ตอนที่ 1549 เสี้ยววิญญาณของผานกู่ (ฟรี)

ตอนที่ 1549 เสี้ยววิญญาณของผานกู่

ณ ห้องโถงชั้นในของวังสวรรค์

ฉินซู่เจียนนั่งอยู่บนบัลลังก์ ข้างๆ เขามีหลายที่นั่งตั้งอยู่

ในที่นั่งที่อยู่ใกล้เขาที่สุด มีชายร่างสูงใหญ่ และแข็งแรงนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางที่กล้าหาญ และน่ายำเกรง

เมื่อเหล่าเทพแห่งศาลสวรรค์ก้าวเข้ามาทีละคน พวกเขาต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นชายร่างกำยำผู้นี้

พวกเขาอยากรู้อยากเห็น

ผู้เชี่ยวชาญแบบใดที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนั่งข้างจักรพรรดิสวรรค์?

ในความทรงจำของทุกคน

ไม่มีบันทึกของชายร่างกำยำคนนี้

อย่างไรก็ตาม.

แม้ว่าพวกเขาจะมึนงง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากเกินไป

เมื่อพวกเขาเห็นฉินซู่เจียน พวกเขาก็โค้งคำนับ และทำความเคารพทันที

“คารวะฝ่าบาท!”

“ไม่ต้องมาพิธี”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

เหล่าเทพยืดตัวขึ้น

ณ ตอนนี้

หนิวต้าหลี่ และฉู่กวงถูก็มาถึงด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในศาลสวรรค์ แต่พวกเขาไม่ถือว่าเป็นคนของศาลสวรรค์ ดังนั้นทั้งสองจึงไม่ปรากฏตัวในระหว่างการประชุมในอดีต

แต่ครั้งนี้

ทุกคนถูกฉินซู่เจียนเรียกมาโดยไม่มีข้อยกเว้น

จนถึงขณะนี้ ทั้งสองคนไม่สามารถฟื้นความแข็งแกร่งในชาติก่อนได้

แต่ในสายตาของเขา

หนิวต้าหลี่ และฉู่กวงถูได้เริ่มเชี่ยวชาญส่วนหนึ่งของพลังต้นกำเนิดแล้ว

เพราะเหตุนี้

ทั้งสองจึงยังไม่ได้ทะลวงผ่านเป็นผู้ข้ามกฏ เพราะใช้เวลาไปกับการทำความเข้าใจพลังต้นกำเนิด

มิฉะนั้น.

ด้วยรากฐาน และทรัพยากรที่มี การทะลวงผ่านแทบไม่เป็นปัญหาใหญ่

“จักรพรรดิฉิน!”

หนิวต้าหลี่ประสานมือของเขาเล็กน้อย แต่สายตาของเขาจ้องมองไปที่คนที่อยู่ทางด้านซ้าย

ในความทรงจำของเขา

เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับอีกฝ่ายเลย

ไม่จำเป็นต้องพูด ผู้ที่มีคุณสมบัติที่จะนั่งข้างฉินซู่เจียนต้องเป็นผู้ข้ามกฏ

แต่สำหรับผู้ข้ามกฏในโลก

หนิวต้าหลี่มั่นใจ

เขารู้จักคนเหล่านั้นเกือบทั้งหมด

แต่คนตรงหน้าเขาแปลกมาก

ไม่ใช่แค่หนิวต้าหลี่เท่านั้นที่สับสน

ฉู่กวงถูก็สับสนเช่นกัน

เพียงแต่ว่าในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะถามโดยตรง ดังนั้นทั้งสองจึงระงับความสงสัยในใจ และไม่ถามอะไรอย่างหุนหันพลันแล่น

ณ ตอนนี้.

ความว่างเปล่าในห้องโถงชั้นในของวังสวรรค์สั่นสะเทือน และจากนั้นนักพรตเต๋าเคราขาวก็ปรากฏตัวขึ้นที่นั่น

"ในเมื่อบรรพบุรุษเต๋าอยู่ที่นี่ โปรดนั่งลง!"

เมื่อเห็นคนที่มาฉินซู่เจียนก็ยิ้มเล็กน้อย

บรรพบุรุษเต๋า!

คนอื่นๆ หันไปมองหงจุน

บรรพบุรุษเต๋า หงจุน

หลายคนเคยได้ยินชื่อของอีกฝ่ายแต่ไม่เคยเห็นด้วยตาตนเอง

ในขณะนี้ หลังจากที่ได้เห็นหงจุนแล้ว หัวใจของเขาก็สั่นไหวตามธรรมชาติ

“หงจุน!”

หนิวต้าหลี่จับตาดูหงจุน

เขารู้แล้ว

ผู้ศักดิ์สิทธิ์ไท่ชิง

เขาเสียชีวิตด้วยน้ำมือของอีกฝ่าย

สำหรับหนิวต้าหลี่

หงจุนเป็นศัตรู

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่แข็งแกร่งพอ ตอนนี้เขาคงโจมตีเพื่อล้างแค้นให้กับผู้ศักดิ์สิทธิ์ไท่ชิงไปแล้ว

“จักรพรรดิฉิน!”

หงจุนกำหมัดของเขา เมื่อจ้องมองไปที่ชายร่างกำยำ ดวงตาที่สงบแต่เดิมของเขาก็หดตัวลงในทันที

“ผานกู่!”

เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นผานกู่ที่นี่

ใช่!

ผานกู่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

อย่างไรก็ตาม ฉินซู่เจียนพบผานกู่ได้อย่างไร พวกเขาทั้งสองบรรลุข้อตกลงแบบใดกัน?

ความคิดปั่นป่วนอยู่ในใจของหงจุนในขณะที่เขาคิดถึงวิธีรับมือ

ในระหว่างนี้.

เขาไปที่ที่นั่งว่างอีกแห่งแล้วนั่งลง

ผานกู่!

เมื่อได้ยินเสียงอุทานของหงจุน คนอื่นๆ ก็ตกตะลึง

ผานกู่?

นั่นคือใคร?

สำหรับผู้เชี่ยวชาญในยุคนี้ ชื่อของหงจุนเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น พวกเขาสับสนมากยิ่งขึ้นว่าใครคือ ผานกู่

อย่างไรก็ตาม.

บางคนสับสน ในขณะที่บางคนตกใจมาก

การจ้องมองของหนิวต้าหลี่เปลี่ยนจากหงจุน เป็นผานกู่

ผานกู่!

นั่นคือผานกู่!

เขานึกถึงคำสั่งของผู้ศักดิ์สิทธิ์ไท่ชิง และหยิบม้วนภาพไทจิออกมา

“เทพโบราณผู้ยิ่งใหญ่ ผานกู่ นี่คือสมบัติที่ผู้ศักดิ์สิทธิ์ไท่ชิงทิ้งเอาไว้ เขาบอกว่ามีบางอย่างที่ท่านต้องการอยู่ข้างใน โปรดดู!”

“ไท่ชิง!”

หลังผางกู่ได้ยินดังนั้น เขาก็ดูม้วนภาพไทจิด้านล่าง ด้วยความคิดม้วนภาพนั้นก็บินมาหาเขา

เมื่อม้วนภาพไทจิตกลงมาในมือของเขา

ดวงตาของเขามีความคิดถึง

“ข้าไม่คิดว่าจะได้พบเจ้าหลังจากผ่านไปหลายปี…”

ผานกู่คุ้นเคยกับการมีอยู่ของม้วนภาพไทจิเป็นอย่างดี

นั่นคือสมบัติที่เขาสร้างขึ้นหลังจากสมบัติสูงสุดชิ้นแรกของเขาถูกทำลายลง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมื่อเขามีสมบัติสูงสุดอีกชิ้นหนึ่ง ม้วนภาพไทจิจึงมีประโยชน์เพียงเล็กน้อยสำหรับเขา

ฝ่ามือของเขากดลงบนม้วนภาพ

ทันใดนั้น ม้วนภาพไทจิสั่นเบาๆ

ดวงแสงใสพุ่งขึ้นมาจากม้วนภาพ และปรากฏต่อหน้าผานกู่

แสงที่ชัดเจนนั้นหนาแน่น

ผานกู่กลืนมันลงไปแล้วหลับตาลง หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง เขาก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง

แล้วเขาคืนม้วนภาพไทจิกลับไป

“ในเมื่อเขาทิ้งไว้ให้เจ้า สมบัติชิ้นนี้ก็ตกเป็นของเจ้านับจากนี้ไป”

“ขอบคุณเทพโบราณผู้ยิ่งใหญ่!”

หนิวต้าหลี่โค้งคำนับเพื่อแสดงความขอบคุณ

ฉู่กวงถูตกใจมากจนพูดไม่ออก

ผานกู่!

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ข้ามกฏแห่งยุคที่สอง แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อของผานกู่

อีกฝ่ายเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดในยุคที่หนึ่ง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง

ในบรรดาผู้ข้ามกฏในยุคที่หนึ่ง ผานกู่นั้นคือ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด

แล้วก็หงจุน

ในระดับหนึ่งเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับผานกู่ได้

ฉู่กวงถูคิดไม่ถึงเลยว่า

ผานกู่ยังไม่ตาย และมาปรากฏตัวที่ศาลสวรรค์

ณ ตอนนี้.

คนที่เหลือก็มาถึงเช่นกัน

คนแรกที่มาถึงคือหลั่วโฮว

หลังจากที่เห็นหน้าของผานกู่ เขาก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า

“ผาน ผานกู่!”

เขามองดูใบหน้านั้น

ราวกับว่าเขาเห็นเทพโบราณที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งถือขวานยักษ์ และสังหารเทพปีศาจโบราณทั้งสามพันคนเมื่อหลายปีก่อน

ในบรรดาผู้ข้ามกฏทั้งหมด

หลัวโฮ่วกลัวใครมากที่สุด? ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือ ผานกู่

แม้กระทั่งหงจุนก็ตาม

เขามีแต่ความแค้นใจเท่านั้น

แต่ในแง่ของความกลัว

ไม่มีความกลัวมากนัก

มีเพียงผู้ที่สามารถสังหารเทพปีศาจโบราณสามพันคน และทำลายความโกลาหลด้วยความแข็งแกร่งของตนเท่านั้นที่สามารถทำให้หลัวโฮ่วรู้สึกหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ

เพราะเขาก็ยังเป็นหนึ่งในเทพปีศาจโบราณ

เมื่อเขาแข็งแกร่งที่สุด เขาก็ตกตายอยู่ในมือของผานกู่

แม้ว่าเขาจะเกิดใหม่ในภายหลังก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ความกลัวที่ฝังแน่นอยู่ในกระดูกไม่ใช่สิ่งที่สามารถลบล้างได้ง่ายนัก

หลังจากตกใจ

หลัวโฮ่วยังบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์

อย่าตื่นตกใจ!

ข้ายังเป็นบรรพบุรุษปีศาจ!

แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ แต่เขาก็เป็นผู้ข้ามกฏ

และตอนนี้ก็มีคนมากมายอยู่ด้วย ถ้าเขาสูญเสียความสงบ มันก็จะน่าอายเล็กน้อย

คิดถึงเรื่องนี้.

หลัวโฮ่วมองออกไปจากผานกู่ ด้วยความยากลำบาก จากนั้นสีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

“อะแฮ่ม จักรพรรดิฉิน!”

เขาประสานมือเล็กน้อย

ฉินซู่เจียนยิ้มและพูดว่า "ในเมื่อบรรพบุรุษปีศาจอยู่ที่นี่ โปรดนั่งลง!"

"ขอบคุณ"

หลัวโฮ่วพูดและนั่งลงในที่นั่งว่างหนึ่งในไม่กี่ที่นั่ง

มันกล่าวได้ว่า

เขาจงใจนั่งข้างหงจุน และไม่ได้เข้าใกล้ผานกู่

ผิงซิน

ศากยะ.

ทั้งสองมาถึงในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นผานกู่ พวกเขาก็โค้งคำนับแล้วนั่งลงบนที่นั่งว่าง

ณ ตอนนี้.

เหล่าเทพแห่งศาลสวรรค์ก็เข้าใจเช่นกันว่าการประชุมครั้งนี้จะต้องมีหารือเรื่องใหญ่โตอย่างแน่นอน

ผู้เชี่ยวชาญที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏตัวครั้งแล้วครั้งเล่าในครั้งนี้

ถ้าบอกว่าไม่มีปัญหาอะไร นั่นเป็นไปไม่ได้เลย

“จักรพรรดิฉิน ก่อนที่เราจะเริ่ม มีบางอย่างที่ข้าอยากจะพูด”

ผานกู่พูดขึ้นทันที

เมื่อได้ยินสิ่งนี้

สีหน้าของฉินซู่เจียนยังคงเรียบเฉย ในขณะที่เขาพยักหน้า “เชิญ ข้าแค่หวังว่ามันจะไม่ทำให้เกิดความวุ่นวายมากเกินไป”

"แน่นอน."

ผานกู่พยักหน้า

จากนั้นเขาก็มองไปที่หงจุน

“บรรพบุรุษเต๋า บางสิ่งอยู่ในมือของเจ้ามานานแล้ว ถึงเวลาคืนพวกมันมาได้แล้ว!”

หงจุนดูเหมือนจะคาดหวังสิ่งนี้ไว้แล้ว

สีหน้าของเขาเป็นปกติในขณะที่เขาพูดอย่างสงบ “โดยธรรมชาติแล้วข้าจะไม่เอาของที่ไม่ใช่ของข้าไป ย้อนกลับไปตอนนั้น ข้าแค่คิดว่าเจ้าได้ล้มลงแล้ว ข้าจึงเก็บมันไว้ก่อน ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว ข้าควรจะคืนพวกมันให้กับเจ้าของที่แท้จริง”

ทันทีที่เขาพูดจบ

ด้วยการโบกมือ ดวงแสงสองดวงปรากฏออกมา

ทันทีที่ทั้งสองปรากฏขึ้น

ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวถูกปล่อยออกมา

หลัวโฮ่วเยาะเย้ย “หงจุน เจ้าช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ เจ้ามุ่งเป้าไปที่ดวงวิญญาณของทั้งสามผู้บริสุทธิ์ น่าเสียดายที่เจ้าของเดิมอยู่ที่นี่แล้ว ดังนั้นแผนของเจ้าจึงล้มเหลว!”

ดวงแสงเหล่านี้ เปล่งพลังแสดงที่ถึงวิญญาณของผู้เชี่ยวชาญ

แน่นอนว่า หลัวโฮ่วเข้าใจว่าทำไมหงจุนจึงเก็บสิ่งเหล่านี้เอาไว้

หลังมองดูดวงแสงทั้สอง

ผานกู่เปิดปากแล้วกลืนเข้าไป

ลมหายใจต่อมา

ความผันผวนลึกลับถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้ผู้คนยอมจำนนต่อเขาโดยไม่รู้ตัว