บทที่ 130 กายาเทียมฟ้า!
ยามนี้ มนุษย์กระดูกยักษ์เหยียบย่ำแผ่นดิน ยืนตระหง่านอยู่ใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ มองดูโลกด้วยสายตาที่เย่อหยิ่ง และแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศ สรรพชีวิตทั้งหลายที่อยู่เบื้องหน้าของมันนั้นเปรียบเสมือนมดปลวกที่ต่ำต้อยราวกับผงธุลี! เมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกดดันที่รุนแรงนั้น ดวงตาของหงเฉียนเย่ก็เผยให้เห็นถึงค...
