ตอนที่ 1486 เข่นฆ่า (ฟรี)

ตอนที่ 1486 เข่นฆ่า

"เกิดอะไรขึ้น!"

“ทำไมเราจะออกไปไม่ได้!”

“ทุบ ทุบด้วยแรงทั้งหมด…”

คนเหล่านั้นพบว่าตระกูลเซียว กลายเป็นกรง และไม่มีทางที่จะหนีออกไปได้เลย

ทันทีที่ทุกคนก้าวออกจากประตูตระกูลเซียว พวกเขาจะถูกเด้งกลับโดยตรง

การโจมตีจำนวนมากถูกกระแทกข้าใส่

เมื่อมันตกลงไปในอากาศตรงหน้า มันทำให้เกิดระลอกคลื่นเล็กน้อยเท่านั้น

การแสดงออกของใครบางคนน่าเกลียด “ค่ายกล มีคนวางค่ายกลในตระกูลเซียว!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น..

การแสดงออกของคนอื่นเปลี่ยนไปอย่างมาก

มีคนวางค่ายกลขนาดใหญ่ในตระกูลเซียว โดยที่พวกเขาไม่รู้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

“มีใครสามารถวางค่ายกลในตระกูลเซียวงั้นรึ เป็นไปได้อย่างไร!”

“เย่หง ต้องเป็นเย่หง!”

"ทำลายค่ายกลด้วยพลังทั้งหมดเร็วเข้า ค่ายกลใดๆ ก็มีขีดจำกัดสูงสุด ตราบใดที่เรารวมพลัง เราจะสามารถทำลายค่ายกลได้อย่างแน่นอน มิฉะนั้นเมื่อเย่หงมาถึง เราทุกคนจะต้องตายอย่างแน่นอน!"

ปัง

ปัง!!

ทุกคนร่วมมือกันเพื่อโจมตีค่ายกล

ไม่ว่าค่ายกลจะถูกวางเมื่อใด ทางออกเดียวในตอนนี้คือ ทำลายค่ายกล

มิฉะนั้น.

เมื่อเย่หงมาถึง แม้ว่าทุกคนจะรวมพลังกัน พวกเขาจะไม่สามารถต่อกรกับผู้ฝึกฝนขอบเขตสวรรค์ได้

เมื่อทุกคนรวมพลังกัน พลังที่สำแดงออกมาก็น่าสะพรึงกลัวเช่นกัน

ในอากาศที่แต่เดิมมองไม่เห็น มีแสงหนาแน่นปรากฏขึ้น แสดงให้เห็นลักษณะของกรงขนาดใหญ่

หลังจากนั้นทันที

ภายใต้การโจมตีด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ กรงก็สั่นเล็กน้อยราวกับว่ามันจะแตกหักเมื่อใดก็ได้

“เอาล่ะ ค่ายกลกำลังจะแตกแล้ว!”

“เร็วเข้า…”

หลายคนดูตื่นเต้น

การสั่นของค่ายกลหมายความว่ามันกำลังจะถึงขีดจำกัดแล้ว

หนึ่งก้านธูปต่อมา

ดูเหมือนว่าค่ายกลจะถึงขีดจำกัดแล้ว และมันก็พังทลายลงด้วยเสียงดังปัง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะมีความสุข เสียงหัวเราะดังขึ้นจากดัานหน้า

เพราะด้านหลังค่ายกลที่พังทลาย มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นตรงนั้นโดยตรง

เย่หง!

“ไม่เลวเลย พวกเจ้าสามารถทำลายค่ายกลนี้ได้จริง ๆ ดูเหมือนว่าตระกูลเซียวจะพแมีรากฐานอยู่บ้าง”

เมื่อมองไปที่ผู้คนด้านล่าง เย่หงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงของเขาไม่แยแสอย่างยิ่ง

ค่ายกล

แน่นอนว่ามันถูกสอนโดยฉินเอ๋อ

แต่ละร่างอวตารมีความรู้มากมายมหาศาล เมื่อรวมกับพรสวรรค์ที่ดีของเย่หง มันเป็นเรื่องง่ายที่จะสอนความรู้มากมายให้กับเขา

ค่ายกลที่วางในตระกูลเซียว คือ การป้องกันไม่ให้สมาชิกตระกูลเซียวหลบหนีไปได้

ตอนนี้.

ค่ายกลพังทลาย แต่เย่หงก็มาถึงแล้ว

“นายน้อยเย่ ข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเซียว ปล่อยข้าไป!”

“ถูกต้อง มันเป็นความคิดของเซียวซวน และตระกูลเซียวที่จะทำลายตระกูลเย่ เราเป็นเพียงแขกของตระกูลเซียว และไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”

“นายน้อยเย่ โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย…”

“เย่หง แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็จะไม่มีวันปล่อยเจ้าไป!”

บางคนร้องขอความเมตตา ขณะที่บางคนก็สาปแช่ง พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าเย่หงจะไม่ปล่อยให้สมาชิกตระกูลเซียวรอดออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ส่งเสียงอ้อนวอน

“ดี กระดูกสันหลังของพวกเจ้าตั้งตรงดีจริงๆ!”

เย่หงมองไปที่ผู้คนด้านล่างที่กำลังสาปแช่งเขา และพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา

“แต่ข้าเกลียดคนเช่นนี้ที่สุด แต่ข้าไม่ใช่โหดร้าย และไร้ความปรานี ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าได้มีชีวิตอยู่”

หลังจากที่พูดอย่างนั้น

ทันใดนั้นเหตุการณ์ก็เงียบลง ทุกคนเงียบสนิท และมองดูเย่หงบนท้องฟ้าด้วยสายตาที่มีความหวัง

เย่หงพูดอย่างไม่แยแส "ทุกคนที่ไม่ได้มาจากตระกูลเซียว จงหลีกทางไปชั่วคราว"

ได้ยินแบบนั้น..

แขก และคนรับใช้ของตระกูลเซียว ทั้งหมดถอยออกไปด้านข้าง เหลือเพียงคนของตระกูลเซียว ที่ยืนอยู่ในที่ๆ พวกเขาอยู่แต่เดิม ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว และไม่สบายใจ

เย่หงกล่าวว่า "วันนี้ ครึ่งหนึ่งของสมาชิกตระกุลเซียวสามารถออกไปแบบมีชีวิตได้ ใครก็ตามที่ต้องการออกไปต้องตัดหัวของสมาชิกคนอื่นในตระกูล ใช้ชีวิตต่อชีวิต"

เงียบ!

ทุกคนเงียบกริบ!

ทำลายหัวใจ!

วิธีการของเย่หงในตอนนี้คือการฆ่าผู้คน และทำลายหัวใจของพวกเขาอย่างแท้จริง

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เหล่าแขกก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นในใจ

หลังจากที่พูดอย่างนั้น

สมาชิกในตระกูลเซียว ก้าวถอยหลังเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจแล้วมองดูสหายเก่า และญาติของพวกเขาอย่างระมัดระวังโดยกลัวว่าอีกฝ่ายจะโจมตีเพื่อคว้าโอกาสในการมีชีวิตอยู่

“เย่หง ตระกูลเซียวของเราจะถูกเจ้าล่อลวงได้อย่างไร!”

ผู้อาวุโสของตระกูลเซียวจ้องมองเขา

หลังจากพูดอย่างนั้น คนอื่นๆ ก็พยักหน้าตอบทันที

“ถูกต้อง สมาชิกในตระกูลเซียวของข้าไม่มีทางยอมจำนนต่อเจ้า และทำสิ่งที่เจ้าต้องหารหรอก!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ

แสงเย็นวูบวาบ และหัวของเขาหล่นลงจากไหล่ จนกระทั่งเขาเสียชีวิต เขายังคงแสดงสีหน้าประหลาดใจ แน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ผู้อาวุโสของตระกูลเซียวคนหนึ่งคว้าหัวของเขาแล้วเดินไปที่ประตูตระกูลเซียว

“นายน้อยเย่ ข้าทำตามที่เจ้าบอกแล้ว ข้าออกไปได้แล้วใช่ไหม?”

“โหดร้าย และไร้ความปรานี ข้าชอบมัน ไปซะ!”

เย่หงโบกมือแล้วปล่อยให้ผู้อาวุโสคนนั้นออกไป

เมื่อสมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลเซียวเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที

ช่วงเวลาถัดไป

การเข่นฆ่าเริ่ม

เมื่อมองสมาชิกตระกูลเซียวสังหารกันเอง ในมุมมองของเย่หงนั้นเขามีความสุขมาก

แทนที่จะฆ่าคนเหล่านี้ด้วยมือของเขาเอง การปล่อยให้อีกฝ่ายฆ่ากันเองจะดีกว่า

หลังจากเรื่องนี้จบลง สมาชิกที่รอดชีวิตจากตระกูลเซียว จะหันมาต่อสู้กัน และสังหารกันไม่หยุดหย่อน

เช่นนั้น พวกเขาไม่มีทางรวมตัวกันได้อีก

…

เรื่องของโลกจิ่วเยว่ไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆ ต่อโลกไร้ขอบเขตมากนัก

หลังจากการกลับมาของหงจุน และหลัวโฮ่วทำให้เกิดความปั่นป่วนช่วงหนึ่ง เผ่าต่างๆ ก็เริ่มสงบลงมาก

เหวสวรรค์

ทะเลจื่อหยุน

สถานที่ทั้งสองนี้เป็นโอกาสสูงสุดสำหรับเผ่าต่างๆ ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากได้เดินทางไปยังสถานที่ทั้งสองแห่งนี้เพื่อแสวงหาเต๋า

ในระหว่างนี้.

ศาลสวรรค์ก็ตกอยู่ในความเงียบงันเช่นกัน

จักรพรรดิสวรรค์อยู่ในความสันโดษ

เผ่าต่างๆ ในโลกอยู่ในความสงบ

ไม่มีอะไรที่ต้องทำมากนัก

ภายในวังสวรรค์

ฉินซู่เจียนนั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับออร่าลึกลับเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา ออร่าเต๋าต่างๆ แพร่กระจาย และถูกตัววังดูดซับอยู่ตลอดเวลา ทำให้มันเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อย

ในขณะนี้ จิตใจของเขาจมอยู่ในโลกภายในอย่างสมบูรณ์

หนึ่งปีในโลกภายนอก

เท่ากับสองแสนปีในโลกภายใน

จนถึงขณะนี้โลกภายในมีการพัฒนามานานหลายแสนปี

ในช่วงเวลาหลายแสนปี

ความขัดแย้งระหว่างเผ่าต่างๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้น

จักรพรรดิหลายองค์ได้ก้าวข้ามทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์มากกว่าหนึ่งครั้ง

ด้วยสิ่งเหล่านี้

จักรพรรดิบางองค์ล้มลง ในขณะที่ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิบางองค์เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ภายในเผ่าเอลฟ์

เผ่าเอลฟ์ในตอนนี้คือ หนึ่งในผู้ปกครองโลก พวกเขาไม่ได้เก็บตัวต่ำเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป พวกเขาได้รวบรวมเผ่ามากมายภายใต้ธงของตน และมีพลังอันน่าสะพรึงกลัว

“ฝ่าบาท เผ่ามนุษย์มีการเคลื่อนไหวมากมายเมื่อเร็วๆ นี้ เกรงว่าพวกเขามีเจตนาที่จะโจมตีพวกเรา เราควรจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?”

อมตะเผ่าเอลฟ์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

คนที่นั่งด้านบนคือจักรพรรดิเอลฟ์ เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน ตอนนี้เขามีอารมณ์ที่บริสุทธิ์น้อยลง และมีออร่าที่ครอบงำของจักรพรรดิมากยิ่งขึ้น

“ข้าจะจัดการกับอะไรก็ตามที่ขวางหน้า แม้เผ่ามนุษย์จะรุกรานเผ่าเอลฟ์ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว!”

เสียงของจักรพรรดิเอลฟ์เฉยเมย

ความสัมพันธ์ระหว่างเผ่าเอลฟ์ และเผ่ามนุษย์ได้พังทลายลงเมื่อกว่า 200,000 ปีก่อน

จนถึงตอนนี้.

เผ่าต่างๆ เกือบทั้งหมดในโลกมีเป้าหมายที่จะปราบปรามเผ่าอื่น เพราะพวกเขาต้องการก่อตั้งศาลสวรรค์ และเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิสวรรค์

ดังนั้น.

ไม่มีสิ่งใดที่เป็นพันธมิตรอย่างแท้จริง

ยอมจำนนหรือถูกทำลาย

นี่คือสถานการณ์ในขณะนี้ของเผ่าต่างๆ ในโลกภายใน

จักรพรรดิเอลฟ์กล่าวว่า "แม้ว่าเผ่ามนุษย์จะแข็งแกร่ง แต่เผ่าเอลฟ์เราก็ไม่อ่อนแอเช่นกัน อย่างไรก็ตาม อาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือของเผ่ามนุษย์นั้นไม่ธรรมดาเลย"

เขานึกถึงทัณฑ์สายฟ้าที่เกิดขึ้นเมื่อหลายแสนปีก่อน

ในเวลานั้น.

เขาเพิ่งรู้ว่าเผ่ามนุษย์มีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ด้วยออร่าคมกริบเพียงนิดเดียว มันทำให้เขาซึ่งเป็นอมตะระดับแปด รู้สึกหวาดกลัวอย่างสุดซึ้ง

แม้ว่าเขาจะก้าวไปสู่อมตะระดับเก้าแล้ว แต่เขาก็ไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าเขาสามารถต่อกรกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นได้

ในการเปรียบเทียบ.

แม้ว่าเผ่าเอลฟ์จะมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แต่มันก็อ่อนแอกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์นั้นมาก