บทที่ 32 แดนลับพังทลาย!

[ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจรับศิษย์สำเร็จ รางวัลคือวิชาลึกลับอันยิ่งใหญ่: เทคนิคการทำลายล้างครั้งใหญ่แห่งการกลับชาติมาเกิดห้าขั้ว!]

[เทคนิคการทำลายล้างครั้งใหญ่แห่งการกลับชาติมาเกิดห้าขั้ว]: ไม่มีสิ่งใดทำลายไม่ได้ ทำให้เกิดความเสียหายในวงกว้างได้!

"เป็นท่าไม้ตายอีกแล้ว เวิร์ค เวิร์ค"

เย่จุนหลินพยักหน้า ตามที่กล่าวไว้ ทักษะมากมายไม่ทำให้เกิดความกดดัน!

เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นอีกครั้ง

[ติ๊ง ตรวจพบคุณสมบัติของลูกศิษย์ ระบบนี้มอบตำราเต๋าหลัวเทียนหนึ่งเล่ม!]

[ติ๊ง รางวัลทั้งหมดได้มอบให้แล้ว หวังว่าโฮสตืและลูกศิษย์จะเข้ากันได้ดี! อย่าทำร้ายสัตว์ตัวเล็กๆ นะ!]

เย่จุนหลินพูดอย่างไม่พอใจ "ระบบ เจ้าชอบคิดไปเองจริงๆ ด้วยคุณธรรมอันสูงส่งของข้า ข้าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง!"

ระบบ: "..."

"อาจารย์ ท่านกำลังคุยกับหนูอยู่เหรอ?" ไป่เสี่ยวซีเงยหน้าขึ้นถามด้วยความสงสัย

เย่จุนหลินลูบจมูก "เอ่อ ตอนนี้อาจารย์จะสอนวิชาให้เจ้า เจ้าต้องรักษามันไว้ให้ดี หมั่นฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อเป็นมือสังหารที่ดีของอาจารย์ โอ๊ย ไม่ใช่ เป็นลูกศิษย์ที่ดี"

ยื่นมือออกไปแตะเบาๆ ก้อนแสงพุ่งเข้าไปในจิตใจของไป่เสี่ยวซี

ตูม!

ดวงตาของไป่เสี่ยวซีเบิกกว้าง ร่างกายของมันราวกับถูกฟ้าผ่า ตำราเต๋าหลัวเทียนนี้ครอบคลุมทุกสิ่ง ทุกอย่าง ลึกลับอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำให้มันรู้สึกเหมือนได้รับการหล่อเลี้ยงจากหยดน้ำค้าง จึงไม่มึนงงอีกต่อไป

ตอนนี้ไป่เสี่ยวซีเพิ่งตระหนักว่ามันได้รับโชคลาภอันยิ่งใหญ่!

"ขอบคุณอาจารย์ที่ประทานวิชาให้หนู!" ไป่เสี่ยวซีคุกเข่าลงคำนับอย่างตื่นเต้น ครั้งนี้จริงใจกว่าเมื่อก่อนมาก

"เนื้อสุกแล้ว รีบกินเลย"

เย่จุนหลินยิ้มและตักน้ำซุปเนื้อให้หนูขนขาวหนึ่งชาม

"อืม อืม!"

ไป่เสี่ยวซีเอื้อมมือไปรับ ดมกลิ่นแล้วก็อดใจไม่ไหวที่จะลิ้มรส

"อร่อยจัง~"

หลังจากดื่มเสร็จ ไป่เสี่ยวซีก็รู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัว มุมปากเผยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ

มันเคยชินกับการอยู่คนเดียวในป่า และที่นี่เต็มไปด้วยอันตราย มีช่วงเวลาแห่งความสบายใจและผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

"อาจารย์ดีกับหนูจริงๆ ได้เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ช่างมีความสุขจริงๆ ต่อไปนี้หนูจะต้องตอบแทนอาจารย์ให้ได้!" ไป่เสี่ยวซีกัดฟันสาบาน

ทันใดนั้น

เสียงสั่นสะเทือนดังขึ้นทั่วทั้งแดนลับ

ท้องฟ้าสีฟ้าครามเหนือศีรษะกำลังแตกสลายไปต่อหน้าต่อตา

"เกิดอะไรขึ้น!?"

เย่จุนหลินลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ

[ติ๊ง ตรวจพบว่าอายุขัยของต้นไม้เซียนหลัวเทียนได้สิ้นสุดลงแล้ว ไม่สามารถรักษาการทำงานของแดนลับได้อีกต่อไป ขณะนี้แดนลับกำลังจะพังทลาย โฮสต์โปรดออกไปโดยเร็วที่สุด!]

"อาจารย์ หนูรู้สึกเศร้าจัง"

ไป่เสี่ยวซีตกใจเช่นกัน แต่แปลกที่มันไม่รู้สึกตื่นตระหนก กลับรู้สึกเศร้าใจอย่างมาก ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาไหลออกมาสองสาย

เย่จุนหลินขมวดคิ้ว เขาคิดว่าการแสดงของไป่เสี่ยวซีแปลกไปเล็กน้อย

แต่สิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือรีบออกไป!

"ไปกันเถอะ!"

ฟึ่บ เย่จุนหลินพาไปฉีกความว่างเปล่าและรีบไปยังทางออกของแดนลับ

ภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วระหว่างทาง สามารถเห็นภูเขาที่พังทลาย ต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มลงเป็นแถว

พื้นดินถูกฉีกขาดอย่างรุนแรง และท้องฟ้าก็เหมือนกระจกที่แตก

แดนลับโบราณแห่งนี้ซึ่งไม่รู้ว่ามีมานานเท่าใด ในที่สุดก็มาถึงจุดจบของชะตากรรมในวันนี้

"กรร~!!"

เสียงหอนของสัตว์ร้ายดังขึ้นจากทุกทิศทุกทาง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้อยู่อาศัยเดิมที่นี่ได้รับผลกระทบมากที่สุด

"ถอย! ถอยเร็วเข้า!!"

ผู้ฝึกตนที่นับไม่ถ้วนวิ่งหนีออกไปอย่างตื่นตระหนก

ผู้คนหนาแน่นและฉากก็อลังการมาก

"ท่านประมุข ไม่คิดว่าแดนลับจะมาพังตอนนี้!" สีหน้าของผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้นไม่ดีนัก

ซู่หยุนเหนียนพูดอย่างเคร่งขรึม "สิ่งที่เราต้องทำก็คือปกป้องลูกศิษย์ของสำนักซวนเทียนให้หนีออกไปโดยเร็วที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่าจำนวนผู้เสียชีวิตจะลดลงให้น้อยที่สุด!"

"อาจารย์น้องเย่อยู่ที่ไหน?"

ผู้นำยอดเขาทะยานฟ้ากังวล

ทันทีที่พูดจบ เย่จุนหลินที่ใช้เทคนิคสุญตาไร้ขอบเขต ปรากฏตัวขึ้นและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ทุกคน สถานการณ์วิกฤต เราควรออกไปให้เร็วที่สุด!"

"อาจารย์น้องเย่!"

ทุกคนมีกำลังใจ

"เอ๊ะ หนูตัวใหญ่มาก..." ผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้นพูดด้วยความประหลาดใจ

เห็นได้ชัดว่าหนูขนขาวตัวหนึ่งถูกเย่จุนหลินจับอยู่ในมือ ตาแดงก่ำ ดูเหมือนจะเสียสติ

"นี่คือลูกศิษย์คนใหม่ของข้า"

เย่จุนหลินแนะนำ

"ลูกศิษย์!?"

ทุกคนประหลาดใจมาก

เมื่อไหร่ที่อาจารย์น้องเย่มีรสนิยมแปลกๆ แบบนี้?

ลูกศิษย์คนก่อนหน้า แม้ว่าอารมณ์จะไม่ดีนัก แต่ก็ยังสวยราวกับนางฟ้าและมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่ตอนนี้หนูขนขาวตัวนี้ธรรมดาและดูโง่ๆ ทำไมถึงได้รับการยกย่องให้เป็นลูกศิษย์ได้?

"เอาเถอะ รีบไปกันเถอะ"

ซู่หยุนเหนียนกดความสงสัยในใจไว้และพูดอย่างเคร่งขรึม

ในเวลานี้ ผู้ฝึกตนแดนรกร้างจำนวนมากกำลังอพยพอย่างเร่งด่วน ซึ่งรวมถึงผู้อยู่อาศัยเดิมของแดนลับนี้ด้วย พวกมันอาศัยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดและพุ่งเข้าหาทางออกภายใต้การนำของผู้อาวุโสในเผ่า

ครืน~~...

แผ่นดินไหวและภูเขาสั่นสะเทือน ราวกับวันสิ้นโลก!

หลังจากพุ่งออกจากแดนลับสำเร็จ ผู้ฝึกตนที่โชคดีก็ยังผวา

"น่ารังเกียจ จริงๆ โชคร้ายยิ่งนัก!"

หงเฉียนเย่สวมชุดสีแดงที่โดดเด่นมาก เขาลอยอยู่กลางอากาศโดยไม่แตะพื้นและกอดอกไว้ แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างมาก

โชคดีที่รวบรวมสมบัติล้ำค่าหายากบางส่วนไว้ทันเวลา ซึ่งเพียงพอสำหรับให้เขาพุ่งเข้าสู่ระดับหลอมสูญตาในอนาคต ซึ่งถือเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี

ในฝูงชน

โอวหยางเฟิงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เขาพบโอกาสในนั้นและได้ผลตอบแทนอย่างมาก เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก

"ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตา ข้าจะพุ่งตรงไปยังเก้าหมื่นลี้เหนือฟ้า!"

โอวหยางเฟิงลูบเครา ใบหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

ในเวลานี้ เขาเห็นเงาสีแดงเพลิงนั้น นึกถึงท่าทีที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายก่อนหน้านี้ ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกราวกับว่าต้องมนต์เสน่ห์

กลั้นความรู้สึกตื่นเต้นในใจไว้ โอวหยางเฟิงล้วงหวีที่ทำจากไม้พันปีออกจากอกและหวีผมอย่างระมัดระวัง

จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปอย่างสงบและพูดด้วยน้ำเสียงเคารพ "ท่านผู้อาวุโส ข้าคือโอวหยางจากสำนักบันซาน..."

"ไปให้พ้น!!"

หงเฉียนเย่พูดอย่างเย็นชา

ตอนนี้อารมณ์ของเขาถือว่าดีแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนในแดนกลาง ทุกคนที่กล้าเข้ามาพูดคุยด้วยจะถูกฆ่าตายโดยไม่ลังเล!

"เอ่อ" โอวหยางเฟิงรู้สึกอับอายและสามารถถอยกลับได้เท่านั้น

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ~

ร่างปรากฏขึ้นด้านนอกของแดนลับ

"ท่านเทพสวรรค์เย่ออกมาแล้ว!"

"ท่านเทพสวรรค์เย่!"

เสียงตะโกนดังขึ้น

หงเฉียนเย่ก้าวไปข้างหน้าอย่างชาญฉลาด ก้มตัวลงคำนับและพูดว่า "อาจารย์!"

เย่จุนหลินพยักหน้าและโยนไป่เสี่ยวซีออกไป "นี่คือลูกศิษย์ใหม่ของข้า ต่อไปนี้พวกเจ้าต้องรักใคร่กลมเกลียวกัน รู้ไหม?"

"อะไรนะ?!"

เมื่อมองไปที่หนูขนขาวตัวนี้ หงเฉียนเย่ก็แสดงสีหน้าประหลาดใจและรู้สึกต่อต้านตามสัญชาตญาณ

แต่ด้วยโอกาสนี้ หงเฉียนเย่จึงต้องกัดฟันและพูดว่า "รับทราบ ท่านอาจารย์!"

"หนูอยู่ที่ไหน?"

ไป่เสี่ยวซีลืมตาขึ้น มองไปรอบๆ สภาพแวดล้อมภายนอก หัวใจรู้สึกแปลกใหม่และหวาดกลัวเล็กน้อย

จากนั้นก็นึกอะไรขึ้นได้ หันหลังกลับไปมองแดนลับและพูดด้วยความเศร้าโศก "บ้านของหนู...หายไปแล้ว..."

ตูม!

ในเวลานี้ มีสิ่งมีชีวิตแปลกๆ มากมายปรากฏขึ้นนอกแดนลับ ลมหายใจที่ทรงพลังราวกับพายุหมุน ทำให้ผู้ฝึกตนแดนรกร้างเปลี่ยนสีหน้า

"ตามตำนานเล่าขาน นี่คือโลกภายนอกแดนลับใช่ไหม?" สิ่งมีชีวิตที่มีเขาบนหัวพูดอย่างเงียบๆ

"ทำไมพลังงานทางวิญญาณที่นี่ถึงบางเบาเหลือเกิน?" สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์งูพูดด้วยความรังเกียจ

"ช่างเถอะ เมื่อมาถึงสภาพแวดล้อมใหม่แล้ว เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว" สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังพูด

"ข้าขอเสนอให้ยึดครองโลกนี้ก่อน แล้วแบ่งอาณาเขตกันใหม่"

"หืม? กลุ่มมนุษย์สองขาเหล่านี้คือเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่บันทึกไว้ในตำราหรือไม่? ทำไมการบ่มเพาะของพวกเขาถึงอ่อนแอจัง?"

"ฮ่าๆ จับพวกมันเป็นทาสก่อนเถอะ"

...

ผู้อยู่อาศัยเดิมที่หลบหนีออกจากสถานที่ลับได้ปลดปล่อยสัญชาตญาณดั้งเดิมของตนเองหลังจากมาถึงโลกภายนอก

พวกเขามองไปรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ไม่ดี พวกมันจะโจมตีเรา!"

โอวหยางเฟิงตกใจ

โลกคุนหลุนมีเผ่าพันธุ์นับหมื่น และมีสิ่งมีชีวิตมากมาย

และผู้อยู่อาศัยเดิมในแดนลับนั้นล้วนมีสายเลือดของสิ่งมีชีวิตโบราณ

เมื่อรวมกับสภาพแวดล้อมการบ่มเพาะตามธรรมชาติของแดนลับ ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตต่างแดนที่มีการบ่มเพาะที่แข็งแกร่ง

เช่นเดียวกับในตอนนี้ โอวหยางเฟิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าในกลุ่มนี้ มีลมหายใจของระดับเปลี่ยนเทพมากกว่าหนึ่งพันคน และลมหายใจของระดับหลอมสูญตามากกว่าหกสิบคน

นอกจากนี้ ยังมีระดับก่อกำเนิดวิญญาณและระดับแก่นทองคำมากมายนับไม่ถ้วน

หากสิ่งมีชีวิตต่างแดนเหล่านี้รวมตัวกัน พวกมันก็สามารถเทียบได้กับสิบอันดับแรกของกองกำลังการบ่มเพาะในเขตตะวันออก

"ทุกคนไม่ต้องกลัว เรามีท่านเทพสวรรค์เย่!"

มีคนตะโกน

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

สายตาที่คลั่งไคล้มากมายรวมตัวกันที่ชายหนุ่มผมสีเงินคนนั้น

ท้ายที่สุด ในที่นี้มีเพียงเย่จุนหลินที่บรรลุระดับหลอมสูญตา และท่าทางที่ทรงพลังและไร้เทียมทานของเขาก่อนหน้านี้ก็เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทุกคน

"เจ้าหมอนี่จะจัดการได้ไหม?"

ในใจ ความคิดก่อตัวขึ้น

จู่ๆ หงเฉียนเย่ก็เหลือบมองเย่จุนหลิน เห็นว่าเย่จุนหลินวางมือไว้ข้างหลัง ใบหน้าไม่แสดงความกังวลใดๆ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือ

"ดูเหมือนจะไม่มีปัญหา"

ในขณะนี้

เย่จุนหลินใจเย็นเหมือนสุนัขแก่ แต่ในใจของเขากลับมีความคิดที่รุนแรงมาก

"บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ย!"

"เป็นยังไงบ้างวะเนี่ย?!?!"

"ตอนนี้พลังงานวิญญาณในร่างกายของข้าเหลือไม่ถึงหนึ่งในสิบแล้ว พวกเจ้าจะก่อเรื่องในเวลานี้ได้ยังไงวะ?"

เย่จุนหลินไม่คิดว่าจะมีวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่รอเขาอยู่

[ติ๊ง ภารกิจใหม่เปิดใช้งานแล้ว ให้ผู้อยู่อาศัยเดิมของแดนลับหนึ่งแสนคนเข้าร่วมสำนักซวนเทียน โฮสต์จะได้รับรางวัลที่ต้องการ!]

เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น

เย่จุนหลินตกใจและเกือบจะพ่นเลือดออกมา

เจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้ไหม?