บทที่ 258 : พายุและสึนามิ (3)

บทที่ 258 : พายุและสึนามิ (3)

ตอนนี้เราเองก็พร้อมแล้วเหมือนกัน

10 วินาทีต่อมา

แสงสว่างจากกระจกปกคลุมร่างกายพวกเราเอาไว้ และเมื่อแสงจางลงฉันจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือหน้าต่างวัตถุประสงค์ของภารกิจที่มุมขวาบนของฉัน

[ชั้นที่ 31]

[ประเภทภารกิจ – การสำรวจ]

[วัตถุประสงค์ – ค้นหาพื้นที่ที่กำหนด!]

เป็นเรื่องดีที่จะเห็นเป้าหมายภารกิจตั้งแต่เริ่มต้น

ฉันหายใจเข้าแล้วมองไปรอบ ๆ

"…ฮะ?"

เจนน่าอุทานออกมาเบาๆ

“…”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองด้านบน

ด้านบนเป็นท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่

ฉันมองลงไปด้านล่าง

คลื่นที่ม้วนตัวออกไปและซัดกลับมา ขอบฟ้าทอดยาวจนสุดสายตาของฉัน

“ที่ไหน ที่นี่ที่ไหน! ทำไมน้ำถึงเยอะขนาดนี้”

“นี่คือ…ทะเลเหรอ?”

เวคิสตอบเบาๆ

เจนน่ากระโดดไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนก

“ที่ีนี่มัน…!”

“อย่ากระโดด เดี๋ยวมันสั่น”

ฉันตรวจดูพื้น

ไม้กระดานทับกันอย่างหยาบๆ กว้างประมาณ 10 เมตร มีเสาและใบเรือเล็กๆ อยู่ตรงกลาง ไม้พายที่วางอย่างลวกๆอยู่ข้างๆเสา

'…เฮอะ'

ฉันหัวเราะเบาๆ

“สรุปสถานการณ์นะ” เนเรสซ่าพูดด้วยน้ำเสียงสงบกว่าใคร

“เราโผล่มาที่เรือกลางทะเล”

“อะไร อะไร? นี่คืออะไร? ทำไมจู่ๆ ถึงมีสถานที่แบบนี้?”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เนเรสซ่าพูดจบแล้วมองมาที่ฉัน

ในเวลาเดียวกัน ดวงตาสามคู่ก็หันมาหาฉัน

'พวกเขาต้องการให้ฉันจัดการเรื่องนี้สินะ'

ฉันถอนหายใจแล้วพูดว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ”

“เราควรทำยังไงต่อไป?”

“ก่อนอื่นตรวจสอบสิ่งที่อยู่บนเรือ คงจะมีอะไรที่เป็นประโยชน์อยู่บ้าง”

ฉันพึมพำและเริ่มเดิน ตอนนี้มีถังไม้อยู่ที่หัวเรือ ฉันเปิดมันออกข้างในนั้นประกอบด้วยอาหารง่ายๆและน้ำดื่ม

“ฮานมีอะไรแปลกๆด้วย”

ฉันรับของที่เจนน่ายื่นมาให้...วัตถุทรงกลมอยู่บนมือของฉัน มีเข็มยาวๆในนั้นด้วย

มันคือเข็มทิศ

“ไม่เจอแผนที่เหรอ?”

ฉันเก็บเข็มทิศไว้ในกระเป๋าแล้วถามขึ้น

ฉันเองก็ค้นหาแผนที่หรือของอย่างอื่นด้วยแต่ไม่พบอะไรเลย เวคิสส่ายหน้าเพื่อตอบคำถามและเนเรสซ่าก็เช่นเดียวกัน

สิ่งที่มีอยู่บนเรือคืออาหาร น้ำ เข็มทิศ และไม้พาย

ออลก้าพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด “นี่เป็นเรื่องไร้สาระที่สุด โยนเราลงทะเลแล้วบอกให้ออกสำรวจบ้าบออะไรก็ไม่รู้”

“มันอาจจะดีกว่าถูกส่งไปที่ทะเลทรายนะพี่ออลก้า”

“ต้องมีเหตุผลที่เรามาที่นี่สิ”

ฉันหยิบเข็มทิศออกมาอีกครั้งแล้วตรวจดูทิศทาง

“เราควรทำไงต่อ?”

“เราคงต้องพายเรือไปรอบๆเพื่อหาอะไรบางอย่าง”

ฉันเตะไม้พายขึ้นด้วยเท้าของฉันแล้วคว้ามัน

“เราจะตามทิศทางที่เข็มทิศชี้ไป”

ฉันมองไปที่เสากระโดงเรือ ธงก็ปลิวสะบัดไปตามสายลม

'ทิศทางลมค่อนข้างดีเลย'

ลักษณะเฉพาะประการหนึ่งคือมีอาหารและน้ำที่เตรียมไว้ให้

น่าจะเป็นภารกิจระยะยาว

ฉันวางมือบนหน้าผากของฉัน

'น่ารำคาญมาก'

นี่มันน่ารำคาญมากกว่าเขาวงกต

“ไม้พายสองอันกับคนอีกห้าคน เราจะพายเรือเป็นคู่ๆสลับกันก็ได้”

“ไม้พาย? หมายถึงแท่งไม้นั่นเหรอ?” ออลก้าถาม

“เราต้องใช้มันพายไปข้างหน้า”

ฉันไม่เคยทำมันมาก่อน แต่ตอนนี้ฉันต้องหาวิธีทำภารกิจในขณะที่พายเรือไปด้วย

การมีไม้พายหมายความว่าการอาศัยลมเพียงอย่างเดียวจะทำให้เรือเดินช้าตึงต้องมีอุปกรณ์ช่วย

"ฉันมีคำถาม"

สายตาของทุกคนมองมาที่ฉัน

“มีใครบ้างที่รู้วิธีว่ายน้ำบ้าง?”

ทุกคนกลายเป็นใบ้

'บ้าจริง'

เราน่าจะต้องเรียนว่ายน้ำทันทีเลยเมื่อเรากลับไปที่ห้องรอ

อย่างไรก็ตาม เราตอนนี้ต้องทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ

ชอบหรือไม่เราก็ต้องทำ

เราต้องจับคู่กัน ฉันคู่กับเวลคิสต์ เจนน่าคู่กับเนเรสซ่า

“แล้วฉันล่ะ?”

“เป็นเศษ”

"ทำไม? ฉันเองก็ทำได้เหมือนกันนะ”

ออลก้าประท้วง

“ความสมดุลของแรงมันไม่เท่ากัน”

หากความแรงของคนสองคนที่พายเรือแต่ละด้านไม่เท่ากัน ทิศทางอาจเบี่ยงไปไม่ไปในทางเดียวกัน

“แล้วจะให้ฉันทำอะไร…?”

“นั่งเฉยๆก็พอ”

มีบางสิ่งที่ประเด็นสำคัญที่ออลก้าต้องทำตอนนี้

ฉันลดเสียงลงและพูดเบาๆว่า “เธอห้ามใช้เวทย์ไฟที่นี้เด็ดขาด ถ้าไม่อยากเป็นอาหารปลา”

ออลก้าตัวแข็งทื่อไปในทันที เธอเหมือนถูกตีอย่างแรงที่ด้านหลังศีรษะ

"ไม่นะ…"

“ลองคิดดูสินี่คือทะเล ตัวเรือเป็นไม้ ถ้ามันติดไฟ...เราทุกคนตายห่าแน่”

เปลวไฟของออลก้าไม่สามารถดับได้ง่ายๆแม้จะพยายามดับมันด้วยน้ำมหาศาลก็ตาม

ดังนั้นตอนนี้การร่ายเวทย์ไฟมันจึงเป็นอันตรายในตัวเอง

มันแย่ที่สุด

หากเธอใช้เวทย์มนตร์ลม สถานการณ์จะแตกต่างไปจากตอนนี้โดยสิ้นเชิง

คงไม่จำเป็นต้องพายเรือด้วยความลำบากแบบนี้

"…ได้"

ออลก้าก้มศีรษะลง เธอไม่มีทางเลือกเพราะเธอจะได้รับผลกระทบจากลักษณะของสนามรบแบบนี้มากที่สุด

'ถ้าสนามต่อไปจากชั้น 31 เป็นแบบนี้...'

เธอได้ออกจากปาร์ตี้ที่ 1 แน่

ฉันจะคิดเรื่องนี้อีกทีหลังจากภารกิจเสร็จสิ้น

ฉันคว้าไม้พายไว้ในมือ

“พวกเรามักจะลงเอยด้วยการทำอะไรที่มันเต็มไปด้วยความลำบากเสมอเลยนะครับหัวหน้า”

เวคิสพึมพำจากฝั่งตรงข้าม

“ถ้ามันเหนื่อยก็บอกฉันนะ ฉันจะเข้าไปช่วยนายทันที”

"ไปไกลๆ เลยครับ มันไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอน”

แค่นี้เทียบได้กับความเข้มข้นในการฝึกซ้อมตามปกติของเรา

ฉันถือไม้พายและเสียบมันไว้ในรูข้างเรือ

จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืน

“…ฮะ”

ฟองอากาศลอยขึ้นมาใกล้เรือ จากนั้นเงามืดโผล่ออกมาจากฟองคลื่น

[ฉลามกินเนื้อ Lv.18 X 9]

[เงือก Lv.31 X 2]

ตึ๊ก!

ทันใดนั้นเรือก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

แรงสั่นนั้นทำเรือนแทบทรงตัวไม่ได้เกือบพลิกคว่ำ

"ฮาน!"

ฉันสามารถจัดการศัตรูบนพื้นดินได้สิบหรือร้อยตัวในพริบตา แต่นี่เราอยู่ในทะเล

"อย่าตื่นตกใจไป ตั้งสติและเตรียมตัวสู้”

เราทุกคนเริ่มเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

ตอนนี้มีทั้งฉลามและเงือก

มันพยายามทำให้เราตกลงไปในทะเล

'ถ้าเรือพลิก...ทุกอย่างก็จบ'

ตึ้ก!

ทันใดนั้นเรือก็สั่นสะเทือนอีกครั้ง

เงาดำเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วใต้น้ำ

ร่างที่เพรียวบางปรากฏขึ้น

ฉันถอดถุงมือออกแล้วดึงกริชออกมา

ฉันกรีดฝ่ามือโดยไม่ลังเล เลือดไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดรุนแรง

“เจนน่า คุ้มกันให้ด้วย”

ฉันดึงดาบออกจากฝักแและจากนั้น

ตู้ม!

ฉันดำดิ่งลงสู่ท้องทะเลอย่างรวดเร็ว