ตอนที่ 2 ข้าออกภารกิจเองได้?!
ตอนที่ 2 ข้าออกภารกิจเองได้?!
ลู่อี้กัดขนมปังในมือพร้อมกับถือดาบยาวไปที่ลานฝึกเล็กๆ จากนั้นก็ตั้งท่าและเริ่มฝึกวิชาดาบเมฆาขาว
ในฐานะที่เป็นนิกายผู้ฝึกตน ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่วิชาพื้นฐาน แต่วิชาดาบเมฆาขาว นั้นก็แข็งแกร่งกว่าวิชาดาบของมนุษย์ธรรมดามาก
วิชาดาบเมฆาขาวของลู่อี้อยู่ที่ระดับ 2 ซึ่งเป็นระดับตามระบบ และถ้าอิงตามการแบ่งระดับของโลกแห่งการบ่มเพาะนี้ มันก็เท่ากับขอบเขตความสำเร็จเล็กน้อย และวิชาดาบนี้จะทำให้เกิดลมที่แหลมคมระหว่างการใช้งาน
ในขณะที่ลู่อี้กำลังฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาวอยู่นั้น ลู่เกาหยางและหวังซีฉีก็กินอาหารเช้าเสร็จและเดินออกมาจากห้องพอดีและเมื่อพวกเขาได้เห็นลู่อี้ที่กำลังฝึกดาบอย่างหนักในลานฝึก ทั้งสองคนก็มีรอยยิ้มที่มุมปาก
หวังซีฉีพูดเบาๆ "พรสวรรค์ของอี้เอ๋อนั้นดีจริงๆ เขาฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาวไปถึงขอบเขตความสำเร็จเล็กน้อยแล้ว หากสามารถเข้าถึงขอบเขตความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ได้ เขาก็อาจจะสามารถเข้าสู่ห้าพันอันดับแรกในการแข่งขันได้"
ลู่เกาหยางพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจเล็กน้อย "ดูซะก่อนว่าลูกใคร?"
หวังซีฉีชำเลืองมองที่ลู่เกาหยางแล้วพูดด้วยความเย้ยหยัน "ถ้าไม่มีข้า เจ้าจะมีเขาได้ไหม"
ลู่เกาหยางหัวเราะแห้งๆ "แน่นอนว่าเป็นเพราะท่านหญิงด้วย"
จากนั้น หวังซีฉีก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "เอาล่ะ ไปทำงานกันเถอะ อย่าไปรบกวนการฝึกฝนของอี้เอ๋อเลย"
ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยนิกายฝ่ายนอก ลู่เกาหยางและหวังซีฉีเองก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ
ลู่อี้หมกมุ่นอยู่กับวิชาดาบเมฆาขาวและไม่ได้สังเกตว่าลู่เกาหยางและหวังซีฉีจากไปแล้ว
หลังจากฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาวจบไปรอบหนึ่ง ลู่อี้ก็มองดูระบบและพบว่าความคืบหน้าของภารกิจกลายเป็น 1/10 ไปแล้ว
เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและฝึกฝนต่อไป
ลู่อี้ฝึกฝนอยู่อย่างนั้นจนครบ 10 รอบในเวลาอันสั้น
หลังจากฝึกจนครบ ลู่อี้ก็มีเหงื่อออกมาก หอบหายใจและนั่งลงกับพื้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในระดับรวมปราณขั้นที่ 6 แต่การฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาว 10 รอบติดต่อกันก็ยังคงเป็นงานที่เหนื่อยมาก แต่เมื่อเขาคิดถึงรางวัลของภารกิจ เขาก็ฮึกเหิมและฝึกไม่หยุดจนครบ 10 รอบแล้วและลู่อี้ในตอนนี้ก็รู้สึกว่ายกมือแทบไม่ขึ้น ก่อนที่เขาจะมองไปที่ระบบ
[ภารกิจ] : ฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาว 10 รอบ (ความคืบหน้า: 10/10)
รางวัล : วิชาดาบเมฆาขาว ระดับ +1
เสร็จสิ้น
รับรางวัล : ใช่/ไม่ใช่
ลู่อี้รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและรีบเลือกใช่
หลังจากเลือก ข้อมูลจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาทันที ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับวิชาดาบเมฆาขาว วิธีการใช้ดาบ วิธีการเดินปราณ วิธีปรับลมหายใจและวิธีใช้พลังของดาบให้ดีที่สุด...
ข้อมูลทั้งหมดเหล่านี้ดูเหมือนจะฝังอยู่ในจิตใจของลู่อี้และกลายเป็นสัญชาตญาณของเขา
เมื่อย่อยข้อมูลหมดแล้ว ลู่อี้ก็ลืมตาขึ้นและเหวี่ยงดาบอย่างสบายๆ
ฟิ้ว!
เกิดเสียงอากาศเล็กน้อยและลู่อี้ก็เห็นปราณดาบปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของดาบยาวของเขา และเมื่อเขาฟันดาบออกไปก็เกิดรอยดาบบนพื้นหิน
ลู่อี้เบิกตากว้าง
พลังนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ! นี่มันแข็งแกร่งกว่าวิชาดาบเมฆาขาวระดับ 2 ก่อนหน้านี้มาก นี่น่าจะใกล้เคียงกับขอบเขตความสำเร็จที่ยึ่งใหญ่แล้วใช่ไหม?
แค่วิชาดาบเมฆาขาวระดับ 3 ยังแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วระดับ 4, ระดับ 5 ล่ะ? มันจะไม่อยู่เหนือขอบเขตความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เลยงั้นเหรอ?
ขอบเขตเปลี่ยนแปลง? กลับสู่ธรรมชาติ?
แล้วระดับที่สูงกว่านั้นล่ะ? ถึงตอนนั้นวิชาดาบเมฆาขาวจะยังคงเป็นวิชาดาบเมฆาขาวอยู่หรือเปล่านะ?
ลู่อี้ตั้งหน้าตั้งตารอมันเป็นอย่างมาก ถ้าเขาขอให้พ่อออกภารกิจให้ทุกวัน ในหนึ่งเดือน เขาน่าจะสามารถยกระดับวิชาดาบเมฆาขาวจนไปถึงระดับที่สูงมากและเมื่อถึงเวลาแข่ง บางทีเขาอาจจะได้อันดับดีๆก็ได้...
และถ้าเขาติดสิบอันดับแรกได้ ลู่อี้ก็สามารถเข้าสู่ฝ่ายในได้ทันที ซึ่งมันเร็วกว่าที่เขาคิดไว้มาก
ไม่ใช่แค่นั้น แต่รางวัลภารกิจของการแข่งขันของนิกายฝ่ายนอกก็น่าจะดีมากด้วย!
ในเวลานี้ ไป๋หลิงหลิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า "นายน้อย ได้เวลาทานอาหารแล้วเจ้าค่ะ"
"อืม" ลู่อี้หยุดคิดเรื่องนี้ เขาที่ฝึกฝนวิชาดาบเมฆาขาวตลอดทั้งเช้าในตอนนี้นั้นรู้สึกเหนื่อยมาก ดังนั้นเขาจึงอยากพักเพื่อฟื้นกำลังแล้วค่อยฝึกต่อในตอนบ่าย
…………
หลังอาหารกลางวัน ลู่อี้ก็กลับไปที่บ้านเพื่อพักผ่อน
ภารกิจฝึกวิชาดาบเมฆาขาวก็เสร็จแล้วและยังมีภารกิจแข่งขันนิกายฝ่ายนอกซึ่งเขายังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้อีก ตอนนี้เขาคงต้องหาภารกิจเพิ่มอีกสองสามอย่าง
เดี๋ยวก่อนนะ...จู่ๆ ลู่อี้ก็มีความคิดบางอย่าง
ลู่อี้กำมือแน่น ไอเล็กน้อยด้วยท่าทางที่จริงจังพลางอ้าปากและพูดว่า "ข้าจะฝึกวิชาตัวเบาเมฆาขาว 10 รอบในตอนบ่าย"
เมื่อลู่อี้พูดจบ แผงระบบด้านหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
[ภารกิจ] : ฝึกฝนวิชาตัวเบาเมฆาขาว 10 รอบ (ความคืบหน้า: 0/10)
รางวัล: เพิ่มความเข้าใจวิชาตัวเบาเมฆาขาว
ยอมรับ : ใช่/ไม่ใช่
เยี่ยม!
ลู่อี้มองไปที่การแจ้งเตือนภารกิจและรู้สึกเหมือนได้เปิดประตูสู่โลกใหม่ เขาออกภารกิจให้ตัวเองได้จริงๆหรือนี่?!
จากนั้นความคิดมากมายก็ปรากฏขึ้นในใจของลู่อี้และเขาก็ไอแห้งๆ "ข้าจะก้าวเท้าซ้ายก่อน!"
ลู่อี้มองไปที่ระบบอย่างคาดหวัง หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ระบบก็ไม่ตอบสนองและไม่มีภารกิจให้ก้าวเท้าซ้ายก่อน
ลู่อี้เสียใจเล็กน้อยแล้วพูดต่อว่า "ข้าจะก้าวสองเมตรในหนึ่งก้าว!"
...หลังจากเงียบไปนาน ระบบก็ยังไม่มีการตอบสนอง
ลู่อี้รู้สึกผิดหวัง เดิมทีเขาคิดว่าจะออกภารกิจประจำวันง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่าระบบจะไม่เอา เขาไม่รู้ว่ามันง่ายเกินไปหรือเพราะมันไม่เกี่ยวกับการฝึกฝนกันแน่?
แต่หลังจากผิดหวังอยู่พักหนึ่งลู่อี้ก็ลืมมันไป อย่างไรก็ตาม เขามีความสุขมากที่สามารถออกภารกิจเองได้ เพราะหากเขาโลภเกินไป เขาอาจจะถูกสวรรค์ลงโทษเอาได้
ในเวลานี้ลู่อี้ยังค้นพบสิ่งผิดปกติอีกอย่าง นั่นคือ การฝึกวิชาดาบเมฆาขาว 10 รอบในตอนเช้า วิชาดาบเมฆาขาวของเขาสามารถยกระดับได้โดยตรง แต่ตอนนี้ฝึกวิชาตัวเบาเมฆาขาว 10 รอบเท่ากัน เขากลับได้รางวัลแค่เพิ่มความเข้าใจไม่ใช่เพิ่มระดับซะงั้น
ลู่อี้ คิดอยู่ครู่หนึ่งและเข้าใจความแตกต่างอย่างรวดเร็ว เนื่องจากวิชาตัวเบาเมฆาขาวของเขาเป็นระดับ 3 ซึ่งสูงกว่าระดับ 2 อันเดิมของวิชาดาบเมฆาขาวและเขายังฝึกฝนมัน 10 รอบ ดังนั้นรางวัลมันเลยไม่เหมือนกันนั่นเอง
มันก็เหมือนในเกมที่ทักษะต้องใช้ค่าประสบการณ์ในการอัพเกรดระดับของมัน ยิ่งเลเวลสูง ยิ่งต้องใช้ประสบการณ์มากยิ่งขึ้น คงต้องอัพเกรดให้ยากขึ้น สำหรับภารกิจแบบเดียวกัน ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจะเหมือนกัน และทักษะระดับต่ำสามารถอัพเกรดได้ เป็นเรื่องปกติที่ระดับสูงจะไม่สามารถอัพเกรดได้
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ลู่อี้ก็เข้าใจว่าหากเขาออกภารกิจเพื่อพัฒนาระดับทักษะของเขา ยิ่งระดับทักษะสูง การอัพเกรดก็จะยิ่งยากขึ้น และเขายิ่งต้องใช้เวลาฝึกฝนมากขึ้น
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันก็ยังเร็วกว่าเขาทำความเข้าใจเองมาก
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทาน!
หลังจากพักเสร็จ ลู่อี้ก็เริ่มฝึกฝนวิชาตัวเบาเมฆาขาวต่อ
การฝึกฝนนั้นไม่ยากมันแค่เหนื่อยนิดหน่อย หลังจากการฝึกฝนในช่วงบ่ายลู่อี้ก็ทำภารกิจเสร็จอย่างง่ายดาย
ในตอนเย็น เมื่อลู่เกาหยางและหวังซีฉีกลับมา ไป๋หลิงหลิงก็ได้เตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้ว และทั้งสามคนก็กลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ
ในโลกของผู้ฝึกตน ปกติแล้วพวกเขาจะบ่มเบาะในเวลากลางคืนและครอบครัวของเขาเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
หลังจากกลับมาที่บ้าน ลู่อี้ก็นั่งลงและออกภารกิจให้ตัวเองอีกครั้งว่า ฝึกฝนทักษะบ่มเพาะเมฆาขาว 10 รอบ
เนื่องจากทักษะบ่มเพาะเมฆาขาวของเขาเป็นระดับ 2 เช่นกันดังนั้นรางวัลภารกิจเลยเหมือนกับการฝึกวิชาดาบเมฆาขาวในช่วงเช้า ซึ่งก็คือเพิ่มระดับทักษะบ่มเพาะเมฆาขาว 1 ระดับ
ในระดับรวมปราณนั้นจำเป็นต้องควบคุมปราณเพื่อสร้างวงจรในร่างกาย ดูดซับปราณภายนอกเข้าสู่ร่างกาย โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งมีพรสวรรค์สูงเท่าไร ทักษะบ่มเพาะก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้นและถ้ายิ่งฝึกฝนทักษะบ่มเพาะได้ลึกซึ้งมากเท่าใด ประสิทธิภาพการดูดซับปราณนั้นก็จะยิ่งสูงขึ้น
ระดับทักษะบ่มเพาะเมฆาขาวของลู่อี้อยู่ที่ระดับ 2 เท่านั้น เขาเลยใช้เวลานานในการเดินปราณให้ได้สัก 1 รอบ แต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไปที่จะฝึกฝน 10 รอบในคืนเดียว
หลังจากฝึกทักษะบ่มเพาะเมฆาขาวครั้งแล้วครั้งเล่า ลู่อี้ก็สามารถรู้สึกได้ว่าฐานการฝึกฝนของเขาเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ และเมื่อเขาฝึกจนครบ 10 รอบมันก็เกือบจะเช้าแล้ว
หลังจากทำภารกิจจบ ลู่อี้ก็รับรางวัลทันที
ทันใดนั้น ข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับทักษะบ่มเพาะเมฆาขาวก็ปรากฏขึ้นในหัวของลู่อี้ และความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับทักษะบ่มเพาะเมฆาขาวก็เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
