บทที่ 60 : เผ่ามนุษย์ปลาโจมตี, ฝาแฝดหูเเมว!
บทที่ 60 : เผ่ามนุษย์ปลาโจมตี, ฝาแฝดหูเเมว!
หรือถ้าให้พูดอีกอย่าง, นี่คือการรวมกันของจุดสูงสุดระดับหก + จุดสูงสุดระดับหก!
ตราบใดที่มีระดับต่ำกว่าระดับเจ็ด, โดยพื้นฐานแล้วไม่มีใครสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้
และที่สำคัญกว่านั้นคือ
เบื้องหลังเฮเตมีอาจารย์ของเขาอยู่, เเละอาจารย์ของเขาเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในนครรัฐเลน
ผู้ยิ่งใหญ่ระดับเปด, ลูกศิษย์คนที่สามของ [ปรมาจารย์โมสัน]
ดังนั้น….สามารถจินตนาการได้เลยว่าเฮเตมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่มากเเค่ใหน
นั่นคือระดับเเปด….สิ่งมีชีวิตที่อยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง!
แม้แต่ตระกูลโอเเลนเดอร์ของพวกเขา….มันก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับอีกฝ่าย
ดังนั้นสถานะของเฮเตในตระกูลออร์แลนด์จึงพิเศษมาก…..ในแง่หนึ่ง มันสูงกว่าผู้นำตระกูลอย่างเอิร์ลบรูโนสเสียอีก!
“ทำไมถึงถามข้าล่ะ? จัดการกันเองไม่ได้หรือไง?” เฮเตยืดตัวขึ้นและพูดอย่างใจเย็น
“ถ้าอยากสู้ก็สู้….ทำไมต้องมาอ้างเรื่องอะไรไร้สาระด้วนล่ะ”
เอิร์ลบรูโนสมองดูเขาอย่างใจเย็น….จากนั้นก็พูดต่อ
“เเน่นอนว่าเราอยากสู้, แต่มันยังไม่มีเหตุผลที่เหมาะสม”
“ยังไงซะ ตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย…..หากเราเป็นคนเริ่มโจมตี, อีกฝ่ายคงไม่ยอมง่ายๆ”
“อย่างไร…เคานต์กูตอนก็ไม่ใช่ลูกพลับอ่อนแอเช่นกัน!”
“พวกเขามีภูมิหลังไม่ธรรมดา, โดยเฉพาะเลเลีย”
“เธอเป็นศิษย์สายตรงของจอมเวทย์รัทเธอร์ฟอร์ด...และความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็มั่นคงอย่างมาก!”
ทันทีที่ข้อความนี้ออกมา
ดวงตาของเฮเตก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
จอมเวทย์รัทเธอร์ฟอร์ด?
แน่นอนว่าเขารู้ ว่าเธอคือจอมเวทย์อัจฉริยะชื่อดังแห่งนครรัฐเลน
จอมเวทย์น้ำแข็งระดับเจ็ดผู้สง่างาม!
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นตัวละครที่โหดเหี้ยมเช่นกัน….เเละมันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไปทำให้เธอขุ่นเคืองโดยไม่มีเหตุผล...
ยิ่งไปกว่านั้น อาชีพจอมเวทย์ยังมีความพิเศษและมีเกียรติมากกว่าอาชีพอื่นอีกด้วย!
แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพียงระดับเจ็ดเท่านั้น…..แต่ภายใต้สถานการณ์ปกติ แม้แต่อาจารย์ของเขาก็ไม่สามารถทำให้จอมเวทย์ระดับเจ็ดขุ่นเคืองได้ง่ายๆ!
ดังนั้น…..ความกังวลของบรูโนส มันก็สมเหตุสมผลเลย
สุดท้าย, เฮเตก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า
"ข้าไม่รู้เเล้ว….เลิกถามข้าสักที!”
“ถ้าเจ้าอยากจะสู้จริงๆ ก็มาเรียกข้า…..แต่อย่ามาถามข้าเกี่ยวกับเรื่องเผาสมองแบบนั้น, ข้าไม่ชอบ”
เมื่อเคานต์บรูโนสได้ยินสิ่งนี้….เขาก็หัวเราะทันที
เพราะนี่คือคำตอบที่เขาต้องการ!
เฮเตนั้นเป็นน้องชายร่วมสายเลือดของเขา….เเล้วทำไมเขาจะไม่รู้ว่าน้องชายคนนี้มีสมองที่จะคิดเกี่ยวกับปัญหาประเภทนี้หรือไม่?
ดังนั้น, สิ่งที่เขาต้องการก็แค่อยากจะบอกอีกฝ่ายล่วงหน้าว่าอาจจะมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น
เเละอาจจำเป็นต้องให้เขาในการดำเนินการด้วย
ส่วนสำหรับวิธีการจัดการ?
ในฐานะผู้นำตระกูลโอเเลนเดอร์….เขาไม่ใช่คนโง่, ดังนั้นเขามีเเผนการอยู่ในใจแล้ว
“เมย์นาร์ด!”
“ครับนายท่าน...”
จอมเวทย์วัยกลางคนที่มีผิวสีข้าวสาลี รูปร่างและหน้าตาค่อนข้างแข็งแกร่ง…..แต่อารมณ์โดยรวมของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาค่อนข้างฉลาดและลึกซึ้ง
เห็นได้ชัดว่านี่คือจอมเวทย์ระดับห้า
“เจ้าจงไปที่นั่นในนามตระกูลโอเเลนเดอร์ของเรา แล้วแจ้งบารอนเรย์มอนด์”
“ถ้าเขาอยากสร้างเมืองในหุบเขาโฟโด้, ก่อนอื่นเลย ค่าธรรมเนียมการก่อสร้างเมืองที่นี่คือ 3,000 เหรียญทอง”
“นอกจากนี้ เขาต้องจ่ายภาษี 70% ให้กับตระกูลโอเเลนเดอร์ของเราทุกปี” เคานต์บรูโนสเอ่ยอย่างเยาะเย้ย
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็หัวเราะทันที…..เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดเข้าใจว่าแผนการของผู้นำตระกูลคืออะไร
อย่างแรกคือค่าธรรมเนียมการก่อสร้างเมือง 3,000 เหรียญทอง
มันเป็นราคาที่สูงเสียดฟ้า
ที่สำคัญกว่านั้น….ภาษี 70%?
นี่คือการบังคับคนให้ตาย!
แต่นั่นก็ใช่, เพราะจุดประสงค์ของการทำเช่นนี้คือการบังคับพวกเขาให้ตาย!
เเละเมื่อพวกเขาใกล้ตาย….อย่างไรพวกเขาก็ต้องต่อต้าน
เเละนั่นก็จะเป็นข้ออ้างอันสมเหตุสมผลที่พวกจะเปิดการโจมตีได้ไม่ใช่หรือ?
ทุกสิ่งเป็นเเผนการที่เเยบยลเเละตรงตนามวัตถุประสงค์ของพวกเขา
เเละไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม….จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ตั้งเมืองในหุบเขาโฟโด้ได้!
…………
ไม่กี่วันต่อมา
ณ ดินแดนใหม่ของหมู่บ้านเกรย์สโตน
เรย์มอนด์มองดูศพมนุษย์ปลาที่อยู่บนพื้นด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“เวนดี้….พวกมันมาจากไหน?”
“เรียนท่านลอร์ด ที่ริมทะเลสาบใหญ่ทางทิศตะวันตก….ตอนที่ข้ากำลังลาดตระเวน ข้าพบว่าพวกมันกำลังโจมตีชาวบ้านของเรา ดังนั้นข้าจึงฆ่าพวกมันโดยตรง”
รอยัลกริฟฟอนเวนดี้, กล่าวด้วยความเคารพ
“โจมตีชาวบ้าน?”
เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและใบหน้าของเขาก็มืดมนทันที
“มีคนตายไหม?”
"มี!"
"แม้ว่าความแข็งแกร่งของพวกมันจะไม่สูงมากนัก….แต่พวกมันก็ยังสามารถบดขยี้คนธรรมดาได้อย่างง่ายดาย”
“ในตอนที่ข้าไปถึงที่นั่น พวกมันก็สังหารชาวบ้านไปสี่หรือห้าคนแล้ว”
“และดูเหมือนว่าพวกมันกำลังวางแผนที่จะขนร่างของชาวบ้านกลับไปที่ทะเลสาบใหญ่!”
“เอาร่างของชาวบ้านกลับไป?”
เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้น, สีหน้าของเขาก็มืดลงอีกครั้ง
เเน่นอนว่า, เผ่ามนุษย์ปลามาจากชนเผ่าทะเล…..พวกมันจึงไม่ใช่เชื้อชาติเดียวกันกับมนุษย์, ดังนั้นการกินเนื้อมนุษย์คงจะไม่ใช่เรื่องเเปลกอะไร
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็รับกับสิ่งนี้ไม่ได้!
“ยิร์มารา...”
"ครับ ท่านบารอน!"
"ออกกฎพิเศษ…..ในระหว่างการก่อสร้างเมืองใหม่ห้ามทุกคนอยู่ห่างจากตัวเมืองและห้ามเข้าใกล้ทะเลสาบออสตินทางทิศตะวันตกเด็ดขาด!"
“รับคำสั่งท่านลอร์ด, ข้าจะรีบจัดการทันที”
"บูมมมมม!"
หลังจากเรย์มอนด์สั่งการเสร็จ, ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงพายุรุนแรงที่พัดผ่านท้องฟ้า
เเละสิ่งที่ตามมาก็คืออัลเดอร์สันนั่นเอง
“ท่านลอร์ดบารอน….วัสดุสำหรับก่อสร้างเมืองอยู่ที่นี่แล้ว!”
"หืมมม"
"ในที่สุดก็มาแล้วสินะ!"
“พาข้าไปดู…”
……..
หลังจากนั้นไม่นาน
นอกดินแดนใหม่ของหมู่บ้านเกรย์สโตน
ต่อหน้าทีมงานจำนวนมหาศาลที่ประกอบด้วยผู้คนหลายพันคน….ในที่สุดเรย์มอนด์ก็มองเห็นหินและวัสดุก่อสร้างที่เขาต้องการมานานแล้ว!
“ท่านเรย์มอนด์ นี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ…..ทั้งหมดนี้อยู่ที่นี่แล้ว” วิเกอร์เเมนเอ่ยคำพูดของเขาอย่างระมัดระวัง
“เเละนี่เป็นเพียงชุดแรกเท่านั้น ยังมีเหลืออีกเจ็ดหรือแปดชุด”
“เเละข้าต้องขอโทษด้วย, และข้าใช้เวลากับไวเคานต์เคลย์นานมาก….แต่ซื้อมาได้แค่นี้เท่านั้น”
“ยอดรวมประมาณมากกว่าหนึ่งพันเหรียญทอง….และเขาก็สัญญากับข้าว่าเขาจะขายให้เรามากขึ้นเรื่อยๆในอนาคต!”
“แค่พันกว่าเหรียญทองงั้นเหรอ?” เรย์มอนด์เหลือบมองเขาแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
จากนั้นเรย์มอนด์ก็มองไปที่โอนีลและแมตต์-เยอร์มันที่อยู่ข้างหลังเขาแล้วพูดว่า
“ลุงแมตต์, โอนีล…..ไปตรวจสอบหินและวัสดุก่อสร้างเหล่านี้หน่อย ว่าใช้งานได้หรือไม่!”
"ครับท่านลอร์ด!"
โอนีลเป็นผู้นำ….เขารีบวิ่งไปคนเเรกทันที
เขาเริ่มตรวจสอบอย่างรอบคอบ….เเละใช้เวลาไม่นานในกระบวนการนี้
"ท่านลอร์ด มันไม่มีปัญหา…..คุณภาพของหินและวัสดุก่อสร้างเหล่านี้ดีมาก มันตรงตามข้อกำหนดของเราทุกอย่างเลย"
เมื่อได้ยินดังนั้น….เรย์มอนด์ก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน
จากนั้นเขาก็มองไปทางวิงเกอร์เเมนเเละพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
“จำสิ่งที่ข้าบอกเจ้าก่อนหน้านี้ได้ไหม”
เมื่อได้ยินเช่นนี้วิงเกอร์เเมนก็สะดุ้งทันที….จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและเหงื่อเย็นๆก็เริ่มไหลออกมา
“เรียนท่านลอร์ดเรย์มอนด์….ข้าขอโทษ ข้า ข้า...”
คำขอก่อนหน้านี้ของเรย์มอนด์สำหรับเขาคือวัสดุในการก่อสร้างราคา 5,000 เหรียญทอง…..แต่ตอนนี้?
เขาหาวัสดุมาได้ไม่ถึงหนึ่งในสามด้วยซ้ำ
เเล้วเเบบนี้เขาจะถูกฆ่าทิ้งตรงนี้เลยหรือเปล่า
แต่อย่างไรก็ตาม, เรย์มอนด์ก็รีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
ได้ของมาเเล้ว….ก็ไม่ควรทำให้วิงเกอร์เเมนหวาดกลัวมากเกินไป
“เอาล่ะ…..เรามาขนย้ายสินค้ากันดีกว่า”
ทันทีที่ข้อความนี้ออกมา วิงเกอร์แมนก็ตกตะลึงไปทันที
นี่มัน….หมายความว่ามันไม่เป็นไรเเล้วใช่ไหม?
“อะไร….เจ้าไม่พอใจเหรอ?” เรย์มอนด์ถาม
“ไม่…ไม่, ขอบคุณท่านเรย์มอนด์ ขอบคุณท่านเรย์มอนด์…”
หลังจากได้รับการนิรโทษกรรม วิงเกอร์เเมนก็รู้สึกขอบคุณอย่างบ้าคลั่ง
และในขณะเดียวกัน….เรย์มอนด์ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขาอีกเเล้ว
ท้ายที่สุด, หินเหล่าเเละวัสดุก่อสร้างก็ได้มาถึงแล้ว
ดังนั้นสิ่งสำคัญลำดับต่อไป ก็คือการเริ่มต้นงานก่อสร้างเมืองอย่างเป็นทางการ!
การก่อสร้างเมือง….คือสิ่งสำคัญที่สุด
เมื่อเทียบกับสิ่งนี้….การพยายามทำให้วิงเกอร์แมนตกใจ ดูจะไร้สาระมากเกินไปหน่อย
…….
“เดี๋ยวก่อน, ท่านลอร์ดเรย์มอนด์……กรุณารอก่อน”
แต่ในขณะนี้, วิงเกอร์แมนก็มาหยุดเขาไว้ทันที
“มีอะไรอีก?”
“ท่านเรย์มอนด์ที่รัก….ข้ามีของขวัญจะมอบให้กับท่าน” วิงเกอร์แมนกล่าวอย่างระมัดระวัง
"ของขวัญ?.....ของขวัญอะไร?” เรย์มอนด์ถามอย่างสงสัย
“โปรดตามข้ามา……”
วิงเกอร์แมนพูดอย่างรวดเร็วแล้วเดินนำไปทันที
เรย์มอนด์ไม่ได้ปฎิเสธเเละได้ติดตามพวกเขาไปโดยตรง
ไม่นานหลังจากนั้น, ภายใต้การนำของวิงเกอร์แมน….พวกเขาก็มาถึงที่ไหนสักแห่งเเถวๆด้านหลังของทีมขนส่ง
ที่นี่มีรถม้าที่คลุมด้วยผ้าสีดำและดูเหมือนจะมีกุญแจสกปรกขนาดใหญ่อยู่ที่มุม….เเละยังคงล็อคอยู่
นี่คือ….รถม้านักโทษ?
“เรียนบารอนเรย์มอนด์, นี่คือของขวัญที่ข้าอยากจะมอบให้ท่าน!”
วิงเกอร์แมนหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ เปิดผ้าสีดำของรถนักโทษออกอย่างระมัดระวัง
เมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่บนรถม้า….เรย์มอนด์ก็ตกตะลึงทันที
เพราะภายใต้ผ้าดำนั้น
เขามองเห็นร่างเล็กสองร่างกำลังซุกตัวอยู่ที่มุมกรง
พวกเขารวมตัวกันอยู่ที่นั่นโดยไม่ได้ขยับเขยื้อน…..และไม่รู้ว่าตายเเล้วหรือยังมีชีวิตอยู่!
"บูม!"
วิงเกอร์แมนตบกรงอย่างรุนแรงทันที
“เฮ้, ตื่น….อย่ามาแกล้งทำเป็นตายเพื่อหลอกพวกข้านะ”
เมื่อมีเสียงตะโกนอย้างกระทันหัน….อีกฝ่ายก็ตัวสั่นทันที
ดูเหมือนพวกเขาจะหวาดกลัวอย่างมาก….เเละยังได้ยินเสียงสะอื้นออกมาเล็กน้อย
แต่การกระทำเล็กๆน้อยๆเหล่านี้…..ได้ทำให้เรย์มอนด์มองเห็นตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
“สาวหูแมว?.....เผ่ามนุษย์สัตว์งั้นหรอ?”
เขาจ้องมองร่างเล็กทั้งสองในกรงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
นี่คือ….เผ่ามนุษย์สัตว์ในตำนานจริงๆ เหรอ?
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าโลกนี้มีเผ่าพันธุ์มนุษย์สัตว์….แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน, ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่าจะได้เห็นที่นี่ในวันนี้
เผ่าพันธุ์มนุษย์สัตว์(สาวหูแมว)…..สิ่งแบบนั้นมีอยู่จริงๆสินะ
“ท่านบารอนเรย์มอนด์ผู้ยิ่งใหญ่….นี่คือของขวัญที่ข้าต้องการมอบให้ท่าน!”
"ทั้งสองเป็นมนุษย์แมวแฝดเพศหญิงที่พ่อของข้า, ไวเคานต์วิลล์ซื้อมาจากประเทศอื่นเมื่อนานมาแล้ว”
“พวกเธอล้วนงดงามทั้งคู่….และที่สำคัญกว่านั้น, พวกเธอล้วนเป็นหญิงพรหมจรรย์
วิงเกอร์แมนพยายามอย่างหนักเพื่อส่งเสริมของขวัญของเขา
เเละสิ่งนี้ยิ่งทำให้ใบหน้าเล็กๆของฝาแฝดที่ถูกขังอยู่ในกรง เริ่มสิ้นหวัง ตัวสั่น และหน้าซีดมากขึ้น
ชื่อของพวกเธอคือนีน่าและมินา
ในตอนที่พวกเธอยังเด็กมาก….พวกเธอถูกจับตัวมาโดยพวกมนุษย์
จากนั้น, หลายปีที่ผ่านไป พวกเธอก็ได้รับการอบรมเรื่องการเอาใจและรับใช้ผู้ชาย
จากนั้นก็ขายเป็นสินค้า!
จนถึงวันนี้….ณ ตอนนี้,
ช่วงเวลาแห่งชะตากรรมของสองพี่น้องมาถึงแล้ว
บางทีนี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้าย
นีน่าเป็นพี่สาว เธอไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้….เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและมองออกไปนอกกรง
เธอรู้สึกสิ้นหวังและชาในใจ นี่คือเจ้านายในอนาคตของพวกเธองั้นเหรอ?
แม้ว่าเขาจะหน้าตาดีและยังเด็กมาก…..แต่ประสบการณ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมาบอกเธอว่าขุนนางมนุษย์เหล่านี้ล้วนเป็นคนนิสัยไม่ดี, พวกเขาเป็นปีศาจ...
ดังนั้น….ผู้ชายตรงหน้าเธอก็คงจะเป็นเหมือนคนอื่นๆใช่ไหม?
นีน่าได้เเต่ก้มศีรษะลงด้วยความสิ้นหวัง
…………….