Chapter 28 ข้าการศึกษาน้อย อย่าได้ขู่ข้านัก
หัวหน้าโจรที่มีเคราคำรามออกมา พริบตานั้นจุนซ่างเซียวได้จ้องมองด้วยความเย็นชา กระบี่หานเฟิงในมือ ก็ทะลวงเข้าไปในอกของเขาแล้ว
พริบตาเดียว รวดเร็ว ดุร้าย แม่นยำ!
“น้องเก้า!”
เจ็ดหัวหน้าโจรที่เต็มไปด้วยความโกรธ แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
แววตาของโจวเทียนป้ามืดมนและเย็นชา เขารวบรวมพลังวิญญาณไหลบ่าไปทั่วร่างพร้อมจะระเบิดออกมา.
“หัวหน้าใหญ่.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าไร้ซึ่งมารยาท ไม่เข้าใจถึงธรรมเนียม เปิ่นจั้วจึงได้ช่วยเก็บกวาดให้ เจ้าคงไม่มีความเห็นอะไรใช่ใหม?”
สังหารศิษย์ของข้า?
ก็ดี ข้าก็ใช้ชีวิตผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าเพื่อชดใช้.
เขาต้องแสดงความเป็นเจ้าสำนักออกมา ดังนั้นจึงต้องแสดงความแข็งแกร่งสักหน่อย.
“ติก ติก ติก ติก.”
โลหิตที่ไหลออกมาจากบาดแผล หยดลงละเลงไหลไปทั่วพื้น.
“ซั่ว!”
จุนซ่างเซียวที่ชักกระบี่คืน โลหิตพุ่งกระฉูด.
“เจ้า......”
หัวหน้าโจรเคราดกที่สายตาแข็งกร้าว ในเวลานี้เขาต้องการจะก้าวไปข้างหน้าต้องการต่อยออกไป ทว่าความเจ็บปวดที่รุนแรงได้แผ่ไปทั่วร่างแล้ว แม้แต่รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองได้หายไปแล้ว ขณะพยายามพยุงร่างตัวเอง แต่แล้วกับล้มคว่ำกองไปบนพื้น.
เปิดชีพจรขั้นที่สิบสอง กับถูกจัดการไปอย่างง่าย ๆ.
เหตุผลหลัก ๆ นั้นเพราะกระบี่หานเฟิงคมมาก และจุนซ่างเซียวยังลงมือได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่หัวหน้าโจรเคราดกก็ไม่มีเวลาตอบสนอง!
“มารดาเถอะ!”
หัวหน้าโจรหัวโล้นที่ก้าวออกมา หมัดทั้งสองกำแน่น กล่าวออกมาด้วยความโกรธ “สังหารน้องเก้าของพวกเรา ควรจะรู้แล้วว่าต้องเจอกับอะไร!”
“ถอยออกมา!”
โจวเทียนป้ากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
เสียงของเขาที่ดังกังวานผสานเข้ากับอากาศ ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น.
หัวหน้าโจรหัวล้านถึงกับหยุด กึก ไปทันที ค่อย ๆ สลายพลัง และกลับมานั่งที่เดิม.
“เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังมาก!”จุนซ่างเซียวที่คิดในใจ ในเวลาเดียวกัน เขาเตรียมตวัดกระบี่โจมตีออกไปแล้วเช่นกัน.
หากไม่เพราะโจวเทียนป้าป้องกันชายหัวโล้นเอาไว้ กระบี่ของเขาคงทะลวงร่างชายหัวล้านไปแล้ว.
ก็ดี.
ให้เจ้าได้หายใจอีกหน่อยก็ได้.
“กึก กึก!”
โจวเทียนป้าที่หยุดคนของเขาและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสำนักจุน กระบี่ของเจ้าราดเร็วเป็นอย่างมาก เป็นการแสดงให้เห็นว่า วิถีกระบี่ของเจ้านั้นไม่ธรรมดา โจวโหมวชื่นชม!”
ลูกน้องตัวเองถูกสังหาร ยังยิ้มได้อีกรึ?
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นประสานระหว่างอก กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล “หัวหน้าใหญ่ชื่นชมเกินไปแล้ว ทักษะของเปิ่นจั้วใช้กับพวกลิ่วล่อ จะเอาไปเปรียบเทียบกับยอดฝีมือเป็นการไม่เคารพต่อพวกเขาซะเปล่า.”
ด้วยคำพูดว่า ลิ่วล่อ สองคำเป็นการจงใจเอ่ยถึงกลุ่มหัวหน้าโจรอย่างจงใจ เห็นชัดเจนว่าไม่ให้ความสนใจพวกเขาอย่างสิ้นเชิง.
“แก๊ก แก๊ก!”
เสียงกำหมัดและบีบพนักพิงดัง จนกลายเป็นรอยร้าวกระจายออกมารอบ ๆ.
“เจ้าสำนักจุน.”
โจวเทียนป้าที่ฝืนยิ้มเอ่ยออกมาว่า “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว อยากได้ศิษย์ 31 คนของเจ้า จ่ายมา 3100 เงิน แล้วพาพวกเขาไปได้เลย.”
ที่ยังทนได้ ดูเหมือนว่าจะต้องการเงินนี่เอง.
จุนซ่างเซียวกล่าว “ข้าจ่ายร้อยเงิน แล้วนำศิษย์กลับไป ความแค้นทั้งหมดถือว่าจบกัน.”
“โครม!”
โจวเทียนป้าฟาดมือลงไปยังพนักพิง กล่าวด้วยเสียงเย็น “จุนซ่างเซียว โจวโหมวไว้หน้าเจ้ามากแล้ว ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะไม่รู้ความ ว่าอะไรดีชั่ว!”
ความโกรธที่ไม่สามารถทนได้.
การจะระงับความโกรธเวลานี้ ยากจะทำได้ต่อไป.
“หัวหน้าใหญ่!”
โจรหัวล้านที่ลุกขึ้น คำรามด้วยความโกรธ “ฆ่ามันก่อน จากนั้นค่อยค้นตัวมันก็ได้!”
“ใช่แล้ว!”
“ฆ่ามัน แก้แค้นให้กับน้องเก้า!”
หัวหน้าโจรอีกหกคนก็ยืนขึ้น ดวงตาเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร หมัดทั้งสองข้างเกิดรัศมีแสงพลังวิญญาณระเบิดออกมา.
นับตั้งแต่ที่จุนซ่างเซียวเข้ามา พวกเขาก็รู้สึกไม่ถูกชะตาขวางหูขวางตาเป็นอย่างมาก ซ้ำยังสังหารหัวหน้าเก้าไป พวกเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ต้องการจัดการอีกฝ่ายในทันที.
“ไอ้หนู.”
แววตาของโจวเทียนป้าเต็มไปด้วยความเย็นชา “ในเมื่อเจ้าไม่รู้ความ ก็อย่าหาว่าโจวโหมวอมหิตก็แล้วกัน.”
“ฟรึบ!”
มือขวาที่โบกลง สั่งการให้ลงมือ.
“ปัง ปัง!”
หัวหน้าโจรหัวโล้นที่กระทืบเท้าลงพื้น ขณะจะกำลังโจมตีออกมา
จุนซ่างเซียวก็เอ่ยอย่างไม่แยแส “หัวหน้าใหญ่ ที่นี่มันเล็กไปหน่อย ออกมาด้านนอกดีกว่า จะได้จัดการสะดวก ๆ หน่อย!”
โจวเทียนป้าที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา “สะดวกรึ?!”
.........
ที่ด้านนอกห้องโถง.
บนลานต่อสู้ที่ปกคลุมไปด้วยดินหยาบ.
รอบลานต่อสู้มีโจรภูเขาที่กระหายโลหิต กว่าสองร้อยคนล้อมรอบ แต่ละคนจ้องมองโกรธเกรี้ยวจะกินเลือดกินเนื้อจุนซ่างเซียว.
เมื่อครั้งที่แล้ว ที่เมืองชิงหยาง งานชุมนุมร้อยสำนัก ครั้งหนึ่งจุนซ่างเซียวก็ถูกล้อมรอบไปด้วยศิษย์ สำนักระดับแปด ทว่าตอนนี้เขาต้องอยู่ในวงล้อมของโจรภูเขาหลายร้อยคน ราวกับแกะหลงที่พลัดเข้ามา ในฝูงของหมาป่า.
“ไอ้หนู.”
หัวหน้าโจรหัวล้านยืนอยู่บนลานต่อสู้ ถอดเสื้อเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นเป็นร่อง ดูน่าเกรงขาม “ให้เจ้าได้หายใจอยู่หน่อยหนึ่ง.”
“งั้นรึ?” จุนซ่างเซียวเผยยิ้มอย่างใจเย็น.
“มารดามันเถอะ จะตายอยู่แล้วยังยิ้มได้อีก!”
“หัวหน้าหกฆ่ามัน แก้แค้นให้พี่น้องสองคนและหัวหน้าเก้า!”
“สังหารเจ้ากระจอก ข้าไม่จำเป็นต้องออกแรงด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่ามันไปเอาความมั่นใจมาจากใหน ถึงกล้าโอหังในค่ายวายุทมิฬของพวกเรา!”
“ใช่! ใช่แล้ว!”
เหล่าโจรภูเขาที่ส่งเสียงดังก้อง ตะโกนลั่น.
นี่คือหนึ่งการแสดงที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีศพมากมายกองอยู่รอบ ๆค่าย.
โจวเทียนป้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่บนเวที ซึ่งสร้างเอาไว้เป็นแท่นสูง ข้างลานต่อสู้ กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.“เหล่าหลิว เจ้าเด็กนี้ มันรวดเร็วนัก อย่าปล่อยให้คนอื่นรอนานจนเกินไป.”
หัวหน้าหกที่ก้าวออกไป ก่อนที่จะเอาเท้าจิกลงไปบนพื้นครึ่งนิ้วและเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มมืดครึ้ม “หัวหน้าใหญ่ ข้าจะให้มันได้เข้าใจว่าอะไรคือความเร็ว.”
“กระบวนท่านี่......”
“เป็นไปได้ว่าหัวหน้าหกกำลังใช้กระบวนท่า เจ็ดก้าวเปลี่ยนเงา!”
“นี่คือท่าเท้าระดับสามัญขั้นกลาง กล่าวกันว่าคนที่สำเร็จวิชานี้สามารถเคลื่อนที่ได้รวดเร็วจนเห็นเพียงแค่เงา!”
“ยากที่จะเห็นหัวหน้าหกใช้มันออกมา การได้เห็นกับตาวันนี้ นับเป็นบุญวาสนาจริง ๆ!”
เหล่าโจรภูเขาที่อุทานเสียงดัง เผยความตื่นเต้นดีใจในคราวเคราะห์ของคนอื่น จับจ้องมองจุนซ่างเซียว ภายในใจครุ่นคิด เมื่อหัวหน้าหกใช้ท่าเท้านี้ออกมา เจ้าหนูนี้คงจะหลงทิศไม่รู้ทางอย่างแน่นอน.
กึก!
สายตาของทุกคนที่หรี่มองจับจ้องเป็นสายตาเดียวกัน.
เพราะว่าขณะนี้ พวกเขามองเห็น เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้งเหยียดขาออกไป จากนั้นก็เขย่งเท้ายืนสลับไปมา พร้อมกับโยกหัวไปมาซ้ายขวา.
“มันกำลังทำอะไรนะ?”
“เป็นลมชักไปแล้วรึไง?”
“ชิ ในความเห็นของข้า เกรงว่ามันจะเสียสติไปแล้วต่างหาก ถึงได้ทำอะไรบ้า ๆ บอ ๆ!”
ในทวีปชิงหยุนนั้นเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ไม่รู้เกี่ยวกับกายบริหาร อบอุ่นร่างกาย เพื่อเตรียมพร้อมก่อนต่อสู้นั่นเอง.
หลังจากนั้น การอุ่นร่างกายก็จบลง.
จุนซ่างเซียวยืนนิ่ง มือซ้ายแนบลำตัว มือขวายื่นมาด้านหน้า พร้อมกับยกนิ้วชี้ออกไป ก่อนที่จะกล่าวรอดไรฟันออกไปว่า “ข้าการศึกษาน้อย ไม่ต้องขู่ข้ามาก!”
วี่!
ทุกคนรอบ ๆ กลายเป็นเงียบไปในทันที.
เหล่าโจรภูเขาที่อยู่รอบ ๆ แววตางงงัน บ่นพึมพำ เฮ้ย สมองของมัน มีปัญหาอยู่หรือไม่?
“มารดาเถอะ!”
หัวหน้าหกคำรามดัง “เจ้าการศึกษาน้อย ต้องการบอกว่าเหล่าจื่อน้อยยิ่งกว่ารึไง!”
จากนั้นเท้าของเขาก็เขย่งกดพื้นไปมา สายลมที่ดังหวีดหวิวเป็นจังหวะตามการก้าวของเขา.
หนึ่งก้าว สองก้าว และก้าวต่อไปเรื่อย ๆ......
กึก กึก.
เท้าของเขาที่เขย่งเป็นจังหวะ จวบจนถึงเก้าที่แปด อากาศก็บิดเบี้ยวในทันที ก่อนจะเห็นเป็นเงาเคลื่อนคล้อยเลื่อนไหลไปในอากาศ!
เจ็ดก้าวเปลี่ยนเป็นเงา!
หัวหน้าโจรหัวโล้น ก้าวเจ็ดก้าว ผสานร่างเข้ากับอากาศ เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว เวลานี้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า!
เขาเคลื่อนที่เร็วมาก ราวกับว่าได้ผสานเข้ากับอากาศ จึงมองเห็นเพียงแค่เงาลาง ๆ ในเวลานี้ร่างกายของเขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง จนแทบมองเห็นลาง ๆ พร่ามัวอย่างชัดเจน.
“เร็วมาก!”
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนไปในทันที.
ในเวลานี้เขามองเห็นเพียงแค่ริ้วเงาขมุกขมัว ไม่สามารถมองชายหัวล้านได้แล้ว!
