บทที่35 โอโรจิมารุโกรธ

 

          เคร้ง!

เสียงกระทบกันของเหล็กสองชิ้นดังขึ้น ตอนที่คุไนของเขากำลังจะแทงคาคาชิ คุไนของอีกคนก็มาขวางเอาไว้เสียก่อน

“โจนินริวอุน คาคาชิเป็นลูกชายของคุณซาคุโมะ ตอนนี้เขาเป็นหนึ่งในตัวแทนจากโคโนฮะ หากนายโจมตีเขา นายไม่กลัวจะก่อให้เกิดสงครามระหว่างโคโนฮะและคิริงาคุเระงั้นเหรอ?” มินาโตะเริ่มทำสีหน้าจริงจัง

เขาไม่ใช่คนหุนหันเหมือนคาคาชิ เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคิริงาคุเระ โอกาสรอดของพวกเขาจะมีน้อยมาก ๆ ดังนั้นเขาเลยใช้วิธีนี้เพื่อบังคับให้ริวอุนหยุด

“คิดว่าฉันกลัวเหรอ?” ริวอุนมองมินาโตะและแย้มรอยยิ้มท้าทายออกมาต่อหน้าสีหน้าจริงจังของอีกฝ่าย “แน่นอน ฉัน... ไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว”

คุไนในมือของทั้งสองสั่น ก่อนที่ร่างของริวอุนจะกลายเป็นน้ำ

“ร่างแยกน้ำ? เมื่อไหร่กัน?” นามิคาเสะ มินาโตะหรี่ตา

เขามั่นใจมากว่าริวอุนคนเมื่อกี้คือร่างที่แท้จริง แต่อยู่ ๆก็กลายเป็นร่างแยกน้ำได้ยังไง?

ฟุ่บ!

เสียงอาวุธแหลมคมกรีดผ่านอากาศ ริวอุนปรากฎตัวที่ทางซ้ายจากนั้นก็แทงมินาโตะด้วยดาบเล่มหนึ่ง

“เร็วมาก!” ดวงตามินาโตะหดลง เขาใช้คุไนของเขาป้องกันแล้วอุ้มคาคาชิออกไป เพื่อเลี่ยงการโจมตีและอันตรายที่จะเกิดขึ้น

หลังจากเห็นอีกฝ่ายหลบได้ ริวอุนจึงยังไม่ได้ลงมือต่อ

ในใจริวอุนอยากจะลองใช้วิชาระดับ S ที่ได้มาใหม่ดูมาก โดยเฉพาะกิเลน น่าเสียดายที่มันอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน มีคนอยู่เยอะทำให้เขาไม่สามารถใช้มันได้

“พอแล้ว!”

“คิริงาคุเระจะทำสงครามกับโคโนฮะจริงเหรอ?” จิไรยะเดินออกมา ดวงตาเขาจับไปที่ริวอุนไม่กระพริบ

นินจาอีกสองคนของโคโนฮะก็ชักอาวุธออกมาด้วยเช่นกัน

“ฮี่ฮี่ โจนินริวอุน นายคิดว่าที่นี่เป็นคิริงาคุเระหรือเปล่าถึงคิดว่าจะทำอะไรตามใจชอบได้ ใช่ไหม?” โอโรจิมารุยิ้มพร้อมกับจิตสังหารที่แผ่ออกมา หัวงูตัวเล็กปรากฏขึ้นใต้แขนเสื้อ กลิ่นอายเย็นเยียบก็กระจายออกมาจากร่างกาย

[ติ๊ง!]

          [ถูกโอโรจิมารุยั่วยุ โปรดเลือกหนึ่งในสามตัวเลือกต่อไปนี้]

          [1. ทำให้โอโรจิมารุโกรธ บอกอีกฝ่ายว่าที่นี่คือคิริงาคุเระ สามนินจาอย่ามายุ่ง รางวัล: ร่างกายเซียนระดับกลาง]

          [2. ไม่สนใจโอโรจิมารุและนินจาโคโนฮะทุกคนและโจมตีต่อไป รางวัล: ขีดจำกัดสายเลือกน้ำแข็ง]

          [3. ขอโทษโอโรจิมารุที่หุนหันพลันแล่นไป รางวัล: ขีดจำกัดสายเลือกกระดูก]

เพียงเห็นตัวเลือกนี้ เขาก็ตัดสินใจเลือกข้อหนึ่งโดยไม่ลังเล

ขีดจำกัดสายเลือกน้ำแข็งและขีดจำกัดสายเลือกกระดูกของคิมิมาโร่มันก็ดี แต่มันไม่เหมาะกับเขาตอนนี้

ดังนั้นริวอุนตอบข้อหนึ่งจบ เขาก็มองหน้าโอโรจิมารุ “คุณโอโรจิมารุ คุณไม่คิดว่าการกระทำของผมเป็นการกระทำเพื่อเกียรติของหมู่บ้านงั้นเหรอ? ทางที่ดีคุณอย่ามายุ่งดีกว่านะ เพราะที่นี่คือคิริงาคุเระ”

หลังจากพูดจบ เจตนาฆ่าของโอโรจิมารุก็ปิดไม่มิดอีกต่อไป กลิ่นอายของเขาน่ากลัวมาก

สามนินจาแห่งโคโนฮะ ไม่ใช่ชื่อตั้งเท่ ๆ พวกเขาฆ่านินจาโจนินมาแล้วนับไม่ถ้วน

คนที่กล้าท้าทายสามนินจาต่อหน้า มีริวอุนเป็นคนแรก!!

“อะไรน่ะ?”

“ดูเหมือนว่าคุณอยากลงมือนะ แต่ดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่าที่นี่คือที่ไหน?” ริวอุนฉีกยิ้มเหี้ยม ไม่กลัวโอโรจิมารุเลย “คิดว่าที่นี่คือโคโนฮะของคุณเหรอ ใจร้อนแบบนี้เป็นสามนินจาจริงหรือเปล่าเนี่ย?”

น้ำเสียงริวอุนเย็นชาลงเรื่อย ๆ สิ้นคำยั่วยุของเขา ร่างของริวอุนก็หายไป หมอกรอบข้างก็หนาขึ้น

ใบหน้าของโอโรจิมารุเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เขาเห็นร่างที่แฝงอยู่ในสายหมอก

ที่นี่คือหมู่บ้านคิริงาคุเระ!

หากพวกเขาหน้าแตกในหมู่บ้านนี้จริง ๆ พวกเขาคงถูกดูถูกไปอีกนานแสนนาน

คิริงาคุเระไม่ใช่หมู่บ้านเล็ก ๆเหมือนกับอาเมะงาคุเระ

คิริงาคุเระเป็นหนึ่งในห้าหมู่บ้านใหญ่ ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าโคโนฮะมากนัก หากอีกฝ่ายต้องการฆ่าพวกเขาจริง ๆ พวกเขาจะไม่มีทางรอดออกไปอย่างแน่นอน หรือไม่ก็รอดออกไปไม่ครบทุกคน

มินาโตะฉลาด เขาก้าวออกมาข้างหน้าแล้วอธิบายอย่างรวดเร็ว “โจนินริวอุน คาคาชิยังเด็ก มีนิสัยหุนหันพลันแล่น โคโนฮะไม่ต้องการสร้างความขัดแย้งกับคิริงาคุเระ!”

มินาโตะรู้ดี ตอนนี้มันไม่ใช่เวลา หากมีอะไรผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจก่อให้เกิดความขัดแย้งขึ้นได้

“โอ้ จริงเหรอ?” ริวอุนหรี่ตามองโอโรจิมารุสลับกับจิไรยะก่อนจะยิ้มบาง ๆออกมาคล้ายไม่เชื่อสิ่งที่มินาโตะพูด

ทางด้านโอโรจิมารุก็พอจะอ่านสีหน้าริวอุนออก เขาอารมณ์ไม่ดีแถมบรรยากาศรอบตัวก็มืดมนยิ่งกว่าเดิม ทว่าเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ

เพราะรอบข้างมีนินจาหมอกอยู่รอบตัวเป็นร้อยคน แถมจำนวนอาจจะมีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

หากเขาลงมือก็เท่ากับการประกาศสงครามกับคิริงาคุเระ แม้เขาจะมั่นใจในฝีมือของตนเอง แต่เขาไม่คิดว่าจะต่อสู้กับทั้งหมู่บ้านเพียงลำพังได้

ไม่ว่าใครจะว่ายังง ที่นี่ก็คือหมู่บ้านคิริงาคุเระ หมู่บ้านใหญ่เทียบได้กับโคโนฮะงาคุเระ

แต่ในฐานะหนึ่งในสามนินจา เขาไม่ต้องการก้มหัวให้ริวอุนง่าย ๆ

จิไรยะกัดฟัน ตอบแทนโอโรจิมารุ “โคโนฮะ ไม่ต้องการ ต่อสู้กับนินจาต่างหมู่บ้าน!”

“แน่ใจนะ?” ริวอุนแบมือ ยักไหล่พร้อมกับพยักหน้านิด ๆ “ในมื่อคุณจิไรยะ หนึ่งในสามนินจาพูดออกมาเอง นินจาหมู่บ้านคิริงาคุเระก็จะเชื่อแบบนั้น”

จากนั้นริวอุนก็โบกมือ เหล่านินจาหมอกที่อยู่รอบ ๆก็ค่อย ๆถอยออกไป

นินจาโคโนฮะหลายคนโล่งอกขึ้น หลังจากที่ได้รู้ว่าอันตรายได้ผ่านพ้นไปแล้ว

“ถ้างั้น เมื่อกี้คงมีความเข้าใจผิดระหว่างพวกเรา แต่เนื่องจากความเข้าใจผิดที่ว่าได้รับการแก้ไขแล้ว ทุกคนตามฉันมาเถอะ” ริวอุนกล่าวแล้วหันหลังเดินไปที่อาคารมิซึคาเงะ

เมื่อทุกอย่างยุติ ริวอุนก็รู้สึกถึงพลังที่เอ่อล้นออกมาจากร่างกายของเขา มันมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

อย่างแรก ปริมาณจักระที่เพิ่มขึ้นสามเท่าหรือสี่เท่าของระดับคาเงะ อย่างที่สองคือการรับรู้สิ่งรอบตัว แม้แต่การไหลเวียนจักระของโอโรจิมารุและจิตสังหารก็ยังสัมผัสได้

อย่างที่สาม ในเรื่องสภาพร่างกายก็เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ ความเร็วในการฟื้นตัวก็เพิ่มขึ้น

หลังการเปลีี่ยนแปลงครั้งนี้ ริวอุนก็เกิดความคาดหวังถึงร่างเซียนระดับสูงทันที หากได้รับมันมา เขาก็อยากจะรู้ว่าตัวเองจะเข้าโหมดเซียนได้ทันทีเหมือนโฮคาเงะรุ่นที่ 1 หรือเปล่า

************************