ตอนที่ 97 ได้รับสมบัติ!
ตอนที่ 97 ได้รับสมบัติ!
หลังจากนั้น ร่างของลู่ชางเฉิงก็กลายเป็นเหมือนกับเงาและปรากฏขึ้นต่อหน้าจางเที่ยนหวู่ทันทีและชกออกไปอีกครั้ง
"บู้มมม!"
คลื่นระลอกสอง!
เมื่อหมัดนี้ถูกปล่อยออกมา ทุกคนรู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงคลื่นที่ซัดกระทบกับโขดหินชายทะเล
แต่ในสายตาของจางเที่ยนหวู่ ราวกับว่าเขากำลัง "เห็น" ระลอกคลื่นอันน่าสะพรึงกลัวที่ทรงพลังที่พุ่งเข้ามากลืนกินเขาอย่างรวดเร็ว
"ไม่นะ!..."
จางเที่ยนหวู่พูดด้วยเสียงแหบๆ
เมื่อคลื่นระลอกที่สองของลู่ชางเฉิงเข้ากระทบกับร่างของจางเที่ยนหวู่ ความแข็งแกร่งของเขาที่เพิ่มขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ได้ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวถึง 45 เก๋าลงบนร่างของจางเที่ยนหวู่ซึ่งทำให้ร่างของเขาระเบิดออกทันที
"ชั้วะ"
หมัดของลู่ชางเฉิงทะลวงเข้าไปในหัวใจของจางเที่ยนหวู่อย่างจัง
แขนของเขาทะลุผ่านหลังของจางเที่ยนหวู่ไปและทำลายหัวใจของเขาจนหมด
ด้วยอาการบาดเจ็บแบบนี้ แม้แต่ผู้ที่อยู่สูงกว่าขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ถึงสองสามขอบเขตก็ต้องตาย!
“ทั้งที่ข้าก็ก้าวไปสู่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ได้แล้วแท้ๆ...ทำไมกัน...ทำไมกัน…?”
เสียงของจางเที่ยนหวู่เริ่มแหบแห้งลง
พลังชีวิตของนักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์นั้นสูงมากจริงๆ แม้ว่าหัวใจของเขาจะแหลกสลายไปแล้ว แต่จางเที่ยนหวู่ กลับยังไม่ตายในทันที
ลู่ชางเฉิงดึงแขนของเขากลับมาและปล่อยให้ร่างของจางเที่ยนหวู่ล้มลงกับพื้น
หลังจากที่หายใจอีกไม่กี่ครั้ง จางเที่ยนหวู่ก็หยุดกระตุกและกลายเป็นร่างไร้ลมหายใจ
เขาตายแล้ว!
จางเที่ยนหวู่ตายแล้ว!
นักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงสองครั้งได้!
ฉากที่เกิดขึ้นนี้ทําให้ทุกคนถึงกับด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
มือของลู่ชางเฉิงยังคงมีหยดเลือดไหลลงมา
เขามองไปที่ร่างที่ไร้ลมหายใจของจางเที่ยนหวู่บนพื้นและขมวดคิ้ว
"จางเที่ยนหวู่คนนี้ช่างอ่อนแอจริงๆ"
ลู่ชางเฉิงคิดว่ามันไม่ได้จะง่ายขนาดนี้
ย้อนกลับไปตอนที่เขาต่อสู้กับหยานเจียนเฉิง การต่อสู้ครั้งนั้นรุนแรงและมีโอกาสพลิกไปมาได้ตลอด
แต่เมื่อได้สู้กับจางเที่ยนหวู่แล้ว ดูเหมือนว่าลู่ชางเฉิงจะไม่จําเป็นต้องใช้ “การเปลี่ยนแปลงเทพเจ้าแห่งมังกร” ด้วยซ้ำ แค่กระบวนท่าที่สองของวิชาคลื่นสามระลอกก็มากเพียงพอแล้วที่จะฆ่าจางเที่ยนหวู่ได้
ลู่ชางเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง
บางทีพลังของวิชาคลื่นสามเท่าของเขาอาจน่ากลัวเกินไป
เมื่อรวมกับพลัง 30 เก๋าของเขา ท่าที่สองของวิชาคลื่นสามระลอกนั้นก็เทียบเท่ากับพลังถึง 45 เก๋าแล้ว
นักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปไม่สามารถต้านทานมันได้เด็ดขาด
เมื่อมองไปที่ร่างของจางเที่ยนหวู่ที่อยู่บนพื้น ลู่ชางเฉิงจึงนั่งลงและเริ่มค้นร่างของเขา
"หืม?"
"ไม่มีสมบัติของกบสี่ตารึ?"
ลู่ชางเฉิงลุกขึ้นยืนทันที สายตาของเขาเฉียบคมดุจคมมีดและมองกวาดไปทั่วทุกคนในห้องโถง
“จางเที่ยนหวู่ บอกว่ามีสมบัติของกบสี่ตาอยู่คู่หนึ่ง แม้ว่าเขาจะใช้ไปหนึ่งชิ้น แต่มันก็น่าจะมีอีกอันหนึ่งหลงเหลืออยู่”
"สมบัติของกบสี่ตานั่นอยู่ที่ไหน?"
แม้น้ำเสียงของลู่ชางเฉิงจะไม่หนักแน่นมาก แต่เนื่องจากเขาเพิ่งฆ่าจางเที่ยนหวู่ไปอย่างโหดเหี้ยม ทําให้ทุกคนหวาดกลัวเขาอย่างมาก
"ผะ…ผู้กอบกู้จวง เรื่องของจางเทียนหวู่มีแค่ผู้คนจากกลุ่มวารีทมิฬเท่านั้นที่รู้"
หยางซานเหนียงไม่กล้าทําตัวประมาทอีกต่อไป เธอยังยับยั้งความกลัวของเธอและพูดกับเขาเพราะไม่กล้าทำให้ "จวงซี่หนาน" ไม่พอใจ
เมื่อเห็นว่า “จวงซี่หนาน” นั้นโหดร้ายเพียงใด ทุกคนจึงไม่กล้าทำหรือพูดอะไรออกไปอย่างประมาท
ลู่ชางเฉิงหันกลับไปมองผู้ดูแลห้องโถงต่างๆของกลุ่มวารีทมิฬ
“ผู้กอบกู้จวง ด้านหลังเก้าอี้ของท่านผู้นํามีช่องซ่อนของบางอย่างอยู่”
“บางทีสมบัติของกบสี่ตาอาจจะอยู่ในช่องเก็บของนั่นก็ได้”
หนึ่งในผู้ดูแลห้องโถงพูดด้วยความระมัดระวัง
"ช่องซ่อนของรึ?"
ลู่ชางเฉิงมองไปที่ผู้ดูแลห้องโถงคนนั้นทันที
หลังจากนั้นลู่ชางเฉิงก็พบช่องที่ซ่อนอยู่ด้านหลังเก้าอี้จริงๆ
ด้านในมีกล่องไม้ที่มีรูหลายรูอยู่ด้านบน และสมบัติของกบสี่ตาก็สามารถมองเห็นได้อย่างลางๆ
ลู่ชางเฉิงจึงเปิดกล่องที่ซ่อนอยู่ทันที
แน่นอนว่ามันมีสมบัติของกบสี่ตาอยู่ข้างใน
ขนาดของมันไม่ต่างจากกบธรรมดาเว้นแค่ว่ามันมีถึงสี่ตา
ดังนั้นมันจึงถูกตั้งชื่อว่า "สมบัติของกบสี่ตา"
"เอาล่ะ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นสมบัติของกบสี่ตาจริงๆ"
ลู่ชางเฉิงพอใจมาก
บางทีกลุ่มวารีทมิฬอาจจะมีอะไรดีๆบางอย่างซ่อนอยู่อีก แต่เนื่องจากมีคนอยู่ที่นี่มากเกินไปดังนั้นลู่ชางเฉิงจึงไม่สามารถค้นหาอย่างอื่นต่อได้
นอกจากนี้เขายังได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากจากข้างนอกและคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังรีบมาที่นี่
"ฟิ้ววว"
ทันใดนั้น ร่างของลู่ชางเฉิงก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อลู่ชางเฉิงจากไป นักศิลปะการต่อสู้หลายคนภายในห้องโถงจึงเริ่มกลับมาตั้งสติและพูดคุยกันอีกครั้ง
“เกือบไปแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะรอดแล้วสินะ?”
“ใครจะไปคิดล่ะว่าจางเที่ยนหวู่จะตายง่ายขนาดนี้น่ะ?”
“ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาก็ต่ายง่ายเกินไปจริงๆ”
“แม้ว่าจางเที่ยนหวู่จะใช้สมบัติของกบสี่ตาไปแล้ว แต่เขาก็ยังพ่ายแพ้และตายไปงั้นรึ?”
“จวงซี่หนานแห่งเมืองหนานหยางรึ... เขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังมากจริงๆ ดูเหมือนว่าข้าคงจะต้องอยู่ห่างจากเมืองหนานหยางซะแล้ว”
“เมืองหนานหยางมีนักศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ด้วยรึ ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยล่ะ?...”
หลังจากนั้นนักศิลปะการต่อสู้เหล่านี้ก็ทยอยจากไปทีละคน
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชื่อของจวงซี่หนานแห่งเมืองหนานหยางอาจจะแพร่กระจายไปทั่วโลกแห่งการต่อสู้แล้วก็เป็นได้…
….
"ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ"
ผู้ดูแลรอบกลางคืนของตระกูลเซี่ยได้ยินเสียงแปลกๆ
หลังจากที่หันไปตามเสียง เขาสังเกตเห็นเงามืดที่เคลื่อนผ่านอย่างลางๆ แต่หลังจากที่ขยี้ตาของเขาแล้ว เขาก็ไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติ
ลู่ชางเฉิงในตอนนี้กลับมาที่ตระกูลเซี่ยแล้ว แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา แต่ก็ไม่สามารถตรวจจับการเข้ามาของลู่ชางเฉิงได้
หลังจากกลับมาที่ห้อง ลู่ชางเฉิงก็หยิบกล่องออกมาทันที
"กึ้กๆๆๆๆๆ"
ทันใดนั้นสมบัติของกบสี่ตาในกล่องก็ดังขึ้น
แต่เนื่องจากเสียงนั้นไม่ดัง มันจึงไม่ได้ยินไปถึงด้านนอกห้อง
