Chapter 282 บดขยี้

อาวุโสจินที่มุมปากกระตุก “เจ้าสำนักจุน ไม่คิดว่ามันเสียเวลาเปล่าหรอกรึ? ทำไมต้องต่อสู้มากขนาดนั้น?”

ความจริงศิษย์สายนอกของนิกายเซิ่งชวน มีกว่า 5,000-6,000 คน เพียงแค่ต่อสู้ 30-40 คน หรือให้ส่ง 300-400 คนก็ไม่ใช่ปัญหา ทว่ามันใช้เวลาประลองมากจนเกินไป.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “สามารถตัดสินชัยชนะได้อย่างรวดเร็ว ไม่เสียเวลานานหรอก.”

“ชิ.”

ทุกคนที่แค่นเสียงดูแคลน.

คำพูดที่เอ่ยออกมา แสดงออกมาว่าสำนักไท่กู่เจิ้งสามารถตัดสินผลชนะได้อย่างรวดเร็ว.

จุนซ่างเซียวยกมือขึ้น.

“ฟุบ!”

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังลานยุทธ์ จดจ้องมองศิษย์สายนอกของสำนักไท่กู่เจิ้งที่กำลังก้าวออกมา.

พวกเขาที่ราวกับแอบลุ้นอยู่ในใจเช่นกัน.

ในเวลานั้น หลิวหว่านซีตะโกนออกมาว่า “พี่ดำสอง สู้ ๆ!”

ดำสองที่ก่อนหน้าตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย ทว่าได้ยินเสียงเชียร์ของหลิวหว่านซี่ เขาก็กำหมัดแน่น ไม่รู้สึกตื่นเต้นประหม่าอีกต่อไป.

เจ้าสำนักให้ข้าออกมาเป็นคนแรก ตู้ตู้คอยเชียร์อยู่.

การต่อสู้คู่แรก เขาจะต้องแสดงพลังทั้งหมดออกมา.

“กึก!”

ดำสองที่ก้าวมาหยุดที่กลางลานยุทธ์ตะโกนออกมาเสียงดัง “ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง จางจื่อหลิน ขอคำแนะนำด้วย!”

เขาที่ตะโกนเสียงดังลั่นก้องไปทั่วลานยุทธ์ พลานุภาพที่น่าเกรงขาม เต็มไปด้วยความอหังการ.

จุนซ่างเซียวที่เอ่ยออกมาเสียงเบา “ถึงคู่แข็งจะแข็งแกร่ง ทว่าศิษย์ของสำนักไท่กู่เจิ้ง ขวัญกำลังใจก็ไม่อ่อนแอ!”

ดำสองที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.

เสียงตะโกนของเขาที่ดังลั่นทั่วนิกาย เพียงแค่ขานชื่อ ก็ทำให้โลหิตของเขาพลุ้งพล่านขึ้นมา.

ข้าเป็นคนแรก.

จะต้องเพิ่มขวัญกำลังใจซะหน่อย.

ข้าต้องชนะคนแรกของการประลอง.

เหล่าศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง ที่ได้ยิน รู้สึกว่าราวกับฉีดเลือดไก่ โลหิตพลุ้งพล่านขึ้นมาเช่นกัน.

พวกเขาที่เดินทางมาไกล นี่ไม่ใช่ถิ่นตัวเอง

เห็นการกระทำของศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งแล้ว เหล่าชาวยุทธ์ที่จับจ้องได้แต่ส่ายหน้า.

ปฏิเสธไม่ได้.

เด็กคนนี้อาจจะไม่เลว ทว่าพวกเขาคิดว่ามันยังไม่พอที่จะรับมือคนของนิกายระดับห้า.

อาวุโสจินก้าวออกไป.

ศิษย์สายนอกนิกายเซิ่งชวนก้าวออกมา.

“นิกายเซิ่งชวน ลู่เหยี่ยนเซี่ยง!”

คนของนิกายเซิ่งชวนที่ขานชื่อ ก่อนแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาเช่นกัน!

“การประลองเริ่มได้!”กรรมการที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

“ฟิ้ว!”

ลู่เหยี่ยนเซี่ยงที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว ทักษะยุทธ์ทำให้ผู้ชมต้องอุทานเสียงดัง.

“นี่คือท่าเท้าพิเศษนิกายเซิ่งชวน ท่าเท้าเก้าชั้น!”

“เพียงแค่ศิษย์สายนอกสำเร็จถึงขั้นนี้ เหลือเชื่อ อ๊าก!”

“ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง......”

ตูมมมม!

ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันออกรส ดำสองที่รวมพลังไปที่หมัด ต่อยออกมากระแทกใบหน้าลู่เหยี่ยนเซี่ยงดังกึกก้อง พุ่งลอยออกไปทันที.

“พรึด โครม.”

ร่างที่ล่วงหล่นลงพื้น หมดสติไปในทันที.

หนึ่งหมัด เพียงแค่ต่อยออกไป จบการต่อสู้ในทันที!

กึก.

ทุกคนกลายเป็นเงียบงัน.

ใบหน้าของชาวยุทธ์ผู้ชมที่แข็งค้าง แววตาเผยความไม่อยากเชื่อออกมาช้า ๆ.

ศิษย์สายนอกนิกายเซิ่งชวนพ่ายแพ้เพียงแค่หนึ่งหมัด?

ฉินเห่าหรานที่มาดูเรื่องตลก ท่าทางที่เผยความสุขกำลังจะว่ากล่าวเยาะเย้ย ใบหน้ากลายเป็นอัปลักษณ์ไปในทันที!

ดำสองที่เผยท่าทางเซ่อไปเหมือนกัน.

นี่มัน...ศิษย์สายนอกนิกายเซิ่งชวนรึ? อ่อนแออะไรปานนั้น ทนหมัดเขาไม่ได้แม้แต่หมัดเดียวอย่างงั้นรึ?

อีกฝ่ายไม่ได้อ่อนแอ หากแต่เจ้าแข็งแกร่งกว่าเท่านั้น!

ดำสองนั้นอยู่ในระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย ด้วยการกลั่นร่างด้วยห้องปั้นกล้ามเนื้อและหอคอยเก็บประสบการณ์ ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ได้ด้อยกว่าเหล่าพรสวรรค์ขั้นสุดยอด หมัดของเขามีพลังถคง 20,000 จิน!

หมายความว่าอย่างไร?

พลังที่เขาปล่อยออกมานั้นเทียบได้กับระดับอาจารย์ยุทธ์ขั้นที่สองทั่วไปแล้ว!

ส่วนลู่เหยี่ยนเซี่ยงนะรึ?

ระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นที่แปด พรสวรรค์ระดับกลาง จะสามารถทนได้อย่างไร!

หากแต่นี่คือศิษย์ของนิกายเซิงชวน.

หากเปลี่ยนเป็นศิษย์สำนักระดับหก ศิษย์สายนอกพวกเขา คงตายด้วยหมัดเดียว!

“ติ๊ง! เอาชนะศิษย์สายนอกนิกายเซิ่งชวน 1/30 คน”เสียงที่ดังขึ้นในหูจุนซ่างเซียว จุนซ่างเซียวยกมือประสานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “ท่านปล่อยให้ข้าชนะแล้ว!”

ศิษย์ของเขาเอาชนะฝ่ายตรงข้ามในทันที เป็นไปตามเป้าหมาย เรื่องนี้ยอดเยี่ยมมาก.

เหล่าผู้ชมที่เงียบเป็นเป่าสาก ต้องไม่ลืมว่าหมัดเดียวของศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งจัดการศิษย์นิกายเซิ่งชวนได้ มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

ใช่แล้ว ใช่แล้ว!

นี่มันเป็นแผนการของสำนักไท่กู่เจิ้ง คนแรกที่ออกมาต้องเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน!

คนแรกก็ส่งศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาแล้ว ยังเหลืออีก 30-40 คนจะทำอย่างไร?

คนของพันธมิตรร้อยสำนักก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ที่มุมปากยกขึ้นเหยียดหยัน.

อาวุโสจินที่ขมวดคิ้ว.

การต่อสู้รอบแรกเขาประมาทเล็กน้อย เลยทำให้สำนักไท่กู่เจิ้งชนะ.

เขาที่ต้องรักษาภาพพจน์นิกาย ไม่มีความจำเป็นต้องรักษาหน้าให้กับสำนักไท่กู่เจิ้งแต่อย่างใด.

สำนักระดับเจ็ดที่กล้าท้าทาย นิกายระดับห้า หากปล่อยให้ชนะได้แม้แต่คนเดียว คงจะถูกนินทาอับอายขายหน้าเป็นแน่.

“คู่ที่สอง.”

จุนซ่างเซียวที่โบกมือ ศิษย์สายนอกที่ก้าวออกมา.

คนต่อไปชื่อซุนเซียว เพราะเขาต้องอยู่ในกลุ่มศิษย์พี่ที่โดดเด่น ตัวตนของเขาในสำนักไท่กู่เจิ้งจึงจืดจางอยู่สักหน่อย.

ที่จริง ศิษย์ที่ดูจืดจางในสำนักก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน.

เพราะว่ามีคนที่โดดเด่นมากกว่าพวกเขาเกินไป จึงทำให้พวกเขาไม่สามารถฉายแววได้เท่าคนอื่น ทว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาย่อมไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน.

ถึงแม้นว่าซุนเซียวจะดูจืดจาง ทว่าหลังจากก้าวออกไปต่อสู้ ก็จบการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน.

เหล่าชาวยุทธ์ที่จ้องมองศิษย์สายนอกของนิกายเซิ่งชวนที่ล้มลงหมดสติอีกคน ใบหน้าของพวกเขาที่กระตุกอีกครั้ง.

สลบไปอีกแล้วรึ?!

นิกายเซิ่งชวนไม่คิดจะเอาจริงรึอย่างไร?

ถึงจะเป็นศิษย์สายนอกแต่จะปล่อยให้พ่ายแพ้เช่นนี้นะรึ?

ทว่าซุนเซียวนั้น มีความแข็งแกร่งระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นเจ็ด ส่วนฝ่ายตรงข้ามนั้นมีระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นเก้าแล้วนะ!

ทำไมถึงแพ้?

เพราะว่าศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งแข็งแกร่งกว่านั่นเอง.

“ท่านปล่อยให้ข้าชนะแล้ว.”

จุนซ่างเซียวที่ยกมือประสานไปด้านหน้า.

อาวุโสจินที่เวลานี้รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาแล้ว เขาที่โบกมือ ส่งศิษย์ระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลายออกไปต่อสู้.

เมื่อปีที่แล้ว โม่ซ่างเซียว มีเพียงระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นที่แปด ทว่าได้เป็นศิษย์สายในนั้น เพราะว่ามีรากวิญญาณระดับสูง.

ส่วนศิษย์คนนี้มีระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย มีเพียงรากวิญญาณระดับกลาง ดังนั้นจึงยังเป็นศิษย์สายนอก.

ในนิกายเซิ่งชวนศิษย์ที่มีรากวิญญาณระดับกลางมีมากมาย แม้นว่าจะมีฝีมือ แต่ด้วยรากวิญญาณที่จำกัด จึงเป็นได้แค่ศิษย์สายนอกเท่านั้น.

“ดำหนึ่ง.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ออกไปต่อสู้.”

“ครับ!”

ดำหนึ่งที่ก้าวออกไป สายตามากมายที่จับจ้องทว่าเขาหาได้สนใจแม้แต่น้อย มีเพียงหลิวหว่านซีเท่านั้นที่เขาใส่ใจ.

หลังจากขานชื่อเสร็จ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น จากนั้นก็จบลงอย่างรวดเร็ว.

เพราะว่าความแข็งแกร่งของดำหนึ่งดำสอง อยู่ในระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย ต่อยออกมาด้วยหมัดระเบิดจึงทรงพลังเป็นอย่างมาก.

แข็งแกร่ง เด็ดขาด!

สามการต่อสู้ สามหมัด สลบเหมือดทั้งสาม.

เหล่าชาวยุทธ์ที่เงียบงัน ตื่นตกใจกับพลังของศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง.

ไม่ ๆ ไม่ต้องรีบ.

นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น.

จากนั้น การต่อสู้ที่ยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ.

ศิษย์สายนอกสำนักไท่กู่เจิ้ง แม้นว่าจะมีพรสวรรค์เทียบกับศิษย์นิกายเซิงชวนไม่ได้ ทว่าความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นอยู่ในระดับสูงทั้งหมด เพียงแค่โจมตีออกไปก็เอาชนะได้แล้ว!

เพียงแค่เวลาไม่นาน การต่อสู้ก็ผ่านไป 20 คู่แล้ว.

การต่อสู้ที่ผ่านมาแทบจะไม่เคยเกินสองกระบวนท่า ศิษย์ของนิกายเซิ่งชวนที่ราวกับถูกกำหนดให้พ่ายแพ้ไร้ซึ่งทางสู้.

“ติ๊ง! เอาชนะศิษย์สายนอกนิกายเซิ่งชวน 20/30.”เสียงของระบบที่ดังขึ้น ทำให้จุนซ่างเซียวยักไหล่.“สบาย ๆ.”

คำพูดที่ทำเท่ขั้นสุด.

ทว่าชาวยุทธ์ทั้งหมดต่างก็พูดอะไรไม่ออก.

20 การต่อสู้ เอาชนะศิษย์นิกายเซิ่งชวนได้ทั้ง 20 คน พวกเขาราวกับมาเดินเล่นในสวนดอกไม้ การแสดงท่าทางหยิ่งผยองของอีกฝ่าย พวกเขาย่อมไม่มีสิทธิ์จะว่ากล่าวได้!