ตอนที่ 10 ขายของได้สักที!
“ท่านเย่ซีมีอะไรขายบ้างขอรับ พวกข้าขอดูหน่อยจะได้หรือไม่”
“ได้สิ รายการทั้งหมด ณ ตอนนี้ก็จะมี”
ชื่อ : ลูกอม
ระดับ : ?????
ความสามารถ : เมื่อกินเข้าไป จะทำการฟื้นฟูลมปราณขึ้นทันทีครึ่งหนึ่ง
ราคา 10 ผลึก
ชื่อ : อมยิ้ม
ระดับ : ?????
ความสามารถ : เมื่ออมไว้ในปาก จะค่อยๆรักษาบาดแผลทุกอย่างของผู้ที่อมไว้จนหายดีเป็นปลิดทิ้ง
ราคา 10 ผลึก
ชื่อ : น้ำแดง
ระดับ : ?????
ความสามารถ : ดื่มแล้วบำรุงเลือด ฟื้นฟูโลหิต ขจัดของเสียในเลือด
ราคา 10 ผลึก
ชื่อ : อาหารปลาอัดเม็ด
ระดับ : ?????
ความสามารถ : บำรุงเลือด บำรุงเนื้อ บำรุงเกร็ด ช่วยฟื้นฟูร่างกาย เร่งสี เร่งโต
ราคา 20 ผลึก
“โอ้ ราคามันแพงเอาเรื่องเลยนะ”
“สรรพคุณมันจริงหรือเปล่า ถ้าจริงมันดียิ่งกว่ายาเม็ดขั้นสามที่ดีที่สุดในอาณาจักรเราซะอีก”
“ท่านเย่ซี สรรพคุณพวกนี้มันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า”
“จริงแท้แน่นอน ทุกท่านลองชิมดูก็จะรู้เอง” ว่าแล้วชายหนุ่มก็แบ่งลูกอมให้ทุกคนได้ชิม
หลังทุกคนได้ชิมไปลูกอมที่ชายหนุ่มแบ่งให้ไป บาดพลังลมปราณที่แทบจะหมดเกลี้ยงแล้วก็ได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงครึ่งหนึ่งของตอนสมบูรณ์
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นทำให้สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ใจ มันวิเศษเสียยิ่งกว่ายาเม็ดที่ดีที่สุดในอาณาจักรจริงๆเสียด้วย
นอกจากนั้นรสชาติของมันยังอร่อยเป็นอย่างมาก อร่อยยิ่งกว่าขนมทุกอย่างที่พวกเขาทุกคนเคยกินมาทั้งชีวิตเสียอีก
“ข้าซื้อทุกอย่างเลย เอามาอย่างละสิบ”
“น้ำแดง ห้าสิบ”
“ข้าซื้ออมยิ้ม สามสิบ”
ทุกคนต่างแย่งกันซื้อด้วยเงินทั้งหมดที่พวกเขามี ของชั้นยอดแบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง ต้องเก็บไว้ใช้ยามชีวิตตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น หรือแจกจ่ายให้คนที่พวกเขารักก็ย่อมคุ้มค่า
“ข้าขอลูกอม อมยิ้ม น้ำแดง อย่างละ 100 อาหารปลา 20” ซูไห่รีบพูดออกมาทันที ของดีแบบนี้ตระกูลของเขาจะต้องมีไว้ในครอบครองให้ได้มากที่สุด แน่นอนว่าเงินของเขามีมากยิ่งกว่านี้ แต่ตอนนี้เงินที่พกมาพอซื้อได้แค่นี้เท่านั้น
ต้องทราบก่อนว่า ผู้ฝึกตนขั้นหนึ่ง ทำงานหาเงินทั้งปีก็หาได้แค่ราวๆ 10 ผลึกเท่านั้น ส่วนชาวบ้านทั่วไปยิ่งไม่ต้องพูดถึง พวกเขาซื้อข้าวกันด้วยเหรียญทองแดง อาหารดีๆหน่อยก็เหรียญเงิน ส่วนอาหารที่ทำจากเนื้ออสูรถึงจะเป็นเหรียญทอง
[“คำเตือน ลูกค้าหนึ่งท่านสามารถซื้อสินค้าได้อย่างละ1ชิ้นต่อวันเท่านั้น เพื่อป้องกันการเสื่อมของมูลค่าสินค้าจากภาวะสินค้าล้นตลาด”] เสียงของระบบดังขัดขึ้น
“ต้องขออภัยทุกท่านด้วย หนึ่งท่านสามารถซื้อสินค้าได้แค่อย่างละ1ชิ้นต่อวันเท่านั้น” เย่ซีได้แต่จำใจตอบลูกค้าไปตามนั้น
“อ่า งั้นข้าขอสินค้าทุกชิ้นอย่างละ1”
“ทุกคนมาเข้าคิวซื้อสินค้ากันไปอย่างละ1ชิ้น ข้าเลี้ยงเอง” ซูไห่ได้ยินดังนั้นจึงหันไปบอกทุกคน
หลังจากที่ได้ยินดังนั้นทุกคนจึงมาเข้าคิวแล้วซื้อสินค้าจากเย่ซี ชายหนุ่มก็หยิบสินค้าที่เขาเอามาตั้งไว้พร้อมป้ายอธิบายสินค้าแต่ละชนิดที่ได้จากระบบตั้งแต่แรก ยื่นให้ลูกค้าไปทีละคน แล้วรับเงินมาเก็บไว้ในแหวนมิติ
[ภารกิจ...ขายสินค้า...สำเร็จ]
ได้รับ ระบบร้านค้าส่วนตัว
‘มันคืออะไร’ หลังจากที่ขายของอยู่ดีๆก็มีเสียงระบบดังขึ้น เย่ซีได้แต่งุนงง เพราะเขาไม่เห็นว่ารอบตัวจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปตรงไหน
“อะไรคือระบบร้านค้าส่วนตัว” เมื่อหาคำตอบไม่ได้เขาจึงถามกับระบบ
“ก็คือร้านขายของที่มีทุกอย่างที่จะนึกออกได้ มีเพียงโฮสคนเดียวเท่านั้นที่มองเห็นและสามารถซื้อ-ขายสินค้าภายในนั้นได้” เสียงระบบตอบกลับมา
“การเข้าใช้ก็ง่ายๆ เพียงเรียกใช้ในใจก็ได้แล้ว”
“ไว้ค่อยลองทีหลังก็แล้วกัน” เดิมทีเขาก็อยากจะลองใช้เลย แต่ตอนนี้มีคนอยู่รอบด้านเต็มไปหมด ถ้าขายของอยู่ดีๆแล้วก็นิ่งเงียบไปเลยจะทำให้คนรอบข้างรู้สึกแปลกๆซะมากกว่า
หลังจากที่ตระกูลซูทำการซื้อสินค้าจนครบหมดแล้ว ซึ่งเย่ซีก็ไม่เข้าใจพวกเขาจะซื้ออาหารปลาไปทำไม เพราะมีแต่ปลาที่กินได้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร มีเงินซื้อ ไม่ขัดกับกฎของระบบ เขาก็ขายให้ทุกคนนั่นล่ะ
“จะว่าไป มันเกิดอะไรขึ้น ถ้าไม่สะดวกก็ไม่ต้องเล่าก็ได้ ข้าแค่สงสัยนิดหน่อย” เย่ซีเอ่ยปากถาม เขาไม่ได้โง่ แค่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็พอจะเดาได้บ้างแล้วว่าตระกูลซูถูกกลุ่มนักฆ่าไล่ล่าด้วยสาเหตุบางอย่าง
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ขอรับ....” ซูไห่เรียบเรียงคำพูดแล้วเล่าทุกอย่างที่เขาพบเจอออกมาโดยไม่ปิดบัง ตั้งแต่สาเหตุที่เขาเข้ามาในป่าแห่งนี้ไปจนถึงเหตุการณ์ล่าสุดก่อนที่เย่ซีจะมาพบกับพวกเขา
“พวกข้าขอขอบคุณท่านเป็นอย่างมาก ท่านเย่ซี” ตระกูลซูต่างพากันคุกเข่าคารวะอย่างจริงจังอีกรอบให้กับชายหนุ่ม จนเขาได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรให้ลุกขึ้น
หลังจากนั้นชายหนุ่มจึงกล่าวถามเรื่องต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นระดับพลังปราณของคนทั่วไป ทวีปต่างๆ อาณาจักรต่างๆ สำนักทุกสำนัก และทุกเรื่องเท่าที่จะนึกออก
แน่นอนว่าตระกูลซูก็ย่อมสงสัยกับคำถามที่มากมายของชายหนุ่ม แต่พวกเขาก็ไม่ได้เก็บมาคิดมาก เพียงแค่ตอบทุกอย่างเท่าที่รู้ รวมถึงเรื่องที่ควรจะรู้ทุกเรื่องให้กับเย่ซี
“ว่าแต่ ท่านเย่ซีมีแผนจะทีอะไรต่อไหม เห็นว่าท่านเป็นพ่อค้าเร่ ท่านสนใจจะไปอาณาจักรวูดเสธกับพวกข้าไหม” ซูไห่กล่าวออกมา
เขาย่อมคิดผูกมิตรกับเย่ซีไว้อยู่แล้วจึงกล่าวชวนไป ไม่ว่าเย่ซีจะตอบรับหรือไม่ก็ไม่ได้สำคัญนัก ถ้าชายหนุ่มตอบรับ เขาก็จะทำทุกอย่างพวกให้ชายหนุ่มพอใจ แต่ถ้าชายหนุ่มไม่ตอบรับ เขาก็จะให้ของมีค่าเท่าที่ให้ได้ทั้งหมดกับชายหนุ่ม
“ข้า...” ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังลังเลอยู่นั้น เสียงระบบก็ดังขัดจังหวะขึ้นมา
[ส่งมอบภารกิจ...สร้างชื่อเสียง]
ได้เวลาทำให้ผู้คนรู้จักกับเซียนรับจ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการขายของ รับภารกิจ ช่วยเหลือผู้คน จงสร้างชื่อเสียงให้ได้มากกว่า 1 ล้านคะแนน ภายในหนึ่งเดือน
รางวัล : สุ่ม(x5)
“ไป!” ตอบทันที ไม่ต้องคิดต่อแล้ว
เย่ซีไม่ได้เป็นคนคิดมากอะไรอยู่แล้ว ชีวิตเขาก็แค่ต้องการความตื่นเต้น ผจญภัย ใช้ชีวิตเรียบง่าย พบเจอเรื่องราวต่างๆบางก็พอ
‘จะว่าไปข้ายังไม่เคยตรวจเช็คความสามารถของตัวข้าเลย’
ตรวจสอบ!
