Chapter 255 ชีวิตเจ้าสำนักช่างลำบาก

“ศิษย์พี่ วันนี้ได้กินเนื้อด้วยรึ?”

“กินสิ ไม่มีโจรน้อยมาขโมยแล้ว!”

เสี่ยวหลงที่จำศีล จึงไม่มีใครมาแย่งชิงเนื้อกับพวกเขาแล้ว ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งกลายเป็นคึกคัก ทักทายกันอย่างมีความสุข.

แน่นอน.

ไม่ใช่ทุกคนที่มีความสุขกับการจำศีลของฮั่วหลง.

ยกตัวอย่างหลิวหว่านซี นางที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ท้าวคาง เอ่ยออกมาว่า “เจ้าสำนัก เมื่อไหร่เสี่ยวหลงจะตื่น.”

จุนซ่างเซียวที่เคี้ยวอาหารและเอ่ยออกมาว่า “น่าจะ 2-3 เดือน.”

หลิวหว่านซีเอ่ย “ข้าได้ยินมาว่าสัตว์ร้ายหลับเพื่อวิวัฒนาการนั้น หากเสี่ยวหลงกลายร่างเป็นรูปลักษณ์เดิมแล้ว ก็ไม่น่ารักอีกแล้วสิ.”

จุนซ่างเซียวแทบสำลักอาหารออกมา.

เพียงแค่ตัวเท่าฝ่ามือก็ผลาญเงินไปมหาศาลแล้ว หากกลายร่าง จะฉิบหายขนาดใหน?!

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง.

การที่ทุกคนรู้ว่ามังกรน้อยหลับเพื่อวิวัฒนาการ ทำให้ทุกคนประหลาดใจจริง ๆ.

“ใช่แล้ว เจ้าสำนัก.”

หลิวหว่านซี่ที่เผยยิ้ม “ข้าได้ศึกษาอาหารจานใหม่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ช่วยยกระดับความแข็งแกร่ง ตอนนี้คิดว่าสำเร็จแล้ว ท่านต้องการจะชิมหรือไม่?”

“อาหารที่ช่วยยกระดับความแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวที่ตื่นตะลึง.

หลิวหว่านซีที่กล่าวอย่างภาคภูมิ “ข้าคิดค้นด้วยตัวเอง หลังจากกินแล้ว จะช่วยยกระดับความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังไม่มีผลข้างเคียง!”

“ร้ายกาจเพียงนั้นเลยรึ?”

จุนซ่างเซียวที่ตื่นตกใจ กล่าวออกมาว่า “ยกมา เปิ่นจั้วจะชิมเอง.”

“รอแปบ ข้าจะไปยกมา.”

หลิวหว่านซี่ที่เข้าไปในครัวก่อนที่จะยกกล่องอาหารที่วางซ้อนกันออกมา ”ข้าเพิ่งทำเสร็จเมื่อเช้า ยังไม่เย็นเลย เจ้าสำนักต้องรีบกินก่อนที่จะหายเย็น.

นางที่เปิดฝ่ากล่อง ที่ด้านในเป็นอาหารที่เหมือนปรกติทั่วไป.

จุนซ่างเซียวเอ่ยในใจ “อาหารนี้ช่วยยกระดับความแข็งแกร่ง เหมือนกับในโลกวรยุทธ์นะรึ?”

ระบบเอ่ย “โฮสน์ตอนนี้อาศัยอยู่ในโลกวรยุทธ์นะ”

ก็มีเหตุผล ไม่มีอะไรที่แปลกประหลาดแต่อย่างใด.

จุนซ่างเซียวที่ถือตะเกียบ ก่อนที่จะคีบเนื้อเข้าปาก เคี้ยวสองสามคม เนื้อที่นุ่มนวลจนน่าตื่นตกใจ.

กลิ่นหอมไม่มัน นุ่มละมุนลิ้น ไม่เลี่ยนมากเกินไป!

โอ้วสวรรค์!

อร่อยมาก!

จุนซ่างเซียวที่เคี้ยวครั้งแล้วครั้งเหล่า จิตใจของเขาที่สั่นไปมาเป็นระลอกกับอาหารดังกล่าว.

จากนั้นไม่นาน เขารู้สึกราวกับดวงวิญญาณจะลอยออกจากร่างกาย รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนยอดเขาสูง จากนั้นก็พบว่าตัวเองกำลังทุรนทุรายอยู่ท่ามกลางทะเลที่กว้างใหญ่.

กินอาหารแล้วรู้สึกดวงวิญญาณหลุดลอย เกินไปหรือไม่?

เกินไปแล้ว ความรู้สึกนี้ราวกับว่าเคยเห็นในหนัง ปฏิกิริยาของอาหารอร่อย.

จุนซ่างเซียวที่ก้มหน้าก้มตากินในทันที.

แม้นว่าจะยังคงรักษาอาการ ทว่าก็ดูตะกละตะกลาม ทว่าด้วยอาหารที่อร่อยขนาดนี้ จะสนใจทำไม.

เขาที่กินจนเกลี้ยง ไม่ให้เหลือแม้แต่นิดเดียว.

อาหารที่เขากินเข้าไปนั้น พลังที่เริ่มแผ่ความร้อนออกไปทั่วร่าง ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นในทันที.

“นี่มัน....”จุนซ่างเซียวที่ตื่นตกใจ.

พลังความร้อนที่เปลี่ยนเป็นพลังงานช้า ๆ ทว่าก็สัมผัสได้ว่าพลังเพิ่มขึ้นจริง ๆ!

“โลกยุทธภพ ช่างมีอะไรที่ลึกลับจริง ๆ!” ระบบที่ต้องอุทานออกมาเหมือนกัน.

ในทวีปชิงหยุน เม็ดยาสามารถช่วยยกระดับความแข็งแกร่งได้ ทว่าอาหารหนึ่งชาม ยกระดับความแข็งแกร่ง เป็นเรื่องที่หายากมาก.

จุนซ่างเซียวที่กินอาหารจนเกลี้ยงแล้วก็ลุกขึ้น.

“กึก ซี่!”

เขาที่กำหมัดเข้า สัมผัสได้ถึงพลังที่พลุ้งพล่าน.

หลิวหว่านซี่ที่ขยิบตาให้ “เจ้าสำนัก เป็นอย่างไรบ้าง?”

“เวรี กู๊ด!”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

แม้นว่าจะไม่เข้าใจคำพูดเจ้าสำนัก ทว่าเห็นจากท่าทางแล้ว ดูเหมือนว่าจะพอใจเป็นอย่างมาก!

หลิวหว่านซี่ที่เผยยิ้ม “ตามที่ข้าคำนวณ อาหารจานนี้ควรจะเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นได้ 20% ของความแข็งแกร่งเดิม.”

“ประมานนั้น.”

จุนซ่างเซียวไม่ได้ทำสอบ ทว่าเขาก็สัมผัสได้ว่า ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นจาก 100,000 จิน ไปเป็น 120,000 จิน.

อาหารจานเดียวที่เพิ่มความแข็งแกร่ง 20,000 จิน ประสบการณ์นี้ นับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก!

“ตู้ตู้!”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ผลของอาหารนี้จะอยู่นานเท่าใด?”

หลิวหว่านซี่สีคางไปมา กล่าวออกมาว่า “ข้าเพิ่งศึกษา อยู่ในขั้นทดสอบ ดังนั้นจึงไม่สามารถบอกเวลาได้.”

เพิ่งทดสอบ....

เดี๋ยวนะ!

จุนซ่างเซียวที่แลมองออกไป มุมปากกระตุก “นี่เจ้าให้เปิ่นจั้วเป็นหนูทดลองอย่างงั้นรึ?”

“ฮี่ ฮี่.”

หลิวหว่านซี่ที่หัวเราะอย่างชั่วร้าย กล่าวออกมาว่า “เจ้าสำนักแข็งแกร่งที่สุด แน่นอนว่าต้องทดสอบ แต่ว่าอาหารของข้า กินแล้วต้องไม่ผิดหวัง.”

หากว่าในโลกนี้มีคนทำผิดแล้วไม่ได้รับโทษ คงมีคนประเภทเดียวเท่านั้น.

พวกโลลิยังไงล่ะ!

จุนซ่างเซียวที่กล่าวออกมาว่า “เห็นแก่อาหารของเจ้าที่อร่อย เปิ่นจั้วจะไม่เอาความ.”

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พลังของเขาเพิ่มขึ้นอยู่นั้น จู่ ๆแข้งขาของเขาก็ไร้เรี่ยวแรง พร้อมกับฟุบลงบนที่นั่ง.

“เจ้าสำนัก!”

หลิวหว่านซี่ที่เร่งรีบสอบถามออกไป “ท่านเป็นอะไรรึ?”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ร่าง...ข้าหมดแรง ชา....”

กล่าวยังไม่จบ ดวงตาที่เหลือกขาว น้ำลายฟูมปากไปในทันที.

หลิวหว่านซี่ที่ตื่นตระหนก ตะโกนออกมาเสียงดัง “แย่แล้ว แย่แล้ว เจ้าสำนักกำลังจะตายแล้ว!”

เจ้าสำนักจุนที่ได้ยินเสียงร้องของเด็กสาว ก่อนที่ตัวเองจะสิ้นสติไป.

“เกิดอะไรขึ้น! เกิดอะไรขึ้น!”

ซูเซียวโม่ที่วิ่งมา จ้องมองไปยังเจ้าสำนักที่น้ำลายฟูมปาก กล่าวออกมาว่า “ติดไข้กับเสี่ยวหลงรึ?”

ไม่ใช่!

เจ้าตัวน้อยกำลังจำศีลอยู่!

“ฟิ้ว!”

ในเวลาต่อมา หลี่ชิงหยางที่เข้ามา เห็นอาการเจ้าสำนักไม่ดี จึงเร่งรีบนำไปยังหอยาในทันที.

......

ภายนอกหอยา.

ศิษย์มากมายที่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ.

หลิวหว่านซี่ที่นั่งอยู่บนขั้นบันได หัวที่ซุกอยู่ในเข่า สะอึกสะอื้น น้ำตาไหลร่วง ดวงตาที่เยิ้มอาบไปด้วยน้ำตาเปื้อนไปทั้งสองข้างแก้ม.

“หยุดร้องได้แล้ว.”

ที่ด้านหน้าประตู ลู่เชียนเชียนที่เอ่ยออกมาเบา ๆ.

“ฮือ อือ!”

หลิวหว่านซี่ที่ร้องไห้หนักกว่าเดิม เอ่ยออกมาว่า “ศิษย์พี่หญิงใหญ่ เป็นข้าเอง ที่ให้เจ้าสำนักกินอาหารไม่ดี.”

ลู่เชียนเชียนเอ่ย “เจ้าสำนักดวงแข็ง ทนทาน ไม่เป็นอะไรแน่นอน.”

หากว่าเจ้าสำนักจุนที่ได้ยิน คงจะตาเหลือกสลบต่ออย่างแน่นอน.

“กึก ซี่.”

จากนั้น ประตูหอยาก็เปิดออก เหล่าเหว่ยที่ก้าวออกมาจากด้านใน “เจ้าสำนักไม่เป็นอะไรแล้ว เพียงแค่อาหารเป็นพิษเท่านั้น.”

แม้นว่าจะไม่ใช่หมอ ทว่าด้วยการคลุกคลีกับสมุนไพรมากมาย ย่อมมีทักษะในการรักษา.

“ฟู่!”

ทุกคนที่พ่นลมหายใจยาว.

เหล่าเหว่ยเอ่ย “พัก 2-3 เดือนก็จะหายดี.”

ทุกคนที่แทบล้มไปตาม ๆ กัน.

เหล่าเหว่ยหมายความว่าอย่างไร!

พัก 2-3 เดือน ยังเรียกว่าไม่เป็นไรอีกรึ?+

“หลิวยาโถ่ว.”

ยาโถ่ว“丫头”ยาโถ่ว" แปลว่า เด็กน้อย  สาวน้อย

เหล่วเหว่ยเอ่ย “เจ้าใส่หญ้าหนิวปัง หญ้าถิงและหญ้าคราม บดใส่ในอาหารอย่างงั้นรึ?”

หลิวหว่านซีที่หยุดสะอื้น เผยท่าทางประหลาดใจ “เหล่าเหว่ยรู้ได้อย่างไร?”

เหล่าเหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา “วัตถุดิบทั้งสามแต่ละอย่างใช้เป็นเครื่องปรุงได้ หากใส่เพียงอย่างเดียวก็ไม่เป็นไร ทว่าหากใส่พร้อมกับนั้นจะกลายเป็นพิษ การที่ร่างของเจ้าสำนักอ่อนปวกเปียก น้ำลายฟูมปาก เป็นพิษที่เกิดจากเครื่องปรุงทั้งสาม.”

“อ๋า!”

หลิวหว่านซีอ้าปากค้าง.

เหล่าเหว่ยเอ่ย “นับจากพรุ่งนี้ ข้าจะสอนเจ้าเกี่ยวกับผลของสมุนไพร เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะทำให้อาหารกลายเป็นยาพิษ.”

“สมควรอย่างยิ่ง.”ทุกคนที่เผยท่าทางสนับสนุน.

เจ้าสำนักดวงแข็ง ไม่เป็นอะไร แต่หากเป็นพวกเขาคงไม่รอดแน่.

หากสามารถทำให้ศิษย์น้องหลิวเชี่ยวชาญสมุนไพร หลีกเลี่ยงที่จะใช้เครื่องปรุงที่เป็นพิษ พวกเขาก็จะไม่ประสบผลอย่างเช่นเจ้าสำนัก.

จุนซ่างเซียวที่หมดสติอยู่ หากรู้ว่าศิษย์ของตัวเองคิดอะไรอยู่ คงต้องออกมาดุอย่างแน่นอน ใครกันที่ดวงแข็ง ตายยาก!

“อืม!”

หลิวหว่านซี่ที่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง.

แม้นว่านางจะเป็นแม่ครัวมือทอง ทว่าก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญสมุนไพร.

การจะยกระดับอาหารนั้น จำเป็นต้องเข้าใจเกี่ยวกับผลของส่วนผสมสมุนไพรที่ใช้ด้วย เพื่อหลีกเลี่ยงพิษที่เกิดขึ้นของการผสมกันของสมุนไพรที่แตกต่างกัน.

นับจากนี้จำเป็นต้องให้นางระมัดระวังยิ่งกว่าเดิม.

แม้นว่าอาหารจะอร่อย ทว่าจะมีประโยชน์อะไรถ้ามันเป็นพิษ?