บทที่ 26: น้ำตื้นไม่สามารถเลี้ยงมังกรได้!
บทที่ 26: น้ำตื้นไม่สามารถเลี้ยงมังกรได้!
ชายหนุ่มร่างอวบคนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของเขาและเพียงเอื้อมมือขวาอันอวบอ้วนไปแตะคางอันเรียบเนียนของเขา หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ เขาก็ดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้และถามว่า
“ศิษย์น้องลู่หยุน เจ้าสนใจวิชาออร่าหยางพิสุทธิ์งั้นหรอ? ดังนั้นเจ้าจึงพยายามฝึกฝนมันมาสองวันแล้ว?”
ลู่หยุนส่ายหัว “ข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับการฝึกออร่าหยางพิสุทธิ์คือขอบเขตเส้นลมปราณ แต่ข้ายังห่างไกลจากขอบเขตนั้นอยู่”
“โอ้ ถูกต้องแล้ว” ชายหนุ่มร่างอ้วนผงะเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เตือนลู่หยุนอย่างใจดีว่า “แม้ว่าเจ้าจะมีพรสวรรค์โดยกำเนิดระดับ 5 ดาว แต่ข้าก็ยังขอแนะนำให้เจ้าอย่าเพิ่งฝึกวิชาออร่าหยางพิสุทธ์นี้เลย เมื่อเจ้าทะลวงเข้าสู่ขอบเขตเส้นลมปราณแล้ว เจ้าควรจะไปเลือกวิชาอื่นที่ศาลวิชายุทธ์จะดีกว่า”
“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?” ลู่หยุนถามด้วยความงุนงง
ออร่าหยางพิสุทธิ์เป็นวรยุทธ์ชั้นยอดอย่างแท้จริง และการฝึกฝนมันจนถึงขั้นสมบูรณ์นั้นก็สามารถเปิดเส้นลมปราณได้ถึง 12 เส้น ด้วยเหตุนี้เอง หากไม่มีเหตุผลที่น่าเชื่อถือ มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ที่ลู่หยุนจะยอมแพ้ในการฝึกฝนมัน
เมื่อได้ยินคำถาม ชายหนุ่มร่างอ้วนก็อธิบายเหตุผลทีละข้อ
ปรากฎว่าออร่าหยางพิสุทธิ์นี้เป็นวรยุทธ์ชั้นยอดจริงๆ และมันก็ไม่มีวรยุทธ์ใดดีไปกว่านี้แล้ว
อย่างไรก็ตาม ออร่าหยางพิสุทธิ์นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะฝึก ศิษย์ใหม่ทุกรุ่นล้วนมีผู้มีพรสวรรค์โดยกำเนิดระดับ 5 ดาว อย่างไรก็ตาม มันก็มีพวกเขาเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถฝึกฝนมันจนไปถึงขั้นต้นได้ ในขณะที่คนที่เหลือล้วนแล้วแต่ล้มเหลวและถอดใจ
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าพรสวรรค์ของคนๆ หนึ่งจะดีพอที่จะเข้าใจออร่าหยางพิสุทธิ์ได้สำเร็จ แต่การจะเข้าใจมันจนถึงขั้นเชี่ยวชาญเล็กน้อยได้นั้นก็ยังยากมากและยิ่งไม่ต้องพูดถึงขั้นสมบูรณ์เลย
ด้วยความเสี่ยงอันมหาศาลเช่นนี้ ในท้ายที่สุดแล้วคนส่วนมากจึงหันไปหาวิชาอื่นที่สามารถเปิดเส้นลมปราณได้ 9 เส้นก็พอแล้ว
สำหรับคนอื่นๆ ออร่าหยางพิสุทธิ์ก็เหมือนกับซี่โครงไก่ กินแล้วไม่มีรส แต่น่าเสียดายที่จะต้องทิ้งไป
แต่สำหรับลู่หยุน มันก็ไม่ใช่ซี่โครงไก่
ในทางตรงกันข้าม มันเป็นทางลัดสำหรับเขาที่จะเพิ่มพลังอย่างก้าวกระโดด!
“เป็นไงบ้าง? พี่ใหญ่คนนี้ปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดีเลยใช่ไหม? ข้าบอกข้อมูลที่เป็นความลับเช่นนี้ให้แก่เจ้าเชียวนะ” ชายหนุ่มร่างอ้วนจ้องไปที่ลู่หยุนด้วยสีหน้าจริงจัง
“โอ้ ขอบคุณที่บอกข้านะพี่ชาย” ดวงตาของลู่หยุนส่องแสง แล้วเขาก็ถามว่า “แต่ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าท่านมาที่นี่เพื่อมอบรางวัลให้ข้านี่? แบบนี้แล้วท่านเป็นใครกัน?”
ดวงตาของชายหนุ่มร่างอ้วนหรี่ลงเล็กน้อยและเผยให้เห็นแววตาอันชาญฉลาด
“โอ้ ดูความทรงจำของข้าสิ ข้าเกือบจะลืมเรื่องหลักไปซะแล้ว” เขาตบหน้าผากและแนะนำตัวเองว่า “ข้าชื่อต้วนชิง เจ้าเรียกข้าว่าพี่ต้วนก็ได้ ตอนนี้ข้าปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่โถงกิจการภายในและรับผิดชอบในการแจกจ่ายรางวัลให้กับเหล่าศิษย์”
จากนั้นเขาก็หยิบขวดยาพิเศษสี่ขวดออกมาแล้วมอบให้ลู่หยุน
“นี่คือยาชะล้างกายาสามขวดและยาเส้นลมปราณหนึ่งขวด…”
“ข้ารบกวนพี่ต้วนจริงๆ ที่ทำให้ท่านต้องมาที่นี่ด้วยตนเอง มานั่งดื่มชากันก่อนเถอะ” ด้วยคำพูดที่สุภาพ ลู่หยุนหยิบยาสี่ขวดออกมาด้วยท่าทางกังวลราวกับว่าเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ
เมื่อเห็นว่าลู่หยุนมองแต่ขวดยาและเพิกเฉยต่อเขาโดยสิ้นเชิง ต้วนชิงก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจโดยทันที
ศิษย์น้องลู่หยุนคนนี้คือเพื่อนร่วมทางของข้า!
“น้องชาย ในฐานะผู้อาวุโสและเป็นศิษย์พี่ของเจ้า ข้าต้องให้คำแนะนำแก่เจ้าสักหน่อย” ต้วนชิงถอนรอยยิ้มและมองเขาอย่างจริงจัง
“ในขณะนี้ เจ้าอยู่ในขอบเขตยุทธ์ขั้นกลางเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเจ้าคือการขัดเกลาร่างกายของเจ้าให้บริสุทธิ์ขึ้นอย่างรวดเร็วและก้าวเข้าสู่ขอบเขตเส้นลมปราณโดยเร็วที่สุดและตั้งหลักในหมู่ศิษย์ชั้นสูง”
“หากเจ้ายังไม่ได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตเส้นลมปราณเมื่อสิ้นสุดระยะเวลาการคุ้มครองศิษย์ใหม่ ไม่เพียงแต่เจ้าจะถูกลดระดับลงจนกลายเป็นเพียงศิษย์ธรรมดาเท่านั้น แต่ผลประโยชน์และการดูแลรักษาต่างๆ ของเจ้าก็จะลดลงด้วยเช่นกัน”
“เป็นเช่นนี้นี่เอง!” ลู่หยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองดูขวดยาขนาดเล็กในมือ
“ไม่ต้องกังวลนะน้องชาย ข้าคิดว่าเจ้าก็ค่อนข้างเก่งพอตัวนะ และบางทีข้าก็อาจจะช่วยเจ้าได้เช่นกัน”
“โอ้ พี่ใหญ่วางแผนจะช่วยข้ายังไงกัน?”
“น้องชาย พรสวรรค์โดยกำเนิดระดับ 5 ดาวของเจ้าไม่เลวเลย แต่เจ้าแค่ยังขาดทรัพยากรในการฝึกฝน แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว ยาเส้นลมปราณในมือของเจ้ามีค่ามาก หากแลกเป็นยาชะล้างกายา มันก็เพียงพอแล้วที่จะช่วยให้เจ้าฝึกฝนจนเข้าสู่ขอบเขตเส้นลมปราณได้”
“นอกจากนี้ เจ้าก็เพิ่งจะมาถึงสถาบันศึกษาวรยุทธืได้ไม่นาน ดังนั้นเจ้าจึงอาจจะยังไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์ของที่นี่ เพราะงั้นข้าจะช่วยเจ้าจัดการกับยาเส้นลมปราณนี้เอง”
“แต่มันจะลำบากท่านเอานะ!” ลู่หยุนลังเล
“ไม่เป็นไร ข้าชอบช่วยเหลือผู้อื่น โดยเฉพาะศิษย์ชั้นสูงเช่นเจ้า”
ต้วนชิงกล่าวอย่างมั่นใจว่า “ตามราคาตลาดปกติ ยาเส้นลมปราณหนึ่งขวดก็สามารถแลกเปลี่ยนเป็นยาชะล้างกายาได้ห้าขวด พี่ชายคนนี้มองว่าเจ้าเป็นดั่งญาติมิตร ดังนั้นข้าจะให้เจ้าหกขวดแทน”
“เจ้าคิดว่าไงล่ะน้องชาย?”
ในขณะเดียวกัน เขาก็จ้องมองไปที่ลู่หยุนอย่างตั้งใจ
ไม่สิ เขาจ้องมองไปที่ขวดยาในมือของลู่หยุนแทน!
“อืม ย่อมได้!” ลู่หยุนตอบเห็นด้วยโดยไม่ลังเล
ต้วนชิงไม่ได้โกหก มูลค่าของยาเส้นลมปราณหนึ่งขวดนั้นมีค่าเท่ากับยาชะล้างกายาห้าขวดจริงๆ
แต่โดยทั่วไปแล้ว ผู้คนก็มักจะไม่แลกเปลี่ยนยาเส้นลมปราณเป็นยาชำระกายากัน
ยิ่งระดับของยาสูงมากเท่าไร มันก็ยิ่งหายากและมักขาดแคลนมากขึ้นเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ลู่หยุนนั้นก็แตกต่างออกไป เขามีหน้าจอค่าคุณสมบัติ ดังนั้นไม่ว่าเขาจะกินอะไรเข้าไป มันก็จะกลายเป็นคะแนนพลังงานอยู่ดี
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ลอง แต่คะแนนพลังงานที่แปลงมาจากยาชะล้างกายา 6 ขวดนั้นก็ไม่น่าจะน้อยไปกว่ายาเส้นลมปราณ 1 ขวด
ในการทำธุรกรรมครั้งนี้ โอกาสที่ลู่หยุนจะเป็นฝ่ายขาดทุนก็มีน้อยมาก
นั่นคือเหตุผลที่เขายอมตอบตกลงอย่างง่ายดาย
“น้องชาย เจ้ายอมตกลงง่ายๆ เช่นนี้เลยหรอ?” ต้วนชิงมองไปที่ขวดยาเส้นลมปราณที่อยู่ตรงหน้าเขา สีหน้าของเขาดูค่อนข้างแปลกใจ
แต่เขาก็ไม่ลังเลเลย เขาหยิบมันขึ้นมาทันทีและหยิบขวดยาหกขวดที่มียาชะล้างกายาออกมาอย่างรวดเร็วและมอบให้ลู่หยุน
“พี่ต้วน ถ้าเป็นไปได้ ข้าหวังว่าเราจะได้ร่วมธุรกิจกันอีกในอนาคต!”
“แน่นอน!” ต้วนชิงกล่าวด้วยความพึงพอใจ “ข้ายังคงต้องแจกรางวัลให้คนอื่นๆ อีก แล้วข้าจะมาเยี่ยมเจ้าเมื่อมีโอกาส”
หลังจากที่ต้วนชิงจากไปแล้ว ลู่หยุนก็แทบจะทนรอไม่ไหวที่จะกลับไปที่ห้องของเขา เขาเปิดขวดยาและเทยาชะล้างกายเข้าไปในปากของเขาแล้วกลืนลงไป
[ ค่าพลังงาน: 1.8 ]
หลังจากดูดซับยาชะล้างกายาเม็ดแรกเสร็จแล้ว ค่าพลังงานบนหน้าจอก็เปลี่ยนไป โดยเพิ่มขึ้นจากเดิม 0.3 เป็น 1.8 คะแนน
กล่าวคือ ยาชะล้างกายาหนึ่งเม็ดสามารถเปลี่ยนเป็น 1.5 คะแนนพลังงานได้
เมื่อรู้เช่นนี้ ลู่หยุนก็ตกใจมาก
ยาชะล้างกายาหนึ่งเม็ดมีค่าเท่ากับ 1.5 คะแนนพลังงาน
มียาชะล้างกายา 10 เม็ดในแต่ละขวด และด้วยยา 9 ขวด มันก็มียาชะล้างกายาทั้งหมด 90 เม็ด
กล่าวคือ ตราบใดที่เขากินยาชะล้างกายาทั้งหมดเข้าไป คะแนนพลังงานของเขาก็จะพุ่งสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์ถึง 135.3 คะแนน!
เมื่อตระหนักได้ดังนี้ โดยไม่ลังเลใจ ลู่หยุนจึงกลืนยาชะล้างกายาเข้าไปทีละเม็ดโดยทันที
[ ค่าพลังงาน: 3.3 ]
[ ค่าพลังงาน: 4.8 ]
[ ค่าพลังงาน: 6.2 ]
[ ค่าพลังงาน: 7.7 ]
หนึ่งชั่วโมงต่อมา คะแนนพลังงานบนหน้าจอก็เพิ่มขึ้นเป็น 135 คะแนน
มันแตกต่างจากที่ลู่หยุนคาดไว้เล็กน้อย แต่ความแตกต่างนั้นก็ไม่มีนัยสำคัญ
เหตุผลของความแตกต่างนี้อาจเป็นเพราะคุณภาพของยาชะล้างกายานั้นไม่เหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม นั่นก็ไม่สำคัญเลย
ด้วยคะแนนพลังงานมากมายขนาดนี้ ลู่หยุนจึงแทบจะหลุดหัวเราะออกมาดังๆ
[ชื่อ]: ลู่หยุน
[ที่อยู่]: สถาบันศึกษาวรยุทธ์วิญญาณเหิน
[วรยุทธ์]: วิชากระบี่ทลายวายุขั้นสมบูรณ์ (ไม่สามารถพัฒนาได้อีกต่อไป), วิชาฐานรากผสมขั้นเชี่ยวชาญเล็กน้อย (60%), ออร่าหยางพิสุทธิ์ (ขั้นต้น)
[พรสวรรค์โดยกำเนิด]: ขั้น 5
[ขอบเขตวรยุทธ์]: ขอบเขตยุทธ์ขั้นกลาง
[ค่าพลังงาน]: 135
“จริงๆ แล้ว เพื่อให้ได้คะแนนพลังงานมามากขึ้น ฉันก็จำเป็นจะต้องออกจากสถานที่เล็กๆ และเข้าร่วมกองกำลังใหญ่ๆ อย่างสถาบันศึกษาวรยุทธ์จริงๆ”
เมื่อมองไปที่คะแนนพลังงาน 135 คะแนนบนหน้าจอ รอยยิ้มอันพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของลู่หยุน
นับตั้งแต่เขาได้รับหน้าจอนี้มา จำนวนคะแนนพลังงานทั้งหมดที่เขาได้รับมาก็ยังไม่เคยเกิน 20 มาก่อน
แต่ตอนนี้ หลังจากเข้าสถาบันศึกษาวรยุทธ์มาได้เพียงไม่กี่วัน คะแนนพลังงานของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นถึง 135 คะแนน
มันน่าทึ่งมาก..
ดังคำกล่าวที่ว่า ‘น้ำตื้นไม่สามารถเลี้ยงมังกรได้’
“บางที วันนี้ฉันอาจจะสามารถพัฒนาออร่าหยางพิสุทธิ์จนไปถึงขีดสุดได้ก็ได้!”
ลู่หยุนไม่สามารถมั่นใจได้ 100%
ท้ายที่สุดแล้ว ยิ่งระดับวรยุทธ์สูงขึ้นมากเท่าใด คะแนนพลังงานที่ใช้ในการเลื่อนขั้นก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
“อย่างไรก็ตาม มันก็น่าจะเพียงพอแล้วในการพัฒนาวิชาฐานรากผสมให้ไปจนถึงขีดจำกัด!”
ลู่หยุนเดินออกมาจากห้องของเขา เขาหาจุดหนึ่งในลานบ้าน และเตรียมพร้อมที่จะเริ่มการอัพเกรด..
