667-670(ฟรี)

บทที่ 667 โชคดี

จากนั้น เขาก็พุ่งเข้าใส่ผีชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งรูปร่างหน้าตากำลังทรุดโทรมลง และดวงตาสีเข้มทำให้รู้สึกอ่อนแอลงอย่างมาก ราวกับว่าการมองแวบเดียวก็จะดักจับคน ๆ หนึ่งไว้ในเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ในทางกลับกัน เกาหมิง วิ่งไปหาผีอีกตัวหนึ่งที่บวมไปทั้งตัวจากการถูกแช่น้ำ ผิวของมันซีดมีรอยย่นคล้ายตีนไก่ดอง

ซูเฉินกำเงินผีในมือแน่น มองดูวิญญาณค่อยๆ ลอยเข้ามาหาเขาอย่างระมัดระวัง

หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

แม้ว่าซูเฉินจะเคยรับมือกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติมาหลายครั้งแล้ว แต่เหตุการณ์เหล่านั้นก็มักจะได้รับการแก้ไขโดยสมาชิกจากสมาคม และในแต่ละครั้งจะมีคนอย่างน้อยสามคน

เมื่ออยู่คนเดียว หัวใจของเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

และในขณะที่ผีซึ่งปกคลุมไปด้วยความมืดเข้ามาใกล้ในระยะสามสิบเมตรของซูเฉิน มันก็เปิดการโจมตี

ด้วยการหวด เงินผีรีบออกจากมือของเขาโดยไม่สนใจพลังในมือของเขาเลย และบินไปข้างหน้าเขา สลายอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

ฟู่

‘ฉันโดนโจมตี’

ซูเฉินอดไม่ได้ที่จะหายใจไม่ออก รู้สึกหนาวสั่นอย่างรุนแรงตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงหน้าผาก ทำให้หนังศีรษะรู้สึกซ่าและแขนขารู้สึกเย็นเฉียบ ถ้าฉันไม่ได้เพิ่งได้รับเงินผี งั้น...

ฉันจะตายไปแล้วเหรอ

สิ่งนี้จะไม่ทำให้ซูเฉินตกใจถึงแก่นแท้ได้อย่างไร

ขอบคุณพระเจ้า

ขอบคุณเงินผี

ซูเฉินรู้สึกโชคดีมาก

เขารู้สึกขอบคุณที่ได้รับเงินผี

ไม่อย่างนั้นเขาคงตายในการโจมตีของผีนี้!!

เมื่อคิดย้อนกลับไป ซูเฉินรู้สึกหวาดกลัวมาก

จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหันศีรษะและมองหยางเถาด้วยสายตาขอบคุณ

ด้วยสายตาแบบนั้น เขาเห็นเงินผีลอยอยู่ตรงหน้าหยางเถา

และทุกย่างก้าวที่หยางเถาก้าวไปข้างหน้า เงินผีก็ลอยออกมา

แค่มองเพียงครั้งเดียว เงินผีก็หมดไปสามใบแล้ว

หลังจากนั้น หยางเถาใช้ความสามารถของเธอกับผีเพื่อปราบผีชายหนุ่มซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหน้าเธอ

นี่ทำให้เปลือกตาของซูเฉินกระตุก

มันมีประสิทธิภาพและสิ้นเปลืองมากเหรอ

เงินผีเหล่านี้ได้รับการยกย่องจากซูเฉินว่าเป็นสิ่งของเหนือธรรมชาติที่ช่วยชีวิตได้ เช่นเดียวกับตุ๊กตาแพะรับบาป

ดังนั้น ซูเฉินจึงระมัดระวังอย่างมากกับเงินผีที่เหลืออีกสี่เหรียญ ไม่อยากเสียอีกต่อไป

ทันใดนั้น ซูเฉินก็ใช้ความสามารถของเขากับผีที่ร่างทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยเงา

การชำเลืองมองที่ด้านข้างของหยางเถานั้นใช้เวลาเพียงสองวินาทีเท่านั้น

เขาก็เลยยังไม่ถูกผีโจมตีอีกครั้ง

ผีก็โจมตีไม่บ่อยและเร็วขนาดนั้น

ผีที่โจมตีบ่อยและรวดเร็วที่สุดคือตัวที่หยางเถากำลังเผชิญอยู่

เช่นเดียวกับที่ซูเฉินได้เห็น ทุกย่างก้าวที่หยางเถาทำ เธอถูกโจมตีโดยผี ดังนั้นรูปแบบการฆ่าของผีนั้นจึงเป็นการฆ่าทีละขั้นตอน

บทที่ 668 การโจมตีระยะไกล

ทุกย่างก้าว ผีจะโจมตีคุณหนึ่งครั้ง

ความถี่ในการโจมตีนี้สูงกว่าผีตัวอื่นมาก

อย่างไรก็ตาม

รูปแบบการฆ่าของผีตัวนี้ทำให้หยางเถาต้องกระตุ้นมัน

หากหยางเถายืนนิ่งและไม่ขยับ วิญญาณชายหนุ่ม จะไม่โจมตีเธอ

อย่างไรก็ตาม ผีที่ซูเฉินและเกาหมิงต้องเผชิญนั้นไม่ใช่ผีประเภทที่ต้องกระตุ้น กลับเป็นประเภทที่โจมตีเชิงรุก

แต่การโจมตีของผีสองตัวนี้ไม่บ่อยเท่ากับที่หยางเถาเผชิญหน้า

จริงๆ แล้วเป็นเพียงหยางเถาที่กระตุ้นรูปแบบการฆ่าของผีชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง

จริง!

การเปรียบเทียบผีที่ต้องกระตุ้นการโจมตีกับผีที่โจมตีเชิงรุก แต่ละตัวก็มีข้อดีและข้อเสียต่างกันไป

แต่สำหรับคนธรรมดา

โอกาสรอดของพวกเขาจะสูงกว่าเมื่อเจอกับผีที่ต้องถูกกระตุ้นให้โจมตี

เพราะตราบใดที่สามารถเข้าใจรูปแบบการฆ่าของผีได้ก็จะรอดได้ง่าย

แต่สำหรับผีที่โจมตีเองมีเพียงทางตันเท่านั้น

ขณะที่ซูเฉินเปิดใช้งานความสามารถผีของเขา

พลังเหนือธรรมชาติอันทรงพลังพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา ส่งผลกระทบต่อผีที่ทั้งร่างกายถูกซ่อนอยู่ในเงามืด

เพียงไม่นาน

เงาที่ห่อหุ้มผีไว้ก็ถูกขจัดออกไป

ซูเฉินก็เห็นรูปร่างที่แท้จริงของผีด้วย

เป็นหญิงชราหน้าย่น ใบหน้าชาและแข็งทื่อ ดวงตาขาวโพลน ให้ความรู้สึกเป็นลางไม่ดี จมูกจมลึก และที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคือปากข้างในดำสนิทราวกับเหว!! !

เป็นภาพที่ทำให้คนฝันร้ายไปตลอดชีวิต

แต่ที่แน่ๆ

ซูเฉินได้พัฒนาความต้านทานอย่างมีนัยสำคัญต่อรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของผี ซึ่งไม่ได้ทำให้เขารู้สึกกลัวมากขึ้น

“ผีตัวนี้น่ากลัวมาก”

ซูเฉินกัดฟันอย่างลับๆ

ในขณะนี้ เมื่อใช้ความสามารถผีของเขา เขารู้สึกเครียดมาก

และการฟื้นตัวของธรรมชาติอันน่ากลัวของเขาก็ค่อยๆ เกิดขึ้นเช่นกัน

ออร่าที่น่าขนลุกและเป็นลางไม่ดีของผีนั้นเริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ รอบ ๆ ซูเฉิน

ผิวของซูเฉินก็ซีดลงเรื่อยๆ

เวรเอ๊ย!!

มันรู้สึกหนักใจจริงๆ

คุณหยางจัดการจับผีตัวนั้นได้แล้วหรือยัง

ซูเฉินบังคับตัวเองให้ใช้ความสามารถด้านผีของเขาต่อไป และค่อยๆ เข้าใกล้ผี

แต่ดวงตาของเขาก็มองไปทางหยางเถาเช่นกัน

และหยางเถาได้ปราบผีชายหนุ่มและใช้ถุงทอสีทองเพื่อจับมัน

ทำได้ดี

เร็วเถอะคุณหยาง รีบหน่อย

บทที่ 669 อ่านผิด

จากนั้นซูเฉินก็มองไปทางอื่น นั่นคือที่ที่เกาหมิงอยู่

ณ ตอนนี้

เกาหมิงจับผีไว้ในถุงผ้าสีทองแล้วแบกมันไว้บนหลัง มองหยางเถากักขังผีชายหนุ่ม

นั่นหมายความว่าเกาหมิงเร็วกว่าหยางเถาเสียอีก

ซูเฉินตกตะลึงทันที

เชี่ย!

ผู้ชายคนนี้คือใคร

เก่งยิ่งกว่าหยางเถาอีก

ซูเฉินแทบไม่เชื่อสายตา

ในมุมมองของซูเฉิน ในบรรดาหกคน ได้แก่ หยางเถา เฉินกง เซี่ยยี่ หวู่ปิน เหม่ยลี่ และเกาหมิง มีเพียงหยางเถาเท่านั้นที่เป็นตัวเอก

เพราะเธอควบคุมผีได้อย่างสมบูรณ์แบบ มือปราบผีที่ทรงพลังอย่างสมบูรณ์แบบ

และเธอมีเงินผีที่ทรงพลังอย่างประหลาด แถมเธอยังสวยและสะดุดตามาก ทำให้ หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, เฉินกง และ เซี่ยยี่ กลายเป็นเพียงฉากหลังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อีกประเด็นหนึ่งคือเกาหมิงเป็นคนเงียบๆ มาโดยตลอด ทำให้ใครๆ ก็รู้สึกได้เมื่อมองแวบแรกว่าเขาเป็นคนง่ายๆ มีกล้ามกล้ามเกินกำลัง!!

ซูเฉินไม่ได้สนใจเขามากนัก

ทว่าตอนนี้

ในบรรดาทั้งสามคนนั้น เกาหมิงมักจะเป็นคนที่ไม่แยแสสามารถกักขังผีไว้เป็นคนแรก และเขาดูสงบอย่างยิ่ง ไม่หงุดหงิดเลย สิ่งนี้ทำให้ซูเฉินรู้สึกเหมือนว่าเขาตัดสินผิด เป็นอารมณ์ที่เขาพบว่ายากที่จะยอมรับ

ตอนนี้

ซูเฉินไม่กล้าประมาทชายกล้ามคนนี้อีกต่อไป

สมองและปฏิกิริยาของเขาไม่ง่ายอย่างแน่นอน

แน่นอน

ซูเฉินก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อยอยู่ข้างใน ในเมื่อคุณได้กักขังผีไว้แล้ว ทำไมไม่เข้ามาช่วยล่ะ

ยังดูละครอยู่เหรอ

ไม่มีจิตวิญญาณของทีมเหรอไง?

โชคดี

หยางเถาได้กักขังผีชายหนุ่มและใส่มันไว้ในถุงทอสีทอง

เธอรีบไปอยู่ข้างๆ ซูเฉิน

สิ่งนี้ทำให้ซูเฉินถอนหายใจเฮือกใหญ่

ดีที่คุณอยู่ที่นี่

ฉันใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว

ซูเฉินเฝ้าดูหยางเถาเปิดใช้พลังของเธอต่อผีหญิงชราที่เขาปราบปรามและอดไม่ได้ที่จะหยุดใช้พลังผีของตัวเอง

ฟู่

ฉันรู้สึกแย่มาก

ซูเฉินก้มตัวลง หายใจไม่ออก และยังยกหลังมือขึ้นจับหน้า มองดูมือของเขาที่ค่อนข้างซีดอยู่แล้ว

หากผ่านไปสิบวินาที

ฉันเกรงว่าแม้แต่โรคตับแข็งจะเริ่มปรากฏขึ้นใช่ไหม

ซูเฉินพึมพำกับตัวเอง

แต่แล้ว

ซูเฉินรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าอาการไม่พึงประสงค์จากการฟื้นฟูผีบนร่างกายของเขากำลังฟื้นตัวอย่างช้าๆ

เกิดอะไรขึ้น

เครื่องหมายคำถามใหญ่ผุดขึ้นในใจ

บทที่ 670 พายุโลหิต

โดยที่ซูเฉินไม่รู้ หนึ่งในสี่เงินผีที่เขาถืออยู่ในมือได้เริ่มแสดงอาการเหลืองเล็กน้อยแล้ว นี่คือการพังทลายของพลังลึกลับที่เกิดจากการฟื้นคืนชีพของผีที่ติดอยู่กับซูเฉิน

ดังนั้น เมื่อหยางเถากักขังผีหญิงชรา ซูเฉินกล่าวทันที: "คุณหยางมีพลังมาก สามารถกักขังผีสองตัวได้อย่างรวดเร็ว!" ใบหน้าซีดของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่น่าชื่นชม

“อย่าดูถูกตัวเองโดยไม่จำเป็น ถ้าไม่ปราบผีก่อน ฉันคงไม่สามารถกักขังมันได้เร็วขนาดนี้!” หยางเถาบอกกับซูเฉิน อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าการใช้พลังของผีนั้นขยายออกไปเล็กน้อยและนำไปสู่การฟื้นคืนชีพที่สำคัญของผีในตัวเขา เธอกล่าวว่า "เงินผีนี้มีความสามารถในการลบล้างการพังทลายของพลังลึกลับที่เกิดจากการที่คุณใช้ผีได้!"

ซูเฉินตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ อะไร เงินผีไม่เพียงแต่สามารถป้องกันการโจมตีจากผีเท่านั้น แต่ยังกำจัดการกัดเซาะของผีด้วย? นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!

แต่แล้วซูเฉินก็สงบลงและคิดถึงเรื่องนี้ เนื่องจากจุดประสงค์ของเงินผีคือการบล็อกการโจมตีลึกลับของผี และผีที่เขาควบคุมก็ยังใช้พลังลึกลับอย่างต่อเนื่องเพื่อโจมตีเขาอย่างช้าๆ แม้ว่าจะมีขอบเขตน้อยกว่า เงินผีก็สามารถบล็อกการโจมตีจากผีของเขาเองได้ ก็คือสามารถป้องกันการฟื้นตัวของผีในตัวเขา เขาอ้าปากค้างกับความคิดนี้ รู้สึกตกใจอย่างมาก

เงินผีสามารถป้องกันการฟื้นคืนชีพของผีได้จริง ๆ ! การค้นพบนี้ให้ความรู้สึกเหมือนมีระเบิดน้ำลึกถูกทิ้งลงในความคิดที่สงบก่อนหน้านี้ของเขา ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ ซึ่งรบกวนความสงบโดยสิ้นเชิง

ในแวดวงมือปราบผี เขาไม่เคยได้ยินวิธีใด ๆ เพื่อป้องกันการฟื้นคืนของผี แต่เงินผีเหล่านี้ก็สามารถทำเช่นนั้นได้! หากมือปราบผีในโลกแห่งความเป็นจริงรู้เรื่องนี้ พวกเขาจะร้องไห้และขอเงินผีเหล่านี้กับ หยางเถา หรือแม้แต่ต่อสู้เพื่อแย่งชิงเงินผีเหล่านั้น ซึ่งอาจทำให้นองเลือดได้

ซูเฉินคิดกับตัวเองว่าการสามารถหลบหนีสถานการณ์การฟื้นฟูผีได้นั้นเป็นสิ่งที่มือปราบผีทุกคนใฝ่ฝัน ไม่มีมือปราบผีคนไหนอยากตาย โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่สูงอยู่แล้ว ไม่ขาดเงินหรือสถานะ สิ่งเดียวที่พวกเขาขาดคือชีวิต หากชีวิตไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป พวกเขาก็จะได้รับความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งทั้งหมด

ซูเฉินรู้สึกว่าหยางเถาคือนางฟ้า แสงสว่างแห่งความหวังสำหรับมือปราบผี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางฟ้าองค์นี้ยังมีร่างที่ชั่วร้าย ทำให้เธอกลายเป็นศิลปะอันล้ำค่าที่สุดของมนุษยชาติ