บทที่ 297 เพื่อนตายไม่สำคัญเท่าตัวเอง!
ครืน! ครืน! ครืน! ครืน! เสียงครืนครืนกึกก้องกัมปนาทดังขึ้นจากใต้ทะเล พื้นผิวบริเวณใต้ทะเลลึกเริ่มแตกแยก "เกิดอะไรขึ้น?" สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายโบราณบางอย่างพุ่งออกมาจากใต้ดิน กลิ่นอายนั้นพิเศษมาก กว้างใหญ่ไพศาลเหมือนทะเลและลึกล้ำหาหยั่งถึง แม้กระทั่งมีความหมายอันศักดิ์สิทธิ์อยู...
