ตอนที่ 6 ระดับ 2

ตอนที่ 6 ระดับ 2

 

มอบสถานที่นี้ให้กับเด็กผู้หญิงสองคน แล้วเย่ชูก็กลับไปที่คลังอาวุธ

 

แต่รอบเย่ชูมุ่งเป้าไปที่อาวุธในคลังอาวุธทั่วไป

เพราะไม่มีอาวุธดังกล่าวในคลังแสงของฮีโร่

 

มันคือบาซูก้า

 

เครื่องยิงจรวดหนึ่งนัดต้องใช้พลังงานหนึ่งร้อย

 

ผู้ชายคนนี้เพียงพอที่จะจัดการกับเฮลิคอปเตอร์พวกนั้น

นอกจากนี้ เย่ชูยังพบชุดเกราะและหมวกอีกด้วย

 

ภายใต้ผลกระทบของระบบ พวกมันถูกสวมใส่โดยตรงบนร่างกาย

 

แต่มันไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอก

 

เมื่อใส่ทุกอย่างลงในกระเป๋าแล้ว เย่ชูก็ออกไปด้วยความพึงพอใจ

 

แม้ว่าจะต้องเสียเงิน แต่ความรู้สึกปลอดภัยก็เต็มเปี่ยม

 

ต่อไป สิ่งที่เย่ชูต้องทำคือเปิดการแลกเปลี่ยนทางการค้าทั้งหมดรอบตัวเขา

 

แต่ก่อนหน้านั้น เย่ชูต้องทำสิ่งหนึ่ง

 

นั่นคือผู้รอดชีวิตจากเมืองยูลินต้องถูกกำจัดทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

 

เมืองยูลินไม่มีผู้รอดชีวิต จึงเป็นป้อมปราการตามธรรมชาติของเย่ชู

 

มีซอมบี้อยู่ทุกหนทุกแห่งที่นี่ โดยทางอ้อม พวกมันล้วนเป็นผู้คุ้มกันของเย่ชู

 

ด้วยซอมบี้เหล่านี้ เย่ชูไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครมาโจมตี

 

แม้ว่าระบบจะไม่กลัวการโจมตีก็ตาม

 

แต่ตอนนี้มีผ็วิวัฒนาการ ใครจะไปรู้ว่าจะมีผีแบบโผล่ออกมา

 

เย่ชูเคยเห็นมันในทีวี มีคนที่พ่นไฟได้ เรียกสายฟ้า และแม้กระทั่งกระโดดข้ามมิติ

 

ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเมิ่ง ฉีหยวนกับฟางเสี่ยวหยูได้กลับมาแล้ว

 

แต่เมื่อเห็นพวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยเลือดและมีสีหน้าอ่อนแอ เย่ชูก็รู้ว่าพวกเขาต้องอาเจียนหลายครั้ง

 

แต่ถึงอย่างนั้น ตามคำสั่งของเย่ชู พวกเธอได้นำนิวเคลียสทั้งหมดนำกลับมา

 

“ดีมาก ไปอาบน้ำซะ!” เย่ชูโบกมือแล้วเริ่มทำความสะอาดนิวเคลียสเหล่านี้

 

หลังจากการคัดแยกแล้ว เย่ชูพบว่ามีนิวเคลียสทั้งหมดมากกว่าห้าสิบ

 

"ผลผลิตค่อนข้างดี!" เย่ชูพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

 

ซอมบี้ระดับ 1 ขั้นต่ำสามารถสร้างนิวเคลียสได้มากมาย ช่างโชคดีจริงๆ

 

แต่ค่าพลังงานของนิวเคลียสเหล่านี้ต่ำมาก

 

มากสุดแค่สิบกว่าพลังงาน

 

แต่ถึงกระนั้น นิวเคลียสมากกว่าห้าสิบชิ้นก็ทำให้ได้พลังงานมา 1200

 

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ฟาง เสี่ยวหยูก็รีบไปเตรียมอาหารเย็น

 

เมิ่งฉีหยวนมองไปรอบ ๆ เธอไม่รู้อะไรเลยและไปช่วยอย่างเก้งๆก้างๆ

 

หลังอาหารเย็น เย่ชูให้ทั้งสองพักผ่อน

 

อย่างไรก็ตาม ก่อนออกเดินทาง เย่ชูพูดว่า: "ประตูของฉันเปิดอยู่!"

 

หลังจากพูดแล้วเขาก็จากไป

 

ตามข่าวที่ได้มาบอกว่าเครื่องบินกู้ภัยจากฐานหมิงหยวนจะมาที่นี่เช้าวันพรุ่งนี้

 

เย่ชูได้วางแผนที่จะออกไปไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นเขาจึงอาจใช้โอกาสนี้ไปเยี่ยมชมฐานหมิงหยวน

 

มันบังเอิญสามารถเห็นโลกภายนอกว่าเป็นอย่างไร

 

เย่ชูนอนไม่หลับตอนกลางคืน พลิกตัวไปมา

 

คิดถึงเรื่องของวันพรุ่งนี้อยู่เสมอ

 

แต่ในขณะนี้ จู่ๆ เย่ชูก็ขยับหูและได้ยินเสียงใครบางคนเข้ามา

 

"เฮ้!" เย่ชูแสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

 

ไม่มีแสงสว่างในห้อง

 

เย่ชูเพียงรู้สึกว่าร่างกายลื่นคลานขึ้นไปบนเตียง

 

"มาเร็ว!" ละเว้นหนึ่งพันคำที่นี่

 

...

 

วันรุ่งขึ้นไม่มีใครอยู่ข้างๆเย่ชู

 

เมื่อมองไปที่หมอนที่ว่างเปล่า เย่ชูก็ยิ้มอย่างเบี้ยว

 

แต่พอเปิดผ้านวมก็เห็นดอกไม้สีแดงสดบานอยู่บนผ้าปูที่นอน

 

“แปลก มันเป็นครั้งที่สองแล้วทำไมถึงมีล่ะ” เย่ชูรู้สึกงุนงง ดังนั้นเขาจึงไปที่ร้านอาหารหลังจากอาบน้ำ

 

เมื่อ เย่ชูมาที่ร้านอาหาร เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับฟางเสี่ยวหยู

"คุณสบายดีไหม?"

 

เย่ชูเดินไปถามด้วยความสับสน

 

“อืม...ไม่เป็นไร!” ใบหน้าของฟาง เสี่ยวหยูแดงขณะตอบ

 

เมื่อเห็นฟางเสี่ยวหยูเดินอย่างเชื่องช้า เย่ชูดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

 

หลังจากรับประทานอาหารเช้าแล้ว เย่ชูก็ออกไป

 

เย่ชูก็เดินไปที่ตึกที่สูงที่สุดในเมือง

 

"ไป!"

 

เย่ชูกระโดดลงไปในพื้นดิน จากนั้นเขาก็จมลงสู่พื้นราวกับดำดิ่งลงไป

 

แม้ว่า เย่ชูจะสามารถพูดคุยกับซอมบี้ได้ แต่ IQ ของซอมบี้นั้นต่ำเกินไป

 

ยิ่งกว่านั้น พวกมันรู้เพียงแค่โจมตีและกินเท่านั้น ซึ่งมีแต่จะทำให้เขาลำบากมากขึ้น

 

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ล่าช้า เย่ชูจึงใช้การควบคุมดิน เพื่อเดินจากพื้นดินไปยังโรงแรมซึ่งอยู่ไม่ไกล

 

โรงแรมที่นี่เคยเป็นโรงแรมห้าดาวมาก่อน

 

หลังจากวันโลกาวินาศเกิดขึ้น บางคนคาดว่าที่นี่จะปลอดภัย

และถึงแม้จะเป็นวันสิ้นโลกแต่สภาพก็ดีมาก

 

น่าเสียดายที่มีคนจำนวนมากที่มีแนวคิดนี้

 

ส่งผลให้ทั้งโรงแรมเต็มไปด้วยซอมบี้

 

ในการไปถึงชั้นบนสุด เย่ชูต้องผ่านบันไดภายในโรงแรม

เพื่อป้องกันไม่ให้เสียงปืนดึงดูดซอมบี้ตัวอื่น เย่ชูจึงเปลี่ยนอาวุธของเขาเป็น M4A1 ซึ่งเป็นเจ้าแห่งวันสิ้นโลกด้วยที่เก็บเสียง

M4A1 ซึ่งมีสีทองและฝังด้วยเพชรเจิดจ้า ทำให้ผู้คนรู้สึกมีเกียรติเมื่อถือไว้ในมือ

 

ปัง! กระสุนปืนนัดหนึ่งได้ฆ่าซอมบี้ตัวหนึ่ง

 

ฆ่าซอมบี้เพื่อรับพลังงานเล็กน้อย

 

และใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยในการบริโภค

 

ตราบใดที่ เย่ชูยิงโดน การใช้พลังงานก็สามารถปรับระดับได้

 

เย่ชูก็ไปถึงชั้นที่ 7 อย่างรวดเร็ว

 

“แปลก ทำไมที่นี่ถึงไม่มีซอมบี้?” เย่ชูรู้สึกสับสน

 

อาคารโรงแรมมีทั้งหมดสิบชั้น

 

ชั้นที่ 7 เป็นห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่

 

เย่ชูหยุดที่ด้านบนสุดของบันได จากนั้นมองไปที่ห้องห้องจัดเลี้ยง

 

ข้างในนั้นเงียบงันและไม่มีซอมบี้สักตัวอยู่ข้างใน

 

หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ต้องมีปีศาจแน่ๆ และเย่ชูก็เดินเข้ามาช้าๆพร้อมกับอาวุธ

 

คลิก!

 

ในห้องโถงมืด เย่ชูชนเก้าอี้โดยไม่ได้ตั้งใจ

 

"อาาา~"

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงแหบห้าวดังมาจากความมืด

 

เย่ชูหยิบไฟฉายออกมาแล้วส่องให้แสงสว่าง แต่สิ่งที่เขามองเห็นได้คือเงาแวบหนึ่ง

 

"อะไร!" เย่ชูระเบิดทันที

 

เขายิงอย่างบ้าคลั่ง

 

ยิงอย่างไม่เลือกหน้าในความมืด ได้ยินเพียง "ฟุ ฟุ"

 

ดูเหมือนจะเป็นเสียงกระสุนจมไปในเนื้อ

 

จู่ๆ เย่ชูก็ฉายไฟฉาย แล้วจึงขว้างระเบิดแฟลช

 

แต่ก่อนหน้านั้น เย่ชูสวมแว่นตา

 

ในทันทีทั้งห้องโถงก็สว่างขึ้น

 

ในขณะนี้ ในที่สุด เย่ชูก็มองเห็นเงามืดนั้นปรากฏขึ้น

 

มันเป็นชายที่ถูกปกคลุมไปด้วยซากศพ

 

เมื่อมองดูเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง ดูเหมือนว่าจะเป็นคนทำอาหารที่นี่

 

"คำเตือน: ระดับเป้าหมายคือซากศพระดับ2ขั้นต่ำ"

 

ทันทีหลังจากนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับซากศพก็ปรากฏขึ้นในใจของเย่ชู

 

ซากศพ: ระดับ2ขั้นต่ำ

 

ทักษะ: ซากศพ [ต้านทานความเสียหายทางกายภาพ 70%]