บทที่ 37 รสนิยมแปลกๆ!
“หืม?”
ใบหน้าของซู่หยุนเหนียนเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
ในตอนนี้ เขาอยู่ระดับหลอมสูญตาขั้นต้น แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหงเฉียนเย่ เขากลับรู้สึกเหมือนกลายเป็นคนตัวเล็กเมื่อเทียบกับคนตัวใหญ่
ยิ่งไปกว่านั้น พฤติกรรมที่ผิดปกติของอีกฝ่าย ทำให้ซู่หยุนเหนียนเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
หงเฉียนเย่ไม่สนใจคนเหล่านี้ หันกลับมามองไปยังส่วนลึกของดินแดนต้องห้าม สายตาของเขาวาววับด้วยแสงอันแหลมคม
“สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ แทนที่จะทิ้งไว้ที่นี่ให้สูญเปล่า ไยไม่มอบให้ข้าใช้”
พูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว มือใหญ่สีแดงฉานรวมตัวกันเป็นรูปร่าง กำลังจะหยิบนาฬิกาแดดในดินแดนต้องห้าม
“อุกอาจ!”
“เจ้ากำลังทำอะไร?!”
ฉากนี้ทำให้ทุกคนโกรธแค้นและขัดขวาง
“ถอยออกไปจากข้าซะ!” เสียงที่เย็นชาและไร้ความปราณีดังออกมาจากปากของเขา พลังแห่งการฝึกตนที่น่ากลัวก็ระเบิดออกมาในทันที
“เจ้า...”
สีหน้าของผู้นำยอดเขาหลายคนแสดงความตกใจ พวกเขาล้มลงกับพื้นทีละคน
ในฐานะผู้ผู้ฝึกตนระดับก่อกำเนิดวิญญาณ พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านเลย!
และซู่หยุนเหนียนในระดับหลอมสูญตาขั้นต้น ก็ยังคงฝืนคุกเข่าได้อย่างยากลำบาก
หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “ช่างแข็งแกร่งนัก! อาจารย์น้องเย่ไปรับศิษย์แบบนี้มาจากไหนกัน?”
“พวกคนไร้ค่า”
หงเฉียนเย่เย้ยหยัน กำลังจะแย่งนาฬิกาแดดไป
ทันใดนั้น
เขาตะลึง ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน นาฬิกาแดดก็ยังคงไม่เคลื่อนไหว ราวกับว่าไม่ได้รับผลกระทบจากพลังภายนอก
“เกิดอะไรขึ้น?”
หงเฉียนเย่รู้สึกโกรธในใจ
หากเย่จุนหลินเห็น คงจะหัวเราะออกมาอย่างแน่นอน นาฬิกาแดดนี้เป็นรางวัลพิเศษที่ระบบมอบให้ นอกจากเขาที่จะสามารถจัดการได้ตามใจชอบแล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่สามารถหยิบไปได้ตามอำเภอใจ
“หงเฉียนเย่ เจ้าเป็นศิษย์ของอาจารย์น้องเย่ และยังเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดในสำนัก สำนักจะต้องให้การสนับสนุนเจ้าอย่างเต็มที่ เจ้าจะทำเรื่องต่ำๆ เช่นนี้ไปทำไม?”
ซู่หยุนเหนียนกัดฟันกล่าว
ร่างกายของเขาปล่อยสายฟ้าอันน่ากลัวออกมา เขาต้านทานแรงกดดันอย่างยากลำบาก ลุกขึ้นยืนทีละน้อย มองด้วยสายตาโกรธแค้น
“เจ้าคนชั่วช้า เจ้าเป็นอะไรถึงได้มาสอนข้า!”
หงเฉียนเย่โบกแขนเสื้ออย่างหงุดหงิดและตะโกนว่า
ตูม!
ร่างของซู่หยุนเหนียนลื่นไถลไปสิบกว่าจั้ง จากนั้นก็กุมหน้าอกคุกเข่าลงกับพื้น เลือดไหลออกมาจากมุมปาก ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ
นี่คือการฝึกตนขั้นไหนกัน?
เพียงแค่โจมตีอย่างง่ายๆ เขาก็ไม่มีโอกาสที่จะโต้กลับเลย!
ในเวลานี้ ซู่หยุนเหนียนมองไปที่เงาร่างสีแดงเพลิง หัวใจของเขากำลังสั่นเทา
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนที่จะเข้าไปในนาฬิกาแดด ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามกลับลึกล้ำอย่างคาดไม่ถึง!
“ท่านประมุข!”
ทุกคนตะโกนอย่างกังวลใจ
พวกเขาไม่คิดว่าศิษย์ของอาจารย์น้องเย่จะทรยศในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด!
“หึ พวกตัวเล็กๆ กล้าที่จะสั่งสอนข้าหรือ เมื่อกี้ข้าไม่ได้ฆ่าพวกเจ้า นั่นคือความเมตตาอันยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าแล้ว!”
เสียงของหงเฉียนเย่เย็นชาและไร้ความปราณี ดวงตาเต็มไปด้วยความดูถูก ท่าทางสูงส่งราวกับเทพเซียนในสายตาของเขาคนเหล่านี้ล้วนเป็นฝุ่นผง
“นี่...” หนังศีรษะของซู่หยุนเหนียนและคนอื่นๆ ชาไปหมด พวกเขารู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับประมุขลัทธิปีศาจ ความหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้นในใจ
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงคำรามอันน่าขนลุกก็ดังมาจากนอกสำนัก “กองทัพสำนักยูฮวาอยู่ที่นี่แล้ว ไสหัวออกมา เย่จุนหลิน รีบออกมาตายเสีย!”
ได้ยินดังนั้น
สีหน้าของซู่หยุนเหนียนและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไป
หงเฉียนเย่ยิ้มเยาะ “ถึงเวลาต้องแลกเปลี่ยนกับเจ้าหมอนั่นแล้ว”
ฉับพลัน
ร่างกายเขาก็หายไปจากที่เดิม
“ท่านประมุข ตอนนี้เรา...” ผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้นกล่าวอย่างขมขื่น
“รีบตามไปดู!”
ซู่หยุนเหนียนไม่วางใจ รีบออกเดินทางตามไป
ยอดเขาทอแสง
ชายหนุ่มผมสีเงินใช้มือขวายันศีรษะ นอนตะแคงพิงเก้าอี้ยาวอย่างเกียจคร้าน หลอดดูดอันยาวโค้งงออยู่ในปากของเขา พร้อมกับการดูดของเขาอย่างแรง ชานมที่วางอยู่บนโต๊ะก็ไหลไปตามหลอดดูด
ดวงตาที่หรี่ลงนั้นเผยให้เห็นสีหน้าที่สบายใจ
เย่จุนหลินเรอออกมาและถอนหายใจ “การดื่มชานมอย่างอิสระนั้นช่างมีความสุขจริงๆ!”
ฉับพลัน
ในระยะไม่ไกล มีเงาร่างอันทรงพลังปรากฏขึ้น
เมื่อมองไปที่ลักษณะของเย่จุนหลินที่เน่าเปื่อย หงเฉียนเย่ก็แสดงสีหน้าดูถูกบนใบหน้าของเขา
ไอ้หมอนี่ช่างทำให้ผู้ฝึกตนเสื่อมเสียชื่อเสียงจริงๆ!
ลองถามดูสิ ลักษณะที่เน่าเปื่อยเช่นนี้ ยังจะฝึกเซียนได้อีกหรือ? ต่อไปจะแข่งกับเส้นทางแห่งเต๋ากันได้อย่างไร?
แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงการเดินตามโชคชะตาที่เลวร้าย ได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่จากซากปรักหักพังแห่งหนึ่ง จึงสามารถนำวิธีการฝึกตนและสมบัติล้ำค่าที่น่าลิ้มลองออกมาได้
แต่ตอนนี้
สิ่งเหล่านี้จะเป็นของเขาทั้งหมด!
ในเวลานี้
เมื่อรับรู้ถึงการมาถึงของหงเฉียนเย่ เย่จุนหลินก็ขี้เกียจที่จะขยับตัว ยังคงนอนตะแคงอยู่และพูดอย่างคลุมเครือในปากของเขา “ลูกศิษย์ที่ดี อาจารย์คิดถึงเจ้ามาก”
คิดถึงแม่ของเจ้าสิ!
หงเฉียนเย่พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่คลั่งและพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้างนอกนั่นศัตรูกำลังจะบุกเข้ามาเอาชีวิตเจ้าแล้ว ไม่คิดว่าเจ้าจะยังคงเฉื่อยชาเช่นนี้อยู่อีก เจ้าไม่กลัวตายหรือ?”
“อะไรนะ?”
เย่จุนหลินพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง สีหน้าสับสน “มาแล้วเหรอ? ทำไมข้าไม่รู้?”
หงเฉียนเย่ขมวดคิ้ว ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ โบกมืออย่างหน้าดำคร่ำเครียดเพื่อขจัดเกราะป้องกันเสียงที่ปกคลุมอยู่เหนือศีรษะ
ในเสี้ยววินาที
เสียงกลองดังกึกก้องไปทั่วทั้งโลก มีแนวโน้มที่จะโจมตีอย่างมาก
เย่จุนหลินตกตะลึง รีบปลดปล่อยพลังจิตของเขาออกไป เมื่อเห็นเรือรบที่ยิ่งใหญ่อลังการ เขาก็มีสีหน้าแปลกประหลาด “โอ้ ในที่สุดก็กำลังจะเริ่มสงครามแล้วสินะ”
เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่ไม่ตื่นตระหนกเช่นนี้ หงเฉียนเย่ก็รู้สึกหงุดหงิดในใจและพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง:
“ตอนนี้เจ้าก็เห็นสถานการณ์แล้ว แต่ตราบใดที่เจ้ามอบสมบัตของเจ้าให้ข้า ข้าก็จะพิจารณาที่จะลงมือ ช่วยชีวิตเจ้าไว้”
“อะไรนะ?”
เย่จุนหลินขมวดคิ้ว
“ฮ่าฮ่า อย่ามาแกล้งโง่กับข้าเลย พวกเราทุกคนฉลาดกันทั้งนั้น เปิดหน้าต่างพูดให้ชัดเจน...เหี้ย นั่นมันตัวประหลาดบ้าอะไรกัน!”
หงเฉียนเย่ยังพูดไม่จบ ก็เหลือบไปเห็นสิ่งมีชีวิตประหลาดตัวหนึ่งวิ่งเข้ามา ดวงตาคู่หนึ่งเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ อดไม่ได้ที่จะพูดจาหยาบคาย
เห็นได้ชัดว่าร่างกายของอีกฝ่ายนั้นเล็กและบอบบาง สวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาว ผิวที่เผยออกมาเนียนนุ่มละเอียดอ่อน แขนสีขาวเหมือนลำต้นของดอกบัว ขาสองข้างกลมกลมและได้สัดส่วน
แต่บนคอ กลับมีหัวหนูอยู่อย่างโดดเด่น!
ในเวลานี้ มันวิ่งมาพร้อมกับถือจานในมือทั้งสองข้าง ปากของมันส่งเสียงตื่นเต้น “อาจารย์ นี่คือปีกไก่รสออริกาโนที่ท่านสั่งให้หนูทำ! รสเผ็ดนิดๆ ลองชิมดูสิ!”
จากนั้นมันก็เห็นหงเฉียนเย่ที่อยู่ตรงนั้น วิ่งเข้ามาด้วยความประหลาดใจและกล่าวว่า “อ้าว พี่ชายหง ท่านออกจากด่านเร็วจังเลย!”
“เจ้า อย่าเข้ามานะ!”
หนังศีรษะของหงเฉียนเย่ชาไปหมด อดไม่ได้ที่จะถอยหลังสองก้าว
นี่คือหนูขาวตัวนั้นหรือ?
ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้?
ทรงผมประหลาดมาก!
หรือว่า...
ความคิดหมุนเวียน หงเฉียนเย่ก็หันไปมองเย่จุนหลินทันที ความรู้สึกเย็นยะเยือกก็เกิดขึ้นในใจ
เวรจริง!
ไม่คิดว่ารสนิยมของเจ้าจะหนักขนาดนี้!
เย่จุนหลินตกตะลึง สายตานี้หมายความว่าอย่างไร? ข้าเป็นสุภาพบุรุษผู้เที่ยงธรรม ชายหนุ่มผู้มีคุณธรรม เจ้าก็ยังคิดไม่ดีอีกหรือ?
ความเกลียดชัง ความเกลียดชังอย่างเต็มเปี่ยม!
“พี่ชายหง...” ไป่เสี่ยวซีก็ก้มหัวลงอย่างน้อยใจ มันรู้ว่าลักษณะของตัวเองถูกดูถูกเหยียดหยาม
ซู่ ซู่ ซู่~
เงาร่างหลายร่างปรากฏขึ้นบนยอดเขาทอแสง
“เจ้าลูกศิษย์ทรยศ เจ้าต้องการจะทำอะไรกับอาจารย์ของเจ้า!”
“อาจารย์น้องเย่ เจ้าต้องระวัง!”
ซู่หยุนเหนียนและคนอื่นๆ กล่าวอย่างกังวลใจ
ในเวลานี้ สายตาของพวกเขาก็ถูกดึงดูดด้วยรูปร่างที่แปลกประหลาดนั้น ลูกตาของพวกเขาตกใจจนจะหลุดออกมาจากเบ้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “นี่ นี่คือ...”
“ทุกคนไม่ต้องกลัว ศิษย์คือหนูหนูเอง!” ไป่เสี่ยวซีอธิบาย
“ที่แท้เป็นศิษย์คนที่สองของอาจารย์น้องเย่ รูปลักษณ์นี้ช่างน่าตกใจจริงๆ” สีหน้าของซู่หยุนเหนียนแปลกประหลาด
“อาจารย์น้องเย่ไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แต่รสนิยมของเขาก็ทำให้เราต้องอับอาย” ผู้นำยอดเขาอื่นๆ ถอนหายใจ
ช่างเป็นการเล่นที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
“เอ่อ”
เย่จุนหลินยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง ทำไมรู้สึกว่าพวกเจ้ากำลังด่าข้าอยู่?