Chapter 235 การโต้กลับของคนไม่สำคัญ.
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์ที่ทำภารกิจลับสำเร็จ 【ลงโทษมารร้าย】 ได้รับแต้มสนับสนุน 500.”
“ติ๊ง! แต้มสนับสนุน : 780 / 1000!”
เมื่อจุนซ่างเซียวจุดไฟเผาหอเหยี่ยวดำ ขณะลงเขา ก็ได้ยินเสียงของระบบดังขึ้น.
ก่อนหน้านี้เขาทำลายหอวายุทมิฬ ก็กำจัดมารร้ายให้กับประชาชนไปครั้งหนึ่งแล้ว วันนี้กำจัดหอเหยี่ยวดำ ก็เป็นการทำลายมารร้ายเช่นกัน.
ดูเหมือนว่าระบบต้องการให้เขากลายเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมในใต้หล้าอย่างงั้นรึ?
ผดุงความยุติธรรมในโลกหล้ารึ?
ไม่รู้ว่ายังมีภารกิจลับอะไรซ่อนเอาไว้อีก.
ระหว่างกลับมนทลชิงหยาง จุนซ่างเซียวที่คิดถึงสำนวนต่าง ๆ ยกตัวอย่าง เฝ้าต้นไม่รอกระต่าย ดึงต้นกล้าให้โต.
ดูเหมือนว่าจะยิ่งคิด แต่กลับคิดได้แต่สำนวนที่ไม่เข้าท่า.
“เฮ้อ.”
เขาที่ถอนหายใจ ลอบคิด “คิดอะไรไม่ออกเลย.”
ระบบเอ่ยกล่าว “ภารกิจลับนั้นมีเหตุผลของมันเอง โฮสน์ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรให้ยุ่งยาก.”
“ดี.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หลังจากกลับไป ถึงเวลารับศิษย์เพื่อเพิ่มคะแนนสนับสนุนแล้ว.”
ไม่จำเป็นต้องหยุดพัก ในคืนนั้นจุนซ่างเซียวนำศิษย์กลับมาถึงมนทลชิงหยาง.
หลังจากที่พวกเขาจากไป 2-3 ชั่วยาม เฒ่าผีที่เดินทางพันลี้กลับมาก็มาถึง หลังจากอ่านความทรงจำของไต่ลู่แล้ว.
ก็รู้ว่าศิษย์ของตัวเองถูกสังหารแล้ว สำนักถูกทำลายสิ้น.
เขาที่รับรู้ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับสำนักไท่กู่เจิ้งในทันที ขณะที่กำลังจะไล่ตามไปนั้น ได้กล่าวปฏิญาณในใจ ว่าจะต้องเอาคืนพันเท่า.
อย่างไรก็ตาม.
เฒ่าผีกับพบกับเรื่องที่คาดไม่ถึง ผู้ฝึกยุทธ์กระจ่อยร่อยที่ถูกเขารุกรานความทรงจำนั้น ยังไม่ตาย.
ใต่ลู่ที่กลิ้งเกลือกอยู่บนพื้น ใบหน้าค่อย ๆ กระตุกและได้สติกลับมา.
ใต่ลู่เองก็ไม่รู้จริง ๆ ทำไมตนถึงได้รอดชีวิตกลับมาได้?
รับรู้แต่เพียงว่าตัวเองนั้นไม่ยินยอม ต้องการขัดขืนสวรรค์!
ใต่ลู่ยกแขนของตัวเองขึ้น พบว่าผิวหนังของตัวเองที่กลายเป็นสีเขียว ลอบคิดในใจ “นี่มันผงเรืองแสงสีเขียวอย่างงั้นรึ?”
“ฟิ้ว!”
เขาที่กระโดดขึ้น ดูเหมือนว่าตัวเองจะรอดปลอดภัยแล้ว จากนั้นก็เตรียมลงจากภูเขาเหยี่ยวดำทันที เขาที่กล่าวในใจ “จุนซ่างเซียว กำลังถูกปิศาจไล่ตามไปแล้ว คงต้องตามไปดูสักหน่อย!”
“ฟิ้ว!”
ทว่าในเวลานั้น เฒ่าผีอยู่ด้านหน้าเขาไม่ได้ไปใหน ซ้ำยังกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ “ภายใต้วิชากร่อนวิญญาณของข้า กลับยังมีชีวิตอยู่ ไอ้สารเลวน้อยนี่ เจ้าไม่ธรรมดาจริง ๆ.”
ไต่ลู่ที่ใบหน้าเปลี่ยนสี วินาทีต่อมาเขาที่หันหลังวิ่งหนีในทันที.
น่าสงสาร เพียงแค่คิดจะหนี เฒ่าผีก็ลงมือทันที.
ครั้งนี้เขาไม่ได้จับที่คอ ทว่าจับที่ศีรษะ และกล่าวด้วยน้ำเสียงมืดมน “เตาเฒ่าสนใจร่างของเขาจริง ๆ ร่างของเจ้าแท้จริงแล้วซ่อนความลับใดเอาไว้กัน.”
“ฟู่ ฟู่!”
วิชากร่อนวิญญาณที่ถูกใช้ออกมา จิตสำนึกของเขาถูกคุกคามในทันที.
ไต่ลู่ที่มีประสบการณ์แล้ว ร้องขอชีวิตด้วยความหวาดหวั่น “ผู้...ผู้อาวุโส...อย่าสังหาร...”
“อ๊าก ๆ!”
เสียงที่เจ็บปวดทรมาน ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าที่มืดมิด.
“พรึด โครม!”
ทันใดนั้นร่างของเขาที่ทรุดลง ล้มไปกองกับพื้น.
ร่างที่ทรุดลงนั้นไม่ใช่ใต่ลู่ แต่เป็นเฒ่าผี!
ทันใดนั้นดวงตาทั้งสองข้างอีกฝ่ายก็กลวงโบ๋ แขนขาทั้งสี่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีเขียว เหลือเพียงร่างที่แห้งเหี่ยว.
“ฟิ้ว-”
แสงสีเขียวที่กำลังเลื่อนไหล รวมเข้าไปในร่างของไต่ลู่อย่างรวดเร็ว.
“ฟู่ ฟู่!”
พริบตานั้น พลังวิญญาณมากมายรวมตัวกันที่จุดตานเถียน ไม่เพียงเท่านั้น ระดับพลังของใต่ลู่ได้ตัดผ่านไปยังเปิดชีพจรขั้นที่ 11 และไปยังเปิดชีพจรขั้นที่ 12 จากนั้นก็สร้างพายุหมุนวิญญาณขึ้น ตัดผ่านยกระดับไปจนถึงระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ด!
กระบวนการต่าง ๆ เกิดขึ้นเร็วมาก.
จนกระทั่งทุกอย่างสงบลง ใต่ลู่ที่ยังคงขอความเมตตา ทว่าทันใดนั้นเขาก็เห็นเฒ่าชราที่นอนตายอยู่ด้านหน้าแล้ว กลายเป็นศพที่แห้งเหี่ยว สร้างความหวาดผวาให้กับเขาเป็นอย่างมาก.
“เกิด...เกิดอะไรขึ้น....”
ร่างกายของเขาที่เต็มไปด้วยพลังที่น่าเกรงขาม จนทำให้ตัวเองกลายเป็นงงงวย.
ผ่านไปนานเหมือนกันกว่าที่ไต่ลู่ปรับสภาพตัวเองได้ เขายืนยันได้แล้วว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นในทันที นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในเวลาอันสั้นด้วย!
“หืม?”
พริบตานั้นเขาก็ที่กวาดตาออกไปสัมผัสดอกไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังชีวิต มือสีเขียวของเขาที่สัมผัสมัน พริบตานั้นมันกำลังเหี่ยวลงช้า ๆ ราวกับว่ากำลังจะตายเร็ว ๆ นี้!
ในระหว่างนั้นเขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่ไหลออกมาจากดอกไม้ต้นดังกล่าว แม้นว่าจะไม่ได้มาก แต่ก็สามารถบอกได้อย่างชัดเจน.
ทันใดนั้นไต่ลู่ก็เข้าใจได้ในทันที พลังวิญญาณมากมายนั้นได้มาจากดอกไม้ต้นนี้เองรึ?
เขาสัมผัสมันและดูดซับพลังวิญญาณมาอย่างงั้นรึ?
จากนั้นเขาก็เห็นดอกไม้นั่นได้แห้งเหี่ยวเหมือนกับศพของชายชรา แววตาของเขาที่เผยความตื่นเต้นดีใจ ท้ายที่สุดก็คาดเดาได้ว่า “ตัวเองสามารถดูดพลังวิญญาณได้ใช่หรือไม่?”
เพื่อที่จะยืนยันการคาดเดาของตัวเอง ไต่ลู่ที่เดินไปอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่ ก่อนที่จะยืนมือออกไปสัมผัส.
เป็นความจริง!
เมื่อฝ่ามือสีเขียวสัมผัสต้นไม้ ทันใดนั้นก็ดูดพลังชีวิตด้านในมาอย่างรวดเร็ว.
เพียงไม่นานต้นไม้ก็เหี่ยวแห้งลงช้า ๆ ใบกลายเป็นสีเหลืองล่วงหล่นไปทั้งต้น.
ในเวลานั้น พลังวิญญาณที่เขาดูดซับมานั้นได้ผสานรวมเข้ามาในร่างของใต่ลู่ ยกระดับพายุหมุนวิญญาณขึ้นเล็กน้อย.
ในเวลานี้ ถึงแม้จะเป็นคนโง่ก็เข้าใจได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เขาตื่นเต้นดีใจหัวเราะออกมาเสียงดังทันที.
ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
เขาที่คิดว่าตัวเองจะตาย แต่กลับดูดซับพลังวิญญาณของเฒ่าผีมา ด้วยพลังวิญญาณที่ได้นั้น ทำให้เขาที่มีพลังเปิดชีพจรขั้นที่สิบ ตัดผ่านไปยังระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ดในทันที!
เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก!
กึก.
ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็หยุดลงทันที.
ฝ่ามือสีเขียวของใต่ลู่หายไป ไม่ว่าจะกระตุ้นอย่างไรก็ไม่ปรากฏ.
“หายไปแล้ว!”
“หรือว่าจะออกมาเฉพาะเวลาวิกฤติอย่างงั้นรึ?”
แม้นว่าจะเศร้าใจ ทว่าเมื่อคิดถึงพลังบ่มเพาะที่ยกระดับขึ้น ใต่ลู่ก็ยากจะปกปิดความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่.
เขาที่กำหมัดแน่น แค่นเสียงเย็นชา “จุนซ่างเซียว เร็ว ๆ นี้เหล่าจื่อจะแก้แค้นเจ้าอย่างแน่นอน!”
กล่าวจบ เขาก็จากไป.
ทว่าความเร็วของเขาเวลานี้ รวดเร็วเป็นอย่างมาก ดูราวกับภูตผีก็ไม่ปาน.
เหลือเชื่อมาก ไม่เพียงแค่ข้าดูดซับพลังบ่มเพาะของเฒ่าผี ทว่ายังตระหนักรู้ก้าวระเบิดโลหิต แม้แต่ใช้ออกมาได้อย่างไม่ต่ำเตี้ย เพียงแต่เขามีระดับศิษย์ยุทธ์ ไม่เช่นนั้นก็ไม่ได้ด้อยกว่าเฒ่าผีก่อนหน้านี้แน่นอน.
ยอด.
ยอดเยี่ยมมาก.
ในเวลานี้ ใต่ลู่ที่เดินทางด้วยความรวดเร็ว รู้สึกราวกับว่าตัวเองสามารถที่จะจัดการสำนักไท่กู่เจิ้งได้แล้ว.
ใจเย็น ใจเย็นไว้ก่อน.
ไม่ใช่แค่มีแค่มัน ศิษย์ของมันยังร้ายกาจมาก.
แม้นว่าเขาจะได้รับพลังใหม่มา แต่ก็มีหมัดเพียงสองหมัด ต่อหน้าศัตรูมากมายไม่มีทางสำเร็จ ก่อนอื่นต้องกลับนิกายเซิ่งชวน ศึกษาแสงสีเขียว เพื่อยกระดับพลังบ่มเพาะให้มากยิ่งกว่านี้ก่อน!
สองหมัดกับศัตรูมากมายอย่างงั้นรึ?
สหาย เจ้าประเมินตัวเองสูงไปแล้ว.
กลืนพลังของคนอื่น พลังบ่มเพาะยกระดับอย่างรวดเร็ว.
ถึงจะก้าวไปถึงระดับอาจารย์ยุทธ์ ทว่าต่อหน้าหลงจื่อหยางศิษย์สายนอกสำนักไท่กู่เจิ้ง ก็คงถูกเขาเอาชีวิตไปแล้ว.
......
ดูดซับพลังของยอดฝีมือ ตัดผ่านจากระดับเปิดชีพจรขั้นที่สิบไปยังศิษย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ดในทันที.
ใต่ลู่ได้ทักษะโกงมาอย่างแน่นอน กลายเป็นเรื่องที่น่าฉงนสนเท่ห์.
ทำให้เฒ่าผีตายอย่างอนาถ.
ทั้งที่เฒ่าผีต้องการแก้แค้น กลับไปไม่ถึงสำนักไท่กู่เจิ้ง.
จะให้กล่าวให้ชัดเจน.
จุนซ่างเซียวต้องขอบคุณใต่ลู่จริง ๆ.
หากไม่เพราะว่าเขาหยุดชั่วขณะ และพบกับเรื่องลึกลับและตายไป สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ระดับบรรพชนยุทธ์ ต้องสร้างความปวดหัวให้กับเขาแน่นอน.
และตัวตนที่อันตรายนี้ ได้ตายไปเพราะมดตัวจ้อย.
หากว่าเขาไม่ตายคงจะสร้างปัญหาใหญ่ขนาดใหน ไม่มีใครบอกได้เลยจริง ๆ.
พรึดโครม!
“อ๊าก....”
ใต่ลู่ที่ใช้ความเร็วสูงสุดเดินทางไม่หยุด ท้ายที่สุดก็ต้องทรุดลงนอนบนก้อนหินใหญ่.
ใต้ลู่ที่กล่าวได้ว่า มีโชคที่ร้ายกาจ จนแม้แต่ได้รับวิชาดูดพลังวิญญาณมา ตัวเขาที่เหมือนกับเกิดใหม่กลายเป็นอีกคนไปแล้ว.
ดังนั้น แม้นว่าเขาจะเป็นเพียงคนไม่สำคัญ ทว่าหากสามารถดูดซับพลังได้เช่นนี้ ก็จะกลายเป็นคนที่น่ากลัวในอนาคตอย่างแน่นอน.