Chapter 30 เมื่อดึงดาบหนานโชวออกมาแล้ว ก็ยากจะเก็บกลับคืน.
ดาบหนานโชว(ยากจะอดกลั้น)ที่ทั้งสั้นและเล็ก เหมือนกับของเล่นย่อส่วน ไร้ซึ่งความน่าเกรงขามอย่างสิ้นเชิง ทำให้เหล่าโจรภูเขาหัวเราะเยาะออกมาเสียงดังสนั่น.
จุนซ่างเซียวแทบอยากมุดรอยแตกบนพื้นหนีหายไปเลยเช่นกัน น่าขายหน้าจริง ๆ.
เป็นไปไม่ได้ เป็นไม่ได้.
เอ๊ะ! ใช่แล้ว จำเป็นต้องใช้ยันต์เปิดผนึกก่อน ไม่เช่นนั้นคงไม่สั้นขนาดนี้ แน่นอนว่ามันอยู่ในสภาวะยังไม่ปลดปล่อยนั่นเอง!
ขณะที่จุนซ่างเซียวควบคุมตัวเองเอาไว้ กุมด้ามดาบที่สั้นจู๋ ชี้ไปด้านหน้าและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.“ข้าจะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ส่งศิษย์ของข้าคืนมา แล้วข้าจะไม่เอาเรื่อง ไม่เช่นนั้น อย่าได้หาว่าเปิ่นจั้วกวาดล้างค่ายวายุทมิฬแห่งนี้!”
ถึงแม้นว่าจะน่าขายหน้าสักหน่อย ยังไงเขาก็ต้องไปให้สุดทาง แสดงท่าทางน่าเกรงขามออกมา.
ทว่า ด้วยดาบที่สั้นจู๋ที่เป็นเหมือนกับของเล่น ภาพที่เห็นจึงดูน่าขบขันซะมากกว่า.
“กวาดล้าง? ด้วยดาบเล่มนั่นนะรึ?”
“ด้วยมีดผ่าแตงโมนะรึ?”
“กับด้ามจับกับใบดาบที่กระชับมือเหมาะใช้ปลอกแอปเปิ้ลเหมือนกันนะ เยี่ยมมาก!”
“พรึด ฮ่าฮ่าอ่าฮ่า!”
“ไม่ได้การแล้ว จะให้ข้าหัวเราะจนตายรึไง......”
เหล่าโจรภูเขาที่หัวเราะหลังขดหลังแข็ง แม้แต่น้ำตาไหลเพราะหัวเราะมากจนเกินไป.
“ไอ้หนู.”
หัวหน้าสี่ที่กำหมัด ไม่แม้แต่กระชับอาวุธ ก้าวไปด้านหน้าและเอ่ยออกมาว่า “ชีวิตนี้แกจะตลกไปใหน?”
“ฮึ!”
จุนซ่างเซียวที่แค่นเสียง “คิดว่าข้าแสดงตลกรึไงกัน?!”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว.”
โจวเทียนป้าที่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปอีก “รีบจับมัน แล้วรูดของมีค่าทั้งหมดมา.”
“รับทราบ!”
สี่หัวหน้าโจรที่รับคำสั่งทันที ก่อนสายตาเปลี่ยนเป็นมั่นคง พร้อมบุกเข้าไป.
ครั้งนี้ พวกเขาที่ยืนอยู่ในระนาบเดียวกัน พร้อมกับกดดันผลักจุนซ่างเซียวเข้ามุม ยากที่เขาจะหนีได้.
ไม่มีที่ให้หลบหนีแล้ว.
และรอบ ๆ นั้นก็มีโจรภูเขาหลายร้อยคนรอคอยอยู่......
จุนซ่างเซียวไม่แปลกใจ ที่เขากำลังถูกต้อนให้เข้ามุม นี่ก็เพราะเขากำลังถูกปิดทางหนีไม่ให้สามารถต่อต้านได้นั่นเอง.
ไม่มีทางเลือกแล้ว.
มีเพียงแค่ต้องใช้ยันต์เปิดผนึก.
“แก๊ก!”
ขณะที่สี่หัวหน้าโจรกำลังรุมเข้ามาสังหารเขาอยู่นั้น จุนซ่างเซียวก็ใช้จิตบดยันต์เปิดผนึกในแหวนมิติทันที.
“ติ๊ง!”
“โฮสน์ใช้ยันต์เปิดผนึก1!”
“ติ๊ง!”
“ดาบหนานโชวถูกปลดปล่อย.
เสียงของระบบที่ดังขึ้นในกังวานหูของเขา จุนซ่างเซียวสัมผัสได้ว่า พลังมากมายจากดาบหนานโชวระเบิดออกมาทันที.
“ซูมมมมม!”
จากทั่วทุกสารทิศ สี่หัวหน้าโจรที่กำลังเข้าโจมตีพร้อมกัน พวกเขากระโดดลอยเข้าเข้าหาอีกฝ่าย หมัด ดาบ กระบี่ กระบอง ที่ง้างโจมตีออกไปพร้อม ๆ กัน.
สถานการณ์อยู่ในวิกฤติสุด ๆ.
มือซ้ายของจุนซ่างเซียวจับอยู่ที่ฝัก มือขวาจับไว้ที่ด้ามดาบ ร่างกายที่โค้งเหมือนคันศร ราวกับอยู่ในท่าภาวนา และเขาก็ไม่ลืมที่จะแสดงท่าทางเท่ ๆ ออกมา กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึม “ปลดปล่อยสวัสดิกะ(บังไค)”
“ซูมมมม ฟู่!”
บนสนามต่อสู้ ลำแสงสว่างจ้าได้ระเบิดออกมา.
แสงที่เจิดจรัสแทบจะปกคลุมไปทั่วเทือกเขาทมิฬ แม้แต่ศิษย์ยุทธ์เช่นโจวเทียนป้ายังต้องหลับตา ใบหน้าที่เผยความประหลาดใจอย่างหนัก.
แสงที่เจิดจ้าส่องออกมาจาก มีดธรรมดา ๆ หรือว่ามันคืออาวุธระดับสูงกัน?
ขณะที่เขาครุ่นคิด แสงสว่างจ้า ก็ค่อย ๆ อ่อนลง โจวเทียนป้าที่ลืมตาขึ้น พบว่า ปลายดาบนั้นได้มาโผล่ที่หน้าของเขาแล้ว มันชี้อยู่ที่ปลายจมูกของเขาห่างแค่นิ้วเดียว.
สิ่งนี้มัน ปลายดาบ!
สายตาของโจวเทียนป้าถึงกับเบิกกว้าง จดจ้องมองคมดาบที่ยาวราว ๆ 40 เมตรยืดยาวออกมาจากมือจุนซ่างเซียว ขณะที่เขากุมด้ามดาบเพียงมือเดียว เป็นดาบที่ยาวมาก...แม้แต่มันยืดมาถึงใบหน้าของเขา.
หมู่โจรที่อยู่รอบ ๆ ลานยุทธ์ กลายเป็นเงียบงัน.
โจรภูเขากว่าสองร้อยคน ดวงตาเบิกกว้าง จับจ้องมองไปยังมุมของทิศทางของจุนซ่างเซียว จับจ้องมองไปยังมือของเขา ที่ด้านหน้านั้นถือดาบยาวชี้ไปถึงจมูกหัวหน้าใหญ่แล้ว ใบหน้าของทุกคนที่แข็งค้างโดยสมบูรณ์.
ส่วนสี่หัวหน้าโจรที่บุกไปก่อนหน้านี้นะรึ?
กระจัดกระจายไปทั่วสารทิศ ร่างกายของพวกเขาถูกตัดสับขาดเป็นส่วน ๆ เป็นท่อน ๆ โลหิตที่ไหลชโลมดิน.
ตายไปทั้งหมด.
เมื่อจุนซ่างเซียวชักดาบออกมา แสงที่สว่างจ้าในเวลานั้น ใบดาบยาว 40 เมตรก็สังหารพวกเขาตายไปในทันที.
“อึก อึก!”
โจวเทียนป้าที่กลืนน้ำลายลงคอ หน้าผากของเขาเวลานี้หลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา แขนทั้งสองข้างของเขาสั่นไปมาเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้.
ดาบยาวไม่เพียงคมกริบ แต่สิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดคือ คมดาบที่แผ่ไอเย็นออกมา กลิ่นอายพลานุภาพสะกดข่ม แม้แต่ทำให้เขาหายใจได้อย่างลำบาก.
เพราะว่าเขาเชื่ออย่างแน่นอนว่า จุนซ่างเซียวเพียงขยับเข้ามาเพียงครึ่งก้าว ศีรษะของเขาคงถูกตัดออกไปอย่างง่ายดาย!
นี่ไม่ใช่ระดับสามัญแล้ว ต้องเป็นอาวุธระดับกลางอย่างแน่นอน.
หัวหน้าใหญ่พริบตานั้นก็คาดเดาเกี่ยวกับคุณภาพของดาบหนานโชว ยิ่งคิด หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นเร็ว แม้แต่แววตา เวลานี้สั่นส่ายตื่นตระหนกอย่างชัดเจน.
หัวหน้าอีกสองคนที่อยู่ข้าง ๆ แววตาที่ตื่นตะลึงเช่นกัน เขาไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย ต้องไม่ลืมว่าดาบนั้นยาวมาก เพียงแค่เหวี่ยงเล็กน้อยร่างของพวกเขาก็คงขาดเป็นสองท่อนแล้ว.
“นี่คือดาบหนานโชว(ยากจะอดกลั้น) ......”
จุนซ่างเซียวที่ถือดาบยาว 40 เมตร ใบหน้าเผยท่าทางอหังการเป็นอย่างมาก.
นี่คือดาบแห่งความหวังที่ระบบมอบให้ หลังจากปลดปล่อย ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวังเลย กลิ่นอายที่ส่งออกมานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่ากระบี่หานเฟิงระดับสามัญขั้นต้นมาก.
ทว่าให้ตายเถอะ ยาว 40 เมตรเลย ยาวมากจริง ๆ!
เทียบกับสภาพสั้นจู๋ก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลับยาวเกินเกินไป เป็นอะไรที่เกินความเข้าใจจริง ๆ.
ดาบที่จ่อจมูกของโจวเทียนป้า เขาเอ่ยเสียงสั่นออกมา “เจ้าสำนักจุน! โปรดเก็บดาบ พวกเรามาเจรจาอย่างสันติกันดีกว่า!”
น่ากลัว น่าหวาดกลัวจริง ๆ!
จุนซ่างเซียวเอ่ยอย่างนุ่มนวล.“ดาบเปิ่นจั้วยาวถึง 40 เมตรยากจะเก็บกลับคืน ดังนั้น.....”
“ฟิ้ว!”
เพียงแค่สะบัดข้อมือ ดาบก็พุ่งไปยังหัวของหัวหน้าสองก่อนที่เขาจะได้เอ่ยจบ “เมตตา...”
“พรึด ซี่!”
ศีรษะของหัวหน้าสองก็ร่วงหล่นกลิ้งไปบนพื้น ใบหน้าที่ยังคงเผยความตกใจออกมา.
ความเร็วที่จุนซ่างเซียวขยับดาบไม่ได้เร็วนัก ด้วยพลังบ่มเพาะของหัวหน้าสองควรจะหลบพ้น ทำไมถึงถูกตัดศีรษะได้นะรึ?
เมื่อดาบหนานโจวขยับ เล็งเป้าไปยังอีกฝ่ายก็ได้ปลดปล่อยเจตจำนนดาบ มีพลังอำนาจคุกคามไปยังเป้าหมาย จนยากที่จะขยับตัวได้.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง พลานุภาพพลังวิญญาณที่หนักหน่วงได้กดข่ม จนแม้แต่ต้องคุกเข่าลงกับพื้น รอคอยให้คมดาบฟันลงมาไม่ต่างจากเนื้อบนเขียง
นี่คืออาวุธสะบั้นศีรษะอย่างแท้จริง ที่ระบบมอบให้.
ต้องมียันต์เปิดผนึกเท่านั้น ถึงจะสามารถใช้ดาบหนานโชวได้.
หลังจากปลดผนึกแล้ว จุนซ่างเซียวรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก “ร้ายกาจ.”
......
หากเปลี่ยนเป็นก่อนหน้านี้ การที่หัวหน้าสองคนถูกสังหาร เหล่าโจรภูเขาแน่นอนว่าต้องโกรธเกรี้ยวบ้าคลั่ง อยากสังหารเขาให้ตกตายไปในทันที.
ทว่าตอนนี้เหล่าโจรทั่วลานยุทธ์ ใบหน้าขาวซีดตื่นตระหนก ลึกลงไปในแววตาเผยความหวาดกลัวอย่างลึกล้ำ!
ดาบยาว 40 เมตร.
ขอเพียงแค่ขยับ มันคมกริบสะบั้นทุกอย่างเป็นสองส่วนในทันที!
ใครจะกล้าขยับ ใครจะกล้าพุ่งเข้าไปล่ะ?
พวกเขาเวลานี้ ไม่เพียงไม่รู้จะขยับอย่างไร แม้แต่หวาดหวั่นว่าหายนะ กำลังใกล้เข้ามา.
ทุกคนเงียบงันยืนสั่นสะท้าน.
“ฟิ้ว!”
แขนขวาของจุนซ่างเซียวที่ขยับ ดาบแสงที่ยาว 40 เมตรเคลื่อนตัดผ่านใบหญ้า กวาดผ่านโจรภูเขา 20 ร่าง แยกออกเป็นสองท่อนทันที.
“ปัง!”
บนที่นั่งเวลานี้ยังมีมีหัวหน้าโจรอีกคน มือทั้งสองข้างของเขาเกิดเป็นวงแสงสิบสองวง เขาที่ระเบิดพลังออกมา.
ความยาวของอาวุธ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีก็คือสามารถโจมตีระยะไกล รัศมีโจมตีกว้าง ทว่าด้อยในระยะประชิด หัวหน้าโจรหวังว่าจุนซ่างเซียวจะไม่สามารถขยับร่างหลบได้ทัน เขาหวังว่าจะสามารถโจมตีไปยังร่างจุนซ่างเซียวก่อนคมดาบจะมาถึง!
ทว่าไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง.
เพราะเพียงแค่จุนซ่างเซียวหันมามองเขา แรงกดดันมหาศาลจากดาบหนานโจวก็ปะทุขึ้น หัวหน้าโจรคนดังกล่าวก็ชะงักแล้วฟุบลงบนพื้นขยับไม่ได้แล้ว.
“พุ พรึด ซี่!”
“พุ พรึด ซี่!”
ดาบยาวที่เคลื่อนผ่าน อีกศีรษะก็หลุดลงกลิ้งไปกับพื้น.
พริบตานั้น หัวหน้าของค่ายวายุทมิฬทั้งแปดได้ตกตายไปทั้งหมดแล้ว เหลือเพียงโจวเทียนป้าที่จุนซ่างเซียวยังคงเหลือไว้.
“ฟิ้ว!”
ดาบ 40 เมตรของจุนซ่างเซียวที่ขยับไปยังเวทีที่นั่งของเหล่าหัวหน้า.
ด้วยพลังสะกดข่ม แม้นว่าโจวเทียนป้าจะอยู่ในขอบเขตศิษย์ยุทธ์ แต่ก็ยากจะขยับหนีจากแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงนี้ได้ เขาทำได้แค่มองด้วยแววตาหวาดผวา จ้องมองอีกฝ่ายที่กำลังก้าวเข้ามาหาช้า ๆ.
“กึก กึก กึก.”
เสียงก้าวเท้าของจุนซ่างเซียว ทำให้หัวใจของเขาสั่นเต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ดาบหนานโชว ที่ชี้ออกไปด้านนอก “เปิ่นจั้วให้เจ้าได้มีโอกาสวิ่งหนี 39 เมตร.”
