บทที่ 26 แสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์!
"ระดับหลอมสูญตา? แล้วอย่างไร! เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าเจ้าจะต่อกรกับข้าได้?" ผู้อาวุโสผู้นั้นตกใจในตอนแรก จากนั้นดวงตาก็ราวกับสายฟ้า มือทั้งสองก็ร่ายคาถาเพื่อเปลี่ยนเป็นพลังวิเศษ
ในความว่างเปล่า ราวกับว่ามีหินโม่หมุนคำราม มีมือขนาดใหญ่สีขาวสว่างไสวทอดยาวออกมา แผ่กระจายลมหายใจโบราณที่เก่าแก่
เมื่อเห็นดังนั้น
เย่จุนหลินไม่ตื่นตระหนก เขาเพียงยกมือขึ้นแตะเบาๆ
ปัง!
มือขนาดใหญ่ที่ทอดยาวนั้นก็แตกสลาย
"อะไรกัน?!" ผู้อาวุโสผู้นั้นแสดงสีหน้าตกใจอย่างสุดซึ้ง มีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ
ฉับพลัน
เย่จุนหลินใช้เทคนิคสุญตาไร้ขอบเขต ด้วยความเร็วที่คาดไม่ถึง เขาพริบตาไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา
ตูม!
กำปั้นเหวี่ยงออกไปโดยตรง พลังในการสังหารนั้นไม่มีใครเทียบได้
"อ๊าก..."
ความเร็วเร็วเกินไป ผู้อาวุโสผู้นั้นยังไม่ทันได้ใช้สมบัติวิเศษในการป้องกันร่างกาย เครื่องราง ฯลฯ เขาก็ถูกเย่จุนหลินต่อยจนร่างกายแตกสลาย วิญญาณก็ดับสูญ
"บ้าจริง!!!"
ดวงตาของผู้คนเบิกกว้างราวกับจะหลุดออกมาได้ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ผู้ยิ่งใหญ่ในระดับหลอมสูญตา ถูกฆ่าตายแบบนี้?
ล้อเล่นหรือเปล่า!
ในเวลานี้ เย่จุนหลินดีดนิ้ว ผมสีเงินขาวทั้งศีรษะโบยบิน มุมปากมีรอยยิ้มที่น่าขบขัน "แค่นี้หรือ?"
กระดูกศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขา ทำให้พลังการต่อสู้พื้นฐานเพิ่มขึ้นอย่างมาก แม้ว่าจะไม่ใช้พลังวิเศษใดๆ การต่อสู้ระยะประชิดก็ยังแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ!
ผู้อาวุโสหยานแสดงสีหน้าไม่ดี คำรามว่า "ทุกคนตามมา! ฆ่าเขา!"
ฉับพลัน~
ผู้อาวุโสที่เหลืออีกเจ็ดคนเคลื่อนไหวแล้ว พวกเขามีอาณาจักรที่คล้ายคลึงกับเย่จุนหลิน ต่างก็ใช้ท่าไม้ตายอย่างเต็มกำลัง มีแนวโน้มที่จะกำจัดเป้าหมายได้
ตูม!
ท้องฟ้าราวกับจะพังทลาย ก่อตัวเป็นน้ำวนที่คล้ายกับกรวย
ทันใดนั้น เงาที่ยิ่งใหญ่ของผู้ปกครองผู้คนก็ปรากฏขึ้นหลังเย่จุนหลิน พลังกดดันที่น่ากลัวแผ่ขยายออกไปเหมือนคลื่น ทำให้ผู้คนรู้สึกยอมจำนน
"ตราประทับของราชามนุษย์!"
เย่จุนหลินยกมือขึ้นใช้ตราประทับนี้ ปะทะกับการโจมตีของผู้อาวุโสทั้งเจ็ดในระดับหลอมสูญตา
กระแสพลังงานที่ยิ่งใหญ่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ฉีกพื้นที่ทุกตารางนิ้วอย่างโหดเหี้ยม
"พรวด!"
มีผู้อาวุโสหลายคนพ่นเลือดออกมา ราวกับถูกฟ้าผ่า พวกเขาตกใจ "นี่คือพลังวิเศษระดับใด?"
โหดเหี้ยมและไร้เทียมทานเช่นนี้ เหนือกว่าทักษะวิชาใดๆ ของสำนักยูฮวา!
เย่จุนหลินหัวเราะเยาะ ยกมือขึ้นตบอย่างรุนแรง
"โล่แห่งการล่มสลาย!"
มีผู้อาวุโสคนหนึ่งขนลุกซู่ไปทั่วร่างกาย ใช้สมบัติวิเศษประจำตัวออกมาทันเวลา
ทันใดนั้น โล่ที่เปล่งประกายสีทองก็พุ่งออกมา ทั่วทั้งร่างมีอักษรรูนลึกลับไหลเวียน
นี่เป็นอาวุธวิญญาณระดับล่าง!
ปัง!
โล่แห่งการล่มสลายถูกโจมตีอย่างหนัก มีรอยแตกเล็กน้อยบนพื้นผิว แต่โชคดีที่ไม่ได้แตกออก จึงรักษาชีวิตไว้ได้
"เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งอย่างน่ากลัว รีบใช้สมบัติวิเศษฆ่าเขา!" ผู้อาวุโสผู้นั้นใช้โอกาสนี้ถอยหนีไป และคำราม
"ฆ่า!"
ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ตะโกนพร้อมกัน และใช้สมบัติวิเศษในเวลาเดียวกัน
ล้วนเป็นอาวุธระดับวิญญาณ!
"วิชากระบี่ปี้โย่ว!"
ผู้อาวุโสคิ้วขาวคนหนึ่งตะโกน มือถือกระบี่สีเขียวสามฟุต พุ่งออกมาเป็นแสงกระบี่อันยิ่งใหญ่ พุ่งเข้าใส่เย่จุนหลิน
ยังไม่จบแค่นั้น ผู้อาวุโสท่านอื่นๆ ต่างก็ใช้พลังจากสมบัติวิเศษของตนเอง พลังการทำลายล้างเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า พวกเขารีบฆ่าอย่างดุเดือด
ส่วนกองกำลังภายนอกอื่นๆ ต่างก็หวังให้เย่จุนหลินล่มสลาย
ท้ายที่สุด ในสายตาของพวกเขา แดนรกร้างก็เป็นดินแดนป่าเถื่อน ชนพื้นเมืองที่นี่จะแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร?
การล่วงเกินสำนักยูฮวา ควรถูกกำจัดเสีย!
"อาเมธยุดโธ่ บุญกุศล บุญกุศล"
หัวหน้าทีมวัดซวนคงอาจารย์จิงชาน สีหน้าสงสาร ประสานมือทั้งสอง
เมื่อเห็นดังนั้น ซือเทียนอี้ ลูกชายตระกูลเสวี่ยก็แสดงสีหน้าดูถูก พระหัวโล้นช่างหน้าซื่อใจคดจริงๆ
เขามองไปที่ร่างที่ต่อสู้กันบนสนามรบ จิตใจอิจฉา กล่าวด้วยเสียงเย็นชาว่า "ปีศาจแบบนี้ ตายเร็วๆ รีบดีสุด"
"จะจบแล้วหรือ?"
เมื่อเห็นชายหนุ่มผมสีเงินที่ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หัวใจของผู้ฝึกตนแดนรกร้างจำนวนมากก็เต้นรัว
"แย่แล้ว อาจารย์น้องเย่ตกอยู่ในอันตราย!" ซู่หยุนเหนียนและคนอื่นๆ กล่าวอย่างกังวล
ในตอนนี้ มีเพียงหงเฉียนเย่ที่ดูสงบ
เมื่อได้ยินเสียงร้องตะโกนของผู้คนรอบข้าง เขาไขว่มือ เหยียดปาก และพูดในใจว่า:
"พวกเจ้ารู้เรื่องอะไร?"
นับตั้งแต่ที่ได้เห็นความพิเศษของเย่จุนหลินในรัฐเว่ย หงเฉียนเย่ก็ตัดสินใจว่าเจ้าหมอนี่ต้องมีไม้ตายอย่างแน่นอน!
และในเวลานี้
ราวกับเป็นการยืนยันการคาดเดาของเขา ภายใต้การโจมตีร่วมกัน เย่จุนหลินดูคล่องแคล่วมากยิ่งขึ้น
"ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ให้พวกเจ้าได้ลิ้มรสท่านี้"
เย่จุนหลินหัวเราะเบาๆ กระตุ้นพลังเวทที่เดือดพล่านในร่างกาย พลังเวทไหลเข้าไปในกระดูกศักดิ์สิทธิ์ที่หน้าอกอย่างบ้าคลั่ง
ทันใดนั้น แสงศักดิ์สิทธิ์ก็แผ่ซ่านอย่างรุนแรง แสงสว่างนั้นเป็นนิรันดร์และไม่เสื่อมสลาย
ที่หน้าอกของเขา ราวกับว่ามีดวงอาทิตย์ดวงหนึ่งโผล่ออกมา พลังอันน่ากลัวนั้นราวกับจะทำลายท้องฟ้า!
"เกิดอะไรขึ้น?!"
เหล่าผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนตัวสั่นไปทั้งตัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ
ตูม!
แสงสว่างอันเจิดจ้าที่ไม่มีใครเทียบได้แผ่ซ่านออกมาจากหน้าอกของเย่จุนหลิน ราวกับว่าสวรรค์โกรธเกรี้ยวและลงโทษผู้คน ต้องการทำลายล้างสิ่งต่างๆ ในโลก
นี่คือพลังวิเศษอันยิ่งใหญ่ของกระดูกศักดิ์สิทธิ์
แสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์!!
"ไม่ดี!"
ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดในระดับหลอมสูญตารู้สึกถึงลางสังหรณ์ ใช้สมบัติวิเศษอย่างเต็มกำลังเพื่อต่อต้าน พยายามขัดขวางแสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์ที่น่ากลัวนี้
"อ๊าก..."
เสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นระลอก
ต่อหน้าแสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์ที่น่ากลัว อาวุธวิเศษระดับวิญญาณในมือของแต่ละคนก็แตกสลายเป็นชิ้นๆ
เมื่อขาดการปกป้องของสมบัติวิเศษ ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดก็ร้องด้วยความตกใจ "ผู้อาวุโสหยาน ช่วยพวกเราด้วย!"
ผู้อาวุโสหยาน หัวหน้าทีมอดทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาต้องลงมือช่วยเหลือผู้อาวุโสด้วยกัน มิฉะนั้นจะกลับไปอธิบายอย่างไร?
ตูม!
การบำเพ็ญเพียรในระดับหลอมสูญตาในระดับสูงสุดก็ปะทุขึ้นในทันที
ฉับพลัน หอคอยสำริดโบราณปรากฏขึ้น แผ่กระจายพลังอันน่ากลัวที่ไม่มีใครเทียบได้
อาวุธวิเศษระดับกลาง หอคอยลอยฟ้า!
แม้ว่าจะเหนือกว่าอาวุธวิเศษระดับล่างเพียงขั้นเดียว แต่เมื่อพูดถึงพลังแล้ว มันก็เหนือกว่าพันเท่า!
และผู้อาวุโสหยาน ก็พึ่งพาหอคอยนี้ ทำให้เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูงในหมู่ผู้อาวุโสภายใน!
"ฆ่าให้สิ้นซาก!"
ผู้อาวุโสหยาน ถือหอคอยลอยฟ้า ปลดปล่อยพลังงานอันมหาศาลออกมา ปะทะกับแสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์ที่หลงเหลืออยู่
"เหอะๆ มาดี" เย่จุนหลินลิ้มรส
[ติ๊ง ตรวจพบว่าโฮสต์เผชิญกับการโจมตีของศัตรูในระดับหลอมสูญตาในระดับสูงสุด ตอนนี้ได้เปิดใช้งานเอฟเฟกต์แบบพาสซีฟที่แข็งแกร่งขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับผู้ที่แข็งแกร่งกว่า ได้รับการบำเพ็ญเพียรในระดับหลอมสูญตาขั้นสมบูรณ์แบบ!]
เสียงดังกึกก้อง เย่จุนหลินแผ่ซ่านพลังอันยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น จากระดับหลอมสูญตาในระดับกลาง ก็ข้ามไปสู่ความสมบูรณ์แบบโดยตรง
ในทันที แสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์ที่อ่อนแอลงในตอนแรก ก็เปล่งประกายเจิดจ้าในเวลานี้ น่าทึ่งยิ่ง!
"เจ้า เจ้าซ่อนการบำเพ็ญเพียรไว้จริงๆ หรือ!" ผู้อาวุโสหยาน หนังศีรษะชา รู้สึกโกรธจนอยากจะอาเจียนออกมา
ตูม!!
แสงสว่างแห่งหายนะบนสวรรค์กวาดไปอย่างรุนแรง
"อ๊าก..." ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดร่างกายระเบิดเป็นละอองเลือดทีละคน วิญญาณก็ดับสูญ
เฉพาะผู้อาวุโสหยาน เท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้ แต่ก็เปื้อนเลือดไปทั้งตัว บาดแผลเต็มตัว ดูตกใจกลัวและหวาดกลัว
เขาไม่คิดเลยจริงๆ ว่าในแดนรกร้างจะมีคนโหดเหี้ยมเช่นนี้!
โลกนี้เปลี่ยนไปแล้วหรือ?
สิ่งเร่งด่วนที่สุดคือการรักษาชีวิตไว้!
"รุ่นพี่ วันนี้พวกเราขอยอมแพ้ สำนักยูฮวายินดีถอนตัวจากการแย่งชิงดินแดนลับ"
หลังจากพูดจบ เขาก็จะหันหลังจากไป
"เหอะๆ อยากมาก็มา อยากไปก็ไปหรือ?"
เย่จุนหลินยื่นมือออกไป ผมสีเงินขาวปลิวไสวไปมาทั่วทั้งร่างกาย แผ่กระจายพลังอันยิ่งใหญ่ที่ครอบงำดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และแม่น้ำ แผ่กระจายไปทั่วแผ่นดิน
"ต้องตายเท่านั้น!"
