของตัวมันเอง แล้วพวกเราจะยังเรียก พวกมันว่าจอมมารได้อีกหรือไง!?

ไอ้พวกนั้นมันต่างจากลอร์ดมากมายในโลกมนุษย์ตรงไหน!?

ข้ากล้าพูดได้เลยว่า พวกมันเป็นขยะที่แย่ที่สุดในบรรดาขยะด้วยกันเสียอีก

ดันทาเลี่ยนเอ๋ย, เรามาเผาขยะพวกนั้นบนโลกเบื้องบนด้วยกันเถอะ”

บาร์บาทอสนั้นยิ้มชั่วร้ายออกมา

“พวกเราจะพิชิตโลกมนุษย์ พวกเราจะสร้างโลกสำหรับเผ่าปีศาจ จักรวรรดิที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและจะไม่เคยมีขึ้นอีกหลังจากนั้น!

จักรวรรดิที่พวกเราสร้างนั้นจะยิ่งใหญ่เกรียงไกร! เจ้าจะเป็นนายกรัฐมนตร์แห่งจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่แห่งนั้น”

“คุฮุฮุ”

ดันทาเลี่ยนหัวเราะ

“ไม่มีเหตุผลที่ข้าจะต้องปฏิเสธเลย ข้าขอยอมรับการดวลครั้งนี้”

“เอาล่ะ! มาเลย จงพิสูจน์ให้ข้าเห็น!”

บาร์บาทอสยกแขนขึ้น หน้าจอโปร่งใสปรากฏขึ้นข้างๆเธอและดันทาเลี่ยน มันเป็นรายชื่อที่สูงสามเท่าของบาร์บาทอส รายนามทั้ง 32 ชื่อ เขียนอักษรตัวใหญ่ๆลอยอยู่บนนั้น

“มีรายชื่อทั้ง 32 จอมมารที่มาเข้าร่วมงานราตรีวัลเพอกีส! จงอธิบายต่อข้ามา ณ บัดนี้ว่า เจ้าที่สรุปว่า ตัวข้า,บาร์บาทอสนั้น เป็นผู้ทำสัญลักษณ์บนศพของริฟ”

“ก่อนอื่นเลย ข้าขอลบรายชื่อฝ่ายภูเขาออกจากรายชื่อผู้ต้องสงสัย”

ดันทาเลี่ยนพูดอย่างมั่นใจ

“เหตุผลนั้นง่ายมาก ไม่มีทางที่สมาชิกของฝ่ายขุนเขาจะจัดฉากบาเรี่ยล สมาชิกฝ่ายเดียวกัน”

“ฮ่า, น่าขำ!”

บาร์บาทอสหัวเราะออกมา

“ทำไมเจ้าถึงคิดว่า เป็นบุคคลที่สามเป็นผู้ที่ทิ้งรอยนั่นไว้ล่ะ? มีความเป็นไปได้ไม่ใช่รึไงว่า บาเรี่ยลเองนั่นแหละจะทิ้งรอยไว้เอง ดันทาเลี่ยน นี่คือ สนามรบอันศักดิ์สิทธิ์ ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าแกล้งเมินตรงไหนแม้แต่จุดเดียว จงอธิบายมาอย่างละเอียด!”

“ไม่ใช่ว่าข้าแกล้งเมินหรืออะไรทั้งสิ้น รอยบนศพของริฟนั้น⎯⎯แค่ความจริงเรื่องนั้นก็เพียงพอแล้วที่บาเรี่ยลจะไม่ใช่คนทิ้งมันไว้”

ดันทาเลี่ยนพูดต่อ

“เราลองมาพูดถึงบุคคลที่ช่วยเหลือปาร์ตี้ของริฟในฐานะผู้ให้การสนับสนุน ทำไมผู้ให้การสนับสนุนนั่นไม่มาสู้กับผมซึ่งหน้าเสียเองล่ะ? ทำไมถึงต้องแอบให้การสนับสนุนกลุ่มนักผจญภัยมนุษย์ล่ะ? มีคำตอบเพียงอย่างเดียวนั่นคือ เพื่อปกปิดตัวตนของพวกเขายังไงล่ะ”

เขาเอามือไพล่หลังแล้วเดินไปรอบๆ

“หากเป็นในกรณีนี้แล้ว การกระทำที่ช่วยเหลือริฟอย่างลับๆ และ ‘ทิ้งหลักฐานของผู้ให้การสนับสนุนอยู่บนศพของริฟ’ มันก็ขัดแย้งกันอยู่แล้ว ดังนั้น”

เขาขีดฆ่าด้วยนิ้วมือลงบนชื่อของเบเลี่ยลตัวใหญ่ๆ

“ผู้ที่ทิ้งร่องรอยบนศพของริฟนั้นไม่ใช่ผู้ให้การสนับสนุน มี ‘บุคคลที่สาม’ นอกเหนือจากริฟและผู้ให้การสนับสนุน พวกนั้นแหละที่จงใจทิ้งร่องรอยของเบเลี่ยลไว้บนศพของริฟ”

“คั่กคั่ก โอเค ข้ายอมรับเรื่องนั้นได้”

บาร์บาทอสนั้นโบกมือครั้งหนึ่ง

เสียงกรอบแกรบขีดฆ่าชื่อของ ‘ลำดับ 68 เบเลี่ยล’ นับว่า การโจมตีของดันทาเลี่ยนนั้นสำเร็จ

บาร์บาทอสก็ไม่ได้ใส่ใจ ยังมีผู้ต้องสงสัยอยู่ 32 คน แล้วยังไงล่ะ? ก็แค่หายไปหนึ่งคน ยังมีเหลืออีก 31 คน ที่ยากจนน่าปวดใจที่ต้องเลือกว่าใครจะเป็นบุคคลที่สามคนนั้นจากกลุ่มคนเหล่านี้

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ดันทาเลี่ยน เหตุผลของเจ้ายังไม่สมบูรณ์ อยู่ๆเจ้าจะกำจัดรายชื่อทั้งหมดของฝ่ายภูเขาจากผู้ต้องสงสัยไปได้อย่างไรกัน?”

บาร์บาทอสยิ้มกว้าง

“แม้พวกมันจะอยู่ฝ่ายเดียวแต่ แต่ก็เป็นไปได้ที่จะมีความเคียดแค้นชิงชังต่อกัน แม้แต่ในฝ่ายที่ราบเอง จอมมารก็แทบจะเอาหัวชนกันอยู่แล้ว เจ้าคิดว่า ฝ่ายภูเขาจะต่างออกไปอย่างนั้นรึไง!? แถมพวกมันยังมีจำนวนมากมาย คิดว่า จะไม่มีใครเกลียดไอ้บ้าเบเรี่ยลเลยอย่างนั้นรึ”

“เป็นข้อโต้แย้งที่น่าสนใจมาก แต่ถึงอย่างนั้น มันก็สูญเปล่า”

ดันทาเลี่ยนยังคงเดินช้าๆไปรอบห้องอย่างมั่นคงทุกฝีก้าว

“ข้าค่อนข้างเกลียดการโต้เถียงเพื่อหักล้างคำโต้แย้ง จำนวนคำโต้แย้งที่มากมาย อาจฟังดูดีแต่มันแทบไม่มีประโยชน์อะไรเลยนอกจากเป็นการใส่ใจกับเรื่องหยุมหยิมมากเกินไป บาเรี่ยลน่ะเป็น ‘ลำดับ 68’นะ”

เขาเน้นย้ำให้ความสำคัญกับคำนั้นซ้ำๆ

“ เขาน่ะเป็นแค่ ‘ลำดับ 68’ หากจะมีใครคิดวางกลอุบายเพื่อจัดการกับลำดับ 68 แบบนั้นมันเป็นการกระทำที่อ้อมค้อมเสียเหลือเกิน

หากมีจริงก็ต้องเป็นบุคคลที่ไม่สามารถเผชิญหน้ากับลำดับ 68 ได้ตามปรกติ ซึ่งก็หมายความว่า ต้องอ่อนแอกว่าลำดับ 68 ดังนั้น ลำดับที่ 69 ถึง 72 มีแค่เพียง 4 คนเท่านั้นที่น่าสงสัย โอ้ ที่รัก แต่ช่างโชคร้ายเหลือเกิน”

ดันทาเลี่ยนยกนิ้วขึ้นมา 4 นิ้ว จากนั้นก็ลดนิ้วชี้ลง

“ข้าน่ะฆ่าลำดับที่ 72 อันโดรมาลิอุสไปแล้ว ลบเขาออกจากรายชื่อผู้ต้องสงสัย ก็เหลือ 3 ลำดับ ต่อไป ลำดับ 71 ดันทาเลี่ยน คือ ตัวข้า ดังขึ้นจึงแน่ชัดแล้วว่า ข้าไม่ใช่ผู้บงการ ลบข้าไปอีกในรายชื่อก็เหลือผู้ต้องสงสัยเพียง 2”

“หืมมม”

บาร์บาทอสสะบัดมือและขีดฆ่าชื่อที่เขียนว่า ‘ลำดับ 71 ดันทาเลี่ยน’ แล้วดันทาเลี่ยนก็พูดต่อ

“ลำดับที่ 70 ซีเร่(Rank 70 Seere) ได้เข้าร่วมการตัดสินคดีคืนนั้น แต่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของฝ่ายภูเขา เขาไม่ได้เข้าฝ่ายใดทั้งนั้น ลบออกจากรายชื่อผู้ต้องสงสัยได้เลย เหลือแค่เพียง 1 และที่เหลือนั้นคือ ลำดับ 69 เดคาราเบีย(Rank 69 Decarabia)”

ดันทาเลี่ยนตะโกนออกมา

“แต่ถึงอย่างนั้น เดคาราเบียไม่ได้เข้าร่วมการพิจารณาคดี ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่ผู้ต้องสงสัย เช่นนั้นข้อโต้แย้งที่บอกว่า มีความเป็นไปได้ที่ฝ่ายภูเขาจะจัดฉากเบเลี่ยลเสียเองนั้นตกไป!”

“……คุคุ แต่ก็ยังมีโอกาสที่บุคคลอื่นที่มีอันดับเหนือกว่า ลำดับ 68จะเป็นผู้จัดฉากเบเรี่ยล!”

“การกระทำแบบนั้นมันเยิ่นเย้อเกินไป ดูที่ตรงนี้สิ”

ดันทาเลี่ยนส่ายหน้า แล้วชี้ไปที่รายชื่อ ตรงตำแหน่งเดียวกันกับชิ้นส่วนแผ่นหนังที่ลาพิสมอบให้เขา

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

อันดับ 5 มาร์บาส(Marbas) ·　·　·  (เป็นกลาง)

อันดับ 8 บาร์บาทอส(Barbatos)  ·　·　·  (ฝ่ายที่ราบ)

อันดับ 9 ไพมอน(Paimon)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 10 บูเอ้อ(Buer)  ·　·　·  (  –  )

อันดับ 12 ซิตริ(Sitri)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 14 เลราเจ(Leraje)  ·　·　·  (ฝ่ายที่ราบ)

อันดับ 16 เซปาร์(Zepar)  ·　·　·  (ฝ่ายที่ราบ)

อันดับ 20 เพอร์สัน(Purson)  ·　·　·  (เป็นกลาง)

อันดับ 21 มาแรค(Marax)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 22 อิพอส(Ipos)  ·　·　·  (  –  )

อันดับ 27 เรโนเว่(Renove)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 31 โฟราส(Foras)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 33 กาพ(Gaap)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

•  
•  
•

อันดับ 50 เฟอคาส(Furcas)  ·　·　·  (ฝ่ายที่ราบ)

อันดับ 55 โอโรบาส(Orobas)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 57 โอเซ่(Ose)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 62 วาลัก(Valac)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 68 เบเรี่ยล(Belial)  ·　·　·  (ฝ่ายภูเขา)

อันดับ 70 ซีเร่(Seere)  ·　·　·  (  –  )

อันดับ 71 ดันทาเลี่ยน(Dantalian)  ·　·　·  (  –  )

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

“ลำดับ 62 จอมมารวาลัก(Rank 62 Valac)นั้นเป็นลำดับที่สูงขึ้นไป เขาสูงกว่าถึง 6 อันดับ แทบจะมีสิทธิ์พูดได้เลยว่าต่างกันราวสวรรค์กับโลก

ท่านกำลังจะบอกข้าว่า ลำดับ 62 ผู้นี้ให้การสนับสนุนปาร์ตี้นักผจญภัยมนุษย์เพื่อทำเรื่องขี้ปะติ๋วอย่างการทิ้งร่องรอยไว้เพื่อจัดฉากลำดับที่ 68 อย่างนั้นหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้นหากหวังแก้แค้นตัวข้า ดันทาเลี่ยนเนี่ยนะ ทั้งๆที่อันดับของข้าก็ต่ำกว่าพวกเขามากขนาดนั้น?”

ดันทาเลี่ยนหัวเราะ

“นี่มันช่างน่าตลกเกินไป! ผู้ที่จัดฉากให้ร้ายเบเลี่ยลไม่มีทางเป็นสมาชิกคนอื่นในฝ่ายภูเขา มันจะต้องเป็นผู้อื่นนอกฝ่ายภูเขาที่ตั้งใจจะทิ้งร่องรอยบนศพของริฟเพื่อให้เบเรี่ยลนั้นตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เห็นได้ชัดว่า บุคคลที่สามคนนั้นมีเป้าหมายที่ต่างออกไปจากพวกเขา!”

“…….”

ข้อโต้แย้งแรกตกไปแล้ว

บาร์บาทอสยังคงแน่ใจว่า ยังไม่ได้มีการระบุให้แน่ชัด ว่าเป็นใครใน 32 คนที่เข้าร่วมงานคืนนั้น แต่ราคาของความไม่ระวังนั้นมีค่ามหาศาลนัก

ในบรรดาจอมมารทั้ง 32 ตนที่มางานราตรีวัลเพอกีส

ในหมู่พวกนั้นมีถึง 17 คนที่อยู่ฝ่ายภูเขา

เธอจึงได้แต่ยืนดูดันทาเลี่ยนลบรายชื่อฝ่ายภูเขาออกทั้งหมด มุมปากของบาร์บาทอสนั้นบิดเบี้ยวเช่นเดียวกับมือที่ยังตวัด

⎯ อ่ากกกกก!

ขีดฆ่าทับ 17 ชื่อในครั้งเดียว จำนวนผู้ต้องสงสัยมากมายหายไปในพริบตา

“ทีนี้ จำนวนผู้ต้องสงสัยก็ลดลงจาก 32 เหลือ 15 คนแล้ว และข้าก็ยังถูกลบออกจากรายชื่อด้วย ดังนั้นจึงเหลือจริงๆแค่ 14 ซึ่งก็ยังเป็นจำนวนที่มากและยากเกินกว่าที่จะเป็นไปได้ที่จะระบุตัวผู้กระทำความผิด”

“……คึก”

บาร์บาทอสกลืนน้ำลาย สีหน้าของดันทาเลี่ยนนั้นฉายไปด้วยความเชื่อมั่น

“เอาล่ะ เอาออกไปเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า……อ้อ แต่ก่อนหน้านั้นขอให้ข้าดื่มดับกระหายสักหน่อยก่อน”

(TTL : ลีลาเยอะเหลือเกินนะฮะ พรี่ดัน)