บทที่ 28 ลงชื่อในแดนลับหลัวเทียน!

เมื่อเห็นฉากนี้ เหล่าผู้ฝึกตนต่างแดนต่างก็ตกใจกลัวจนแทบสิ้นสติ ความหวาดกลัวในใจนั้นเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

น่ากลัวเกินไปแล้ว!!

"ยอดเยี่ยม ผู้นำยอดเขาเย่ผู้ยิ่งใหญ่ ไร้เทียมทาน!" เหล่าศิษย์ของสำนักซวนเทียนต่างก็ดีใจจนแทบคลั่ง ร้องตะโกนด้วยความยินดี

ซู่หยุนเหนียนตื่นเต้นจนแทบจะระงับไม่อยู่ กล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "ดี! ดีมาก!"

ผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้นพึมพำ "เจ้าประคุณเอ๋ย ข้าคงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ?"

ปัง!

ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็ถูกตบ

ผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้นกุมหน้าด้วยความงุนงง "อาจารย์น้อง เจ้าตบข้าทำไม?"

"เจ็บไหม?"

ผู้นำยอดเขาทะยานฟ้าถามด้วยความห่วงใย

"ไร้สาระ! แน่นอนว่าเจ็บมาก!"

"นั่นก็ไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ"

ผู้นำยอดเขากระบี่ซ่อนเร้น "..."

ในขณะนี้ เหล่าศิษย์ในแดนรกร้างทุกคนต่างก็เปล่งเสียงร้องด้วยความยินดี ความภาคภูมิใจในใจนั้นไม่มีใครเทียบได้ สายตาของพวกเขาดูราวกับกำลังมองเทพเจ้า

โอวหยางเฟิง บรรพบุรุษของสำนักบันซานหลั่งน้ำตาด้วยความปิติยินดี กราบลงกับพื้นทันทีและตะโกนว่า "เทพเจ้าแห่งสวรรค์เย่ผู้ยิ่งใหญ่!!"

เสียงตะโกนดังกึกก้องเหมือนภูเขาพังทลาย ต้องการที่จะคำรามให้ดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าแตกสลาย

"นี่ มันเป็นไปได้ยังไง..." เสวี่ยเทียนยี่รู้สึกราวกับว่าทั้งร่างตกอยู่ในหลุมน้ำแข็ง พึมพำกับตัวเอง

เขาแทบจะสงสัยว่าตัวเองมาผิดที่หรือไม่

ที่นี่คือแดนรกร้างหรือไม่?

เหล่าผู้กล้าแห่งสำนักเซียนที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนมายาตะวันออกต่างก็ถูกสังหารจนต้องหลบหนีอย่างสิ้นหวัง

กองกำลังของวัดซวนคงซึ่งเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งศาสนาพุทธ ล้วนแต่ถูกฝังอยู่ในโลงศพที่มาจากไหนก็ไม่รู้

รู้สึกเหมือนได้พบกับเทพเจ้าแห่งความโกรธแค้น!!

ในเวลานี้

เสียงสั่นสะเทือนดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้าของแดนรกร้าง

แสงสว่างอันไร้ขอบเขตที่สว่างไสวพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทะลุผ่านเมฆหมอกอันกว้างใหญ่โดยตรง ฉากนี้ช่างงดงามและน่าทึ่ง

"แดนลับเปิดแล้ว!!"

เสียงร้องอุทานดังขึ้นเป็นระลอกๆ

แดนลับหลัวเทียน เปิดอย่างเป็นทางการ โดยซ่อนโอกาสอันยิ่งใหญ่ไว้ข้างใน

เหล่าผู้ฝึกตนจากทุกฝ่ายต่างก็กระวนกระวายใจ หัวใจร้อนระอุ แต่เมื่อนึกถึงบางสิ่ง ก็ไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้า

ผู้คนจำนวนมากมองดูด้วยความหวังราวกับว่ากำลังรอให้เย่จุนหลินแสดงความคิดเห็น

"ดีมาก แค่เข้าไปข้างในแล้วลงชื่อ"

เย่จุนหลินคิดในใจ

รับรู้ถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาดโดยรอบ ความคิดก็แล่นผ่านในหัว เย่จุนหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องสงสัย

"ตราบใดที่เป็นผู้ฝึกตนแห่งแดนรกร้างของข้า ล้วนแต่มีสิทธิ์เข้าไปสำรวจข้างใน"

"ส่วนคนนอก จงออกไป!"

ก้อนหินก้อนหนึ่งกระตุ้นให้เกิดคลื่นหลายพันชั้น

เหล่าผู้ฝึกตนแห่งแดนรกร้างต่างก็ดีใจจนแทบคลั่ง ต่างก็ร้องตะโกนว่าท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่ช่างชาญฉลาด!

พวกเขารอคอยมานานแล้ว ในที่สุดก็มีผู้กล้าที่ไร้เทียมทานปรากฏตัวขึ้น นำเหล่าผู้ฝึกตนแห่งแดนรกร้างออกจากความยากลำบาก

"นี่..."

เหล่าผู้ฝึกตนต่างแดนแสดงสีหน้าไม่พอใจ แต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่แล้ว ยังมีใครกล้าออกมาต่อต้านอีก

เสวี่ยเทียนยี่หน้าซีดเผือด โกรธจนควันออกหู

"ท่านชายน้อย เราไปกันเถอะ" หัวหน้าผู้คุ้มกันถอนหายใจ

"หรือว่าจะไม่มีทางจัดการกับเขาได้เลยหรือ?" เสวี่ยเทียนยี่รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

หัวหน้าผู้คุ้มกันกล่าวว่า "ท่านชายน้อย ผู้นี้กล้าบ้าบิ่นและหยิ่งยโส กล้าล่วงเกินสำนักยูฮวาและวัดซวนคง อาจกล่าวได้ว่าได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรง สิ่งที่รอเขาอยู่คือการแก้แค้นที่ไม่เคยมีมาก่อน"

"ตอนนี้ที่ได้ลมได้พล ก็จะยิ่งน่าสังเวชในภายหลัง เราไม่จำเป็นต้องต่อต้านกับคนที่กำลังจะตายเช่นนี้!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้

เสวี่ยเทียนยี่ก็เผยให้เห็นแววตาที่เฉียบแหลมและหัวเราะเยาะ "เจ้าพูดถูก เมื่อต้องการให้คนอื่นพินาศ ก่อนอื่นต้องทำให้พวกเขาคลั่งไคล้! คนแบบนี้ช่างเก่งกาจนัก คงอยู่ได้ไม่นาน!"

"ถอนกำลัง! กลับไปที่รัฐหลิงโจว!"

"รับทราบ ท่านชายน้อย!"

จากนั้น กองกำลังของตระกูลเสวี่ยก็หันหลังกลับและจากไป

เมื่อเห็นว่าแม้แต่เสวี่ยซึ่งแข็งแกร่งที่สุดก็ยังยอมแพ้ในเวลานี้ เหล่ากองกำลังที่แท้จริงของรัฐอื่นๆ ก็ทำได้เพียงละทิ้งความคิดที่จะลงมือและทยอยกลับภูมิลำเนาของตนเอง

พวกเขาต้องนำข่าวนี้ไปบอกยังบ้านเกิดของตน

สามารถจินตนาการได้ว่าแดนมายาตะวันออกจะเกิดความโกลาหลเพียงใดในเวลานั้น!

ไม่นาน เหล่าผู้ฝึกตนแห่งแดนรกร้างก็เหลือเพียงพวกเขา

เมื่อมองไปที่กลุ่มผู้มาเยือนจากต่างแดนที่หยิ่งผยองเหล่านี้ ตอนนี้พวกเขากลับวิ่งหนีกลับไปอย่างสิ้นหวัง พวกเขามีความสุขมากจนไม่รู้จะพูดอย่างไร

แน่นอน

พวกเขาไม่ได้รีบเข้าไป แต่กลับยืนต่อแถวอย่างรู้ทางด้านหลังสำนักซวนเทียน โดยคิดว่าขอเพียงได้ดื่มน้ำซุปที่เหลือก็เพียงพอแล้ว

"ไปกันเถอะ"

เย่จุนหลินนำเหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดเข้าไปในแดนลับหลัวเทียน อย่างยิ่งใหญ่

เมื่อแสงสว่างตรงหน้าส่องประกาย วิวทิวทัศน์ตรงหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที

มีถ้ำลับอยู่ข้างใน ซึ่งเป็นโลกใหม่โดยสิ้นเชิง ให้ความรู้สึกเหมือนป่าดึกดั้งเดิมในยุคก่อนประวัติศาสตร์

ต้นไม้สูงตระหง่านสูงกว่าหนึ่งพันเมตร กิ่งก้านสาขากว้างใหญ่ ใบไม้ร่วงหล่นลงมา กอดกันได้ร้อยคน

ที่สำคัญที่สุดคือพลังเวทมนตร์นั้นเข้มข้นเป็นพิเศษ เมื่อเทียบกับแดนรกร้างแล้วนั้นแข็งแกร่งกว่ามาก!

"สภาพแวดล้อมที่นี่ดีมาก"

เย่จุนหลินถอนหายใจ

[ติ๊ง ตรวจพบสถานที่ลงชื่อ แดนลับหลัวเทียน ต้องการรับรางวัลลงชื่อหรือไม่]

ในหัวมีเสียงแจ้งเตือนที่สนุกสนาน

"รับ"

[ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ลงชื่อสำเร็จ ได้รับรูปลักษณ์ของจักรพรรดิสวรรค์!]

[รูปลักษณ์ของจักรพรรดิสวรรค์]: ผู้ใช้สามารถเรียกใช้รูปลักษณ์โดยตรง พลังของตนเองจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และยังสามารถใช้พลังเวทมนตร์บางอย่างที่แนบมาได้

"หืม? สิ่งนี้ใช้ได้เลย!"

เย่จุนหลินพยักหน้า

เขาเคยเห็นรูปลักษณ์ของพระพุทธเจ้าของอาจารย์จิงชาน ซึ่งสามารถเพิ่มพลังได้อย่างมาก หากเขาไม่ได้ใช้โลงฝังศพท้องนภา เขาก็อาจจะต้องผ่านการต่อสู้ที่รุนแรง

ในเวลานี้ หลังจากทำภารกิจลงชื่อเสร็จสิ้นแล้ว เย่จุนหลินยังคิดที่จะกลับยอดเขาโดยตรง

แต่ภาพต่างๆ ในแดนลับหลัวเทียน แห่งนี้กลับกระตุ้นความสนใจของเขาที่จะสำรวจต่อไป

"ช่างเถอะ ไปดูว่ามีอะไรบ้าง"

เย่จุนหลินเคลื่อนไหวร่างกายและแล่นผ่านป่าโบราณแห่งนี้

ฉับพลัน!

ก็พบดอกไม้กินคนในระดับก่อกำเนิดวิญญาณที่ดุร้ายยิ่ง มีขนาดเท่ากระท่อม เปิดปากกว้างพร้อมที่จะโจมตี

"เจ้ามีธุระอะไร?"

เย่จุนหลินปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ออกมา ทำให้ดอกไม้กินคนนั้นรีบปิดปากและซ่อนตัวอยู่ในมุมด้วยความหวาดกลัว

ซู่หยุนเหนียนที่อยู่ด้านหลังมองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า "หญ้าเทียนหลิง เถาจื่อจิง โสมทองคำ และเห็ดเลือดหมื่นปี..."

"ของดี ของดีทั้งนั้นเลย! เร็ว เอาไปให้หมด!"

"รับทราบ ท่านประมุข!"

เหล่าศิษย์ของสำนักซวนเทียนต่างก็ตื่นเต้นและกระจายตัวออกไปเก็บเกี่ยวสมุนไพรวิเศษหายากต่างๆ รอบๆ

ตูม!

ทันใดนั้น หนอนดินขนาดใหญ่ในระดับแก่นทองคำก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน น้ำลายกระจายไปทั่ว กลืนกินผู้ฝึกตนไปหลายสิบคน จากนั้นก็หายตัวไปในพื้นดินอย่างลึกลับ

สิ่งนี้ก่อให้เกิดความโกลาหลไม่น้อยในหมู่ผู้ฝึกตนแห่งแดนรกร้าง

หลายคนยังคงตกใจ กลัว และความผิดหวังก็แวบผ่านในดวงตา

เดิมทีคิดจะติดตามสำนักซวนเทียน แม้ว่าจะไม่ได้กินเนื้อ แต่ก็ดื่มน้ำซุปได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความจริงนั้นจะโหดร้ายมาก!

แม้แต่สิทธิ์ในการดื่มน้ำซุปก็ไม่มี!

"ไม่มีพลังแต่ยังดื้อรั้นที่จะเข้ามา นี่คือจุดจบ" หงเฉียนเย่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อเหล่าผู้ฝึกตนที่เสียชีวิตเลย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"เจี้ยก เจี้ยก เจี้ยก!!"

ในเวลานี้ เสียงลิงที่หนาแน่นดังมาจากป่า ลิงขาวจำนวนมากยื่นมือออกไปแกว่งเถาวัลย์และมาเป็นกลุ่ม

พลังวิญญาณปีศาจที่ทรงพลังแผ่กระจายออกไปราวกับคลื่น ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนหลายคนรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งตัว

"ระวัง! ศัตรูโจมตี!"

มีคนตะโกน

ลิงขาวกลุ่มนี้มีดวงตาสีแดงและผิวหนังที่แข็งแกร่งมาก พวกเขาต้านทานการโจมตีของเครื่องรางของเหล่าผู้ฝึกตน จากนั้นยื่นมือใหญ่ๆ ออกมาฉีกร่างกายทีละคน

เลือดไหลเปื้อนดิน มีกลิ่นคาวเลือดในอากาศ

สมกับเป็นสัตว์ร้ายในแดนลับ อ่อนแอสุดคือระดับแก่นทองคำ และระดับที่แข็งแกร่งกว่านั้นก็ถึงระดับก่อกำเนิดวิญญาณ

"อ๊า! รีบหนีไป!"

"พวกมันมาแล้ว! ทางนี้!"

"ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!"

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นทั่วบริเวณ

สิ่งที่น่าเหลือเชื่อที่สุดคือ

ลิงขาวกลุ่มนี้ชื่นชอบผู้ฝึกตนหญิงสาวเป็นพิเศษ ตราบใดที่จับได้คนหนึ่ง พวกมันก็จะฉีกเสื้อผ้าและคำรามอย่างตื่นเต้น

"อา ช่วยข้าด้วย!"

มีศิษย์หญิงของสำนักซวนเทียนคนหนึ่งโชคร้ายที่ถูกลิงขาวจับตัวไป จากนั้นเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอก็ถูกฉีกขาดเผยให้เห็นผิวหนังที่ขาวราวกับดอกไม้

"ปล่อยเธอไป! เจ้าสัตว์เดรัจฉาน!" มีศิษย์ชายคนหนึ่งคำราม ใช้กระบี่วิเศษโจมตี กระบี่วิเศษนั้นแทงเข้าไปที่ผิวหนังของลิงขาว แต่กลับไม่มีอันตรายใดๆ

"ไม่ อย่าทำแบบนี้..." เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจที่ร้อนระอุที่อยู่ด้านหลัง ศิษย์หญิงก็สิ้นหวัง

ปัง!

ทันใดนั้น ลิงขาวตัวนั้นก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศและถูกเผาเป็นเถ้าอย่างรวดเร็ว

หงเฉียนเย่ในชุดสีแดงเดินเข้ามาและพูดด้วยใบหน้าเย็นชาว่า "ไม่เป็นไรนะ?"

ในใจเขากำลังคิด ผู้หญิงช่างน่ารำคาญจริงๆ!

ศิษย์หญิงสะอื้นไห้ "ขอบคุณ ขอบคุณพี่สาวหง"

หงเฉียนเย่ "..."

"เจี้ยก เจี้ยก เจี้ยก!!"

ราชาลิงขาวตัวหนึ่งกระโดดเข้ามา ชี้ไปที่หงเฉียนเย่ด้วยนิ้วมือ และส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้น

ความหมายง่ายๆ ก็คือ มันชอบผู้หญิงคนนี้

ในทันใดนั้น ลิงขาวทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่หงเฉียนเย่ พวกมันแข่งกันเพื่อสร้างผลงาน!

"พวกเจ้ากำลังหาเรื่อง!"

เส้นผมสีแดงของหงเฉียนเย่กระจัดกระจาย ชุดสีแดงของเขาอโดดเด่นราวกับเลือด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ราวกับว่าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กำลังจะมาเยือน

ตูม!

เปลวไฟที่ไม่มีที่สิ้นสุดแผ่ขยายออกไปและเผาลิงขาวจำนวนมากที่พุ่งเข้ามาทั้งหมด

ราชาลิงขาวตัวนั้นกลัวจนฉี่ราด หันหลังวิ่งหนีไป

วินาทีถัดมา หลังของมันก็ลุกไหม้และเปลวไฟก็กลืนกินมันไปทั้งตัว

ราชาลิงขาวในระดับเปลี่ยนเทพนี้ก็กลายเป็นเถ้าถ่าน

"พี่สาวหงผู้ยิ่งใหญ่!"

"พี่สาวหงยังคงเก่งกาจ เป็นสืบทอดเสื้อคลุมของผู้นำยอดเขาเย่!"

"นางฟ้าสีแดงนั้นสวยและใจดี!"

เหล่าศิษย์วิ่งมาชมเชยคนแล้วคนเล่า

หงเฉียนเย่ยิ่งฟังใบหน้าก็ยิ่งดำลงเรื่อยๆ และจ้องมองอย่างเย็นชา "พวกเจ้าทุกคนเงียบปากให้ข้า!!"

"เอ่อ" ทุกคนตกใจ ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินอีกฝ่ายที่ไหน

หงเฉียนเย่ค่อยๆ สงบสติอารมณ์ลงโดยไม่รู้ตัวและมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย ใบหน้าของเธอแสดงความสงสัย "หืม? เจ้าหมอนั่นไปไหน?"

ในเวลานี้

เย่จุนหลินกำลังเดินทางไปยังส่วนลึกของป่า

"ระบบ พลังงานพิเศษที่เจ้าพูดถึงอยู่ที่ทิศทางนี้จริงๆ หรือ?"

[ติ๊ง ตอบกลับโฮสต์ อยู่ในทิศทางนี้!]

ดวงตาของเย่จุนหลินส่องประกาย

เมื่อไม่นานมานี้ ระบบประกาศว่ามีพื้นที่บางแห่งเต็มไปด้วยพลังงานพิเศษ ซึ่งทำให้เขาสนใจที่จะไปสำรวจ