ตอนที่ 26 ราชาสวรรค์ลั่วปาเถา ความสนใจของนาหลันชิงชิง
และไม่นานทั้งสองคนก็ได้ไปจากตรงนั้นกัน
มีสาวสวยในชุดกระโปรงสีเขียวที่มาจากระยะที่อยู่ห่างออกไปปรากฏตัวขึ้นตรงพุ่มหญ้าจุดเดิมที่ทั้งสองเคยนอนด้วยกันอยู่
เด็กสาวคนนั้นคือ นาหลันชิงโหรว
เดิมทีเธอนั้นได้วางแผนที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของเย่เฉิน ในตอนที่เขาเดินทางกลับไปที่ค่ายฝึก ดังนั้นเธอจึงจงใจชะลอความเร็วลง
แต่แล้วเขาก็รู้สึกหดหู่เมื่อพบว่าเย่เฉินกำลังเดินเคียงข้างกับหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวของเธอเองเลยด้วย
ด้วยการนี้ นาหลันชิงโหรจึงยังไม่มีโอกาสที่จะได้เผชิญกับเย่เฉินตามลำพัง
จนกระทั่งเธอนั้นได้ประจักษ์พยานในสถานการณ์ของทั้งคู่
“ช่างน่าอายจังเลย.
นาหลันชิงโหรวกระทืบเท้าของเธอเบา ๆ แก้มของเธอก็แดงระเรื่อ
หลังจากพูดจบ นาหลันชิงโหรวก็เอามือเล็ก ๆ มาจับไว้ที่หน้าอกของเธอที่มีหัวใจที่กำลังเต้นแรงอยู่ในอกของเธอเอาไว้
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง นาหลันชิงโหรก็เลิกที่จะพยายามทดสอบเย่เฉิน
เธอเกรงว่าภาพเหล่านั้นจะปรากฏในใจของเธอหลังจากที่เธอนั้นได้เจอกับเย่เฉินอีก
“โอ้ย ถ้าข้ารู้มาก่อนหน้านี้ ข้าจะไม่ฟังพี่สาวของข้าอย่างแน่นอน”
ดวงตาที่สวยงามของนาหลันชิงโหรมองไปที่หญ้าที่ยุ่งเหยิงโดยไม่รู้ตัว จากนั้นรีบมองออกไป
พูดเสร็จเธอก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
...
หลังจากกลับมาถึงที่ค่ายฝึกพิเศษแล้ว โจไคเอ๋อก็สะบัดมือของเย่เฉินออกอย่างเขินอาย
“เย่เฉิน ข้าไปก่อนนะ”
พูดจบเธอก็และวิ่งไปช้าๆ
แต่หลังจากวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว โจไคเอ๋อก็หันศีรษะไปรอบๆ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง: "เย่เฉิน พรุ่งนี้?"
“พรุ่งนี้เรามากินข้าวด้วยกันนะ” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดออกมา
“หึหึ ได้เลย” เธอพูดออกมาอย่างดีใจแล้วจากไป
เมื่อมองดูแผ่นหลังของโจไคเอ๋อแล้ว เย่เฉินก็อดหัวเราะไม่ได้เช่นกัน
ผู้หญิงคนนี้ช่างดูติ๊งต๊องและน่ารักมากจัง
จากนั้นเย่เฉินก็มาที่ห้องต่อสู้เสมือนจริงบนชั้น 4
ในเวลานี้ เย่เฉินต้องการทราบว่าพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาที่มาถึงระดับ 26 และด้วยวงแหวนวิญญาณระดับพันปีถึงสองวงแหวนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง
“ว่ากันว่าลั่วปาเถา ราชาผู้เผด็จการในปัจจุบัน เขานั้นเคยเข้าร่วมในค่ายฝึกพิเศษของสี่เขตปกครองมาก่อนในรุ่นก่อนในอดีตด้วย ข้าไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่านะ” เย่เฉินก็คิด หลังจากที่เขานั้นได้เข้าสู่โลกเสมือนจริงมาแล้ว
ลั่วปาเถาเป็นหนึ่งในเก้าของราชาสวรรค์แห่งอาณาจักรมังกร และวิญญาณยุทธ์ของเขาเป็นวิญญาณยุทธ์อาวุธระดับห้าดาว ซึ่งเป็นวิญญาณยุทธ์สายควบคุมที่ทรงพลังอย่างมาก
สิ่งที่เรียกว่าราชาสวรรค์นั้นหมายถึงวิญญาจารย์ผู้ทรงอำนาจที่แข็งแกร่ง ซึ่งมีระดับสูงกว่าเจ็ดสิบ และมีวงแหวนวิญญาณมากถึงเจ็ดวงแหวนเลยทีเดียว
และลั่วปาเถาเป็นหนึ่งในเก้าของเหล่าราชาสวรรค์ และยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นถึงผู้ที่มีระดับสูงที่สุดในบรรดาราชาสวรรค์ทั้งหมดอีกด้วย
เมื่อเย่เฉินตรวจสอบอันดับเมื่อเดือนที่แล้ว ชายผู้โด่งดังคนนี้ก็อยู่ในอันดับที่หนึ่งอีกด้วย
หลังจากนั้น เขาก็ตรวจสอบทางอินเทอร์เน็ตและพบข้อมูลของเขาจริงๆ ด้วย
และเนื่องจากเขานั้นเป็นนักเรียนของค่ายฝึกพิเศษในรุ่นที่ 41 ชายคนนี้จึงมีอายุมากกว่าตัวเขาเองถึง 59 ปี ดังนั้นในตอนนี้เขาจึงสามารถที่จะถูกเรียกว่าสัตว์ประหลาดได้เลย
ท้ายที่สุด ยิ่งการฝึกไปได้ไกลมากเท่าไร การบ่มเพาะก็จะยิ่งยากขึ้นมากเท่านั้น
บางครั้งเพียงระดับเดียวก็อาจใช้เวลาหลายสิบปีเลยด้วยซ้ำ
ลั่วปาเถาสามารถฝึกฝนจนถึงระดับราชาสวรรค์ชั้นยอดได้เมื่ออายุ 77 ปี พรสวรรค์ของเขาช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง
ไม่เพียงเท่านั้น เกรงว่าเขาอาจที่จะได้รับโอกาสบางอย่างอยู่ในนั้นด้วย
“ในตอนนี้อันดับของข้าลดลงมาเหลืออยุ่ที่อันดับ 872 แล้วสิ”
หลังจากคลิกที่อันดับของเขาเอง เย่เฉินก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอันดับสูงสุดในค่ายฝึกของรุ่นนี้ก็คือเจียงเส่าเหิงซึ่งมีอันดับอยู่ที่ 659
ตามมาด้วยวังเหอ ซึ่งมีอันดับที่ 661 และอันดับที่ 662 ของโจวไค
สองสาวฝาฝาแฝดนั้นมีอันดับต่ำกว่าทั้งสองคนเล็กน้อย แต่ยังอยู่ใน 700 อันดับแรก
และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่โอกาสในการจัดอันดับสุดท้ายของทุกคน เพราะยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนก่อนที่ค่ายฝึกพิเศษนี้จะจบลง
"ถ้าอย่างนั้นมาดูกันดีกว่า ว่าข้าจะไปถึงได้ถึงอันดับเท่าไหร่กันนะ!"
หลังจากที่เย่เฉินพูดจบ เขาก็เริ่มทำการจับคู่
“การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นแล้ว เย่เฉิน โปรดเตรียมตัวให้พร้อม”
ในไม่ช้า คู่ต่อสู้ที่เหมือนจริงก็ปรากฏตัวขึ้นที่สนามประลอง
เย่เฉินไม่ได้ใช้วิญญาณยุทธ์เลยด้วยซ้ำ เขาก้าวไปข้างหน้าหลังจากที่การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ด้วยสมรรถภาพทางกายในปัจจุบันของเย่เฉิน ความเร็วของเขาจึงไม่ควรช้าเกินไปอย่างแน่นอน
ทันใดนั้น เขาก้าวข้ามผ่านระยะทาง 100 เมตร และมาถึงด้านหน้าของคู่ต่อสู้ จากนั้นจึงต่อยกำปั้นของเขาออกไป
"บูม!"
คู่ต่อสู้ของเย่เฉินนั้นได้ถูกสังหาร ก่อนที่เขาจะสามารถปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของเขาได้สำเร็จด้วยซ้ำ
จากนั้นการต่อสู้ครั้งที่สองก็ได้เริ่มต้นขึ้น
...
1 ชั่วโมงต่อมา.
เย่เฉินได้รับชัยชนะ 19 ครั้งติดต่อกัน และคู่ต่อสู้ทั้งหมดที่เขาพบจนถึงตอนนี้ได้รับการจัดการด้วยหมัดอย่างเดียวเพียงเท่านั้น และเย่เฉินก็ไม่แม้แต่จะปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของเขาออกมาเลย
ในเวลานี้ การจัดอันดับของเย่เฉินได้เพิ่มสูงขึ้นและได้มาถึงอันดับ 601 แล้ว!
การจัดอันดับในครั้งนี้ ได้แซงหน้าอันดับของเจียงเส่าเหิงซึ่งเป็นผู้เข้าร่วมที่มีอันดับสูงสุดในค่ายฝึกของรุ่นนี้ในตอนนี้ไปแล้ว
“ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้ก็อยู่แค่ระดับ 19 เพียงเท่านั้น ซึ่งน่าเบื่อมาก” เย่เฉินบ่น
คาดว่าเขาคงจะต้องรอไปอีกจนถึง 500 คนจึงจะสามารถเจอกับผู้ที่ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่านี้ได้
อย่างไรก็ตาม ข้าเกรงว่าแม้แต่ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งนั้นก็คงไม่สามารถที่จะไปถึงในระดับของเขาได้ ในตอนที่เขาอยู่ในค่าบฝึกนั้นใช่ไหมนะ?
“ลืมมันซะเถอะ ขึ้นไปสู่อันดับหนึ่งโดยตรงเลยดีกว่า และทิ้งบันทึกที่ไม่มีใครเทียบได้ไว้ให้คนรุ่นต่อๆ ไปกัน”
เย่เฉินอยากเล่นสักหน่อย
ในไม่ช้า การต่อสู้ครั้งที่ 20 ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
คราวนี้เย่เฉินเลือกที่จะปล่อยให้คู่ต่อสู้โจมตีก่อน ไม่เช่นนั้นมันจะน่าเบื่อเกินไปที่จะฆ่าคู่ต่อสู้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียวที่หัวของเขา
เมื่อคู่ต่อสู้ของเย่เฉินฟันเย่เฉินด้วยมีดสองเล่ม เย่เฉินก็แค่หลบการโจมตีสบายๆเท่านั้น
ด้วยพลังจากวงแหวนวิญญาณอันทรงพลังทั้ง 2 วงแล้ว พลังในการตอบสนองของเย่เฉินก็ได้รับการพัฒนาอย่างมากด้วยเช่นเดียวกัน
เห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้นั้นรวดเร็ว แต่ในสายตาของเย่เฉินนั้น ดูเหมือนว่ามันจะดูช้าลงถึง 2 เท่าเลยทีเดียว
จากนั้นเย่เฉินก็ชกคู่ต่อสู้ของเขา
และเมื่อเย่เฉินเริ่มไต่อันดับไปสู่การเป็นผู้ชนะของเขาอยู่นั้น
“ชิงโหรว เจ้า!”
นาหลันชิงชิงมองไปที่นาหลันชิงโหรที่กำลังแลบลิ้นออกมา และอารมณ์เสียในทันที
“โอ้ พี่สาว ตอนนี้เขานั้นมีแฟนแล้ว ข้าไม่กล้าที่จะเข้าไปรบกวนเขาตอนนี้เลยล่ะ”
นาหลันชิงโหรวไม่ได้พูดถึงเรื่องอะไรที่ดูน่าอายในตอนนั้นออกมา
ในด้านหนึ่ง นาหลันชิงชิงอาจจะไม่เชื่อ แต่ในทางกลับกันนั้น หากว่าเธอนั้นเชื่อ เธอซึ่งเป็น "ผู้ส่งน้องสาวไปสอดแนม" ก็อาจถูกน้องสาวของเธอตีแน่นอน
นาหลันชิงชิงพูดไม่ออก: "ถ้างั้นเจ้าก็ลืมมันไปซะ ข้าจะลองทดสอบด้วยตัวเองเมื่อหาโอกาสได้น่ะ"
หลังจากพูดจบ นาหลันชิงชิงดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง: "ยังไงก็ตามนะ ตอนเมื่อข้ากลับมาเมื่อกี้ ดูเหมือนว่าข้าจะเห็นเย่เฉินไปที่ห้องต่อสู้เสมือนจริงนะ"
“เอ่อ? แล้วมันทำไมงั้นเหรอ?”
นาหลันชิงโหรว ไม่รู้ว่าทำไม
“เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่อันดับเท่าไหร่กัน”
"ก็ไม่รู้สิ"
นาหลันชิงโหรส่ายหัว
นาหลันชิงชิงแสดงรอยยิ้มออกมา ซึ่งรอยยิ้มของเธอนั้นสามารถที่จะทำให้ทุกคนต่างหลงใหลได้เลย: "ลองเข้าไปดูสิ แล้วเจ้าจะรู้เอง"
