ตอนที่ 3 สัตว์เลี้ยงตัวแรก

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เสียงกระดิ่งที่เย่ซีกดเล่นดังก้องกังวาน

ถึงมันอาจจะเรียกสัตว์ป่าหรืออะไรก็ตามออกมาก็เถอะ

“ยังอุส่าติดกระดิ่งมาอีกนะ เพื่ออะไรเนี่ย รถไอติมเหรอ” ชายหนุ่มบ่นออกมาด้วยความไม่เข้าใจ

[“ของมันต้องมี ให้ครบฟังชั่น”] ระบบก้อุส่าตอบกลับมา

จนถึงตอนนี้เขาก้เดินห่างออกมาจากบ้านที่สร้างไว้เกือบห้ากิโลเมตรแล้ว ถามว่าทำไมถึงรู้ ก็ดูจากแผนที่ไง มันค่อนข้างจะบอกอย่างละเอียดเลยทีเดียว เส้นทางที่เดินมาก้ปรากฏออกมาเพิ่มเติมในแผนที่ด้วย

ทางแยก!

“ไปทางไหนดีล่ะ” ตลอดทางที่เดินมามีแต่เส้นตรง พอมาเจอทางแยกเข้าก็เลยสับสนอยู่บ้าง

ขวาร้าย ซ้ายดี เอาวะ

ตรงไปเลยละกัน!

พอเดินมาได้อีกสักพัก ก็ยังมีแต่ป่าเหมือนเดิม แต่เหมือนเขาจะเห็นว่ามีนกบินมาจากทางด้านหน้า ไม่แน่ว่าข้างหน้าอาจมีแหล่งน้ำ หรือของกินอะไรก็ได้

แต่ยังไม่ทันได้เดินต่อ เขาก้ได้ยินเสียงดังโครมคราม ดังมาจากด้านหน้า เหมือนกับมีอะไรกำลังใกล้เข้ามา

“เอ๊ะ เห้ย ไอ้กระจอกตรงนั้นอ่ะ หลีกไปถ้าไม่อยากตาย” เสียงดังกวนอารมณ์ดังออกมาก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เห็นหน้าของเจ้าสิ่งนั้นซะอีก

[“นั่นอะไร”]

ไม่ช้าเขาก็เห็นว่าสิ่งที่กำลังวิ่งตรงมาทางเขา เป็นปลา! ใช่แล้ว ปลาตัวสีดำ ใช้ครีบหน้าสองข้างเดินเหมือนกับเป็นขา ถ้าจำไม่ผิดมันก้คงเป็นปลาตีน แต่ มันใหญ่เกือบสองเมตรได้

ทั่วทั้งตัวมีแต่รอยแผล แถมบางจุดยังเห็นเป็นรอยแหว่งคล้ายเนื้อโดนกัดหายไปอีก

อนาถยิ่งนัก!

“โอ นี่สินะ ต่างโลก ปลายักษ์ แถมพูดได้อีก” แทนที่จะตกใจ แต่ชายหนุ่มกับรู้สึกตื่นเต้นแทน

จะเอายังไงดีล่ะ

-ลองชนมันด้วยรถเข็นเซียน

-วิ่งไปซัดมันตรงๆ

-หลบแล้วรอดูไปก่อน

ถ้าเป็นที่โลกก่อนหน้าเขาคงไม่คิดมากแล้ววิ่งใส่ไปแล้ว เพราะด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งขนาดรถบรรทุกชนยังไม่เป็นอะไร เขาแทบไม่มีอะไรต้องกลัว แต่มาโลกนี้มันช่างเหนือจินตนาการเหลือเกิน คงต้องปลอดภัยไว้ก่อน

ว่าแล้วเขาก้เข็นรถรีบหลบทางให้ไอ้ปลาปากเสีย เพื่อให้มันได้ผ่านทางไป

“ดีมาก พูดรู้เรื่องแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย แต่เอ๊ะ มนุษย์ธรรมดาที่ไหนมันจะมาเดินเล่นในป่าเอสวูดได้ล่ะ หยุดเดี๋ยวนี้ มีของมีค่าอะไรส่งมา ข้าต้องการของในการรักษาตัว” เมื่อปลาปากเสียเห็นว่ามนุษย์ตรงหน้าว่าง่ายขนาดนี้ แถมยังมันยังไม่รู้สึกถึงพลังอะไรจากตัวของมนุษย์ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย มันจึงเริ่มได้ใจทันที

ถึงมันจะมีสองกรณีก้เถอะ แต่ชายตรงหน้ามันคงไม่ได้มีพลังมากกว่ามันมากจนมันสัมผัสไม่ได้หรอกมั้ง รถเข็นนั่นก้ดูกระจอกจะตาย

“แกแน่ใจใช่ไหม ที่จะหาเรื่องกันน่ะ”  เมื่อเห็นว่าหลีกให้แล้วก้ไม่จบ แถมปลาตีนตรงหน้ายังทำหน้าตากวนสมชื่อพันธุ์มันอีก เย่ซีก้เริ่มจะโกรธขึ้นมาแล้ว

“เออดิ อย่ามัวแต่พูดมาก จะส่งของมาหรือจะตาย!” พอพูดจบมันก้ไม่รอให้ชายหนุ่มตั้งตัว รีบพุ่งตัวเข้าใส่ทันที มันกะว่าจะชนชายตรงหน้าให้ตายแล้วค่อยรื้อรถเข็นดูว่าพอจะมีอะไรที่ใช้รักษาตัวได้ไหม

เย่ซีไม่รอช้า จับราวเข็นให้มั่น แล้ววิ่งใส่สวนไปเลย

รถเข็นระดับเซียน! คงไม่กระจอกมากนักหรอกมั้ง?

“กล้าดีนี่หว่า แกจงตายไปพร้อมกับรถเข็นนั่นซะเถอะ” เมื่อเห็นว่ามนุษย์ตรงหน้าไม่ยอมหนีแถมยังพุ่งเข้ามาอีก มันก้ยิ่งได้ใจ เพิ่มแรงที่มันพุ่งเข้าไปจนเต็มที่ แต่มันก้ไม่ประมาท เรียกใช้พลังมาคลุมเบื้องหน้าของมันด้วย แม้พลังของมันตอนนี้จะแทบไม่เหลือ แต่ลำพังแค่พลังที่มันใช้ออกมา มนุษย์ส่วนใหญ่ก้แทบไม่มีใครต้านได้แล้ว

ตู้มมมม

ภาพที่คิดไว้ว่า รถเข็น และ มนุษย์เบื้องหน้าจะแหลกคาที่ กับไม่ได้เป็นอย่างนั้น มันกลายเป็นปลาตีนยักษ์กว่าสองเมตรปลิวกระเด็นออกไปอย่างแรงแทน ชนต้นไม้จนหักโค่นไปเป็นแนวยาว

แค่ก แค่ก พรวดด

ปลาตีนยักษ์ค่อยๆคลานขึ้นมาจากซากต้นไม้ที่ทับมันอยู่พร้อมกับไอออกมาเป็นเลือดเต็มไปหมด

รถเข็น? รถเข็นกระจอกบ้าอะไร

มันสัมผัสได้ว่า รถเข็นนั้นไม่มีรอยขีดข่วน หรือ ฝุ่นแม้สักเม็ดเปื้อนเลยด้วยซ้ำหลังจากชนกับมันแล้ว มันได้แต่จ้องไปทางชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังรถเข็นสีชมพูด้วยใบหน้าตกตะลึง ปนหวาดกลัว

[ภารกิจช่วยเหลือ...เลี้ยงปลาสักตัวก้ไม่เลว]

การเดินทางย่อมน่าเบื่อเมื่อเดินทางคนเดียว การมีสัตว์เลี้ยงสักตัวก้ไม่เลว แถมปลาเดินได้ยิ่งน่าตื่นเต้นใช่ไหม?

รายละเอียด : รับปลาตรงหน้าเป็นสัตว์เลี้ยง

ระยะเวลา : 1 ชั่วโมง

รางวัล : อาหารปลาอัดเม็ด

เมื่อเห็นภารกิจที่โผล่ออกมากะทันหันเขาก้ได้แต่คิดว่า [“เป็นภารกิจที่ประหลาดจริงๆ”]

เอาเถอะ ก็ไม่ได้กะจะฆ่ามันอยู่แล้วล่ะนะ

เมื่อเห็นว่าปลาตีนตัวนั้นกำลังจ้องมาทางเขาอยู่ ชายหนุ่มก้เดินเข้าไปหาพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ในสายตาของปลาปากเสียแล้ว มันเหมือนกับฆาตกรที่กำลังจะเข้ามาปลิดชีพมันมากกว่า

พอมาสังเกตดีๆแล้วถึงแม้ชายตรงหน้ามันจะหน้าตาหล่อเหลา แต่ด้วยผมสีดำ ตาสีแดงดั่งโลหิต มันเลยดูแปลก และ น่ากลัวมากเลยทีเดียว

“อย่า..อย่าฆ่าข้าเลย ข้าแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ได้โปรดเถอะ” มันรีบเอาครีบหน้าสองข้างมาทำท่าก้มกราบทันที มันเห็นว่ามนุษย์ชอบทำท่านี้ตอนขอร้องอะไรสักอย่าง มันเลยเลียนแบบตาม

“มาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้าเถอะ แล้วเจ้าจะได้ไม่ตาย” ปากพูดไป แต่ในหัวก้คิดภาพที่ตัวเขาขึ้นขี่ปลาตีนเดินทางไปมา คงจะประหลาดดีแท้

“ได้ ได้เลยนายท่าน ข้ายอมเป็นวัวเป็นควายให้ท่านเลย”

“แต่เจ้าเป็นปลา”

“...ใช่ๆ ข้ายอมเป็นปลาให้ท่านขี่” มันได้แต่ถอนหายใจอยู่ในใจ ไม่แน่นี่อาจจะเป็นโชคของมันก้ได้ที่ได้มาเป็นสัตว์เลี้ยงให้กับนายท่าน ส่วนเรื่องแก้แค้นลืมไปได้เลย แค่รถเข็นที่ดูธรรมดาๆ ยังชนมันจนกระเด็นไปเกือบตาย

[ภารกิจ...เลี้ยงปลาสักตัวก้ไม่เลว...สำเร็จ]

-ได้รับอาหารปลาอัดเม็ด

ชื่อ : อาหารปลาอัดเม็ด

ระดับ : ?????

ความสามารถ : บำรุงเลือด บำรุงเนื้อ บำรุงเกร็ด ช่วยฟื้นฟูร่างกาย เร่งสี เร่งโต

ราคา 20 ผลึก

[“แล้วถ้าเขากินเข้าไปจะเป็นยังไงนะ?”]

คงไม่มีเกร็ดผุดขึ้นมาใช่ไหม?!