Chapter 258 เม็ดยาฟื้นฟูระดับกลาง

จุนซ่างเซียวที่บ่มเพาะเพียงคืนเดียว แม้นว่าจะต้องมีที่ยั้งเท้าบ้างเป็นระยะ ทว่าก็บอกได้ว่าท่าเท้าเหยียบเมฆานั้นเหนือกว่าก้าวปิศาจมาก!

“ที่เจ้าสำนักใช้นั้นจะต้องเป็นท่าเท้าอย่างแน่นอน!”

“ยอดเยี่ยมสง่างามยิ่งนัก.”

“ราวกับว่ากำลังบินอยู่เลย!”

การทำกายบริหารตอนเช้า ศิษย์ทุกคนต่างก็พูดคุยเรื่องที่เจ้าสำนักกำลังวิ่งเหินอยู่บนหลังคา ทำให้ทุกคนต่างก็นับถือเทิดทูนเป็นอย่างมาก.

ไม่จำเป็นต้องอิจฉาใด ๆ.

เพราะว่าหลังจากเจ้าสำนักจุนกลับเข้าไปในห้องโถงแล้วก็เตรียมวิชาท่าเท้าเหยียบเมฆาและวิชาเสียงผ่านวิญญาณไว้ให้กับพวกเขา.

ศิษย์แต่ละคนที่ได้วิชายุทธ์ทั้งสอง ต่างก็ตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุด!

“ขอบคุณเจ้าสำนัก!”

ทุกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความดีใจ.

ในเวลานี้ สำนักไท่กู่เจิ้งที่มีท่าเท้าใหม่และวิชาบ่มเพาะพลังจิต กล่าวได้ว่าเป็นวิชาที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก.

วิชาที่อยู่ในร้านค้าระบบ เมื่อกลายเป็นวิชาประจำสำนัก ทุกคนย่อมสามารถฝึกฝนได้ และแน่นอนหากว่าทรยศและออกจากสำนักไป วิชาดังกล่าวจะถูกทำลายสลายหายไปในทันทีเช่นกัน.

ด้วยข้อจำกัดดังกล่าว จุนซ่างเซียวจึงคัดลอกวิชาต่าง ๆออกมาโดยไม่สนใจต้องระวังอะไรนัก เขามอบให้กับศิษย์ทุกคนได้ฝึกอย่างไม่มีเงื่อนไข.

เย่ซิงเฉินที่ได้รับวิชาดังกล่าวด้วย.

ทว่าเมื่อเห็นท่าเท้าเหยียบเมฆา ที่มีระดับสูงขั้นต้น ก็เผยท่าทางดูแคลนออกมา.

หืม?.

แต่หลังจากตรวจสอบดูเนื้อหา ก็ต้องตกใจ “ท่าเท้านี้แข็งแกร่งกว่าเท้าเท้ามังกรข้ามสมุทรที่ข้าฝึกอีก!”

ยิ่งศึกษายิ่งตื่นตระหนก.

ไม่คาดคิดเลยว่าจะมีท่าเท้าที่แทบจะลอยอยู่บนอากาศเช่นนี้ได้.

ส่วนวิชาเสียงผ่านวิญญาณยิ่งน่าตื่นตะลึงเข้าไปอีก.

มีเพียงระดับกษัตริย์ยุทธ์เท่านั้นที่สามารถสร้างสัมผัสวิญญาณติดต่อสื่อสารกับคนอื่น ๆได้ ทว่าหากฝึกฝนวิชานี้ก็จะสามารถใช้ได้ก่อนไปถึงระดับนั้นได้ นี่มันน่าเกรงขามไปแล้ว!

“เหลือเชื่อ น่าเหลือเชื่อไปแล้ว!”

เพราะว่าอดีตราชันย์รัตติกาลเคยเป็นราชันย์ยุทธ์ ดังนั้นย่อมเข้าใจเกี่ยวกับผลของวิชาเสียงผ่านวิญญาณนี้ดี เห็นชัดเจนว่าเขาตื่นตะลึงไม่ต่างจากศิษย์คนอื่น ๆ.

ใจเย็น ข้าต้องฝึกฝน!

......

เพราะว่าเจ้าสำนักมอบสองวิชาให้กับทุกคน ทำให้ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งหยุดไปยังหอคอยเก็บประสบการณ์ชั่วคราว พวกเขาที่ทุ่มเวลาทั้งหมดในการบ่มเพาะทักษะยุทธ์ทั้งสอง.

ไม่กี่วันหลังจากนั้น.

บนหลังคา ต้นไม้ บนที่สูงต่าง ๆ ศิษย์หลากหลายคนที่ใช้ท่าเท้าหยียบเมฆากันอย่างสนุก.

ซูเซียวโม่และลี่เฟยสองคนที่มีพรสวรรค์เรื่องท่าเท้าเป็นอย่างมาก เพียงแค่ 3-5 วัน พวกเขาก็แทบจะสามารถกระโดดไปมาระหว่างหลังคาห้องฝึกฝนและห้องโถงใหญ่ได้แล้ว.

“อ๊าก!”

ลี่ซางเทียนที่กระโดดหากแต่ไม่สำเร็จ เรียกได้ว่าน่าอนาถที่ชนเข้ากับเสาของห้องโถงใหญ่ จมูกบี้ไปเหมือนกัน.

ในเวลานี้เหล่าสมาชิกหอฝนพรำที่แทบจะเลิกฝึกฝนก้าวปิศาจ หันมาฝึกฝนท่าเท้าเหยียบเมฆาแทน.

“เจ้าสำนัก.”

ลี่ลั่วฉิวที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่าเท้านี้ เตรียมไว้เพื่อหอฝนพรำของข้าโดยเฉพาะเลยอย่างงั้นรึ?.”

“แล้ววิชาเสียงผ่านวิญญาณล่ะ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

“นั่นก็ด้วย.”

ลี่ลั่วฉิวที่นั่งอยู่บนโขดหินหลังเขา เอ่ยกล่าวในใจ.

นางที่ที่ใช้วิชาเสียงผ่านวิญญาณ ติดต่อกับจุนซ่างเซียวที่เวลานี้นั่งอยู่ในห้องโถง.

อยู่ห่างกันหลายร้อยจั้ง.

วิชานี้ล้ำลึกมาก แน่นอนยิ่งมีพลังบ่มเพาะมากเท่าไหร่ก็ยิ่งติดต่อสื่อสารได้ไกลเท่านั้น.

ในเวลานี้ด้วยพลังบ่มเพาะของนางสามารถจะติดต่อสื่อสารได้ ระหว่างเมืองชิงหยางและสำนักไท่กู่เจิ้งได้เลย.

ท่าเท้าเหยียบเมฆาและวิชาเสียงผ่านวิญญาณ.

สองวิชาที่เหมาะกับสมาชิกหอฝนพรำเป็นอย่างมาก หลังจากนี้จะสามารถติดต่อส่งข่าวได้อย่างรวดเร็ว สะดวกสบายมาก.

นอกจากนี้ วิชาเสียงผ่านวิญญาณ ยังสามารถใช้ในชีวิตประจำวันได้เลย.

ยกตัวอย่าง.

“ศิษย์พี่ พวกเราจะไปโรงอาหาร ไปด้วยกันหรือไม่?”

“รอแป๊บ ข้าเปลี่ยนชุดก่อน.”

ศิษย์สองคนที่อยู่ลานด้านนอกและลานด้านใน สามารถติดต่อสื่อสารกันได้เลย.

“ศิษย์น้องเย่ ไปหอคอยเก็บประสบการด้วยกันไหม?”เซียวจุ้ยจื่อที่ใช้เสียงผ่านวิญญาณติดต่อกับเย่ซิงเฉิน.

ผ่านไปนานเหมือนกัน.

ราชันย์รัตติกาลที่เอ่ยตอบกลับออกมาว่า “ไป.”

“เจ้าสำนัก ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง อาหารพร้อมเสิร์ฟแล้ว!”

หลิวหว่านซีที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณ ราวกับมีมือถือติดต่อกับทุกคนได้ ไม่จำเป็นต้องตะโกนโหวกเหวกที่หน้าประตูอีกต่อไปแล้ว.

ด้วยวิชาเสียงผ่านวิญญาณนี้ ทำให้ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งสะดวกสบายในการติดต่อกันเป็นอย่างมาก.

“ให้สมาชิกหอฝนพรำเร่งฝึกฝนอย่างเร่งด่วน จะได้กระจายไปทั่วมนทลชิงหยาง เพื่อเก็บเกี่ยวข่าวสาร.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

นี่คือผลประโยชน์ที่แท้จริงของวิชาเสียงผ่านวิญญาณ สามารถส่งผ่านข่าวสารได้รวดเร็วสมบูรณ์.

ลี่ลั่วฉิวเอ่ย “หนึ่งเดือนน่าจะสมบูรณ์.”

“อืม.”

จุนซ่างเซียวที่พยักหน้ารับ จากนั้นก็สั่งการให้นางจัดการสำนัก จุนซ่างเซียวเดินทางไปยังเมืองฮู่หยางทันที.

พรึบ!พรึบ!พรึบ!

ด้วยการใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆา เจ้าสำนักจุนที่ก้าวผ่านผ่านต้นไม้ใบหญ้าราวกับกำลังบินอยู่ เขาที่โฉบร่อนเหนือต้นไม้ที่สูงหลายสิบจั้ง.

หลังจากผ่านไป 20 นาที.

จุนซ่างเซียวก็มาอยู่ที่ประตูเมืองฮู่หยาง.

ก่อนหน้านี้มายังมนทลฮู่หยาง ด้วยท่าเท้าก้าวปิศาจต้องใช้เวลาราว ๆ 30-40 นาที.

ด้วยยันต์รู้แจ้ง ทำให้จุนซ่างเซียวสามารถเข้าใจท่าเท้าก้าวปิศาจได้ทันที ทว่าท่าเท้าเหยียบเมฆานั้นนั้นเขาต้องฝึกฝนใช้เวลา 4-5 วัน ถึงจะสำเร็จขั้นสุด.

......

ร้านยาตระกูลอ้าย.

อ้ายซางเกอที่เร่งรีบเข้ามาหา ยกมือเอ่ยออกมาว่า “เจ้าสำนักจุนมาเยือน ต้องขออภัยที่ไม่ได้รีบออกพบ ขออภัยจริง ๆ.”

ประมุขเดินทางไปยังมนทลหลิงหยาง ตระกูลอ้ายทั้งหมดจึงอยู่ในการดูแลของเขาชั่วคราว.

อ้ายซางเกอที่ออกมาพบจุนซ่างเซียว ภายในใจที่ทอดถอนใจ เพราะว่าก่อนที่จะร่วมมือกันนั้น ครั้งหนึ่งเคยขัดแย้งกัน.

เขาที่ครุ่นคิด หากไม่เพราะว่าครั้งนั้นยอมยั้งใจหยุดล่ะก็ เกรงว่าจะสร้างปัญหา เรื่องราวคงไม่ได้จบลงเช่นนี้แน่.

คิดถึงสำนักหลิงชวน และการพ่ายแพ้ยับเยินของสำนักเห่าฉี ก็ทำให้หัวใจของเขาเย็นยะเยือบ.

หากว่าอ้ายซางเกอไม่ได้หยุดในครั้งนั้น คงจะทำให้ตระกูลย่อยยับไปแล้วก็ได้!

“อาวุโสอ้าย.”

จุนซ่างเซียวที่ส่งรายกายสมุนไพรออกไป เอ่ยออกมาว่า “นี่คือวัตถุดิบที่ข้าต้องการ มีขายหรือไม่?”

อ้ายซางเกอที่รับมา ก้มหน้าตรวจสอบอย่างระมัดระวัง กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “เจ้าสำนักจุนแปดรายการนี้ เป็นวัตถุดิบระดับสูง ราคานับว่าแพงมาก.”

“เงินไม่ใช่ปัญหา.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

อ้ายซางเกอเอ่ย “เจ้าสำนักจุนโปรดรอสักครู ข้าจะไปให้ผู้จัดการหม่าเตรียมให้.”

“แปดรายการสมุนไพร.”

“เข้าใจแล้ว.”

จากนั้นไม่นาน.

อ้ายซางเกอกลับมา เอ่ยออกไปว่า “จากสินค้าที่มีอยู่ในตอนนี้ วัตถุดิบที่มี คาดว่าจะมีราว ๆ 20 ชุด.”

แม้นว่าจะน้อย แต่ก็ดีกว่าไม่มี.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ราคาเท่าไหร่.”

“วัตถุดิบ 20 ชุดราคา 200,000 เหรียญง”อ้ายซางเกอ กล่าวตอบ.

จุนซ่างเซียวที่ตกใจเล็กน้อย “แพงขนาดนี้เลยรึ?”

วัตถุดิบปรุงเม็ดยาฟื้นฟูระดับต้นราคาชุดร้อยกว่าเหรียญ ส่วนเม็ดยาฟื้นฟูระดับกลางกลายเป็นชุดละหมื่นเหรียญ ราคาแตกต่างกันมาก.

ระบบเอ่ย “ยาฟื้นฟูที่ใช้รักษาระดับเปิดชีพจรและรักษาระดับบรรพชนยุทธ์ จะเทียบกันได้อย่างไร?”

“ไม่สามารถเทียบกันได้.”

“ราคาเช่นนี้ถือว่าไม่แพงเลย.”

กล่าวมีเหตุผล!

จุนซ่างเซียวเอ่ย “อาวุโสอ้าย  20 ชุด จุนโหมวต้องการทั้งหมด เซ็นสัญญาได้เลย.”

“ตกลง.”

หลังจากส่งตั๋วเงินออกไป ก็ทำการเซ็นสัญญาซื้อขาย.

“เช่นนั้น ขอลา.”

หลังจากได้สิ่งที่ต้องการแล้ว จุนซ่างเซียวก็กลับสำนัก.

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ขณะเดินทางจากเมืองฮูหยางกลับไปยังสำนักเขาก็เริ่มปรุงยา จนถึงเช้าวันถัดมา เม็ดยาทั้ง 20 ก็เสร็จสมบูรณ์.

“เม็ดยาระดับกลางและเม็ดยาระดับต้น เวลาปรุงยาต่างกันลิบลับเลย.”

จุนซ่างเซียวที่หยิบเม็ดยาเม็ดหนึ่งออกมา กล่าวเสียงเบา “เม็ดยานี้ หากนำออกไปขาย ควรจะขายได้ 3-5 ล้านหรือไม่?”