บทที่ 38 การต่อสู้!

ป๋าเตา เห็นว่าพวกเขากลับใจมาแล้ว ถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่กลัว เย็นชาและพูดว่า

"เจ้าหนูคนนี้ต้องรับผลของคำพูดเขาแล้ว ใครกล้าขวางข้า ข้าจะฆ่ามันให้ได้"

ต่อหน้าเหล่าผู้ทรงอำนาจทั้งห้า ในฐานะผู้อาวุโส หากเขาถูกคนรุ่นหลังข่มขู่ เขาก็ไม่ต้องการใบหน้าแก่ ๆ นี้แล้วหรือ?

"ฮ่า ๆ"

เย่ยู่เห็นท่าทางเย่อหยิ่งของเขา ยินดีที่จะเห็นท่าทีนี้ของเขา แต่ไม่ได้แสดงออกมา เพียงแค่ยิ้มเยาะอย่างดูถูก

'ไอ้แก่ อยากให้เจ้าเข้าไปในหลิงหยวน แล้วโดนข้าตีให้แหลก แล้วเจ้าจะยังกร่างได้อีกไหม'

ป๋าเตา เป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียว มีอำนาจและยศถาบรรดาศักดิ์มาโดยตลอด ผู้แข็งแกร่งไม่สามารถถูกดูถูกได้ เย่ยู่ก็เช่นกัน

เข้าใจหัวใจแห่งความเป็นอมตะ เขาไม่เคยทำตัวเป็นคนสุภาพและอ่อนโยน

ยั่วยุเขา โดยไม่จ่ายค่าอะไรเลย เป็นไปไม่ได้เลย

"พันธมิตรจักรพรรดิใต้ ออกมา"

ป๋าเตา เห็นท่าทีของเขาที่ตายแล้วไม่กลัวน้ำร้อนลวก รู้ว่าพูดต่อไปก็ไร้ประโยชน์แล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะอยากสั่งสอนเขาสักหน่อย จึงสั่งการในทันที

เมื่อคนอื่นเห็นสถานการณ์นี้ พวกเขาก็เรียกเหล่าสาวกเช่นกัน

ก่อนที่จะเข้าไปในหลิงหยวน สมาชิกของผู้ทรงอำนาจทั้งห้า ต้องเผชิญหน้ากันและจดจำใบหน้า

การแย่งชิงสมบัติของหลิงหยวนจะดำเนินเป็นเวลาห้าวัน เนื่องจากยังมีผู้ฝึกตนที่เข้าร่วมด้วย เพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน สมาชิกของผู้ทรงอำนาจทั้งห้า ในสามวันแรกจะไม่สามารถต่อสู้ได้ จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายจึงจะเผชิญหน้ากันโดยตรง โดยไม่คำนึงถึงชีวิตหรือความตาย

แน่นอน หากไม่จำเป็น สมาชิกของผู้ทรงอำนาจทั้งห้า จะไม่ต่อสู้จนตาย... ท้ายที่สุด คุณฆ่าคนของข้า ข้าก็จะฆ่าคนของคุณเช่นกัน ทำตัวเป็นคนมีน้ำใจ แล้วเราจะได้พบกันอีก

ตามคำเรียกร้องของพวกเขา กลุ่มคนก็บินออกมาจากเรือรบแต่ละลำ และยืนอยู่ข้างหลังเหล่าผู้ทรงอำนาจ

ต่างจากตอนแรกที่ดูผ่อนคลาย เหล่าหนุ่มสาวที่เก่งกาจจากผู้ทรงอำนาจทั้งห้า เมื่อเก็บซ่อนความสนุกสนานและความเกียจคร้านออกไปแล้ว แต่ละคนก็ดูเหมือนมังกรและฟีนิกซ์ที่โดดเด่น มีพลังมาก

ไม่นาน เหล่าผู้ติดตามของผู้ทรงอำนาจทั้งห้าก็รวมตัวกันเสร็จแล้ว

ยกเว้น  ซือซินซุ่ย เธอเป็นเพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญในระดับหมุนเวียน ยังไม่สามารถเดินบนความว่างเปล่าได้ จึงต้องอยู่บนเรือรบ

พร้อมกับการรวมตัวกัน ผู้คนของผู้ทรงอำนาจทั้งห้าก็ต่างจ้องมองและเผชิญหน้ากัน

'พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้ทรงอำนาจทั้งสี่จึงต้องบาดเจ็บล้มตาย แต่เก้าเทียนเก๋อ กลับปลอดภัย?'

เมื่อทุกคนวิ่งออกมา เย่ยู่มองไปรอบ ๆ และคิด

สาวกของผู้ทรงอำนาจทั้งสาม มีหลายคนที่ศีรษะมีตัวเลข [2] นับถอยหลังของความตาย แม้จะไม่ถึงขนาดสูญเสียกองทัพทั้งหมดเหมือนราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่ก็สูญเสียอย่างหนัก

สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงที่สุดคือ สาวกเก้าเทียนเก๋อ จะไม่มีใครตาย

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำ หากเกิดอันตรายใด ๆ ก็สามารถปกป้องความปลอดภัยของทุกคนได้จริง ๆ... แต่การตัดสินเวลาตายของระบบนั้น ไม่เคยคำนวณการลงมือของเขาเข้าไปเลย

"กลับเรือ ออกเดินทาง!"

ในฐานะผู้ทรงอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในการแย่งชิงสมบัติของหลิงหยวนครั้งก่อน ป๋าเตา ก้มลงมองผู้ฝึกตนที่พื้น ซึ่งใกล้ถึงเวลาแล้ว จึงสั่งการ

"รับทราบ!"

เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา เหล่าสาวกของพันธมิตรจักรพรรดิใต้ ตอบรับเสียงดัง และกองทัพก็กลับไปที่เรือรบอย่างเป็นระเบียบ

ในเวลาเดียวกัน เย่ยู่ก็เรียกให้ทุกคนกลับเรือเช่นกัน

เมื่อผู้ทรงอำนาจทั้งห้าเตรียมพร้อม เรือรบก็เปล่งประกายเจิดจ้า ปรับตำแหน่ง และเปิดใช้งานค่ายกลอย่างเต็มกำลัง

ลมแรงของหลิงหยวน สามารถทำให้มังกรแห่งกฎหายไปได้ แต่สำหรับเรือรบที่สามารถต้านทานการโจมตีของผู้ทรงอำนาจนั้น ไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามใด ๆ

ในวินาทีถัดมา กองทัพทั้งหมดก็ออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่หลิงหยวน

เหล่าผู้ฝึกตนที่รอคอยมานานแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็รีบก้าวตามทันที

บางทีการติดตามด้านหลังเรือรบ อาจไม่สามารถต้านทานลมแรงของหลิงหยวนได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็สามารถลดการรุกรานของลมแรงของหลิงหยวนได้อย่างมาก และลดการสูญเสีย

"อู้วู้ว!"

เข้าสู่หลิงหยวนอย่างเป็นทางการแล้ว เสียงลมแรงของหลิงหยวนก็ดังขึ้นราวกับวันสิ้นโลก กำลังจะกลืนกินทุกสิ่ง

"ว้ากกกก!"

เมื่อเรือรบเอียง และมุ่งตรงไปยังหลิงหยวน   ซือซินซุ่ยที่นอนอยู่ที่ขอบเกือบจะยืนไม่อยู่ รู้สึกกลัวและตื่นตระหนก รู้สึกเวียนหัวและตาพร่ามัว และร้องออกมาด้วยความตกใจ

หลิงหยวนอันมืดมิดและลึกล้ำ ราวกับหลุมดำที่ไม่มีก้นบึ้ง มองไม่เห็นก้นเลย

"นี่คือดินแดนรกร้างงั้นเหรอ... น่ากลัวจัง"

ก็เป็นครั้งแรกที่ หลินจิ่งเหวิน ได้เข้าร่วมการแย่งชิงสมบัติของหลิงหยวน ก่อนหน้านี้ล้วนแต่เป็นโลกที่ได้เรียนรู้จากหนังสือ และตกใจกับภาพที่เห็นเช่นนี้

ไม่เพียงแต่เด็กผู้หญิงเท่านั้นที่อดไม่ได้ที่จะร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ แต่ตราบใดที่เป็นสาวกที่ได้เห็นหลิงหยวนเป็นครั้งแรก ปฏิกิริยาก็แทบจะไม่ต่างกัน ความแตกต่างอยู่ที่ว่าจะออกเสียงหรือไม่ สายตาของความตกใจก็ปิดบังไม่ได้เลย

"มืดจัง..."

ซือซินซุ่ยรู้สึกราวกับว่าได้เข้าไปในพื้นที่ที่ไม่รู้จัก รอบตัวมืดมิดไร้แสงสว่าง มีเพียงเรือรบของผู้ทรงอำนาจต่าง ๆ และเกราะป้องกันของผู้ฝึกตนที่ติดตามมาด้านหลัง ซึ่งเปล่งประกายแสงอ่อน ๆ

ภาพที่มืดมิดเช่นนี้ ไม่รู้ว่าคงอยู่ไปอีกนานแค่ไหน พร้อมกับแสงสีขาวที่เจิดจ้า ในที่สุดก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

"เรามาถึงแล้ว"

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เย่ยู่จึงลุกขึ้นยืนและพูดอย่างชัดเจน

"ว้าว..."

ซือซินซุ่ยลืมตาขึ้นหลังจากนั้น ก็ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า

เธอคิดว่าใต้หลิงหยวนน่าจะเป็นสถานที่ที่มืดมิด แต่ไม่คาดคิดว่าที่นี่จะสว่างไสว

มองลงไป เห็นแผ่นดินกว้างใหญ่ไพศาล ภูเขาสูงตระหง่านตั้งอยู่บนแผ่นดิน แม่น้ำที่ไหลข้ามไปมา และยังสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตแปลก ๆ มากมายได้อย่างคลุมเครือ

"หอกพิโรธ! ออกมาเร็ว!"

ยังไม่ทันที่เธอจะได้ชื่นชมโลกใบนี้ เสียงชายที่โกรธแค้นและกดขี่ เสียงที่ทรงพลังและทรงพลังก็ดังขึ้นราวกับฟ้าร้อง

เห็นว่าเปลือยท่อนบน ผมยาวปลิวไสว กล้ามเนื้อกำยำ ป๋าเตา อยู่บนท้องฟ้าอันไกลโพ้น เหยียบย่ำความว่างเปล่า และตะโกนข้ามอากาศ

ในที่สุดก็ได้โอกาสแสดงหมัดแล้ว เขาเปรียบเสมือนดาบที่ตัดฟันแผ่นดินและกลืนภูเขาและแม่น้ำ ราวกับว่าหากมองนาน ๆ ก็จะถูกพลังอันน่ากลัวของเขาทำร้ายได้ รู้สึกเย็นสันหลังและวิญญาณก็สั่นสะเทือน

"ฮ่า..."

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ผู้คนของเก้าเทียนเก๋อ ต่างก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ไม่เคยเห็นพลังที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน

มองไปที่เงาร่างนั้น ราวกับกำลังมองตรงไปที่ดาบที่ทรงพลังและไม่อาจต้านทานได้

"รีบหาความตายขนาดนี้เลยเหรอ?"

ในเวลาเดียวกัน เย่ยู่ก็ก้าวเท้าออกไปนอกเรือรบ

เมื่อเห็นว่าเขาจะออกไปต่อสู้ สาวกของเก้าเทียนเก๋อ ต่างก็มองไปที่ร่างของเขาด้วยความกังวล

แม้ว่าผู้อาวุโสเย่จะเก่งกาจและมีพรสวรรค์ แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับเป็นผู้ทรงอำนาจรุ่นเก่าที่มีชื่อเสียงมาหลายปี

อาณาจักรล้าหลังกว่าผู้อื่น การต่อสู้ครั้งนี้จะชนะได้จริงหรือ?

เมื่อรับรู้ถึงความกังวลของทุกคน เย่ยู่เดินไปที่หัวเรือ ไม่สนใจ และก้าวออกไปหนึ่งก้าว

ไม่ต้องพูดอะไรมาก ความแข็งแกร่งจะพูดแทน

เย่ยู่ก้าวออกจากเรือรบ กำมือและกำมือเข้าด้วยกัน หอกเงินเจ็ดฟุตตกลงไปในมือ ร่างกายที่สง่างามและสูงใหญ่ ยืดหยุ่นเหมือนหอก พลังหยวนที่ซ่อนอยู่ในร่างกายก็ทะลักออกมา

แสงสีทองที่สว่างไสวและเจิดจ้า ล้อมรอบร่างกาย เจตจำนงที่ไร้เทียมทานและหยิ่งผยอง พร้อมกับพลังแห่งผู้ทรงอำนาจที่มองลงมาที่มวลมนุษย์ กลับกลายเป็นรูปร่างที่เป็นรูปธรรม กลายเป็นเสาแห่งแสงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า