บทที่ 265 : พายุและสึนามิ (9)
บทที่ 265 : พายุและสึนามิ (9)
เมื่อกรามขนาดยักษ์ของมันปิดลง เลือดและเศษชิ้นส่วนของคราเคนก็ไหลออกมาราวกับน้ำตก
มังกรยักษ์กัดคราเคนที่ดิ้นไปมา มันสะบัดหน้าจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งแล้วโยนร่างคราเคนทิ้งไป
ตู้ม!
แต่ในไม่ช้าร่างของคราเคนที่ไร้ลมหายใจก็ลอยขึ้นมาบนพื้นผิวทะเล
มันเป็นภาพที่น่าสังเวช อวัยวะภายในของคราเคนฉีกขาดจนหมด
“นี่มันชั้นที่ 33 เหรอ? ทำไมจู่ ๆ …!”
เจนน่าที่ตอนนี้กำลังตื่นตระหนกและหยิบธนูยาวออกมาตามสัญชาตญาณ
ฉันมองไปที่ใต้ท้องเรือ ไอ้ตัวที่เปลี่ยนคราเคนขนาดใหญ่ให้กลายเป็นชิ้นเนื้อเล็ก ๆ ภายในพริบตาก็กลับลงสู้ท้องทะเลและกำลังว่ายวนเวียนรอบเรือเรา เงาสีดำเคลื่อนตัวเป็นรูปแปดเหลี่ยมอยู่ใต้น้ำ
'ชั้นที่ 33 บอสก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้วงั้นเหรอ'
มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจพอสมควร
ฉันกัดริมฝีปากด้วยความหงุดหงิด
เราไม่ได้มีการเตรียมตัวสำหรับการโจมตีที่กระทันหันนี้
[ประเภทภารกิจเปลี่ยนแปลง!]
[ประเภทภารกิจ - หลบหนี]
[เป้าหมาย - หนีออกจากเขตอันตราย!]
[วัตถุประสงค์พิเศษ - ช่วย 'เฟรียซิส อัล รักนา' ]
“ผมจะจัดการกับไอ้ตัวนั้นยังไงดีหัวหน้า?”
เวคิสพึมพำ
ฉันมองไปที่หน้าต่างภารกิจ
เป้าหมายที่เปลี่ยนแปลงไม่ใช่การปราบปรามแต่เป็นการหลบหนี
สิ่งที่ควรกังวลน้อยลงไปหนึ่งอย่าง
“เราไม่จำเป็นต้องจัดการกับมัน แค่ต้องหนี!”
“แล้วจะหนียังไงล่ะ”
"เรือยังไงล่ะ…"
ครืน!
เรือเอียงไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ยยย…!"
เกิดเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ
สิ่งของทั้งหมดบนดาดฟ้าลาดเอียงไปอีกด้านหนึ่ง
กะลาสีเรือที่กำลังปรับใบเรือเสียหลักล้มลงมาที่ใต้เรือ
"ไอ้เวรเอ้ย!"
ฉันจับราวบันไดไว้แน่น
ครืน!
เรือที่เอียงไปทางซ้ายในที่สุดก็พบจุดสมดุลแล้ว
ตู้ม!
แต่จู่ ๆ คลื่นก็พุ่งสูงขึ้นพร้อมกับเสียงระเบิด
มังกรน้ำนั้นคำรามเสียงดังลั่น และเกล็ดสีน้ำเงินของมันเปล่งประกายในความมืด
มันทีความยาวหลายสิบเมตร ลำตัวเพรียวบางคล้ายกับปลาโลช
"คร๊าก!"
[ 'มังกรน้ำ กาตะ' ส่งเสียงคำราม]
[ 'พรแห่งเทพธิดา' ถูกเปิดใช้งาน!]
“ผมคิดว่าสถานการณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นะหัวหน้า”
เวคิสพึมพำ
“ใช่ แม่งโคตรจะเข้าขั้นระยำเลยล่ะ”
แต่ถึงอย่างนั้น
'เราไม่สามารถเลี่ยงอะไรแบบนี้ได้'
ฉันชักดาบออกมาแล้วตะโกนบอกทุกคน
“นี่ไม่ใช่การปราบปราม ไม่จำเป็นต้องสู้!”
<คิคิคิคิคิคิคิคิคิคิ……>
มังกรน้ำก็กลับไปในทะเลด้วยเสียงหัวเราะอันน่าสยดสยอง
ฉันพูดกับเฟรียซิสที่กำลังพึมพำอะไรบางอย่างอยู่ข้าง ๆ ฉัน
“เราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไปหันหัวเรือนั้นซะ”
"จะได้ผลเหรอ? ทิศทางลมไม่ค่อยดีเลย!”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเสากระโดงเรือ
วู้วว!
ธงเรือสะบัดไปมาอย่างรุนแรง
อย่างไรก็ตามทิศทางลมในสถานการณ์นี้ไม่เหมาะกับการเดินเรือเท่าไหร่นัก
'แม่ง…'
ตู้ม!
ข้างบนดาดฟ้าเรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เป็นไปได้ว่ามังกรน้ำตัวนั้นได้โจมตีด้านบนเรือเรียบร้อยเเล้ว
น้ำทะเลซัดกระเซ็นท่วมบนดาดฟ้า
หากเป็นแบบนี้ต่อไปแน่นอนว่าเรือจะจมในไม่ช้า
“ฮานเราจะทำยังไงดี? ดูเหมือนว่าเรากำลังโดนโจมตีจากใต้ทะเล!”
“……อย่าคิดที่จะโจมตีมันกลับ”
ถ้าหากเราแล้วสู้กลับแล้วร่วงลงไปในทะเล มีหวังได้กลายเป็นอาหารของฉลามพวกนั้นแน่นอน
“ตามนั้น”
“มันต้องมาอีกแน่ ๆ”
มันเป็นภารกิจที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลย แต่ก็ไม่มีทางที่จะไม่มีกลยุทธ์การเอาตัวรอด
ฉันมองไปที่เฟรียซิส
“มีอุปกรณ์อะไรพิเศษ ๆ บนเรือลำนี้ไหม?”
"อุปกรณ์พิเศษ……."
เฟรียซิสทวนคำถามและขมวดคิ้ว
“น่าจะมีนะ….ฉันสำรวจบนเรือแล้ว”
คาทีโอเข้ามาใกล้พวงมาลัยของเรือ
“ดูเหมือนว่าเจ้านี้จะเป็นเรือเหาะที่ปลดประจำการแล้วจะถูกเปลี่ยนมาเป็นเรือใบ มันน่าจะเป็นไปได้นะ…”
“เป็นไปได้ นายพูดถึงอะไร?”
“การเดินเรือความเร็วสูง”
คาทีโอกดปุ่มสีแดงบนพวงมาลัยเรือ
[อุปกรณ์นำทางความเร็วสูงของ 'นอติลุส' เริ่มทำงานแล้ว!]
บู๊ วุ้งงงง!
มีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นกับร่างกายเล็กน้อย และจากนั้นเรือก็เริ่มพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ฉันจะยึดหางเสือไว้ให้ เป้าหมายของเราคือ….”
“ไม่ต้อง นายไปเตรียมอัญเชิญเรือเหาะก็พอ”
"อะไรนะ?"
“ฉันไม่คิดว่าเจ้านี้จะอยู่ได้นานขนาดนั้น”
ควู้ว!
เสียงคำรามครั้งที่สองของมังกรน้ำตามมา
[ 'มังกรน้ำ กาตะ' ส่งเสียงคำราม]
[สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว!]
[คลื่นสัตว์ประหลาด!]
[เงือก Lv.33]
[ลูกมังกรน้ำ Lv.39]
[มังกรน้ำกาตะ ร่ายเวทย์ 'คลื่นพายุซัดฝั่ง' !]
ตอนนี้เรือทั้งลำเริ่มสั่นสะเทือน
คลื่นสูงหลายเมตรที่เกิดขึ้นทำให้เกิดสึนามิ
วู้ววววว!
มังกรน้ำยังคงไล่ตามเราอย่างไม่ลดละ
<พวกเจ้า...ไม่สามารถหนีออกไปได้หรอก!>
“เฟรียซิสดูหางเสือเรือที!”
เมื่อฉันเห็นกะลาสีเรือที่ถือหางเสือตกลงไปในทะเลฉันก็ตะโกนบอกเฟรียซิสทันที
เฟรียซิสพยักหน้าและรีบเข้าไปดูหางเสือ
ตู้ม!
และเรือก็หันทิศทางไปทางขวา แรงลมผสมกับน้ำฝนกระทบแก้มของฉันอย่างรุนแรง
มังกรน้ำโจมตีเราจากใต้ทะเล
เนื่องจากเราไม่ได้เตรียมตัว จึงไม่มีวิธีรับมือที่มีประสิทธิภาพ
นั่นคือเหตุผลที่ระบบของเกมเสนอการเอาชีวิตรอดเป็นเป้าหมายของภารกิจ
"มนุษย์! คร๊าาา! คร๊าาาา! ฆ่า….มัน!”
และลูกธนูของเจนน่าก็พุ่งไปที่หน้าผากของเงือกที่กำลังปีนขึ้นมาบนราวบันได
“ในที่สุดก็มีอะไรให้เล่นแล้ว”
เวคิสปัดผมหน้าม้าที่เปียกชื้นของเขาไปด้านหลังแล้วชักดาบออกมา
เวคิสวิ่งไปที่ราวบันไดทันที เจนน่าที่กำลังขึ้นลำธนูอยู่ก็ตะโกนมาจากด้านหลัง
“ระวังด้วยอย่าล้มลงไปล่ะ”
“ขอบใจที่บอก”
และหัวของเงือกตัวนั้นก็ถูกตัดออกไป
“ดีนะที่ฉันได้เรียนรู้วิธีการบังคับทิศทางเรือจากคน ๆ นั้นมาด้วย…ฮึบ!”
ฉันจับเฟรียซิสที่กำลังเดินโซเซเอาไว้
"ขอบคุณมาก"
'เราคงไม่สามารถหนีไปได้ถ้ายังเป็นแบบนี้'
ความเร็วของมังกรน้ำนั้นเร็วกว่าความเร็วของเรือ
กะลาสีเรือคนหนึ่งวิ่งไปหาเฟรียซิส
“มีรูถูกเจาะที่ใต้เรือ และน้ำทะเลมันก็…”
“เรือสามารถพยุงตัวอยู่ได้นานแค่ไหน?”
“เอ่อ...ประมาณ 10 นาทีเห็นจะได้…”
“ฮาน! เราควรทำยังไงต่อไปดี….?”
'มันเป็นกับดักมาตั้งแต่แรกงั้นเหรอ?'
ทันทีที่สนามพิเศษปรากฏขึ้น เราต้องหันหัวเรือหนีไปรอบ ๆ โดยไม่มีจุดหมายให้หนีออกไปได้
จากการท้าทายครั้งนี้ นายท่านไรก็ได้ก็คงจะใช้ประโยชน์จากเรื่องที่เราล้มเหลวนี้ได้ในอนาคต รู้ว่าชั้นนี้มีบอสและต้องหนียังไง
แต่……
'ถ้าครั้งนี้มันล้มเหลว ก็คงไม่มีครั้งต่อไปสำหรับฉัน.....'
