Chapter 91 เมืองแห่งสมุนไพร
หลังจากกลับมายังสำนักไท่กู่เจิ้งแล้ว จุนซ่างเซียวครุ่นคิดเกี่ยวกับการหาวัตถุดิบจำนวนมาก เพื่อที่จะกลั่นเม็ดยาทั้งสี่.
เม็ดยาฟื้นฟูระดับสามัญ เป็นสิ่งจำเป็นและยังต้องการจำนวนมากด้วย หากสามารถผลิดออกมาได้จำนวนมาก จะสามารถทำเงินได้อย่างมหาศาล.
ส่วนเม็ดยาบูรณะร่างกายระดับสามัญ เม็ดยารวมวิญญาณ ที่ช่วยยกระดับกายเนื้อและพัฒนาความเร็วในการบ่มเพาะ สินค้าชนิดนี้เองเป็นสิ่งที่ชาวยุทธ์ทุกคนล้วนแต่ต้องการ.
และยังมีเม็ดยาผสานวิญญาณ นี่เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมอย่างที่สุด.
เม็ดยาชนิดนี้ จะทำให้ศิษย์ที่เปิดชีพจรทั้งสิบสองเส้นแล้ว ยกระดับไปยังศิษย์ยุทธ์ได้อย่างง่ายดาย.
หากสามารถผลิตเม็ดยาทั้งสี่นี้ได้ ยิ่งมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทำให้เขาและศิษย์ตัดผ่านระดับได้รวดเร็วมากขึ้น!
“ไม่เลว ไม่เลว.”
จุนซ่างเซียวกล่าว “ก่อนอื่นต้องหาวัตถุดิบให้มากที่สุด แม้นว่าจะผลิตจำนวนมากไม่ได้ อย่างน้อยก็ควรจะได้สัก 110 ชุดก็พอ.”
เมืองฮูหยาง คงต้องไปที่นั่น!
เขาไม่ได้รีบไปในทันที ทว่าด้วยวัตถุดิบที่เขาหามาได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ สามารถหลอมเม็ดยาฟื้นฟู 4 เม็ด เม็ดยาบูรณะร่างกาย 3 เม็ด และหนึ่งเม็ดยารวมวิญญาณ.
“เม็ดยาบูรณะร่างกาย หนึ่งคนสามารถใช้ได้เพียงหนึ่งเม็ด หากกินมากกว่านั้นก็ไม่ได้รับผลเพิ่มแต่อย่างใด ก่อนอื่นต้องมอบให้กับเชียนเชียนและชิงหยาง.”
ศิษย์ของสำนักไท่กู่เจิ้งเวลานี้มีศิษย์ 110 คน จุนซ่างเซียวยังไม่มีเวลารับเพิ่ม ดังนั้นเวลานี้เขาจำเป็นต้องยกระดับศิษย์ที่เข้ามาก่อนให้แข็งแกร่งมีระดับหนึ่งซะก่อน.
......
“เจ้าสำนัก สิ่งนี้คืออะไร?”
หลี่ชิงหยางที่รับเม็ดยาบูรณะร่างกายมา ก่อนที่จะสอบถามด้วยความสงสัย.
จุนซ่างเซียวกล่าว “เม็ดยาบูรณะร่างกาย หลังจากที่กินเข้าไป จะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของเส้นชีพจรและกายเนื้อ สามารถแสดงผลได้ในทันที.”
หลี่ชิงหยางที่ดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที.
เขาเข้าใจได้ โดยเฉพาะวิชาบ่มเพาะที่ใช้เวลานี้ที่ยกระดับกายเนื้อขึ้นได้เป็นอย่างมากมาย นี่คือยาที่ช่วยยกระดับกายเนื้อ เพียงแค่คิดก็เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจแล้ว.
เขาที่อ้าปาก พร้อมกับกลืนเม็ดยาลงไปในทันที.
เม็ดยาที่เข้าปาก ก็ละลายหลอมรวมเข้ากับร่างกายในทันที เขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณพิเศษ ที่กำลังไหลไปทั่วร่างกาย.
จากนั้น หลี่ชิงหยางรู้สึกสัมผัสได้อย่างชัดเจน เส้นโลหิต ชีพจรและอวัยวะทุกส่วน เวลานี้กำลังแปรเปลี่ยน แม้แต่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของกายเนื้อที่กำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง.
หลังจากนั้นเขาก็ตรงไปยังลานฝึกฝน ที่ด้านหน้านั้นมีเครื่องตรวจสอบพลัง หมัดที่เขาต่อยออกไปนั้นได้แสดงพลัง 3000 จิน.
นี่คือความแข็งแกร่งโดยใช้กายเนื้อ ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณ ก่อนหน้านี้เขาทดสอบ เขาสามารถต่อยได้ด้วยพลัง 2500 จิน ทว่าหลังจากกินเม็ดยาบูรณะร่างกายแล้ว ก็ยกระดับขึ้น 500 จินทันที!
“เหลือเชื่อ!”หลี่ชิงหยางถึงกับตะลึงงัน.
หลังจากซูเซียวโม่กินเม็ดยาไป ได้ทดสอบเช่นกัน.
เขาที่มีระดับเปิดชีพจรขั้นที่ 12 ไม่ต้องใช้พลังวิญญาณ หมัดของเขาที่มีพลัง 2000 จิน เพิ่มขึ้นจากก่อนหน้า 200 จิน.
“ตูมมมม!”
ซูเซียวโม่ที่ใช้เท้าเตะไปยังเครื่องวัด แสดงตัวเลข 2500 จิน.
เป็นความจริง ตลอดหลายวันมานี้เขาที่ฝึกฝนด้วยการเล่นฟุตบอล พลังขาของเขาเองก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่ธรรมดา เวลานี้มันเหนือกว่าพลังจากหมัดไปแล้ว.
ระดับเปิดชีพจรทั่วไปนั้น จะมีความแข็งแกร่งราว ๆ 1500จิน ซูเซียวโม่ที่มีพรสวรรค์ไม่สูงนัก กับมีพลังมากกว่า 2000 จิน นั่นก็เป็นผลมาจากเม็ดยาบูรณะร่างกายและเครื่องปั้นกล้ามเนื้อนั่นเอง.
ลู่เชียนเชียนเองก็กินเม็ดยาบูรณะร่างกายเช่นกัน นางที่สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงได้ในทันที แม้นว่าจะตื่นตะลึง แต่ก็ไม่แสดงออกมา นางไม่ได้ทดสอบเครื่องทดสอบความแข็งแกร่งแต่อย่างใด.
ดูเหมือนว่าจะยังคงรักษาภาพพจน์เย็นชาเหมือนเคย.
“ชิงหยาง.”
จุนซ่างเซียวสั่งการออกไป “ให้ศิษย์ทุกคนได้เข้าใช้ห้องปั้นกล้ามเนื้อและค่ายกลรวมวิญญาณ ให้พวกเขายกระดับให้อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน.”
“ครับ.”
......
ดวงตะวันทอแสงสีแดงชาติ.
แสงที่อยู่บนขอบฟ้าไกลสะท้อนหมู่มวลเมฆาดูงดงามยิ่งนัก.
ฤดูใบไม้ผลิที่มาเยือน ดอกไม้กำลังชูช่อบานเต็มภูเขา.
เหมาะที่จะปลูกสมุนไพร....
ในเวลาเช้า เสียงเพลงตลกเทวะดังขึ้น เสียงดนตรีที่ทำให้ศิษย์ทุกคนไม่สามารถขัดขืน ต้องเต้นกายบริหาร.
เย่ซิงเฉิน เป็นหนึ่งในนั้น.
แม้นว่าจะเก้ ๆ กัง ๆ ไม่มีความสุขแต่ร่างกายกับตอบสนองต่อเสียงเพลงเอง.
หลังจากที่ทำกายบริการตอนเช้าเสร็จ ศิษย์ทุกคนก็รู้สึกสดชื่น ศิษย์พี่รองที่ได้แนะนำสั่งการแจกแจงศิษย์ทุกคน ให้เข้าใช้ห้องปั้นกล้ามเนื้อและค่ายกลรวมวิญญาณ เป็นแนวการบ่มเพาะแบบใหม่จากเดิมซึ่งก่อนหน้านี้มีแค่บางคนที่ได้ใช้เท่านั้นเอง.
จุนซ่างเซียวที่กินอาหารเสร็จก่อนก้าวออกมาจากโรงอาหาร วันนี้เขาตั้งใจจะเดินทางไปยังเมืองฮูหยาง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังกึกก้อง ประตูด้านหน้าของเขาที่ลอยโด่ง หักงอหล่นลงบนลานยุทธ์.
ประตูข้า.....
“กึก!”หม่าหยงหนิงที่ก้าวเดินเข้ามา ใบหน้ามืดครึ้ม ร่างกายที่เต็มไปด้วยฝุ่นคำรามออกมาเสียงดัง “ใครมันเคลื่อนร่างกายของข้า!”
“สัด!”
จุนซ่างเซียวที่โมโหวิ่งออกไปด้วยความเร็ว พลังวิญญาณที่แผ่พุ่งอาบไปทั่วหมัด พุ่งเข้าหามือดาบ หมัดขวาต่อยไปยังใบหน้าของเขาอย่างหนักหน่วงรุนแรงกระเด็นลอยออกไปไกล.
“ประตูข้าไปทำอะไรเจ้า มาครั้งหนึ่งก็เตะทำประตูข้าพังครั้งหนึ่งงั้นรึ?!”
......
“ปัง ปัง!”
จวบจนถึงเวลาบ่าย หม่าหยงหนิงที่ถูกต่อย เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งร่างกาย เขากำลังถือค้อนเล็ก ๆ ซ่อมประตูที่หักเสียหายอยู่.
“แฮก ๆ!”
ไม่มีใครสนใจความเจ็บปวดที่กระจายไปทั่วร่างของเขาเลย เขาสูดหายใจเบา ๆ ไม่กล้าหายใจแรงเพราะเจ็บไปทั่วร่าง.
“ข้าเป็นมือดาบที่น่าเกรงขาม ทำไมต้องมาทำงานแบบนี้ด้วย!”หม่าหยงหนิงแววตาเต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะทิ้งค้อน พร้อมกับก้าวไปหยิบดาบเตรียมที่จะจากไป.
“ลี่เฟย!”
“ครับ ศิษย์พี่รอง!”
ศิษย์ที่มีนามว่าลี่เฟย เตะลูกบอลแห่งความสุขอย่างรุนแรง เล็งเป้าไปยังหม่าหยุนหนิงที่กำลังจะหนีไป ด้วยพลังความแรงของบอลพุ่งออกไปทันที.
“ฟิ้ว!”
“หืม?”
กว่าหม่าหยงหนิงจะรู้ตัว ก็ถูกลูกฟุตบอลกระแทกไปยังใบหน้าเสียงดัง ตูมมม ดังสนั่น ร่างกายของเขาถึงกับกระเด็นล้มคว่ำลงทันที.
ความแรงและความแม่นยำของลูกฟุตบอลที่ราวกับอาวุธสังหาร!
ซูเซียวโม่ ก้าวเดินเข้าไป พร้อมกับใช้มือ จับเท้าของเขา ลากกลับมา “เจ้าสำนักสั่งเอาไว้ว่า หากเจ้าไม่ซ่อมประตูให้กลับคืนมาเป็นเหมือนเดิม ก็ห้ามจากไป.”
“น่า...น่ารังเกียจ……”
หม่าหยงหนิงที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำได้แค่ลูบใบหน้าของตัวเองไปมา ก่อนจะกลับไปจับค้อนและซ่อมประตูต่อ.
......
เมืองฮูหยาง.
เจ้าสำนักจุนที่เวลานี้ยืนอยู่บนถนนภายในเมือง ในเวลานั้นเขาได้กลิ่นสมุนไพรที่ลอยมา พร้อมกับกล่าวออกมาพลางถอนหายใจ “คู่ควรจะถูกเรียกว่าเมืองแห่งสมุนไพร!”
ในมนทลชิงหยางนั้นมีเมืองใหญ่แปดเมือง เมืองฮูหยางที่ขึ้นชื่อเรื่องการขายยาและสมุนไพร โดยมีตระกูลอ้ายที่ควบคุมธุรกิจยาที่ใหญ่ที่สุดในเมือง.
เขาไม่มีเวลาที่จะตรวจสอบชื่นชมเมืองที่งดงาม ใหญ่โตซับซ้อนแต่อย่างใด หลังจากที่สอบถามคนที่ผ่านไปมา เขาก็มุ่งตรงไปยังตลาดสมุนไพรทันที.
นับว่าเป็นสถานที่ไม่เลวเลยจริง ๆ!
หลังจากที่เตร็ดเตร่ไปยังร้านสมุนไพรต่าง ๆ เขาก็สามารถที่จะซื้อวัตถุดิบทำเม็ดยาฟื้นฟูได้ถึงห้าเม็ด.
แม้นว่าแต่ละร้านที่เขาผ่านไป มีวัตถุดิบเพียงสิบชนิด แต่ก็ทำให้จุนซ่างเซียวสามารถค้นหาเลือกซื้อได้ไม่หยุด
ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หลังจากแวะร้านต่าง ๆ มากมาย เขาก็ได้วัตถุดิบทำยาฟื้นฟู 20 ยาบูรณะร่างกาย 5 เม็ดยารวมวิญญาณ 4 และเม็ดยาผสานวิญญาณ2!
เมืองฮูหยางที่มีสมุนไพรมากมาย ชนิดที่เมืองชิงหยางไม่สามารถเทียบได้เลย แม้นว่าเขาจะได้วัตถุดิบปรุงยามาไม่น้อย แต่ก็ยังไม่ทำให้จุนซ่างเซียวพอใจ ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปยังร้านที่ใหญ่ที่สุด!
“นายน้อย ท่านต้องการสิ่งใดรึ?”
ทันที่ที่เขาเข้ามาในร้านสมุนไพรขนาดใหญ่ พนักงานต้อนรับก็เข้ามาหาทันที.
จุนซ่างเซียวที่กวาดตามองชั้นสมุนไพรมากมาย ก่อนกล่าวออกมาว่า “ไปเรียกผู้จัดการร้านมา ข้ามีธุรกิจใหญ่จะพูดคุย.”
ธุรกิจใหญ่?
จากนั้นพนักงานต้อนรับก็เร่งรีบไปแจ้งผู้จัดการร้านที่ลานสวนด้านใน.
จากนั้นไม่นานชายวัยกลางคนที่ลงพุงก็เดินมาหา เขากล่าวด้วยรอยยิ้มยกมือประสานกล่าวออกมาว่า “ข้าหม่าเจิ้ง เป็นผู้จัดการร้านที่นี่ ไม่รู้ว่าจะเรียกผู้ทรงเกียรติว่าอะไร?”
จุนซ่างเซียวที่วางตะกร้าสมุนไพร พร้อมกับยกมือขึ้นขัดหลัง “เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้ง.”
ผู้จัดการหม่าที่ตกใจและกล่าวออกมาว่า “เจ้านะรึ? จุนซ่างเซียว!”
เห็นท่าทางของฝ่ายตรงข้าม เจ้าสำนักจุนที่กำลังคาดเดา คิดว่าฝ่ายตรงข้ามคงจะพอได้ยินชื่อเสียงของเขาบ้าง.
เฮ้อ.
ทำไงได้ ตอนนี้พี่ชายหาได้ใช่คนธรรมดาทั่วไปแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนจะมีชื่อเสียงแล้ว.
ทันใดนั้นผู้จัดการหม่าที่ใบหน้ากลายเป็นเคร่งขรึม ตะโกนออกมาเสียงดัง “ทำร้ายนายน้อยตระกูลอ้าย ยังกล้าเสนอมายังร้านของพวกเราอีก ใจกล้าเกินไปแล้ว เข้ามา จับมันให้ข้า!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
จากด้านในลานสวน มีชายรูปร่างกำยำวิ่งออกมาในทันที พร้อมกับเข้าล้อมกรอบจุนซ่างเซียว.
ที่มุมปากของจุนซ่างเซียวกระตุก ครุ่นคิดอยู่ในใจ “นี่....มันจะละครน้ำเน่าไปหน่อยไหม?”
