ตอนที่ 19 เจตจำนงดาบระดับ 18
ตอนที่ 19 เจตจำนงดาบระดับ 18
"หัวหน้าซู ตามรายงานแล้ว มูลค่ารวมทรัพย์สินของตระกูลหลี่คือ 375,320 ตำลึง ซึ่งในจำนวนนี้เป็นเงินสด 121,110 ตำลึง"
เจ้าเมืองผิงซานแบ่งปันรายการการตรวจสอบทรัพย์สินของตระกูลหลี่กับทุกคน
ในจวนตระกูลหลี่ บุคคลสำคัญทั้งหมดของเมืองผิงซานมารวมตัวกันที่นี่
นายอำเภอ หลิวโหยวเว่ย ผู้บัญชาการกองเจิ้นหวู่ จางจื้อหวู่ และหัวหน้าหน่วยตรวจตรา
คนอื่นๆ รวมตัวกันจำนวนมาก
แต่มีคนๆ หนึ่งที่เป็นจุดสนใจของทุกคนนั่นคือ ซูหยาง
ในเมืองผิงซานในตอนนี้ ความคิดเห็นของซูหยางมีความสำคัญมากกว่าความคิดเห็นของใครๆ
"ไม่มีปัญหา"
"อสังหาริมทรัพย์ของตระกูลหลี่สามารถทำการประมูลภายในได้ ราคาพื้นฐานอาจต่ำกว่าราคาตลาดสามส่วน หลังจากซื้อขายเสร็จสิ้นเราจะมาแบ่งกันตามกฏในภายหลัง"
"ตอนนี้เงินสดมีอย่างเพียงพอ ตามกฎแล้ว เราควรแบ่งมันก่อน"
“พวกเจ้าคิดอย่างไร?”
ซูหยางดูสมุดบัญชีอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พูด และแจกแจงข้อเสนอแนะของเขา
แม้ว่าจะเป็นข้อเสนอแนะก็ตาม แต่ใครจะกล้าคัดค้าน?
"ไม่มีปัญหา"
"เอาล่ะ งั้นเราจะทำตามนั้น"
เมื่อมองไปรอบๆ ก็ไม่มีผู้ใดคัดค้าน
นั่นก็ถือว่าได้ข้อสรุปแล้ว
ซูหยางได้รับสองส่วนจากทั้งหมด และถือเป็นเงินมากกว่า 20,000 ตำลึง
รู้ไหมว่าเงินหนึ่งร้อยตำลึงก็เพียงพอสำหรับครอบครัวธรรมดาที่จะอยู่อย่างสบายๆ เป็นเวลาหนึ่งปี
เงินมากกว่า 20,000 ตำลึงถือเป็นจำนวนมหาศาลในยุคนี้
ซูหยางเก็บมันออกไปก่อน และต่อมาก็วางแผนที่จะมอบบางส่วนให้กับลูกน้องของเขา
สิ่งที่ต้องให้ก็ควรให้ ทุกคนล้วนทำงานหนักในคราวนี้ พวกเขาควรได้รับผลตอบแทน
นี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ส่วนใหญ่คือทรัพย์สินของตระกูลหลี่ หลังจากขายไปแล้วก็จะมีเงินอีกมากมาย
หลังจากที่การหารือเสร็จสิ้น วันต่อๆ มาก็ค่อนข้างไม่มีเหตุการณ์สำคัญใดๆ
ซูหยางแกว่งดาบเหมือนเดิมทุกวัน
สมาชิกโถงซุนเฟิงก็ฝึกซ้อมเช่นกัน
ถนนอื่นๆ อีกหลายแห่งได้รับผลกระทบจากโถงซุนเฟิง และเริ่มจัดการกับคดีต่างๆ และเริ่มมีผู้คนพลุกพล่าน
หลังจากการล่มสลายของตระกูลหลี่ หมอกควันที่ปกคลุมเมืองผิงซานก็สลายไป
จางหู่ประสบความสำเร็จในการทะลวงผ่านระดับ 8 หลังจากฝึกฝนมาหลายวัน
สิ่งนี้ก็ทำให้ซูหยางมีใครบางคนที่ค่อนข้างใช้ประโยชน์ได้บ้างโดยไม่เขาไม่ต้องออกไปจัดการด้วยตัวเอง
สำหรับซูหยาง
เขาใช้ชีวิตเหมือนทุกวันในช่วงเวลานี้
ฝึกแกว่งดาบในตอนกลางวัน และแช่ตัวในถังยาในเวลากลางคืน
ในชั่วพริบตา วันเวลาก็มาถึงตอนเย็นของวันที่ 13 มิถุนายน และซูหยางจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้
การประเมินคือวันที่ 15 มิถุนายน แต่เขาต้องเตรียมตัวล่วงหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงความล่าช้า
เมืองผิงซานอยู่ห่างจากจุดหมายที่เขาต้องไปไม่น้อย
ใช้เวลาเดินสามวัน และเพียงสามชั่วโมงในการขี่ม้าชิงเฟิง
ม้าชิงเฟิงเป็นสัตว์อสูรระดับ 9
ในเมืองผิงซาน มีเพียงกองเจิ้นหวู่เท่านั้นที่มีอยู่
ซูหยางก็มีคุณสมบัติที่จะขี่มันได้โดยธรรมชาติ
คืนนั้น ซูหยางมาที่โถงฮุ่ยซุนตามปกติ และเดินเข้าไปในร้านขายยาที่คุ้นเคย
แต่เมื่อเขากำลังจะถอดเสื้อผ้า และเข้าไปในถังยา ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ในอดีต หลิวฉงซานเป็นคนเตรียมเสื้อผ้าในร้านขายยา แต่วันนี้เป็นคนอื่น
ซูหยางติดกระดุมเสื้อที่ปลดออกกลับคืนอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิวหยู่โหรวหันกลับมา เธอคงเห็นบางส่วน
จากนั้นหลิวหยู่โหรวก็อธิบายอย่างใจเย็น
“ใต้เท้าซู ไม่เป็นไร สำหรับหมอเพศอะไรก็ไม่ต่างกัน”
จริงเหรอ?
ซูหยางพร่ำบ่นในใจเล็กน้อย
“ปู่ของเจ้าไปไหม ทำไมถึงเป็นเจ้าที่อยู่ที่นี่”
เมื่อได้ยินคำถาม หลิวหยู่โหรวจึงอธิบายว่า “จู่ๆ มีคนในครอบครัวหนึ่งป่วยหนัก ปู่ของข้าจึงรีบไปรักษาเขา แต่ใต้เท้าซูไม่ต้องกังวล ข้าก็เป็นหมอ และได้เรียนการปรุงยามาสักระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นวันนี้จึงตกเป็นหน้าที่ของข้าที่จะอาบน้ำยาให้ท่าน”
“แล้วอีกอย่าง ข้ายังรับผิดชอบในการเติมฟืนเป็นช่วงๆ ด้วย ท่านรีบเข้ามาเถอะ”
เมื่อเห็นท่าทางที่ชำนาญของหลิวหยูโหรว ซูหยางจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก
“ตกลง ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนั้น งั้นเราก็มาเริ่มกันเถอะ”
จากนั้น ซูหยางก็เริ่มถอดเสื้อผ้า และถอดเข็มขัดออกอีกครั้ง
เมื่อหลิวหยู่โหรวเห็นสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกหัวใจเต้นแรง และพูดอย่างรวดเร็วว่า
"ใต้เท้าซู น้ำยาถูกเตรียมไว้แล้ว ท่านลงไปแช่ได้เลย ข้าจะไปเอาฟืนมาเพิ่มก่อน!"
หลังจากพูดอย่างนั้น หลิวหยู่โหรวก็รีบวิ่งออกไป
ไม่ว่าเธอจะล้างสมองตัวเองมากแค่ไหนเธอก็ยังไม่มีประสบการณ์ เธอจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้?
ซูหยางถอดเสื้อผ้าออกแล้วเข้าไปในถังยา
จากนั้นหลิวหยู่โหรวก็วิ่งเข้ามาเป็นระยะๆ เพื่อเติมฟืนแล้วเธอก็จะจากไปอย่างรวดเร็วราวกับทำหน้าของตัวเองเท่านั้น
ซูหยางเห็นทั้งหมดนี้
แต่เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และดูดซับฤทธิ์ยาด้วยความอุ่นใจ
หลังจากอาบน้ำยาเสร็จแล้ว ซูหยางก็ขอบคุณเธอตามปกติ
"ขอบคุณหมอหลิวสำหรับวันนี้ ไม่สิ ขอบคุณหมอหญิงหลิว"
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร"
หลิวหยู่โหรวโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ซูหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วจากไป
"เฮ้อ..."
เมื่อเห็นซูหยางเดินจากไป ในที่สุดหลิวหยู่โหรวก็ระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านได้ เธอหายใจออกอย่างรุนแรง และหัวใจดวงเล็กๆ ที่เต้นรัวของเธอก็เริ่มสงบลง
อย่างไรก็ตาม ภาพของซูหยางในถังยายังคงปรากฏขึ้นในใจของเธอเป็นครั้งคราว
น่าเสียดายที่เห็นแต่หัวเท่านั้นที่โผล่เหนือน้ำ
ใต้น้ำนั้นจะมีลักษณะอย่างไร?
...
"หยู่โหรว เจ้ามายืนทำอะไรที่หน้าประตู?"
หลิวฉงซานเดินออกจากด้านข้างอย่างสบายๆ และมองดูหลานสาวของเขาด้วยรอยยิ้ม
“หือ? ท่านปู่ ท่านกลับมาแล้วเหรอช่างบังเอิญจริงๆ”
หลังจากพึมพำ หลิวหยู่โหรวดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างได้ และหน้าแดงในทันที
“อ๊า! ท่านปู่ ท่านตั้งใจทำเช่นนี้หรือเปล่า?”
“หยู่โหรว เจ้ากำลังสงสัยในตัวข้างั้นรึ เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ มันจะเป็นความตั้งใจของข้าได้อย่างไร?”
แม้ว่าเขาจะตั้งใจให้สิ่งนี้เกิดขึ้น แต่เขาไม่มีทางยอมรับต่อหน้าหลานสาวของตนเป็นอันขาด
…
หลังจากแช่น้ำยามาเกือบครึ่งเดือน ร่างกายของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างมาก
ตอนนี้ผลของการอาบน้ำยาก็อ่อนแอมาก
หากเขาเพียงแกว่งดาบ ตอนนี้เขาสามารถแกว่งดาบได้นับหมื่นครั้งต่อวันโดยไม่สร้างความเสียหายให้กับร่างกาย
อาจกล่าวได้ว่าเป็นการพัฒนาครั้งใหญ่
หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง เจตจำนงดาบก็ได้รับการพัฒนาเป็นระดับ 18
[ ดาบเทียนฉิน ]
[ เจตจำนงดาบ : ระดับ 18 ( 12 / 18000 ) ]
[ วิชาดาบ : เพลิงดารา ( ระดับ 15 ) ]
[ เจตจำนงแห่งสรรพชีวิต : 0 ]
น่าเสียดายที่เจตจำนงแห่งสรรพชีวิตไม่เพียงพอ วิชาดาบจึงพัฒนาไปถึงระดับ 15 ได้เท่านั้น
เมื่อเจตจำนงดาบของเขาอยู่ที่ระดับ 12 เขาสามารถฆ่านักสู้ระดับ 8 ได้ในทันที
ตอนนี้มันมาถึงระดับ 18 เขาไม่รู้ว่ามันเทียบเท่ากับฐานการบ่มเพาะระดับใด
จากมุมมองการรับรู้ ทุกครั้งที่เจตจำนงดาบเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ เจตจำนงดาบในตันเถียนของเขาจะเพิ่มขึ้นหลายส่วน
ระดับ 5 ไม่ใช่คู่มือของเขาอย่างแน่นอน
ความแข็งแกร่งจะต้องอยู่เหนือระดับ 5 ส่วนไม่ว่าจะเทียบได้กับระดับ 4 หรือสูงกว่านั้น เขาก็ไม่แน่ใจมากนัก
แต่ในใจ เขารู้สึกได้ว่าหากรวมวิชาดาบ แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่เหนือระดับ 4 แต่เขาก็ยังสามารถฆ่าศัตรูที่อยู่ในระดับ 4 ได้
หลังจากประเมินความแข็งแกร่งของตัวเองเล็กน้อย ซูหยางก็พึมพำ "ช่างเถอะ เอาไว้คิดภายหลัง ถ้าข้าไม่สามารถเป็นหัวหน้าผู้ตรวจการได้ ข้าจะลองประเมินผู้ตรวจการสี่ทิศดู"
ซูหยางรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติที่จะลดระดับเป้าหมายลงเมื่อความแข็งแกร่งไม่มากพอ
การเป็นหัวหน้าผู้ตรวจการจะทำให้เขาทำอะไรได้มากขึ้น แต่เข้าก็ต้องมีความแข็งแกร่งที่สอดคล้องกัน
ในโลกนี้ ตำแหน่งเป็นสิ่งสมมติ มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นที่เป็นหลักประกันที่มั่นคง
หากเขาแข็งแกร่งพอ จักรพรรดิจะไม่ยอมมอบตำแหน่งที่เขาต้องการให้งั้นรึ?
