ตอนที่ 28 บุญคุณเพียงสิ่งเดียวหรือที่เจ้ารู้สึกเพื่อข้า
ตอนที่ 28 บุญคุณเพียงสิ่งเดียวหรือที่เจ้ารู้สึกเพื่อข้า
ชิ้นเนื้อเหล่านั้นมีสีดำและแข็ง พวกมันมีรสชาติเหมือนก้อนหินและไม่เป็นที่พอใจอยางยิ่ง
เดิมทีเขาวางแผนที่จะทำลายความล้มเหลวเหล่านี้และไม่ให้ใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาไม่คาดหวังว่าไอร่าจะปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน
สิ่งโง่ ๆ ทั้งหมดที่เขาทำถูกค้นพบแล้ว
ไอร่าคงจะดูถูกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน
คอนริรู้สึกทั้งรำคาญและหงุดหงิด
ไอร่าเดินไปข้างเขาและนั่งลง เธอหยิบชิ้นเนื้อที่เขาซ่อนไว้ด้านหลังแล้วอธิบายอย่างอดทนว่า “ต้องหั่นเนื้อก่อนที่จะนำไปย่าง หากเจ้าวางชิ้นใหญ่ลงไปแบบนี้ มันจะทำให้ข้างนอกไหม้ได้ง่าย แต่เนื้อข้างในยังคงดิบอยู่”
เขาดึงหน้าแล้วถามอย่างแข็งทื่อ “แล้ว...ข้าควรทำอย่างไร”
“เจ้ามีมีดหรือไม่” คอนริไม่มีมีด เขาเปิดเผยกรงเล็บหมาป่าของเขาโดยตรง “ไอ้นี่ได้ไหม”
กรงเล็บหมาป่าของเขาคมมาก คมกว่ามีดกระดูกมาก
ไอร่าพูดทันที “ได้สิ”
ภายใต้การดูแลของเธอ คอนริใช้กรงเล็บของเขาตัดเนื้อเป็นชิ้นเล็ก ๆ จากนั้นเขาก็เสียบเข้ากับไม้ เคลือบมันด้วยเครื่องปรุงรส แล้วตั้งไฟให้สุกช้า ๆ
เนื้อย่างประสบความสำเร็จมากขึ้นในครั้งนี้
มันยังไม่มีรสชาติที่ดีเท่ากับเนื้อที่เชร์ย่าง แต่มันก็ดีกว่าความล้มเหลวของคอนริก่อนหน้านี้
เขาจ้องมองเนื้อย่างในมือด้วยความรู้สึกหงุดหงิด
ไม่ว่าเขาจะพยายามเรียนรู้มากแค่ไหน เนื้อท่เขาปรุงก็ไม่อร่อยเท่าเชร์
เขาด้อยกว่าเชร์ในทุกสิ่ง เขาจะแข่งขันกับเชร์ได้อย่างไร
เดิมทีไอร่าวางแผนที่จะกลับไปนอน แต่เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ของคอนริลดลงเล็กน้อย เธอถามอย่างระมัดระวังว่า “เจ้าไม่มีความสุขหรือ”
คอนริเม้มริมฝีปากแล้วถามว่า “เจ้าสนใจด้วยหรือว่าข้าจะสุขหรือทุกข์”
ไอร่าไม่รู้จะตอบอย่างไร คอนริลดดวงตาสีเขียวเข้มของเขาลง “เจ้าสนใจแต่เจ้าเสือตัวนั้นเท่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับข้ามันไม่สำคัญสำหรับเจ้าอยู่แล้วนี่”
“สำคัญสิ” ไอร่าโต้กลับโดยไม่ลังเล “เจ้าก็สำคัญสำหรับข้าเช่นกัน”
“จริงหรือ” เขาเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัดว่าไม่เชือ่เธอ
ไอราเคยชินกับความเย่อหยิ่งของเขาแล้ว เมื่อเห็นการเยาะเย้ยที่ดูถูกตัวเองของเขา เธอรู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษราวกับว่ามีบางอยางติดอยู่ในใจของเธอ
เธออดไม่ได้ที่จะจับมือเขา “ข้าหมายถึงอย่างนั้นจริง ๆ เจ้ามีความหมายต่อข้ามาก” คอนริมองลงไปที่มือของเธอที่จับมือเขาไว้
มือที่เล็กและสวยเช่นนี้
มันทำให้เขาอยากจะกำมันไว้ในฝ่ามือของเขาและไม่อยากจะปล่อยมือเธอ เมื่อเห็นว่าเขายังคงเงียบ ไอร่าคิดว่าเขายังคงไม่มีความสุข ดังนั้นเธอจึงพูดต่อ “แม้เจ้าจะพูดจาไม่น่าฟัง แต่จริง ๆ เจ้าเป็นคนดีมาก เจ้าช่วยข้าได้มาก ข้ารู้สึกขอบคุณเจ้ามากจริง ๆ”
เขามองดูเธอ “บุญคุณ เจ้ารู้สึกกับข้าแค่นั้นหรือ”
ไอร่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แน่นอนว่าต้องมากกว่าคำว่าบุญคุณ”
เขารู้สึกดีขึ้น “แล้วอะไรอีก”
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองลดลงอย่างมาก แสงไฟสอ่งลงบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา และคิ้วที่คมแต่เดิมก็อ่อนลงมาก มีความรักและความคาดหวังอยู่ในดวงตาสีเขียวเข้มของเขาจริง ๆ บางทีบรรยากาศก็คลุมเครือเกินไปหรือการจ้องมองของเขาอ่อนโยนเกินไป หรือบางทีเธออาจจะอยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
หัวใจของไอร่าเต้นเร็วขึ้นทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ตื่นอยู่ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว
ปฏิกิริยาแบบวัยรุ่นนี้ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่างที่เธอถูกคอนริครอบงำ
เจ้าหมาป่าหัวรั้นตัวนี้ทำให้เธอชอบเขาโดยไม่รู้ตัว
สิ่งนี้ทำให้ไอร่ารู้สึกผิด
ท้ายที่สุดแล้ว เธอได้ตัดสินใจที่จะแก่ไปพร้อมกับเชร์แล้ว แต่จู่ ๆ เธอก็ตกหลุมรักอสูรตัวผู้อื่น หากเชร์รู้ เขาจะเสียใจมาก
คอนริจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ โดยรับการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเธอ มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นกับเขา และเขาก็ถามคำถามออกมาทันทีว่า “เจ้าชอบข้าหรือไม่”
ไอร่าตกตะลึง
จิตใจของเธอว่างเปล่า ใบหน้าของเธอแดงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
โอวพระเจ้า เขารู้!
เธอควรทำอย่างไร
ปฏิเสธหรือ แต่เธอไม่ต้องการโกหกคอนริ
จะให้ยอมรับหรือ? แล้วเชร์เล่า
‘ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงโกหกนะ’
คอนริเห็นว่าเธอกำลังจ้องมองเขาด้วยความงุนงงโดยไม่พูดอะไร ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและตื่นตระหนกเมื่อความลับของเธอถูกค้นพบ
สาวน้อยไร้เดียงสาจริง ๆ ความคิดในใจของเธอทั้งหมดปรากฏบนใบหน้าของเธอและเห็นได้ชัดเจนในพริบตา
เธอชอบเขา
ความขมขื่นทั้งหมดในใจของคอนริก็สลายไป ความรู้สึกประหลาดใจปกคลุมเขา เขาหวังวาเขาจะวิ่งออกไปและเรียกอสูรทั้งหมดออกมาเพื่อบอกพวกเขาว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อไอร่าไม่ได้เกิดขึ้นเพียงฝ่ายเดียว ไอร่าเองก็ชอบเขาเช่นกัน
พวกเขาตกหลุมรักกัน
เขาพยายามระงับความรู้สึกอยากและบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “ทำไมเจ้าไม่ตอบเล่า”
“ข้า?”
ไอร่าหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขาและหรี่ตาลงอย่างรู้สึกผิด เธอพูดตะกุกตะกัก “ข้า ข้าไม่รู้”
คอนริยกคางของเธอขึ้น โดยไม่ยอมให้เธอถอยออกไป “หมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าไม่รู้ เจ้าไม่รู้หรือว่าตัวเจ้าชอบข้าหรือไม่”
นี่เป็นครั้งแรกที่ไอร่าพบกับสถานการณ์เช่นนี้ เธอรู้สึกประหม่ามาก เมื่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า เธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วขึ้น
เธออดไม่ได้ที่จะปล่อยให้จินตนาการของเธอโลดแล่น หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเธอจะหัวใจวายหรือไม่
เมื่อเห็นว่าเธอเงียบ ริมฝีปากของคอนริโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ดูเจ้าสิ เจ้าขอบข้า แต่ไม่กล้าพูดอกมา เจ้ากลัวว่าข้าจะปฏิเสธเจ้าหรือ”
ไอร่า “...”
“ถึงข้าจะเกลียดผู้หญิง แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าว่าเจ้าชอบข้ามากแค่ไหน”
ไอร่า “...?”
“ทำไมเจ้าไม่พูดอะไร มีความสุขจนโง่ไปแล้วหรือ” ไอร่าพูดไม่ออก เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีลิ้นทึ่ดุร้ายเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนที่ช่างคิดไปเองและครอบงำอีกด้วย
เธอช่วยตัวเองไม่ได้และพูดว่า “หยุดหลงตัวเองจะได้ไหม”
ตอนนี้คอนริอารมณ์ดี แม้ว่าเขาจะถูกเยาะเย้ย แต่เขาก็ไม่โกรธ “ข้ารู้ว่าเจ้าเขินอาย ก็ได้ ข้าจะไม่ถือ”
“ข้าอายยังไงเล่า”
ไอร่าเป็นเหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง เธอระเบิดออกมาทันที ผู้ชายคนนี้น่ารำคาญเกินไปจริง ๆ
สิ่งที่น่ารำคาญยิ่งกว่านั้นก็คือเธอมีความประทับใจที่ดีกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ
เธอคงจะตาบอดสินะ
ไอร่าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน “ข้าไม่พูดเรื่องไร้สาระกับเจ้าอีกแล้ว ข้าจะกลับไปนอน”
“รอเดี๋ยว”
ไอร่าจ้องมองเขา “เจ้าอยากจะพูดอะไรอีก”
“เจ้าจำสิ่งที่เจ้ารับปากกับข้าก่อนที่ข้าจะออกไปตามหาเชร์ได้หรือไม่”
หลังจากที่เขาแจ้งเตือน ไอร่าก็จำได้ว่าเธอรับปากกับคอนริจริง ๆ ว่าตราบใดที่เขากลับมาทั้งที่มีชีวิตอยู่ เธอจะยอมรับคำขอของเขา
เธอตะคอกใส่เขา “เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร”
“ข้าอยากให้เจ้าเป็นคู่ครองของข้า”
ไอร่าคิดว่าเธอได้ยินผิดไปและอดไม่ได้ที่จะขยี้หู “ว่าไงนะ”
คอนริยกคางขึ้นเล็กน้อย และทุกคำพูดกับชัดเจนมาก
“ข้าอยากแต่งงานกับเจ้า นั่นคือสิ่งที่ข้าอยากจะขอ”
