“นี่แกใช้ตูดแทนปากพูดเหรอวะ? ข้าถึงได้กลิ่นเหม็นมาจากปากเอ็งเนี่ย แล้วแกจะไปเข้าใจได้ยังไงว่า ทำไมพวกเราถึงทำอย่างนี้? ถ้าทำแบบนั้นไป สิ่งที่เราจะได้ก็คือ เหรียญทองสักพันเหรียญ พูดง่ายๆก็คือ ถ้าพวกเราตัดหัวนั่นไปส่ง――”

ริฟ ชี้มาทางผม

“พวกเราก็ได้แค่พันเหรียญทอง! ขยันเดินหน่อยสิวะ ไอ้ขี้เกียจ สมบัติมันไม่ไหนไปเหมือนนมเมียมึงหรอก มันไม่หนีพ้นไปแค่เพราะแกไปถึงช้าหรอกน่า”

คนอื่นๆต่างหัวเราะเยาะ แม้แต่เจ้าเด็กใหม่ที่ประคองผมอยู่ก็ตัวสั่นเหมือนกำลังหัวเราะร่วน

ผมรู้สึกเย็นวาบจนถึงไขสันหลัง

‘ไอ้ห่านี่!

พวกมันทำเหมือนชีวิตผมเป็นเรื่องตลก เหมือนไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์พึงทำด้วยซ้ำ

มันก็ยังคงหยอกล้อเล่นกันต่อ

“เข้าใจผิดแล้ว หัวหน้าริฟ ข่าวลือที่รู้กันทั้งเมืองว่า นมไอ้หมอนี่มันแจ่มมาก ผมนี่เก็บไปฝันเลยนะว่าจะเอาหน้าซุกนมที่ใหญ่เท่าตูดจนหายใจไม่ออกเลยล่ะ”

“ว่ากันตามตรงนะ ฉันก็อยากทำอย่างงั้นว่ะ มันคงกลัวนมเมียมันจะถูกเวียนไปทั้งเมืองน่าดูเลยล่ะ”

“ไอ้พวกหื่นกามเอ๊ย!”

ผมยังคงเงียบเป็นเป่าสาก

เมื่ออันตรายคุกคามเริ่มห่างไกล ผมเริ่มสามารถทำความเข้าใจกับสถานการณ์ตอนนี้ได้

ก่อนอื่นเลย พวกนี้ไม่ได้พูดภาษาเกาหลีกัน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูดได้ ความจริงที่ว่า ผมฟื้นขึ้นมาในถ้ำทั้งที่คิดว่าตัวเองน่าจะตายไปแล้ว มันให้ความรู้สึกแปลกประหลาด ทั่วทั้งร่างกายผมก็ไม่เป็นปรกติเช่นกัน

‘เย็นไว้ก่อน…… เย็นไว้แล้วค่อยๆคิด’

ผมตั้งใจสูดหายใจเข้าเต็มปอด อย่างช้าๆ แล้วผ่อนลมเป็นจังหวะ

ผมเคยดูในโทรทัศน์ที่บอกว่า ถ้ามุ่งความสนใจไปที่ลมหายใจ ความคิดจิตใจจะออกจากอาการตื่นตระหนกได้

ความรู้นั้นที่ไม่เคยนึกขึ้นได้มาก่อนอยู่ๆกลับย้อนมาด้วยเหตุผลบางอย่าง อาจเป็นไปได้ว่า สมองของผมมันคงไม่ไหวแล้ว

จริงๆพวกเขาให้ข้อมูลมากมาย เพียงแต่ก่อนหน้านี้หัวผมยังไม่โล่งพอ

• พวกเขาระบุถ้ำปริศนาแห่งนี้ว่าเป็นดันเจี้ยน
• พวกเขาบอกว่า พิชิตดันเจี้ยนแห่งนี้ได้แล้ว
• พวกเขาบอกว่า ตัวเองเป็นนักผจญภัย
• และสุดท้าย พวกเขาเรียกผมว่า จอมมาร

ดันเจี้ยน,การพิชิต,นักผจญภัย ……จอมมาร

แม้จะยังไม่แน่ใจนักว่า ทำไม แต่ช่วงเวลาที่มาผ่านมันก็ไม่นานแท้ๆ แต่กลับเหมือนรู้สึกเหมือนมันเป็นอดีตอันห่างไกล ที่ผมได้หมกหมุ่นอยู่แต่กับเกม <Dungeon Attack>ผมคิดถึงที่เกิดขึ้นต่อจากเหตุการณ์ตอนนั้น

‘ผมคงตายจริงๆนั่นแหละ’

ผมเงียบแล้วย้อนเรียบเรียงว่า เกิดอะไรขึ้นจนถึงปัจจุบัน ผมอ้าปากหุบปากสลับไปมาซ้ำแล้วซ้ำอีก อาการบาดเจ็บยังคงอยู่ทำให้ยากที่จะคิดออกถ้าไม่ทำแบบนั้นเพื่อบรรเทาอาการ

ดันเจี้ยน, พิชิต , นักผจญภัย , จอมมาร และความตาย

คีย์เวิร์ดสำคัญ 5 คำนั้นยังคงวนเวียนซ้ำอยู่ในหัว

ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้หัวผมโล่งขึ้น หรืออย่างน้อยผมก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น

เว้นเสียแต่ว่ามันมีอะไรบางอย่างที่พลาดไป มันรู้สึกเหมือนผมพลาดอะไรบางอย่างในขณะที่กำลังแก้สมการหรือคิดคำนวณเลข

“ไม่ชอบไอ้หมอนั่นเลยว่ะ มันก็แค่แกล้งทำไปอย่างนั้น แต่จริงๆคงซ่อนเจตนาร้ายอยู่ เราอาจจะซวยกันหมดเลยก็ได้ ถ้าหากมีก๊อบลินหรืออะไรสักอย่างหลงเหลืออยู่ในดันเจี้ยน”

“โธ่เอ๊ย สหายข้าขี้ขลาดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ? มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้น่ะ จงรักภักดีต่อจอมมารของพวกมันจะตายไป ไม่เข้าใจอีกเหรอ? ตราบใดที่จอมมารอยู่ในมือพวกเรา พวกนั้นมันไม่ทำอะไรเราหรอก ต่อให้มีออเกอร์หรือมิโนทอร์โผล่มาก็ตาม”

เสียงที่พูดคุยกันนั้นสะท้อนก้องในถ้ำ

“ฟู่ววว……อ่าา……”

ผมแกล้งทำเป็นครางในลำคอด้วยความเจ็บปวด แล้วก็คิดต่อ นี่ผมลืมอะไรไปนะ ผมว่าผมรู้แล้วล่ะ ซีนสำคัญที่สอดคล้องลงตัวกับเหตุการณ์ในตอนนี้

ผมจมจ่อมกับความทรงจำของตัวเอง ย้อนไปนับตั้งแต่ถูกลูกธนูตอนที่ลืมตาครั้งแรก อุบัติเหตุรถชน พอทำแบบนั้น ความจำทั้งหมดก็เชื่อมต่อประสานกันอยู่บนทะเลจิตสำนึก

ภาคต่อ

“……!”

ทำไมผมถึงพึ่งมาจำได้ในตอนนี้? VenusPanties เจ้าหมอนั่นที่บอกผมว่า เขาจะส่งผมไปยังภาคต่อของDungeon Attack

ผมเริ่มตาสว่าง เข้าใจในสิ่งที่ก่อนหน้านั้นพวกเขาพูดถึง เพื่อไม่ให้ร้อนใจมากเกินไปผมจึงทวนประโยคที่นึกออกอย่างเงียบๆ

• VenusPanties พูดว่าจะส่งผมไปยังภาคต่อของDungeon Attack ในทันที
• ที่น่าแปลกคือ เขาถามผมหลายรอบมากว่า แน่ใจนะว่าผมจะไม่เสียใจทีหลัง

‘นี่มันบ้าไปแล้ว! ให้ตายเถอะ!’

ลมหายใจถี่ขึ้นทันที ทั้งหมดนี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

เจ้านั่นบอกผมว่า จะส่งผมไปยังภาคต่อของเกม แล้วผมก็ตายทันทีหลังจากนั้น พอเปิดตามาอีกที ก็พบว่า ตัวเองอยู่ในโลกที่เหมือนกับเกมที่เพิ่งเล่นไป ――จะบอกว่า ทั้งหมดนี่มันแค่เรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอ?

ตรงข้ามกับหัวใจที่เต้นถี่ยิบ ผมจัดการตัวเองเพื่อให้หัวเย็นลงให้ได้ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้หรอก

แม่งเอ้ย แม้ผมจะอายุยี่สิบกลางๆแต่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ตัวเองมีพรสวรรค์เรื่องนี้ด้วย! ผมหมายถึง ความสามารถที่ผมสามารถครุ่นคิดไตร่ตรองได้อย่างเยือกเย็นแม้เท้าขวาจะระเบิดไปแล้วก็ตาม ผมคงต้องขอบคุณไอ้ตัวร้ายทั้งหลายที่ช่วยบีบสถานการณ์ให้ผมได้พบ พรสวรรค์นี้ด้วยการตบมันสักทีแล้ว

ผมรีบคำตอบที่เป็นไปได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

1. ผมเข้ามาอยู่ในโลกของเกม
2. ผมเข้ามาสิงใครบางคนในโลกที่คล้ายกับเกมที่ผมเคยเล่น
3. มันเป็นแค่อาการประสาทหลอน หรือฝันไป
4. ผมตายไปแล้ว และอยู่ในนรก

ผมสูดหายใจเข้าช้าๆ ตัวเลือกทั้งสี่

ดูผ่านๆแม้จะเหมือนมีความเป็นไปได้มากมาย

อย่าเพิ่งกลัวไป ผมปลอบใจตัวเอง ก็แค่ค่อยๆตัดตัวเลือกออกเองมันไม่ยากหรอก สิ่งสำคัญไม่ใช่ว่า มันยากหรือไม่ยาก แค่คิดและทำเหมือนว่า มันไม่ใช่เรื่องยากก็พอ

‘ก่อนอื่นเริ่มจากความเป็นไปได้ข้อแรกก่อน’

แล้วผมจะทดสอบมันยังไงล่ะ? นิยายหลายต่อหลายเล่มที่ผมเคยอ่านมามีประโยชน์ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าหากว่าที่นี่เป็นโลกในเกมจริงๆ ดังนั้นมันต้องตอบสนองต่อ วลีนั้นอย่างแน่นอน

“นี่ ฝ่าบาทจอมมาร รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? หืม?”

เจ้าเด็กใหม่ถาม แม้คำพูดจะดูเหมือนห่วงใยแต่น้ำเสียงมันเป็นการเสียดสี

“ถ้าหากฝ่าบาทมาตายตรงนี้ พวกเราก็กลับมือเปล่ากันหมด ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีเลย มันแย่สำหรับพวกเราเลยล่ะ และมันจะต้องเลวร้ายมาแน่ๆสำหรับท่าน! หัวหน้าริปน่ะเป็นคนที่โหดร้ายมากนะ”

“ผม……อั่ก ผมโอเค……”

“นั่นแหละ พลังใจแบบนั้นแหละสำคัญต่อชีวิต ฮ่าๆ แม้เท้าของท่านจะหักไปหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นถ้าใช้น้ำลายถูๆหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ยังไงท่านก็เป็นลูกผู้ชายก็ควรจะทนกับเรื่องพวกนี้ได้”

ตรงไหนที่เรียกว่า หักไปหน่อยวะ?

ความอยากร้องตะโกนพวยพุ่งมาที่ลำคอ แต่ผมก็ไม่ยอมแสดงอารมณ์ออกมาบนสีหน้า และแกล้งทำเป็นเห็นด้วยกับเขา

ผมแกล้งทำเป็นครางด้วยความเจ็บปวดและบ่นพึมพัมจนแทบไม่มีใครได้ยิน ผมเจ็บเท้าขวาทุกก้าวที่ขยับดังนั้นจึงแกล้งทำได้แนบเนียนมาก

“สเตตัส”

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมไม่ได้ตกใจอะไร ยังคงพึมพัมเป็นภาษาเกาหลีต่อ

“สเตตัส”

ตอนนั้นเองที่ มีเสียงไพเราะดังขึ้น

-ติ้ง!

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

นามแท้ : ดันทาเลี่ยน

เผ่า : จอมมาร ฝ่าย : กองกำลังจอมมารแดนทาเลี่ยน

คุณลักษณะ : เป็นกลาง(0)

เลเวล : 1 ความเลวทราม: 7

อาชีพ : ผู้จัดการดันเจี้ยน(F), จอมมาร(F)

ความเป็นผู้นำ : 11/15 อำนาจ: 5/5 ความฉลาด : 25/25

ไหวพริบ: 10/15 เสน่ห์ : 3/10 เทคนิค: 1/10

*ฉายา : คุณไม่มีฉายา

*อบิลิตี้: คุณไม่มีอบิลิตี้

*สกิล: คุณไม่มีสกิล

[แต้มความสำเร็จ : 0]

[ผู้ใต้บังคับบัญชา : 0/20 ยูนิต]

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

“…….”

โฮโลแกรมสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้นตรงหน้าผม

ผมยืนสตั้นไปอย่างเงียบๆ เจ้าเด็กใหม่ตะโกนใส่ผม

“ท่านจะยืนเป็นหุ่นไล่กาแบบนั้นไปเพื่อ!?”

เขาพูดเหมือนตั้งใจจะหวดตีผมถ้าผมยังไม่ยอมขยับอีก ดูเหมือนเขาจะมองไม่เห็นโฮโลแกรมดังกล่าว

“ขะ ขอโทษด้วย เท้าของผมเจ็บขึ้นมาอีกแล้ว”

“ชิ ! จอมมารนี่มันไม่รู้จักวิธีการเดินปกติกันรึไง?”

ผมเซตัวไปข้างหน้า

อารมณ์ที่ผมรู้สึกตอนนี้ไม่ใช่ความภาคภูมิใจต่อความสามารถของตัวเองที่สงบสติได้แม้ในยามอันตราย ไม่ได้ดีใจเพราะเจอคำตอบที่ตามหา หรือแม้แต่แตกตื่นกับสถานการณ์เลวร้ายในตอนนี้

ไม่แม้แต่จะโกรธต่อเจ้า VenusPanties ที่น่าจะเป็นต้นเหตุเบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด หรือเหล่านักผจญภัยทั้งหลายที่พยายามจะฆ่าผมด้วยลูกธนู

มีเพียงความสิ้นหวังเท่านั้นที่ห่อหุ้มตัวผมตอนนี้

‘นรกเอ๊ย’

คำสบถที่ตามปกติแล้วผมแทบจะไม่เคยใช้กลับหลุดออกมา

‘ห่วยแตก….นี่มันตัวละครที่โคตรพ่อโคตรแม่ห่วยชิบหายเลย!”

* * *

Dungeon Attack เกมจำลองสถานการณ์ที่พัฒนาขึ้นในเกาหลีโดยจัดเรทสำหรับ ผู้ใหญ่เท่านั้น

เนื่องจากมันเป็น ‘RPGชนิดประเภทพิชิตดันเจี้ยน’ ตามที่ระบุไว้ในโฮมเพจของออฟฟิเชี่ยล ผู้พัฒนาได้สร้างหมวดเกมชนิดนี้ขึ้นมาและติดป้ายไว้กับเกมของพวกเขา พวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกก็ได้

ตัวเอกของเกมนั้นเป็นวัยรุ่นที่แข็งแกร่งจากหมู่บ้านในชนบท

ถ้ามองในแง่ร้ายก็เป็นแค่พวกชนกลุ่มน้อยบ้านนอกนั่นแหละ

เมื่อบ้านเกิดของเขาถูกทำลายด้วยกองกำลังของจอมมาร พวกเขาก็สาบานว่าจะแก้แค้นจอมมาร

แม้มองเผินๆแล้วตัวเอกเกมนั้นออกจะเป็นแนวฮีโร่สูตรสำเร็จ……แต่ตัวเอกของ Dungeon Attackดูจะต้องเจอชีวิตที่รันทด แต่ความจริงก็คือ พวกฮีโร่นั้นก็เป็นแค่ชาวบ้านที่แข็งแกร่งกว่าคนปกติขึ้นมาหน่อย ไม่มากกว่านั้น ไม่น้อยกว่านั้น

ลูกลับๆของจักรพรรดิ? สายเลือดสุดท้ายของมังกร? อาจารย์ที่บังเอิญเจอกันโดยบังเอิญความจริงแล้วเป็นอาร์คเมจ?

ไม่มีอะไรทำนองนั้นหรอก

ตัวเอกเป็นชนพื้นเมือง ชนเผ่าของจริงที่ไม่รู้หนังสือแล้วเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านตลอดชีวิต

โดยปรกติแล้ว การที่ชนะจอมมารสองหรือสามตนแรกในการเล่นรอบแรกอาจจะยาก แต่เมื่อผ่านไปรอบที่5 รอบที่6 แล้วถึงจะสามารถเข้าเนื้อเรื่องหลักของเกมได้จริงๆ

พอเล่นครบไป10รอบก็จะสามารถเห็นเนื้อเรื่องหลักทั้งหมด ถ้าคุณสามารถเอาชนะภารกิจลับได้ คุณก็จะสามารถเล่นไป17รอบอย่างที่ผมทำ ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงเกมเม่อมือโปรแบบผมเท่านั้นที่สามารถสำเร็จได้ภายจำนวนรอบที่น้อยขนาดนั้น จุดยากบ้าบอของเกมนี้มันใช่ตรงนี้หรือเปล่า?

จอมมารนั้นก็เหมือนกับจอมมารทั่วไปในเกมRPGsอื่นๆ ตัวเอกเป็นฮีโร่ดังนั้นศัตรูก็ต้องเป็นจอมมาร โลจิคง่ายๆ

จอมมารอาศัยอยู่ในดันเจี้ยนของพวกมันแล้วก็สร้างมอนสเตอร์เพื่อปกป้องดันเจี้ยน ผู้เล่นต้องดึงทักษะ อาหาร และกลยุทธเพื่อพยายามที่จะเข้าไปพิชิตดันเจี้ยนมากมายพวกนั้น

แม้จะเป็นเซตติ้งทั่วๆไป แต่ Dungeon Attackก็มีฟีเจอร์เป็นของตัวเอง เกมRPGทั่วไปจะมีจอมมารเพียงตนเดียว แต่Dungeon Attackมีจำนวนมากมายมหาศาลเลยล่ะ จอมมารทั้ง 72 ตน ผู้เล่นจะต้องกำจัด จอมมารทั้ง 72 ตนให้ได้

อันดับ 1 บาอัล,อันดับ 2 อกาเรส,อันดับ 3 วาสซาโก้,อันดับ 4 กามิกิน …… อันดับ 71 ดันทาเลี่ยน

ในเกมนั้น ดันทาเลี่ยนนั้นต่ำทราม ชาติชั่ว และอ่อนแอที่สุด

แม้คุณจะไม่เคยมีประสบการณ์ในการเล่นเกมมาก่อน ผู้เล่นใหม่ต่างสามารถจัดการดันทาเลี่ยนได้ตั้งแต่การเล่นครั้งแรก ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เพราะดันทาเลี่ยนนั้นเป็นจอมมารที่ถูกสร้างมาสำหรับมือใหม่

ถ้าเทียบหมอนั่นกับเกมอื่นๆก็งไม่ต่างจากกระต่ายในแนวเกมล่าสัตว์ ตราบใดที่รู้จักการคลิก ไม่ว่าใครก็ล่ากระต่ายได้

ไม่ใช่แค่นั้นอย่างเดียว ดันทาเลี่ยนยังถูกปฏิบัติอย่างแย่มาก…….จอมมารตนอื่นๆต่างก็ปรากฏตัวด้วยงานภาพที่น่ารัก น่าหลงไหล แต่มีเพียงจอมมารดันทาเลี่ยนเท่านั้นที่ไม่มีอะไรเลย

ราวกับว่าเขาเป็นตัวประกอบ เป็นจอมมารที่มีแต่ชื่อและอ่อนแอกว่ามอนสเตอร์ทั่วไปนิดหน่อย

ก่อนที่ผมจะตาย ค่าสเตตัสจอมมารที่ผมกำจัดได้ อันดับ1 จอมมารบาอัล ผมพอจะจดจำได้แม่นยำ เพราะผมดูค่าสเตตัสของมันเป็นร้อยครั้งเพื่อจะเอาชนะมันให้ได้

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

ชื่อ: บาอัล

อาชีพ: ผู้จัดการดันเจี้ยน(SSS+), จอมมาร(SSS+)

เลเวล: 389 ความเลวทราม: 8700078

ความเป็นผู้นำ: 356　　อำนาจ: 402　　ความฉลาด: 311

ไหวพริบ: 287　　เสน่ห์: 210　　เทคนิค: 109

*ฉายา: 1. จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ 2. ผู้จัดการดันเจี้ยนระดับตำนาน 3. นักฆ่าล้างระดับตำนาน

*อบิลิตี้: การวางกลยุทธ SSS+, ศิลปะเชิงปฏิบัติการณ์ SSS+, วินัยแห่งราชัน SSS, ทักษะดาบ SSS+, เวทย์มนตร์ S

*สกิล: หลักคำสอนแห่งปีศาจ, ท่าสั่งตายไร้ผล (改), เวทย์มนตร์ไร้ผล(改)

[ค่าความสำเร็จ: 2500]

[ผู้ใต้บังคับบัญชา: 7500 units/7500 units]

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

ช่างยอดเยี่ยมเสียจริง สมญานาม จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่เกินจริงสำหรับบาอัล พูดกันตรงๆก็ เขามีออร่าของการเป็นบอสใหญ่ที่แท้จริงของเกมเลยล่ะ

เคียงคู่ไปกับวีรกรรมอันน่าสยดสยองของเขา งานภาพของเขาเองก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เขาดูเป็นชายวัยกลางคนที่หล่อเหลาเอาการ จนมีแฟนเกมบางกลุ่มเองยังคิดเลยว่า จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ดูดีกว่าตัวเอกด้วยซ้ำไป

แล้วมามองอีกฝั่งบ้างละ ค่าสเตตัสดันทาเลี่ยนเป็นยังไงบ้าง?

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

นามแท้ : ดันทาเลี่ยน

เผ่า : จอมมาร ฝ่าย : กองกำลังจอมมารแดนทาเลี่ยน

คุณลักษณะ : เป็นกลาง(0)

เลเวล : 1 ความเลวทราม: 7

อาชีพ : ผู้จัดการดันเจี้ยน(F), จอมมาร(F)

ความเป็นผู้นำ : 11/15 อำนาจ: 5/5 ความฉลาด : 25/25

ไหวพริบ: 10/15 เสน่ห์ : 3/10 เทคนิค: 1/10

*ฉายา : ไม่มีฉายา

*อบิลิตี้: ไม่มีอบิลิตี้

*สกิล: ไม่มีสกิล

[แต้มความสำเร็จ : 0]

[ผู้ใต้บังคับบัญชา : 0/20 ยูนิต]

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

พูดง่ายๆ หมอนี่น่ะมันมีออร่าที่ทุกคนต่างรู้ได้ทันทีเลยว่า ไอ้นี่มันกระสอบทรายของเกม มันจะตลกเกินไปแล้ว นี่มันอะไรกัน?

เพียงเพราะเป็นที่รู้จักกันในนามว่าเป็น จอมมาร เหมือนกันไม่ได้แปลว่า พวกเขาจะเหมือนกันไปเสียหมดที่ไหน ช่วงความห่างที่ต่างกันระหว่างบาอัลกับดันทาเลี่ยน มันห่างกันเหมือนกับอเมริกากับเนปาลในแง่อิทธิพลต่อโลก ช่องว่างที่ไม่มีวันจะถมเต็มได้แม้จะเกิดใหม่มาอีกรอบ

ก็คงจะรู้กันแล้วว่า พอจบการเล่นครั้งแรก ดันทาเลี่ยนก็จะไม่โผล่ออกมาในรอบที่สอง นี่คือ สิ่งที่ผู้พัฒนาพยายามจะบอกให้เรารู้ นั่นเป็นเพราะว่าเขาเชื่อว่า ถ้าผู้เล่นต้องมาเจอดันทาเลี่ยนทุกครั้งก็คงจะเบื่อแน่ๆ

ตัวอย่างเช่น ลองจินตนาการตามนะ นักดาบเลเวล20คนหนึ่ง ได้รับภารกิจให้ ‘ไปล่ากระต่ายที่ป่าเริ่มต้น’ ลองนึกดูสิว่า มันจะน่าเบื่อขนาดไหน

ผู้พัฒนาก็ต้องลบเควสจำพวกนั้นทิ้งไปอยู่แล้ว

จอมมารดันทาเลี่ยนก็จัดอยู่ในหมวดพวกนั้นด้วยเช่นกัน

เควสล่ากระต่ายที่น่าเบื่อหน่ายเสียเหลือเกิน……จากมุมมองที่ตรงไปตรงมา ตัวละครอย่างดันทาเลี่ยนในเกมDungeon Attackเองก็มีค่าประมาณนั้นแหละ

ปัญหาตอนนี้ก็ คือ ผมกลายเป็นไอ้กระต่ายตัวนั้นเองนั่นแหละ

แค่คิดก็แทบจะบ้าตายแล้ว

—-----------

Name: Baal

Job: Dungeon Manager(SSS+), Demon Lord(SSS+)

Level: 389 Infamy: 8700078

Leadership: 356　　Might: 402　　Intelligence: 311

Politics: 287　　Charm: 210　　Technique: 109

*Titles: 1. Great Demon Lord 2. Legendary Dungeon Manager 3. Legendary Slaughterer

*Abilities: Strategy SSS+, Operation Art SSS+, Discipline of Kingship SSS, Swordsmanship SSS+, Magic S

*Skills: Devil’s Doctrine, Lethal Move Nullify(改), Magic Nullify(改)

[Achievements: 2500]

[Subordinates: 7500 units/7500 units]

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

True Name: Dantalian

Race: Demon Lord　　　Faction: Dantalian’s Demon Lord Army

Attribute: Neutral(0)

Level: 1　　　　　Infamy: 7

Job: Dungeon Manager(F), Demon Lord(F)

Leadership: 11/15　　Might: 2/5 　　Intelligence: 25/25

Politics: 10/15　　Charm: 3/10　　Technique: 1/10

*Titles: You have no titles.

*Abilities: You have no abilities.

*Skills: You have no skills.

[Achievements: 0]

[Subordinates: 0 units/20 units]

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด