Chapter 201 วิญญาณปราชญ์ยุทธ สังหารมนุษย์ศิลา
จุนซ่างเซียวที่กำลังสื่อสารกับดาบยาวมังกรเขียว จิตวิญญาณผสานเข้ากันในทันที.
ภาพเงาบนอากาศปรากฏขึ้น แผ่กลิ่นอายอันเที่ยงธรรมออกมา.
คิ้วที่ตั้งชันแหลมคมราวกับกระบี่ ดวงตาหงส์เพลิง หนวดเคราที่ยาวเฟื้อย.
นี่ก็คือ...ปรมาจารย์กวนอู!
ภายในใจจุนซ่างเซียวที่โค้งเคารพด้วยความนับถือ.
“ฟิ้ว!”
ดวงตาของปรมาจารย์กวนที่ลืมขึ้น ส่องประกายวับวาว ราวกับว่ามีชีวิต.
เมื่อจุนซ่างเซียวโค้งคำนับโห่วกวน ดาบยาวมังกรเขียวก็เปล่งประกายแสงสีฟ้า พลังจากภาพเงาด้านหลังที่เพิ่มพลังให้กับมันในทันที.
นี่คือกวนอู.
นี่คือดวงจิตปราชญ์ยุทธ์!
แม้นว่าจะไม่มีร่างกายจริง ๆ ทว่ากลิ่นอายที่แผ่ออกมา กระจายอำนาจคุกคาม ที่สามารถสะกดข่มคนทั่วหล้า!
“ข้าคือฮั่นโซ่วถิงโหว กวนเหวินฉาง(กวนอู)!”
ปรามาจารย์กวนที่ยกดาบขึ้น เสียงแหวกอากาศ แผ่ความยิ่งใหญ่อหังการ.
หากว่ามีผู้ฝึกยุทธ์อยู่ที่นี่ พวกเขาต้องตื่นตะลึงไปจนถึงจิตวิญญาณแน่.
ทว่าที่ด้านหน้าคืออสูรศิลาร่างใหญ่ไม่มีทางที่จะเข้าใจได้ มันมีเพียงสัญชาติญาณ ที่เวลานี้กำลังถือผนังภูเขาอยู่ พลังที่มากมาย กำลังปะทุรวบรวมพลังให้มากกว่าก่อนหน้านี้มาก!
อสูรศิลาที่หยุดรวมพลัง ราวกับต้องการจะบดบี้อีกฝ่ายให้แบนราบในครั้งนี้!
“ฟู่ ฟู่!”
ผนังหนังศิลาที่ถูกเงื้อขึ้น สายลมที่โบกสะบัดพวยพุ่งออกมาอย่างรุนแรง.
ต่อหน้าพลังคุกคามที่ยิ่งใหญ่ หากแต่ภายในใจของจุนซ่างเซียวกับไม่รีบเร่ง ยังคงกุมดาบยาวมังกรเขียวอยู่ ร่างของเขาที่โค้งด้วยความเคารพ “ปรมาจารย์กวน โปรดมอบพลังให้กับข้า.”
“ฟิ้ว!”
ดวงตาของปราชญ์ยุทธ์ส่องประกายเจิดจ้า กระแสอากาศรอบ ๆ ที่ระเบิดออกมา.
“ซูม ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น ทั่วร่างจุนซ่างเซียวที่มีสนามพลังวายุหมุนวน แขนทั้งสองข้างของเขาที่เงื้อขึ้นอย่างรวดเร็ว!
พลังของเขาเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่?
เขาเองก็ไม่รู้ แต่ภายในใจรับรู้เพียงว่า.
ไม่มีสิ่งใดที่เขาจะตัดไม่ขาด!
“กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวไปด้านหน้า ดาบยาวมังกรเขียวที่ฟาดฟันลงมาจากบนท้องฟ้า ภาพเงาของปรมาจารย์กวนด้านหลังเองก็ตวัดดาบยาวลงมาด้วยเช่นกัน.
ร่างทั้งสองที่เคลื่อนขยับเหมือน ๆ กัน ราวกับเป็นร่างเดียวกัน!
“ฟิ้ว-”
กลิ่นอายคุกคาม พลังของดาบที่ระเบิดออกมาพุ่งไปด้านหน้า.
ลำแสงดาบ ที่ตัดผ่านผนังศิลาที่อสูรศิลาฟาดลงมาขาดเป็นสองส่วนทันที.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ผนังภูศิลาที่แตกหักแยกออกจากกัน.
จุนซ่างเซียวยังคงยืนอยู่กับที่ ดวงตาที่ส่องประกายสีฟ้าสดใส จ้องมองด้วยแววตาอหังการ!
ผนังศิลาที่แยกแตกออกเป็นสองส่วนตกไปด้านข้าง ซ้ายขวา พื้นดินสั่นไหวไปมา ควันฝุ่นที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว.
เพียงดาบเดียว ผนังศิลาที่ทุบลงมานั้นถูกแยกออกเป็นส่วน ๆ เป็นพลังที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!
อย่างไรก็ตาม.
นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น!
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวกระโดดออกไป ดาบยาวของเขาที่ฟันไปยังแขนของอสูรศิลา ดาบยาวมังกรเขียวฟันฉับลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า.
ภาพเงาของปรมาจารย์กวนที่เหวี่ยงดาบออกพร้อม ๆ กัน ทั้งสองที่เชื่อมโยงกันอยู่.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ริ้วแสงดาบที่เป็นประกาย ฟันตัด ไปอีกหลายครั้ง!
และดาบสุดท้ายที่ยกสูงขึ้น ฟันลงมาจากบนลงล่าง พร้อมกับตะโกนออกไปว่า “ข้าคือฮั่นโซ่วถิงโหว กวนเหวินฉาง(กวนอู)!”
“ฟิ้ว-”
พริบตาที่ริ้วแสงดาบฟันผ่านกวาดลงมา ร่างกายของอสรูศิลาที่ขาดเป็นส่วน ๆ ชิ้นส่วนทั้งหมดร่วงหล่นลงไปกองบนพื้นช้า ๆ ทีละชิ้น ๆ.
“กึก.”
จุนซ่างเซียวที่ร่อนไปยืนบนพื้น ดาบยาวมังกรเขียวที่ถืออยู่ด้านหน้าชันไว้ ภาพเงาของปรมาจารย์กวนด้านหลังที่เผยความอหังการออกมา พลังโจมตีที่ฟาดฟันออกไปหลายครั้ง ทรงพลังไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย.
“โฮ่!!!”
อสูรศิลาที่ร้องโหยหวน ร่างกายของมันที่ถูกฟันเวลานี้ ผุกร่อนและแตกแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว.
โครมมม! ครืนนนนน!
เพียงไม่นาน ร่างของสัตว์ร้ายก็กลายเป็นเศษซากกองศิลาสุมรวมกัน.
“ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่พ่นลมหายใจยาว.
จิตวิญญาณของปรมาจารย์กวนที่ค่อย ๆ เลือนหายไป ริ้วแสงที่ปกคลุมดาวยาวมังกรเขียวเองก็ค่อย ๆ สลายไปเช่นกัน.
พลังพิเศษของดาบยาวมังกรเขียวสามารถสังหารสัตว์ร้ายระดับสูงขั้นที่ห้าได้ทันที เป็นพลังพิเศษที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!
โครมมม!
ผนังด้านนอก ที่เวลานี้กำลังสั่นไปมาอย่างรวดเร็ว ช่องอุโมงค์ที่ปิดกั้นค่อย ๆ แตกสลายหายออกไป.
“อ๊าก อ๊ากกกก!”
ซูเซียวโม่ที่กำลังปีนผาที่ราบเรียบอย่างยากลำบาก ทันทีที่พื้นที่รอบ ๆ สั่นไหวไปมา เขาก็ล่วงหล่นลงพื้นอีกครั้ง.
ผนังปิดกั้นที่เปิดออก หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ วิ่งเข้าไปด้านในทันที ก่อนจะเห็นเจ้าสำนักถือดาบยืนจังกาอยู่.
ทุกคนที่เข้าไปล้อมรอบ.
“เจ้าสำนัก.”
เซียวจุ้ยจื่อเอ่ย “เป็นไรหรือไม่?”
อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายที่ยังคงยืนนิ่ง ไม่แม้แต่กระพริบตา.
แม้นว่าจุนซ่างเซียวจะยังถือดาบได้อยู่ ทว่าพลังที่มากมายมหาศาลที่ปะทุขึ้นมานั้น ทำให้ร่างกายของเขาแข็งไปหมด แม้อยากกระพริบตายังทำไม่ได้ ปากของเขาที่มีน้ำลายฟองฟอดไหลออกมา สภาพเวลานี้ดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก.
“เฮ้อ.”
ระบบเอ่ยเสียงเบา “พลังพิเศษของดาบมังกรเขียวนั้นทรงพลังมาก ด้วยระดับพลังตอนนี้จึงทำให้โฮสน์ตกอยู่ในสภาพน่าอนาถเช่นนี้.”
......
การใช้จิตวิญญาณปราชญ์ยุทธ์สังหารอสูรศิลา จุนซ่างเซียวได้ใช้พลังเกินขีดจำกัดร่างกาย กล้ามเนื้อทั่วร่างที่ยืดแข็งตรึง ยืนนิ่งสลักอยู่กับที่ ราวกับเป็นรูปปั้นของปรมาจารย์กวน.
“ศิษย์พี่ เจ้าสำนักกำลังทำอะไรนะ?”
“ในความเห็นของข้านั้น คงกำลังบ่มเพาะพลังอยู่ ทุกคนห้ามไปรบกวน.”
“ยืนบ่มเพาะพลัง เจ้าสำนักร้ายกาจเกินไปแล้ว!”
ศิษย์ทุกคนที่ล้อมรอบเจ้าสำนักจุน แววตาที่เทิดทูนนับถืออย่างที่สุด.
“เอ๊ะ?”
ซูเซียวโม่ที่จ้องมองไปยังกองศิลาที่กระจัดกระจาย พลางเผยท่าทางอัศจรรย์ใจออกมา.
จากนั้นไม่นาน เขาก็ขุดแกนผลึกออกมาจากด้านใน เอ่ยออกมาว่า “ศิษย์พี่ ในกองศิลานี้มีแกนผลึกด้วย!”
“นี่ไม่ใช่กองศิลา.”
หลี่ชิงหยางที่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “นี่ควรจะเป็นสัตว์ร้ายธาตุศิลา!”
“ห๋า???”
ซูเซียวโม่ถึงกับสะดุ้งตกใจขึ้นมาทันที.
“สัตว์ร้ายธาตุศิลา?”
“นี่คือสัตว์ร้ายที่หายากเทียบเท่ากับธาตุสายฟ้า!”
“ไม่สงสัยเลยว่า ทางเข้าถูกปิดปั้น ต้องเป็นฝีมือมันแน่!”
“กองศิลาที่ถูกสับฟันเป็นชิ้น ๆ เช่นนี้ แน่นอนต้องเป็นเจ้าสำนักได้สังหารมันไป!”
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่พูดคุยกันไปมา.
เย่ซิงเฉินที่คาดเดาในใจ “สัตว์ร้ายธาตุศิลาตนนี้แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่ามังกรเพลิง นี่เขาสังหาร.....”
ขณะเขาก็มองไปยังดาบยาวมังกรเขียวที่จุนซ่างเซียวกุมแน่น กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ “คุณภาพของดาบนี้ น่าจะเป็นระดับสุดยอด!”
เป็นความจริง เจ้าสำนักมีของดีมากมายจริง ๆ!
......
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง.
กล้ามเนื้อที่แข็งไปทั่วร่างก็อ่อนลง ปากที่พ่นน้ำลายฟองฟอดก็หยุด เขาที่สูดหายใจเฮือก.
ดาบยาวเล่มนี้ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของมันก็บัดซบจริง ๆ!
ระบบเอ่ย “ผลกระทบของดาบนี้ต่างจากดาบหนานโชว หากโฮสน์มีร่างกายที่แข็งแกร่งเพียงพอ ในครั้งหน้าย่อมสามารถหลีกเลี่ยงผลกระทบของมันได้.”
“เจ้ากำลังบอกว่าข้าอ่อนแออย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ระบบถึงกับพูดไม่ออก.
ความหมายของข้าคือ หากเจ้ามีความแข็งแกร่งเพียงพอ ก็จะไม่ได้รับผลกระทบจากผลข้างเคียงอีก นี่เขาเข้าใจว่าข้ากำลังล้ออยู่รึอย่างไร?
จุนซ่างเซียวที่เปิดคอนโซนภารกิจ ยังเห็นเวลานับถอยหลังอยู่ เผยท่าทางเศร้าใจขึ้นมา “ถึงจะสังหารมันไปแล้ว ก็ต้องรอเวลาให้ภารกิจสำเร็จอยู่.”
ไม่มีปัญหา.
รอให้เวลาหมดก็ได้.
จุนซ่างเซียวที่สั่งศิษย์ตั้งซุ้ม พักผ่อน ณ พื้นที่แห่งนี้ทันที.
ในเวลานั้น เขาที่นำบอลเจ้าสำนักออกมา โยนออกไปยังพื้นที่กว้าง “ออกมา ปิกาจู้!”
“ฟิ้ว-”บอลเจ้าสำนักที่ลอยออกไป.
ขณะที่มันหล่นลงพื้น ปรากฏแผนผังหยินหยางส่องประกาย สัตว์ร้ายพยัคฆ์หนุ่มสายฟ้าม่วงก็ปรากฏขึ้น!
“โฮ่!!!!!”
เสียงของพยัคฆ์หนุ่มที่เงยหน้าคำรามด้วยความโกรธ สายฟ้าส่องประกายแป๊ป ๆ ดูทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ทว่า หลังจากที่มันมองเห็นกองเศษซากของอสูรศิลา หางมันก็ตก พุ่งมาอยู่ด้านหลังเจ้านายของมันทันที แววตาของมันที่ใสแป๋วเผยความหวาดหวั่นออดอ้อนจุนซ่างเซียว.
“......”
จุนซ่างเซียวรู้สึกปวดขมับขึ้นมาทันที.
ขอโทษนะ เจ้ามันเป็นพยัคฆ์ธาตุสายฟ้านะเว้ย ทำไมถึงได้เผยความขี้ขลาดออกมากัน!
