บทที่ 240 “ตำนานลากเมือง” ไคโด

บทที่ 240 “ตำนานลากเมือง” ไคโด

“ทำไมนายถึงทำแบบนั้น ไอ้สารเลว? นั่นเป็นเรือลี้ภัยนะเว้ย!”

คุซันชกไปที่อาคาอินุ แต่ไม่มีความสามารถของผลปีศาจหรือฮาคิ หมัดธรรมดาของเขาไม่ได้มีอะไรในสายตาของอาคาอินุ เขาจับกำปั้นของคุซันได้อย่างง่ายดาย และพูดด้วยน้ำเสียงที่ปราศจากอารมณ์ใดๆ

“สิ่งที่จะต้องกำจัดจะต้องทำอย่างละเอียด หากมีนักวิชาการคนใดซ่อนตัวอยู่บนเรือลำนั้น ความพยายามทั้งหมดของเราในวันนี้คงสูญเปล่า ความชั่วร้ายที่อาจเกิดขึ้นจะต้องถูกถอนรากถอนโคน คุซัน ความรู้สึกยุติธรรมของนายยังมีไม่พอ”

“อย่าเยาะเย้ยความยุติธรรมของฉัน ในขณะที่ความยุติธรรมสามารถเปลี่ยนแปลงได้ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน คนที่นายโจมตีคือพลเรือนนะ!”

คุซันไม่ได้คัดค้านการใช้บัสเตอร์คอล นักวิชาการเหล่านั้นทำผิดกฎหมาย และเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับปัญหาเดียวกันกับเซนโงคุไปแล้ว ในฐานะผู้สมัครพลเรือเอก ตำแหน่งของเขาแตกต่างจากตำแหน่งของเซาโล

เซนโงคุอธิบายว่ามันเพื่อความปลอดภัยของโลก และนั่นเป็นเหตุผลที่เขาสั่งใช้บัสเตอร์คอล

อย่างไรก็ตาม การกระทำของอาคาอินุนั้นมากเกินไปอย่างเห็นได้ชัด พลเรือนเหล่านั้นได้รับการตรวจสอบแล้วและเห็นได้ชัดว่าไม่อยู่ในขอบเขตของการโจมตี

“การเสียสละเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เพื่อความปลอดภัยของคนจำนวนมาก คนพวกนั้นอาจหลุดรอดไปได้ ดังนั้นนี่จึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด”

“ไอ้เวร! ฉันจะส่งเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับนายไปยังจอมพลสูงสุดกองทัพเรือ คอง เมื่อเรากลับไป! นายฝ่าฝืนคำสั่ง!”

ทั้งคู่เป็นพลเรือโทและผู้สมัครพลเรือเอก และแม้ว่าเขาจะไม่ชอบอาคาอินุ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเริ่มต่อสู้ที่นี่ได้

"ต่อไป! ใครบอกให้พวกแกหยุด ยิงต่อไปจนกว่ากระสุนจะหมด!”

คุซันกระโดดขึ้นไปบนผิวน้ำทะเล แช่แข็งทะเลส่วนใหญ่ และมุ่งหน้าไปยังทิศทางของเรือลี้ภัย เขาต้องการดูว่ามีผู้รอดชีวิตหรือไม่

แม้แต่สแปนดีนที่ถอยกลับขึ้นฝั่ง ก็ไม่คาดคิดว่าทหารเรือจะยิงลูกระเบิดใส่เรือผู้ลี้ภัยด้วย

ไม่มีเรือที่ได้รับอนุญาตให้ออกจากเกาะในระหว่างบัสเตอร์คอล ยกเว้นเรือลี้ภัยที่จัดโดยรัฐบาลโลกเพื่อช่วยให้คนธรรมดาหลบหนีออกมา

“ทหารเรือพวกนี้ …พวกมันไปไกลเกินไปแล้ว”

ในขณะเดียวกัน บนท้องฟ้า ทุกคนมองไปที่ภาพด้านล่างอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น

“พ่อ นั่นเรือผู้ลี้ภัยไม่ใช่เหรอคะ?”

"ใช่ คนบนเรือได้รับการตรวจสอบแล้ว แต่ความบริสุทธิ์ของพวกเขาไม่มีน้ำหนักใดๆ พวกมันจะไม่เชื่อคนที่อ่อนแอกว่าตัวเอง ในโลกนี้ใครก็ตามที่มีความแข็งแกร่ง คนๆนั้นก็คือความจริง” . .

“ในปัจจุบัน รัฐบาลโลกแสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นศูนย์รวมของ ‘ความยุติธรรม’ แต่เมื่อหลายศตวรรษก่อน พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่ากลุ่มกบฏ ใช่ไหม ศาสตราจารย์โคลเวอร์?”

“เราพบร่องรอยของอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่และตระกูลเทพเจ้า ( D. ) ในประวัติศาสตร์ แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่เรายังไม่รู้ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลโลกมีความกลัวอย่างมากต่อสิ่งเหล่านี้”  . .

ยามาโตะไม่คุ้นเคยกับคำว่า "อาณาจักรอันยิ่งใหญ่" และ "ตระกูลเทพเจ้า" แต่การเดินทางครั้งนี้ทำให้เธอตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง

สำหรับเหตุการณ์ที่ตามมา มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขา หลังจากกลับไปยังเกาะที่ซ่อนเรือไว้ พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มเดินทางกลับไปยังประเทศวาโนะ เรือปฐมกาลมีขนาดค่อนข้างใหญ่ และยังสามารถรองรับเซาโลที่เป็นยักษ์ได้อีกด้วย

เมื่อมองไปที่นักวิชาการ อาร์เซอุสก็นึกถึงการเตรียมการใหม่สำหรับพวกเขา

“ออมไนต์ โทรหาไคโด”

"ครับ!"

ออมไนต์ ซึ่งแอบฟังอยู่ ถูกนำออกมาพร้อมกับพวกเขาเป็นอย่างดี หลังจากได้ยินคำสั่งของอาร์เซอุส มันก็ยื่นหนวดออกมาจากเปลือกของมันและหยิบตัวรับสัญญาณขึ้นมาเพื่อกดหมายเลข

"เป็นยังไงบ้าง? มีบางอย่างผิดปกติงั้นเหรอ?" ไคโด ซึ่งอยู่บนโอนิงาชิมะ ถามขณะพยายามวัดน้ำหนักของลูกเหล็กกลวงในมือของเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจ เขาบดลูกเหล็กอย่างง่ายดายและโยนมันกลับเข้าไปในโรงหลอม จากนั้นหยิบลูกเหล็กที่หลอมขึ้นมาใหม่อีกลูกเห็นได้ชัดว่าพอใจกับน้ำหนักมากกว่า

“ไม่มีอะไรผิดปกติ และการเก็บเกี่ยวก็เป็นไปได้ดี แต่มีบางอย่างที่ฉันต้องการให้นายทำ นายสามารถย้ายเกาะได้หรือไหม?”

“นั่นขึ้นอยู่กับขนาดและโครงสร้างของเกาะ แล้วเจ้าอยากให้ข้าทำอะไรรึ?”

“เอาดินแดนใหม่กลับมา ไปตามหาเฟอร์เรนและปล่อยให้มันพานายไปยังที่ที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ นำเกาะท้องฟ้าเล็กๆนั้นกลับมาเหนือน่านฟ้าของประเทศวาโนะ นายทำอย่างงั้นได้ไหม?”

เฟอร์เรนเป็นมังกรพันปีที่กินผลมนุษย์ถ้ำ ทำให้สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้อย่างคล่องแคล่ว เป้าหมายของอาร์เซอุสคือเกาะแห่งท้องฟ้าขนาดเล็กนั้น

หมู่เกาะลอยฟ้าไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ หมู่เกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่เช่นเกาะแองเจิ้ล เชื่อมต่อกับยอดเขาไฮเวสต์และทะเลสีฟ้าผ่านทะเลเมฆ ดังนั้นพวกมันจึงได้รับการแก้ไขเหนือเกาะจายา

อย่างไรก็ตา มผู้คนบนเกาะท้องฟ้าเล็กๆของเกาะแห่งท้องฟ้าสามารถควบคุมเกาะท้องฟ้าให้บินไปรอบๆได้ เกาะแห่งท้องฟ้าที่มังกรพันปีเคยอาศัยอยู่ก็เหมือนกัน

เขาตัดสินใจให้ไคโดนำเกาะแห่งท้องฟ้านั้นกลับไปที่น่านฟ้าของโอนิกาชิมะ จากนั้นใช้ศิลาแห่งทุ่งหญ้าเพื่อสร้างพืชขนาดยักษ์เพื่อยึดเกาะเหนือประเทศวาโนะ นี่จะกลายเป็นสถานที่ตั้งถิ่นฐานของนักโบราณคดีเหล่านี้

ด้วยวิธีนี้ เขาจะไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะค้นพบที่อยู่ของพวกเขาและปัญหาอื่นๆมันเป็นเหมือนรูปแบบของการคุมขังปลอมตัว

“เกาะแห่งท้องฟ้า? มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ โอ้ และบอกยามาโตะด้วยว่าฉันได้เตรียมการฝึกใหม่ทั้งหมดสำหรับเธอและควรเตรียมตัวให้พร้อมได้แล้ว”

มันไม่จำเป็นต้องส่งต่อข้อความนี้เพราะยามาโตะได้ยินแล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความเยือกเย็นไหลลงมาที่กระดูกสันหลังของเธอ ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น

หลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว ทั้งเรือปฐมกาลและเรือจิ้งจอกรัตติกาลก็มุ่งหน้าสู่โลกใหม่ หลายวันต่อมา พวกเขามาถึงชายแดนของคาล์มเบลต์ แต่ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่คาล์มเบลต์ได้ นิวส์คูก็ได้นำข่าวล่าสุดมาให้

【ความตั้งใจชั่วร้ายของโอฮาร่าที่จะทำลายโลกถูกกำจัดโดยพลังอันทรงพลังของกองทัพเรือ】

แน่นอนว่า พวกเขาไม่ได้ให้เหตุผลในการทำลายเกาะว่าทำไปเพื่อค้นคว้าประวัติศาสตร์ แต่รัฐบาลโลกอ้างว่าพวกเขาต้องการทำลายโลก อย่างไรก็ตาม การทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของนักโบราณคดียังทำให้นักโบราณคดีคนอื่นๆในโลกเข้าใจความจริงบางอย่างซึ่งทำให้รัฐบาลโลกบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา

นักวิชาการบนเรือยังได้เห็นหนังสือพิมพ์ที่นิวส์คูนำมาด้วย การทำลายโอฮาร่าและโศกนาฏกรรมของเรือลี้ภัย เหตุการณ์เหล่านี้ทำให้พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันอย่างถ่องแท้

ในขณะเดียวกัน บาดแผลของโคลเวอร์แสดงให้เห็นสัญญาณของการพัฒนาที่ดี โจรสลัดมีความต้องการทางการแพทย์ที่แตกต่างกัน และแม้ว่าแพทย์เรือเหล่านี้อาจไม่เก่งในการรักษาโรคเรื้อรัง แต่พวกเขาก็มีทักษะในการรักษาบาดแผลที่เกิดจากใบมีด ดาบ และอาวุธปืน

ด้วยอาการของเขาที่ดีขึ้น โคลเวอร์มาถึงก่อนอาร์เซอุสอีกครั้งและถามคำถาม

“ท่านครับ ถ้าผมถามว่า ท่านมีการเตรียมการอะไรสำหรับเราในอนาคตครับ?”

“เจ้าสามารถค้นคว้าประวัติต่อไปได้แต่ เจ้าไม่สามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ หากเจ้าต้องการค้นคว้าข้อมูลบางอย่าง เจ้าสามารถบอกเราได้และพนักงานของเราจะดึงข้อมูลมาให้เจ้า ด้วยวิธีนี้ ทุกคนจะได้รับประโยชน์ เพราะตัวตนของเจ้า มันจึงไม่เหมาะที่จะปรากฏต่อสาธารณะอีกต่อไป”

“เจ้าต้องเปิดเผยผลการวิจัยของเจ้าให้เราทราบด้วย นอกจากนี้ ผู้คนบนเรือทั้งสองลำไม่สามารถพบกันได้จนกว่าเราจะไปถึงจุดหมายปลายทาง และก่อนที่จะไปถึง เจ้าต้องนำเสนอคำแปลของสคริปต์โบราณมาสองแผ่น หากมีความแตกต่างหรือการละเว้นใดๆในคำแปลนั้น เจ้าก็คงรู้ถึงผลที่ตามมา”