Chapter 80 ค่ายกลคุ้มกันสำนัก!
เย่ชิงเฉิงต้องยอมในที่สุด.
เขาไม่ใช่ยอดยุทธ์ไร้เทียมทาน เขาเพียงจุติยึดร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งมาเท่านั้น ซึ่งเวลานี้มีพลังบ่มเพาะเพียงเปิดชีพจรขั้นที่หนึ่ง ไม่สามารถที่จะต่อต้านอะไรได้เลย.
ลำพังอาวุธลับนั่น พร้อมกับกลุ่มศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่รอเรียงหน้าเตะบอลอัดเขา พลังของมันอย่างน้อยก็หลายร้อยจินแล้ว ร่างกายที่บอบบางนี้ มีแต่จะแตกหัก
จะอย่างไรเย่ชิงเฉิง ก็ต้องการกลับไปเป็นราชันย์ยุทธ์ให้ได้ เขาต้องการจะลากจักรพรรดินีให้ลงมาจากแท่นบูชา แต่ตอนนี้เขา จะไม่รู้ได้อย่างไรว่า เขาอ่อนแอขนาดใหน.
ไม่แม้แต่บ่นออกมาได้ ทำได้ต้องอดทนแบกรับมันเอาไว้.
เจ้าพวกน่ารังเกียจ สำนักไท่กู่เจิ้ง บัดซบ!
เปิ่นตี้มีวิชาบ่มเพาะพระสูตรไท่ฉ่วน เมื่อยกระดับแข็งแกร่งได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นข้าจะเหยียบพวกเจ้าให้จมแทบเท้า!
เย่ชิงเฉิงที่ร้องคำรามอยู่ในใจ.
แน่นอนถึงเขาจะโกรธเกรี้ยวมากมายขนาดใหน ไม่ยินดีขนาดเท่าไหร่ เขาก็ต้องอดทน.
อย่างไรก็ตาม อีกฝั่งหนึ่ง ทำไมจุนซ่างเซียวถึงรับเย่ชิงเฉิงเข้าสำนัก?
ในความเห็นของเขา แววตาของคน ๆ นี้ดูลึกล้ำ คล้ายกับเต็มไปด้วยประสบการณ์มากมาย ไม่ง่ายที่จะพบผู้เยาว์ที่มีจิตใจแข็งกร้าวเช่นนี้.
......
เช้าวันถัดมา.
สำนักที่มีศิษย์ 99 คนมาเนิ่นนาน หลิวหว่านซีและเย่ชิงเฉิง ก็ได้ลงทะเบียนพร้อมประทับตรา กลายเป็นสมาชิกคนที่ 101 และ 102 ของสำนักไท่กู่เจิ้ง.
“ติ๊ง!”
“สมาชิกสำนัก: 102 / 500.”
“ติ๊ง!”
“คะแนนสนับสนุนสำนัก: 274 / 500.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ชิงหยาง มอบชุดสำนักให้กับพวกเขา.”
“ครับ.”
หลี่ชิงหยางที่ส่งมอบชุดบุรุษและสตรีให้กับพวกเขา.
หลิวหว่านซี่ที่รับชุดสำนัก เผยยิ้มหวานด้วยความตื่นเต้นดีใจ “ขอบคุณเจ้าสำนัก ขอบคุณศิษย์พี่รอง!”
กับชุดสำนักที่โดดเด่นเป็นพิเศษ นางอิจฉาคนอื่น ๆ มานานแล้ว ท้ายที่สุด วันนี้นางก็สมปรารถนาสักที.
หลังจากที่เย่ชิงเฉินยอมจำนน เขาก็รับชุดสำนักมา ภายในใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เปิ่นตี้จะยอมเจ้าไปก่อนก็ได้ เมื่อไหร่ข้าสำเร็จวิชาพระสูตรไท่ฉ่วน ข้าจะเอาชีวิตเจ้าแน่!”
“ตู้ตู้ ซิงเฉิน ตามข้ามา.”
จุนซ่างเซียวนำทั้งสองคนเข้ามาในห้องโถง ก่อนที่จะส่งมอบเคล็ดวิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นให้ กล่าวออกมาว่า “นี่คือวิชาบ่มเพาะของสำนัก พวกเจ้านำมันไปบ่มเพาะ และจำเอาไว้ให้ดี ว่าห้ามส่งต่อให้คนอื่นเด็ดขาด.”
เขาที่ใช้แต้มสนับสนุนไปสิบแต้มก่อนหน้านี้ เพื่อคัดลอกเต็มพิกัด 1000 เล่ม เก็บสำรองเอาไว้.
เย่ซิงเฉิงที่รับตำรายุทธ์มา กล่าวเหยียดหยันอยู่ในใจ “วิชาบ่มเพาะขยะ ไม่อยู่ในสายตาของเปิ่นตี้สักนิด.”
หลิวหว่านซีที่รับตำรายุทธ์ด้วยความตื่นเต้นดีใจ เป็นอย่างมาก นางที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณเจ้าสำนัก ตู้ตู้จะฝึกฝนมันอย่างหนักแน่นอน!”
“พวกบ้านนอก เพียงแค่วิชาบ่มเพาะสามัญ ทำไมถึงต้องดีใจขนาดนั้นกัน.”เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองด้วยแววตาดูแคลนตำรายุทธ์ดังกล่าว.
มีอะไรให้เขายินดี.
ต้องไม่ลืมว่าเขามีพระสูตรไท่ฉ่วน ที่ติดตัวเขามาตั้งแต่ก่อนที่เขาจะล่วงหล่นจากท้องฟ้า.
......
หลิวหว่านซี่ก่อนหน้านี้นางไม่ใช่ศิษย์ ทำให้นางอาศัยอยู่ที่โรงอาหาร ตอนนี้นางได้รับห้องส่วนตัวแล้ว ซึ่งอยู่ข้าง ๆ ห้องของลู่เชียนเชียนนั่นเอง.
เย่ชิงเฉิงเองก็ได้ห้องส่วนตัว ทว่าขณะเขาก้าวเข้าไปลานสวนด้านใน เห็นตำหนักต่าง ๆ ที่หรูหราเป็นอย่างมาก ทำให้เขาประหลาดใจเอ่ยออกมาเบา ๆ “สำนักระดับเก้า มีสิ่งก่อสร้างที่ไม่เลวจริง ๆ.”
“...”
“เอาล่ะ อยู่ที่นี่ก่อนก็ได้ เปิ่นตี้จะต้องก้าวไปถึงจุดสุดยอดให้เร็วที่สุด!”
เขาก้าวเข้าไปในห้อง ขณะเตรียมบำเพ็ญวิชาพระสูตรไท่ฉ่วน แต่มือของเขาก็เผลอเปิดวิชาบ่มเพาะเปลี่ยนเส้นเอ็น.
เขาที่จับจ้องมองวิชาบ่มเพาะขยะ?
บางทีเพราะว่ากำลังเบื่ออยู่......
เย่ชิงเฉิงที่เต็มไปด้วยความอหังการ เขาเริ่มจ้องมองสัจจะคาถา ใบหน้าของเขาที่เริ่มสับสนเปลี่ยนเป็นซับซ้อนช้า ๆ ก่อนที่จะอุทานออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ “วิชาบ่มเพาะระดับเทวะ!”
เขาที่เคยเป็นราชันย์ยุทธ์ แน่นอนเขาย่อมมีความรู้ประสบการณ์มากกว่าลู่เชียนเชียนและหลี่ชิงหยาง เขาสามารถเข้าใจและตัดสินคุณภาพของวิชาบ่มเพาะได้ในทันที.
นอกจากนี้ ยังเป็นระดับเทวะที่โดดเด่นในการกลั่นยก ระดับร่างกายอีกด้วย!
เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “สำนักระดับเก้า กลับมีวิชาบ่มเพาะที่ล้ำค่าขนาดนี้เลยรึ? นี่เปิ่นตี้ฝันอยู่อย่างงั้นรึ? หลายพันปีมานี้ วิชาเทวะมีมากมายขนาดนี้เลย เช่นนั้นวิชาระดับศักดิ์สิทธิ์ไม่มีเกลื่อนไปหมดเลยรึ?”
ยิ่งเขาศึกษามากเท่าไหร่ จิตใจของเขายิ่งสั่นกระเพื่อมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.
วิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นนั้นเป็นวิชาที่ง่ายมาก แต่กลับลึกล้ำอย่างถึงที่สุด เขาไม่เคยเห็นวิชาแบบนี้มาก่อนเลย มันเป็นวิชาที่ช่วยยกระดับกายเนื้อที่ยอดเยี่ยมมาก!
“เปิ่นตี้ชาติที่แล้วมีกายเนื้อไม่ดีนัก ทำให้ยากจะทนการฉีกกระชากของมิติได้ จนไม่สามารถก้าวผ่านมิติขึ้นสู่ดินแดนเบื้องบนได้!”
“ตอนนี้ข้าจุติกลับมาแล้ว ไม่เพียงแต่มีพระสูตรไท่ฉวน ยังมีวิชาเทวะกลั่นร่างกายอีกด้วย ถึงแม้นว่าจะมีร่างกายขยะ ย่อมสามารถก้าวไปถึงระดับราชันย์ยุทธ์ได้อย่างแน่นอน การจะฉีกกระชากมิติ จะกลายเป็นเรื่องง่าย ๆในวันข้างหน้า!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”เย่ซิงเฉิงหัวเราะเสียงดัง.
“ฟิ้ว!”
ฟุตบอลแห่งความสุขที่ลอยลอดหน้าต่างกระแทกใบหน้าของเขา พร้อมกับเสียงของซูเซียวโม่ “ดึกดื่นเที่ยงคืน ยังไม่หลับนอนอยู่อีก!”
“น่ารังเกียจ!”
เย่ชิงเฉิงที่กุมใบหน้า กล่าวคำรามด้วยความโกรธ “ไอ้หนู เปิ่นตี้จะจำเจ้าเอาไว้!”
......
ท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิด พื้นที่รอบ ๆ เงียบลง.
จุนซ่างเซียวยังไม่หลับ เขายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้หิน ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
“มือสังหารที่ลอบเข้ามาในห้องโถงของข้า แน่นอนว่าต้องเป็นมือสังหารจากสำนักหลิงชวนส่งมาแน่ ส่วนกลุ่มที่พบที่นอกเมืองหลี่หยาง เป็นใครส่งมากัน?”
จุนซ่างเซียวคิดถึงตัวเองตั้งแต่ย้ายมาจากต่างโลก ก็ถูกยั่วยุหาเรื่องมาตลอด และคนที่สร้างปัญหาให้เขามากที่สุดก็คือสำนักหลิงชวน.
“ตอนนี้ข้าก้าวมาถึงระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นที่ห้าแล้ว และยังมียันต์เปิดผนึก น่าจะสามารถไปทวงความยุติธรรมจากสำนักหลิงชวนได้แล้ว.”
สายตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
จุนซ่างเซียวไม่เชื่อว่า สำนักหลิงชวนที่ส่งมือสังหารมาล้มเหลวแล้วจะหยุดเท่านั้น พวกเขาจะต้องโจมตีมาอีกแน่ ถึงเวลานี้เหล่าจื่อจะแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่สามารถยั่วยุได้.
“ฟิ้ว!”
พริบตานั้น หูของเขาที่ได้ยินเสียงลมที่หวีดหวิวผิดปรกติ.
ก่อนหน้าที่จะตัดผ่านระดับ จุนซ่างเซียวย่อมไม่สามารถแยกแยะได้ ทว่าหลังจากก้าวถึงระดับศิษย์ยุทธ์แล้ว ทั้งตาและหูของเขาก็ได้ยกระดับขึ้น แม้แต่เสียงทรายเม็ดเดียวล่วงหล่นลงพื้น เขาก็ยังสามารถได้ยิน แยกแยะมันออกได้.
“มีคน!”
เขาที่ลุกขึ้นในทันที พร้อมกับก้าวหลบไปด้านข้าง.
ในขณะที่เขาก้าวหลบ เงาร่างหนึ่งก็โผล่ออกมาจากที่ซ่อน ในมือของเขานั้นมีกระบี่ที่แหลมคมพุ่งมายังด้านหลัง เกือบที่จะเข้าเป้าแล้วเช่นกัน!
จุนซ่างเซียวที่ยืนจังก้า ชักปืนพกอินทรีย์ทะเลทรายออกมาเตรียมยิง ทว่าร่างเงาดังกล่าวก็เคลื่อนไหวจมลงไปในความมืดทันที.
“....”จุนซ่างเซียวที่ขมวดคิ้วแน่น.
ระบบกล่าว “โฮสน์ควรจะซื้อค่ายกลป้องสำนักให้เร็วที่สุด เพื่อปกป้องสำนัก ไม่เช่นนั้น คนนอกอยากมาก็มา อยากไปก็ไปอย่างง่ายดาย แล้วสำนักจะกลายเป็นที่สาธารณะไปในที่สุด.”
“ในร้านค้ามือใหม่มีขายด้วยรึ?”จุนซ่างเซียวสอบถาม.
ระบบกล่าว “มี แต่โฮสน์จะต้องรีเฟรชให้พบ.”
ต้องรีเฟรชให้เจอ ดูเหมือนว่าไม่มีเวลาให้คร่ำครวญเหมือนกัน มีแต่ต้องทำ หากว่ามีศัตรูบุกมา อาจจะทำร้ายศิษย์ของเขาได้.
“อ๊าก ๆ!”
พริบตานั้น เสียงเจ็บปวดน่าสงสารก็ดังขึ้น.
จุนซ่างเซียวที่เร่งรีบมุ่งไปยังหอชายทันที ขณะเขาผลักประตูเข้าไป ก็เห็นเย่ซิงเฉิงที่กุมก้นตัวเองอยู่ กล่าวออกมาด้วยความโกรธ “ใครกัน มันเป็นใคร? มันตัวใหน กล้าลอบโจมตีข้า!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ที่ถือกระบี่พุ่งตรงมา ก่อนที่จะเห็นที่ก้นของเย่ชิงเฉิงมีโลหิตไหลออกมา ที่มุมปากถึงกับกระตุก.
“มีมือสังหารลอบเข้ามาสังหารเปิ่นจั้ว.”
จุนซ่างเซียวกล่าวออกมาอย่างใจเย็น “แจ้งไปยังศิษย์ทุกคน ให้ไปรวมตัวกันในห้องโถง คุ้มกันที่นั่นเอาไว้ หลีกเลี่ยงอยู่คนเดียวไม่ให้กลายเป็นเป้าศัตรู.”
“รับทราบ!”
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ดำเนินการทันที จากนั้นไม่นาน ทั้งศิษย์ชายและหญิงก็ถูกนำมารวมตัวกันไว้ในห้องโถงทั้งหมด.
เย่ซิงเฉิงที่กุมก้นตัวเองเดินขัด ๆ พร้อมกับโอดครวญในใจ “มือสังหารมีความแค้นกับข้ารึไงกัน อ๊าก สงสัยมันต้องการสังหารศิษย์ที่อ่อนแอที่สุดก่อนงั้นรึ?!”
เฮ้อ.
มือสังหารคงสัมผัสได้ ในสำนักข้าคือคนอ่อนแอที่สุด.
จุนซ่างเซียวตอนนี้โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก เขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หนานมู่พันปี ขณะเปิดร้านค้ามือใหม่ขึ้น.
“ติ๊ง!”
“คะแนนสนับสนุนสำนัก : 254 / 500.”
หลังจากรีเฟรซ ร้านค้ามือใหม่ที่เปลี่ยนรายการสินค้า ไม่เพียงไม่มีค่ายกลปกป้องสำนัก ยังมีสินค้าที่ไร้ประโยชน์อย่างยิ่ง.
อีกทั้งเขายังต้องซื้อสินค้าไร้ประโยชน์นี่อีกหนึ่งชิ้น ฮึ จุนซ่างเซียวที่ซื้อบุหรี่กระตุ้นอารมณ์ ใช้ไป 10 แต้ม.
“ลองอีกครั้ง!”
จุนซ่างเซียวที่ทำการรีเฟรชร้านค้าทันที.
“ติ๊ง!”
“คะแนนสนับสนุนสำนัก234 / 500.”
สินค้าที่เปลี่ยนไปอีกรอบ เต็มไปด้วยสิ่งของไร้สาระ ยกตัวอย่าง ถ้วยฉนวน ไม้ขนไก่กำจัดฝุ่น ไม้ปิงปองและของเล่นอื่นมากมาย.
จุนซ่างเซียวที่กัดฟันใช้สิบแต้มซื้อไม้ขนไก่กำจัดฝุ่น ที่มีคุณสมบัติทำความสะอาดห้องได้อย่างยอดเยี่ยม.
“ติ๊ง!”
“แต้มสนับสนุนสำนัก 214 / 500.”
“ติ๊ง!”
“แต้มสนับสนุนสำนัก 194 / 500.”
......
......
“ติ๊ง!”
“แต้มสนับสนุนสำนัก 174 / 500.”
ขณะที่จุดซ่างเซียวรีเฟรชไปแล้วห้าครั้ง ใบหน้าของเขาก็เผยความยินดีขึ้นมา เพราะในร้านค้ามือใหม่เวลานี้ ปรากฏค่ายกลคุ้มกันสำนัก ท้ายที่สุดก็ได้สินค้าที่เขาต้องการแล้ว!
