Chapter 6 ยอมรับกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้
เม็ดยามาจากใหน?
แน่นอนมันคือเม็ดยาจากร้านค้ามือใหม่ในระบบร้านค้าสำนัก.
เม็ดยาฟื้นฟูที่มีราคาเพียง 1 แต้มสนับสนุน จุนซ่างเริ่มแรก ไม่ได้คาดหวังนัก ต้องไม่ลืมว่า ชายที่อยู่ตรงหน้าบาดเจ็บรุนแรงมาก เขาเพียงแค่ต้องการทดสอบคุณภาพเม็ดยาเท่านั้น.
แต่สิ่งที่คิดไม่ถึง.
หลังจากผ่านไปชั่วขณะ ชายที่ได้รับบาดเจ็บหนักจนสลบ ก็ลืมตาขึ้น!
ลู่เชียนเชียนที่เผยท่าทางประหลาดใจขึ้นมาในทันที.
เม็ดยารักษาบาดแผลทั่วไปธรรมดา ไม่ควรจะมีผลที่รวดเร็วอัศจรรย์ขนาดนี้!
สิ่งสำคัญที่สุด บนร่างอีกฝ่ายยังมีรอยกงเล็บสีดำ เวลานี้กับฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว กระทั่งรอยแผลเป็นก็ไม่ทิ้งเอาไว้.
“เป็นไปไม่ได้......”
ลู่เชียนเชียนที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย แม้แต่คาดเดาว่านางได้ฝันไปหรือไม่?
ในเวลานี้ ชายที่บาดเจ็บหายดีแล้ว แม้แต่กระโดดลุกขึ้นยืนได้.
ชายบาดเจ็บหนักจนนอนหมดสติก่อนหน้านี้ เพียงแค่กินยาฟื้นฟู ก็สามารถลุกขึ้นมายืนได้ จะไม่ให้นางตื่นตะลึงได้อย่างไร!
“รวย ข้ารวยแล้ว!”
ดวงตาของจุนซ่างเซียวที่มีเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมาทันที.
เม็ดยาฟื้นฟูขั้นต้นใช้แต้มสนับสนุน 1 แต้มแลกเปลี่ยน หากแต่ ผลการรักษานั้นกับน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าหากนำไปขายต้องได้กำไรงามอย่างไม่ต้องสงสัย!
ผู้ฝึกยุทธ์ในโลกใบนี้ ต่างก็วิ่งวนไปบนวิถีการต่อสู้ การบาดเจ็บ แทบจะเป็นเรื่องปรกติในการใช้ชีวิต.
ด้วยเม็ดยาฟื้นฟูระดับต้นที่มีผลรักษาอันทรงพลัง ย่อมกลายเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้!
ด้วยแต้มที่มีในเวลานี้ เมื่อคิดถึงเงินที่จะได้จากการขาย การจะขยายสำนัก สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้ใหญ่โตหรูหรา ยังต้องกลัวว่าจะไม่สามารถรับศิษย์ได้อีกรึ?
จุนซ่างเซียวที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เร่งรีบเปิดคอนโซนระบบ เตรียมที่จะแลกเปลี่ยนเม็ดยาด้วยแต้มที่เหลืออีก 4 แต้มทันที โดยซื้อเม็ดยาฟื้นฟูระดับต้นทั้งหมดเลย.
ระบบร้านค้าสำนัก! เลือก!
ร้านค้าเริ่มต้น เลือก!
ขณะเลื่อนรายการจนมาถึงด้านล่าง รายการเม็ดยาฟื้นฟูเวลานี้กลายเป็นสีเทาเข้มไปแล้ว เมื่อแตะก็ปรากฏคำอธิบายปรากฏขึ้น จำกัดการซื้อ หนึ่งเม็ดต่อหนึ่งเดือน.
“กึก.”
จุนซ่างเซียวถึงกับนั่งทรุดลงกับพื้น เสียงคร่ำครวญได้ดังขึ้น “โอ้ย จำกัดการซื้อ!”
ลู่เชียนเชียนที่แอบคิดในใจ “คนผู้นี้เป็นอะไรไปกัน?”
......
หลังจากได้เห็นประสิทธิภาพของยาฟื้นฟูเบื้องต้น จุนซ่างเซียวถึงกับวางแผนอันยอดเยี่ยมในอนาคตทันที.
ทว่าเวลานี้เขากับพบว่ามันมีขีดจำกัดในการซื้อ แผนการที่วาดไว้พังลงมาไม่เป็นท่าอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
“อืม ใช่แล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่คิดในใจ “ภารกิจหลักนั้นต้องยากเป็นธรรมดา ระบบคงไม่เหลือช่องโหว่ให้เขาใช้ประโยชน์ได้.”
“เฮ้อ.”
เขาที่ถอนหายใจอย่างหนัก ยืนขึ้นทันที ทว่าชายที่บาดเจ็บก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงเอ่ยสอบถามเชียนเชียนด้วยท่าทางตกใจ “เชียนเชียน ชายคนนั้นล่ะ?”
“ไปแล้ว.”
“ไปแล้ว....ไปแล้วงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวแทบทรุดล้มลงกับพื้นอีกรอบ.
เปิ่นจั้วใช้แต้มสนับสนุนอันล้ำค่าหนึ่งแต้มไป เพื่อรักษาจนหาย ไม่แม้แต่ขอบคุณกับหนีหายไปเรียบร้อย มันจะบัดซบเกินไปแล้ว?
ลู่เชียนเชียนที่เอ่ยกล่าวออกมาเบา ๆ “เจ้าสำนัก ข้าเตือนท่านแล้ว เขาเป็นคนไม่ดี คนดี ๆ ในทวีปซิงหยุน ไม่ได้พบกันได้ทั่วไป.”
จุนซ่างเซียว รู้ดีว่าสตรีผู้นี้กำลังกล่าวล้อเขาอยู่ จึงเอ่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขึงขัง “ข้าไม่เชื่อว่าโลกนี้จะไร้ซึ่งคนมีมโนสำนึก!”
“มโนสำนึก?”
ดวงตาคู่งามของลู่เชียนเชียนที่แผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา ขบฟันและกล่าวออกมาว่า “คนที่มีมโนสำนึก มีแต่จะถูกขย้ำให้ตายไปเท่านั้น.”
ร่างจุนซ่างเซียวถึงกับสั่นสะท้าน.
ลู่เชียนเชียนแผ่จิตสังหารออกมาก่อนหน้านี้ รุนแรงจนน่ากลัวเป็นอย่างมาก.
สตรีผู้นี้คงต้องเคยประสบกับเรื่องราวที่ไม่ธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย!
ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนที่ทำร้ายนางมาก่อนอย่างงั้นรึ? คำพูดของนางคงหมายถึงบางคนสินะ!
......
เดิมทีเป้าหมายของจุนซ่างเซียว ก่อนหน้านี้ได้วางแผนเอาไว้ คิดเอาไว้ในใจเช่นกันว่า หากสามารถรักษาอาการบาดเจ็บอีกฝ่ายได้ จากนั้นก็ลากเขาเข้าสำนักไท่กู่เจิ้งไป.
ท้ายที่สุด.
คำขอบคุณก็ไม่มี แล้วหนีหายไปเสียแล้ว.
จุนซ่างเซียวได้แต่ถอนหายใจ หลาย ๆ อย่าง ไม่ได้เป็นไปได้ดั่งใจหวัง ในโลกใบนี้ มีบางอย่างที่ต่างออกไปจากโลกเดิมของเขา ทำให้สามัญสำนึกเดิม ๆ ของเขานั้นไม่ต่างจากคนโง่งมในโลกใบนี้เท่านั้น.
บนโลกเดิมมีกฎหมายที่เข้มงวดควบคุม ที่นี่ไม่มี.
บนโลกเดิมมีศีลธรรมที่ถูกปลูกให้กับทุกคน สะกดคนส่วนมากเอาไว้ ที่นี่ไม่มี!
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แววตาที่กลายเป็นมุ่งมั่น “ในเมื่อข้ามาอยู่ในทวีปซิงหยุน นับจากวันนี้ ข้าก็ต้องยอมรับกฎเกณฑ์ของโลกนี้ด้วยเช่นกัน!”
กฎอะไรอย่างงั้นรึ?
เป็นเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ : ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะเป็นผู้ตั้งกฎ!
จะไม่มีใครดูแคลนข้าได้ ข้าจะต้องมีทรัพย์สมบัติมากมาย มีภรรยาสาม อนุสี่ เขาจะต้องกลายเป็นคนที่ทุกคนหมอบราบด้วยความเคารพ.
เอาล่ะ.
ก่อนอื่นต้องเป็นยอดฝีมือ ที่สั่นคลอนสวรรค์และปฐพีก่อน!
“ติ้ง!”
“ยินดีกับโฮสน์ด้วยที่เข้าใจหลักการเบื้องต้นของทวีปซิงหยุน ภารกิจลับสำเร็จ ได้รับแต้มสนับสนุน 10 แต้ม!”
“ติ้ง!”
“แต้มสนับสนุนสำนัก : 14 / 100.”
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวที่กลายเป็นเซ่อไปเหมือนกัน “ภารกิจลับอย่างงั้นรึ?”
“ใช่แล้ว.”
เสียงของระบบที่ดังขึ้น “ระบบภารกิจสำนักนั้น ประกอบด้วย ภารกิจหลัก ภารกิจสนับสนุนและภารกิจลับ.”
“ภารกิจลับนั้นจะถูกซ่อนเอาไว้ โฮสน์สามารถทำสำเร็จได้โดยบังเอิญ ซึ่งต้องตรงเงื่อนไขและเป็นไปตามข้อกำหนดของภารกิจลับ.”
จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออก.
ภารกิจสนับสนุนจะถูกกระตุ้นเมื่อเป็นไปตามเงื่อนไข อย่างน้อยก็สามารถมองเห็นรายระเอียดภารกิจได้.
ส่วนภารกิจลับ จะสำเร็จอย่างบังเอิญ เมื่อเป็นไปตามข้อกำหนด เป็นรูปแบบที่บัดซบจริง ๆ!
“และแน่นอน.”
เสียงของระบบที่ดังขึ้นอีกครั้ง “ยังมีภารกิจรูปแบบที่สี่ ภารกิจมหากาพย์!”
“ภารกิจมหากาพย์?”
จุนซ่างเซียวถึงกับเพ่งพิศ.
ระบบกล่าวอธิบาย “เมื่อโฮสน์กำลังเลื่อนระดับอาณาจักรบ่มเพราะ จะกระตุ้นภารกิจมหากาพย์ เป็นภารกิจต่อเนื่อง เมื่อทำสำเร็จจะได้รับรางวัลมากมาย.”
“มากมายอย่างงั้นรึ?”
หัวใจของจุนซ่างเซียวที่ราวกับร้อนรุมขึ้นมาเหมือนกัน.
ระบบกล่าวต่อ “ภารกิจมหากาพย์ หากโฮสน์ทำสำเร็จ จะสามารถเลื่อนระดับดินแดนบ่มเพราะไปยังดินแดนต่อไปได้.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าหมายความว่าทำสำเร็จ ดินแดนบ่มเพาะ ไม่เพียงยกระดับเท่านั้น ยังได้รางวัลมากมายด้วยงั้นรึ?”
“ไม่ผิด.”
“แล้วข้าจะเปิดภารกิจดังกล่าวได้อย่างไร?”
“ขออภัย เกี่ยวกับภารกิจมหากาพย์ โฮสน์ต้องหาช่องทางด้วยตัวเอง ระบบไม่สามารถบอกได้ เพื่อหลีกเลียงการทำลายสมดุลของโลกใบนี้.”
“หึ!”
จุนซ่างเซียวถึงกับมองบน ก่อนจะหันไปสนใจคอนโซลระบบ ตรวจสอบร้านค้าต่อ.
ภารกิจลับสำเร็จอย่างคาดไม่ถึง ได้รับแต้มสนับสนุน 10 แต้ม แน่นอนว่าเขาต้องมองหาสินค้าซื้อสักหน่อย.
“เลือกอะไรดี?”
สายตาของเขาที่กวาดตามองสินค้า พลางครุ่นคิด.
เป็นความรู้สึกที่ไม่เลว ที่สามารถคัดเลือกซื้อสินค้าได้หลายอย่าง.
“เจ้าสำนัก.”
ลู่เชียนเชียนที่เป็นคนนำทาง กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เมืองชิงหยางใกล้จะถึงแล้ว.”
จุนซ่างเซียว ถอนความสนใจจากเมนูระบบ จากนั้นก็จับจ้องมองไปยังด้านหน้า มองไปยังเมืองแห่งหนึ่ง สามารถมองเห็นจากพื้นที่ไกลออกไป ดูเหมือนกับราชสีห์สวมเกราะนั่งอยู่บนพื้น.
เขาที่ส่ายหน้าไปมา “นี่คือเมืองชิงหยางที่ใหญ่ที่สุดในมนทล(อำเภอ)ชิงหยางงั้นรึ? ไม่คิดเลยว่าจะมีรูปแบบเช่นนี้.”
ท้ายที่สุดกลุ่มจุนซ่างเซียวก็ไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าประตูเมือง ขณะจ้องมองขึ้นไปบนกำแพงเมืองที่สูงหลายสิบเมตร กล่าวออกมาว่า “สูงจริง ๆ!”
จากท่าทางของเขา ทำให้คนที่สัญจรไปมารอบ ๆ ต่างก็เอ่ยกล่าวดูแคลนกันเสียงดัง.
ถึงแม้นว่าบางคนจะกล่าวไม่ดังนัก “บ้านนอก ไม่แม้แต่เคยเห็นเมืองชิงหยาง มาจากใหนกัน?”
“สตรีผู้นั้นมีหน้าตาไม่เลว มากับเขาอย่างงั้นรึ?”
ลู่เชียนเชียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ถอยห่างออกมาสองสามก้าวตามสันชาติญาณ คล้ายกับต้องการรักษาระยะห่างจากเจ้าสำนัก ทำให้ทุกคนเห็นว่านางเป็นเพียงคนจร ไม่ได้รู้จักกัน.
จุนซ่างเซียวที่เก็บอาการ และกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “ในอนาคต สำนักไท่กู่เจิ้ง จะต้องใหญ่โตยิ่งกว่าเมืองชิงหยางแน่นอน.”
สำนักไท่กู่เจิ้ง?
บางคนที่กระซิบเสียงเบา “เป็นศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งจากหมู่บ้านชิงหยางงั้นรึ?”
สำนักไท่กู่เจิ้ง ดูเหมือนว่าจะเป็นเหมือนกับคำแสลงที่สร้างความสนใจต่อผู้คนเหมือนกัน.
“ผิดแล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่หันหน้าไปยังคนนินทา ขณะยกมือขึ้นค้ำเอวกล่าว “เปิ่นจั้วผู้นี้ไม่ใช่ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง เปิ่นจั้วคือเจ้าสำนักรุ่นสองของสำนักไท่กู่เจิ้งต่างหาก!”
กริบ!
ที่ด้านหน้าประตูเมือง ราวกับว่าตกอยู่ในความเงียบไป ก่อนที่จะมีใครคนหนึ่งระเบิดเสียงหัวเราะออกมา!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
“เจ้าสำนักอย่างงั้นรึ?”
“ล้อกันเล่นรึ?!”
“แม้นว่าสำนักไท่กู่เจิ้งจะยังเหลือเพียงชื่อ ทว่าก็มีคนเหลืออยู่ละมั้ง สงสัยส้มหล่นได้เลื่อนระดับเป็นเจ้าสำนักเพราะมีคนเดียว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ไม่ไหวแล้ว จะให้ข้าหัวเราะจนตายเลยรึไง! ......”
