Chapter 225 วางเขาลง แล้วสังหารให้หมด.
ลี่ลั่วฉิวที่ล่วงหน้ามาก่อนหนึ่งวัน ระหว่างทางได้ทิ้งเครื่องหมายเอาไว้ ตอนนี้ได้ล้อมกรอบทางเข้าออกภูเขาเอาไว้ รอคอยจุนซ่างเซียวมาถึง.
ในเวลานี้ นางได้ตรวจสอบพื้นที่ทั้งหมดและทางหนีทีไล่ของกำลังของหอเหยี่ยวดำเอาไว้แล้ว.
นี่คือหนึ่งในงานที่นางเชี่ยวชาญ.
หากเปลี่ยนเป็นอดีตราชันย์รัตติกาลคงไม่ทำเช่นนี้แน่นอน.
จุนซ่างเซียวที่ตรวจสอบพื้นที่ของหอเหยี่ยวดำอย่างระมัดระวัง แม้แต่วางแผนอย่างดีเพื่อจะทำลายหอเหยี่ยวดำให้สิ้นซาก.
นำศิษย์บุกเข้าไปสังหารเลยรึ?
มีเพียงคนที่สมองป่วยเท่านั้น ถึงจะทำ.
ผ่านไประยะหนึ่ง.
จุนซ่างเซียวที่สีคาง เอ่ยออกมาว่า “บนเทือกเขาเหยี่ยวดำอาจจะมีกับดักหรือมีสิ่งกีดขวางตลอดจนอาจมีคนซุ่มอยู่ก็เป็นได้.”
ความคิดของเขาที่เหมือนกับหยางจื่อ รอคอยคนลงจากเขาและจัดการไปทีละคน.
ลี่ลั่วฉิวเอ่ย “เจ้าสำนักได้ทำลายกลุ่มคนของหอเหยี่ยวดำมาแล้วครึ่งเดือน พวกเขาน่าจะสืบสวนไปแล้ว.”
“หากพวกเขารู้ข่าวแล้ว แน่นอนคงจะลงมือแล้วเช่นกัน พวกเขาคงวางแผนซุ่มโจมตีพวกเราด้วยเช่นกัน.”
นางที่นำสไนเปอร์ไรเฟิลออกมา เตรียมที่จะใช้ซุ่มโจมตีนั่นเอง.
หลังจากตัดสินใจแล้ว จุนซ่างเซียวที่สั่งให้เหล่าศิษย์ตั้งแนวซุ่มโจมตีปิดกั้นทางเข้าออกของหอเหยี่ยวดำทันที.
ฝั่งขวานำโดยลี่ลั่วฉิวและสมาชิกหอฝนพรำ.
ฝั่งซ้ายรับผิดชอบโดยเซียวจุ้ยจื่อ ที่เวลานี้กำลังยืนอยู่บนต้นไม้สูง พร้อมกับซุ่มโจมตีด้วยสไนเปอร์ไรเฟิลรูปแบบ 88 เช่นกัน.
น่าเสียดาย.
ไม่มีแท่นปืนใหญ่.
ไม่เช่นนั้นแล้ว พวกเขาที่ยืนรออยู่เชิงเขา พร้อมกับยิงขึ้นไปบนหอเหยี่ยวดำเลย คงจะเป็นอะไรที่สุดยอดจริง ๆ.
งูพิษที่นำกำลังหลายสิบคนซุ่มโจมตีในพื้นที่ห่างออกมา 200 เมตร.
“พี่งู.”
ลี่ซ่างเซียนที่กำลังตื่นเต้นกระวนกระวายกล่าวเสียงต่ำ “ต้อง...ต้องสังหารคนด้วยรึ?”
งูพิษที่ซ่อนอยู่เตะไปที่ขาของเขา กล่าวเสียงเบา “มารดาเถอะสั่นเป็นผีเข้าเลย ไปซ่อนที่ต้นไม้นู้นเลยไป.”
ลี่ซ่างเทียนที่กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ ขาทั้งสองข้างที่สั่นไปมา ใบหน้าที่กล่าวออกมาตรง ๆ “ข้าไม่คิด แต่ข้าควบคุมตัวเองไม่ได้....”
แม้นว่าทุกคนในทวีปชิงหยุน ตั้งแต่เกิดมา อย่างน้อยก็ต้องเคยฆ่าเป็ดฆ่าไก แต่ก็ไม่เคยฆ่าคน การที่ต้องออกมาสู่สนามรบฆ่าคนนี่เป็นครั้งแรก ไม่ต้องบอกเลยว่าต้องขาสั่นเป็นธรรมดา.
จางเหว่ยและอีกหลายคนที่เคยไปหาประสบการณ์ในหุบเขาแห่งความตาย สังหารสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน ดังนั้นจึงเพียงตื่นเต้นเล็กน้อยเท่านั้น.
ในบรรดาศิษย์ทั้งหมดนั้น คนที่สุขุมสงบที่สุด ย่อมเป็นเย่ซิงเฉิน เพราะว่าในชาติที่แล้วเขาเคยสังหารผู้คนมามากมายมหาศาล.
จุนซ่างเซียวนำพวกเขามาในครั้งนี้ ก็เพื่อยกระดับจิตใจของพวกเขา ฝึกฝนพวกเขาให้เข้าใจถึงความโหดร้ายของโลกใบนี้ ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะกลายเป็นเพียงต้นกล้าในเรือนกระจก.
“เจ้าสำนัก.”
เซียวจุ้ยจื่อบนต้นไม้ใช้กล้องส่องทางไกลแปดเท่าจับจ้องมองอยู่ กล่าวเสียงเบา “บนภูเขามีคน.”
“มากเท่าไหร่?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เซียวจุ้ยจื่อที่จับจ้องมองที่ทางเข้าออกเอ่ยออกมาว่า “ราว ๆ 100 คน.”
“มากขนาดนี้เลยรึ?”
จุนซ่างเซียวที่สีคาง กล่าวเสียงเบา “ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้ กำลังถูกส่งออกไปสืบสวนสำนักไท่กู่เจิ้งของข้าอยู่รึ?”
“เจ้าสำนัก.”
ลี่ลั่วฉิวเอ่ยเสียงเบา “คนเหล่านี้ก้าวย่างมั่นคง ความแข็งแกร่งไม่ธรรมดาแน่.”
“ส่งปืนมานี้.”
“ฟิ้ว!”
เซียวจุ้ยจื่อที่ส่งไรเฟิลสไนเปอร์รูปแบบ 88 ออกมา.
จุนซ่างเซียวนำแว่นกันแดดหรูหราออกมา พร้อมกับส่องผ่านกล้องส่องทางไกลแปดเท่า ตรวจสอบความแข็งแกร่งคนเหล่านี้ทีละคน.
ศิษย์ร้อยคนของหอเหยี่ยวดำ ความแข็งแกร่งต่ำสุดคือศิษย์ยุทธ์ขั้นห้า ในจำนวนนั้นกว่ายี่สิบคนอยู่ในศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย สองคนอยู่ในระดับอาจารย์ยุทธ์ขั้นที่ 1.
“วิ้ง วิ้ง!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวเสียงเบา “ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน.”
กว่าหนึ่งร้อยคน พลังบ่มเพาะต่ำสุดคือศิษย์ยุทธ์ขั้นห้า ต้องไปทำเรื่องสำคัญอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่เคลื่อนไหวออกมาพร้อมกัน.
“เจ้าสำนัก.”
ลี่ลั่วฉิวเอ่ย “พวกเขากำลังจะไปยังสำนักไท่กู่เจิ้ง.”
“หืม?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้ารู้ได้อย่างไร?”
ลี่ลั่วฉิวที่เผยยิ้ม “เป็นความสามารถของมือสังหาร เป็นการอ่านริมฝีปาก.”
เฮ้ย.
กับระยะไกลเช่นนี้ ด้วยกล้องส่องทางไกลแปดเท่า สามารถที่จะมองการเคลื่อนไหวริมฝีปากของฝ่ายตรงข้ามได้ และเข้าใจคำพูดเป็นความสามารถที่ร้ายกาจมาก!
งูพิษและแมวภูเขาเองรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก.
วิชาอ่านริมฝีปากนี้ มีเพียงเจ้าหอฝนพรำเท่านั้นที่ทำได้ พวกเขาเองก็ได้ศึกษาเช่นกัน แต่เข้าใจรับรู้ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
......
บนบันไดหินลงเขา.
กลุ่มมือสังหารที่นำหน้ามานั้นมี หัวหน้าทีม รองหัวหน้าทีมและสมาชิกที่เดินตามมา เพราะว่านี่คือภารกิจสืบสวน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้เร่งรีบอะไร.
“พี่ใหญ่.”
รองหัวหน้าทีมที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน “สำนักระดับแปด ประมุขส่งพวกเราออกมาสืบสวน ไม่ไช่ว่าทำเรื่องเล็ก ๆ ให้เป็นเรื่องใหญ่หรอกรึ?”
“ใช่แล้ว.”
สมาชิกอีกคนเอ่ย “ส่งกลุ่มมือสังหารเช่นพวกเราออกไป แม้แต่ขุดรากถอนโคนสำนักระดับหกยังไม่ยากเลย ตอนนี้เพียง สำนักไท่กู่เจิ้งเล็ก ๆ นั่น ไม่ใช่ว่าสังหารลูกเจี๊ยบด้วยมีดฆ่าวัวหรอกรึ?.”
หัวหน้าทีมที่หงุดหงิด แต่ก็กล่าวออกไปว่า “จะบ่นอะไรนักหนา ในเมื่อประมุขสั่งมา พวกเราก็ต้องทำภารกิจให้สำเร็จ.”
“พี่ใหญ่.”
รองหัวหน้าทีมเอ่ย “ประมุขสั่งให้ยืนยันก่อนว่าพวกเขาสังหารรองเจ้าหอหรือไม่ ค่อยลงมือ ในความเห็นของข้า สังหารทำลายล้างสำนักไท่กู่เจิ้งไปเลย ไม่ต้องสืบหรอก.”
“เซียนเซิงหยางบอกว่าสำนักไท่กู่เจิ้งไม่ใช่ธรรมดา พวกเราจำเป็นต้องระมัดระวังให้มาก.”หัวหน้าทีมเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง.
“ฮึ.”
“เซียนเซิงหยางอีกล่ะ!”
รองหัวหน้าทีมและสมาชิกคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางดูแคลนเหยียดหยัน.
พวกเขาคือผู้ฝึกตนสายมาร ที่นิยมฆ่าฟันและสังหาร กับคนเจ้าแผนการชอบยืนอยู่ด้านหลัง ทำให้พวกเขาดูถูกดูแคลนมาก.
หากไม่เพราะเจ้าหอเชื่อใจ กับคนเช่นนี้พวกเขาไม่มีทางที่จะเชื่อฟังโดยเด็ดขาด.
“ฮึ ฮึ.”
สมาชิกคนหนึ่งที่เผยยิ้มอย่างน่าเกียจออกมา “พี่ใหญ่ ข้าได้ยินมาว่า หญิงสาวของมนทลชิงหยางนั้น งดงามใสกระจ่างราวกับแม่น้ำฤดูใบไม้ผลิ สำนักไท่กู่เจิ้งเองก็คงจะมีสตรีหลายคนแน่นอน.”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.”
สมาชิกอีกคนที่สอดขึ้นมา “ไอ้บ้ากาม ยังออกไม่พ้นประตูสำนักเลย คิดถึงผู้หญิงแล้วรึ?”
“บ้ากามแล้วไง แต่ล่ะวันแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวันจะต้องการบ้าง ก็ไม่เห็นแปลก.”
“ในความเห็นของข้า เจ้าควรลดความอยากลงหน่อย เดี๋ยวเจ้าจะตายเพราะผู้หญิง.”
ทุกคนที่กล่าวล้อเลียนเขาอย่างสนุกสนาน.
ชายที่ถูกหาว่าบ้ากาม กล่าวออกมาเสียงดัง “ไม่เคยได้ยินรึอย่างไร ความเป็นความตายไม่รอใคร เหล่าจื่อชอบผู้หญิง ถ้าตายก็ขอตายในอ้อมกอดสตรี!”
หัวหน้าทีมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “รู้จักอดใจรอบ้าง ไว้ให้สืบเสาะได้ข้อมูลว่าสำนักไท่กู่เจิ้งคือฆาตกร เจ้าจะได้ระบายความอัดอั้นต่อผู้หญิงได้ตามที่ใจต้องการ.”
ชายบ้ากามที่ดวงตาเป็นประกายเผยความหื่นกระหายหยาบโลนออกมา.
สมาชิกคนอื่น ๆ ถึงแม้นว่าจะไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจนแต่ก็แอบคาดหวังเช่นกัน.
จากนั้น ระหว่างเส้นทางลงเขา พวกเขาก็พูดคุยกันแต่เรื่องของสตรีมนทลชิงหยางและศิษย์หญิงสำนักไท่กู่เจิ้ง.
ลี่ลั่วฉิวที่อ่านปากของพวกเขา ดวงตางามของนางเวลานี้สั่นสะท้านเต็มไปด้วยจิตสังหารมากขึ้นและก็มากขึ้น “พวกเจ้าจะต้องตายในวันนี้.”
จุนซ่างเซียวที่เปิดฟังก์ชันเพิ่มความแข็งแกร่ง และได้ยินคำพูดของคนเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน ทำให้เขาเผยยิ้มน่ากลัวออกมา พูดเรื่องลามกต่อหน้าเปิ่นจั้วไม่รู้จักละอายใจเลยสินะ.
ลี่ลั่วฉิวที่เวลานี้ แววตาเย็นชาน่าหวาดกลัวเอ่ยออกมาว่า “พวกเขากำลังลงมาแล้ว เตรียมสังหารทั้งหมดอย่าให้เหลือ.”
ศิษย์ทุกคนที่รอฟังคำสั่ง แผ่พลังวิญญาณอาบไล้ไปทั่วร่าง.
ลี่ยูหัวและศิษย์อีกหลายคนที่นำโล่เหล็กกล้าและหอกผู้พิชิตออกมา.
สมาชิกหอฝนพรำเองก็ซ่อนตัวอยู่ เตรียมอาวุธลับมากมายในมือพวกเขา เมื่อกลุ่มคนเหล่านี้มาถึงที่หมาย พวกเขาก็จะลงมือโจมตีทันที.
ในเวลานี้สถานการณ์ดูเงียบสงบ!
กลุ่มมือสังหารในเวลานี้ เห็นชัดเจนว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครมาซุ่มโจมตีในถิ่นของพวกเขา.
พวกเขายังคงพูดคุยเรื่องลามก ก้าวเดินลงเขาเรื่อย ๆ ไม่เปลี่ยนเป็นพูดคุยหัวข้ออื่นเลยแม้แต่น้อย.
“ฟู่ ฟู่!”
ดวงตาของลู่เชียนเชียนที่เย็นยะเยือบ แขนที่ขาวเนียนของนางกำลังรวบรวมคลื่นไอเย็น.
“หืม?”
ในเวลานั้น หัวหน้าทีมที่ราวกับพบอะไรบางอย่างเข้า จ้องมองไปยังในพุ่มไม้ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีคน!”
เหล่าสมาชิกคนอื่น ๆ ทันใดนั้นกลายเป็นจริงจัง จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน จดจ้องมองไปยังลี่ซ่างเทียนบนต้นไม้ที่กำลังสั่นไปมาจนทำให้ต้นไม้สั่นไปด้วย.
“บัดซบ!”
งูพิษที่ซ่อนอยู่ในอีกมุมหนึ่ง เผยท่าทางเจ็บปวดขึ้นมาทันที “นี่สินะที่เรียกว่า มีเพื่อนร่วมทีมเป็นหมูสนาม!”
