บทที่ 56 : เจ้าอยากเป็นไวเคานต์หรือไม่?
บทที่ 56 : เจ้าอยากเป็นไวเคานต์หรือไม่?
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่…..ทุกอย่างเป็นแผนของพ่อข้า ไม่ใช่ของข้า, เเละข้าไม่สามารถหยุดเขาได้”
“ข้าไม่มีทางกล้าเป็นศัตรูกับท่านเเน่ๆ” วิงเกอร์เเมนอธิบายด้วยสีหน้าซีดเซียว
เขารู้สึกเวียนหัว...เเละหวาดกลัวสุดขีด!
เเต่ทันใดนั้นเรย์มอนด์ก็พูดขึ้น
“เจ้าอยากเป็นไวเคานต์ไหม?”
ทันทีที่ข้อความนี้ออกมา, วิงเกอร์แมนก็งุนงงไปชั่วขณะ
จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น….จ้องมองไปที่เรย์มอนด์ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ท่าน….ท่านหมายความว่าอย่างไร?”
เรย์มอนด์ยกยิ้มและพูดอย่างเย็นชา
“พ่อของเจ้าทำให้ข้าขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงต้องตาย….ไม่เพียงแค่นั้น ข้ายังจะยึดตำแหน่ง ความมั่งคั่ง และทุกสิ่งที่เขามี!” "
“เเต่อย่างไรก็ตาม, ตำแหน่งของเขาต้องมีคนสืบทอด”
“ข้าจึงถามเจ้า……ว่าเจ้าอยากจะแทนที่เขาในฐานะไวเคานต์หรือไม่?”
ตามปกติเเล้ว, ศักดินาของนครรัฐเลนนั้นขึ้นอยู่กับการสืบทอด
เมื่อผู้ถือกรรมสิทธิ์เสียชีวิต ผู้สืบทอดของผู้ถือกรรมสิทธิ์จะสามารถสืบทอดตำแหน่งได้ตามสิทธิในการรับมรดก…..เเละสิ่งนี้เท่านั้นที่ได้รับการยอมรับจากนครรัฐเลน
ดังนั้น, ด้วยเงื่อนไขเหล่านี้…..วิงเกอร์แมนจึงเป็นหนึ่งในคนที่สามารถมาแทนที่ไวเคานต์วิลล์ล์ได้!
มาเป็นลอร์ดคนใหม่แห่งเมืองบิตัน......มาเป็นไวเคานต์คนใหม่!
ทันทีที่เข้าใจทุกอย่าง, สีหน้าของวิงเกอร์แมนก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
ตำแหน่งไวเคานต์?
เขาจะได้ตำเเหน่งที่เคยได้เเต่ฝันถึง?
หลังจากนิ่งเงียบอยู่นาน…..จู่ๆวิงเกอร์เเมนก็หันหลังกลับ เเล้วเดินเข้าไปยังห้องของไวเคานต์วิลล์ที่ยังคงมีเสียงการทำลายข้าวของดังอยู่
“เเกมาทำอะไรที่นี่อีก…ไอ้ขี้แพ้”
“ข้าไม่ได้บอกให้ออกไป…..วิงเกอร์แมน เจ้า…..เจ้าจะทำอะไร?”
“ข้าเป็นพ่อของเจ้านะ!”
“เจ้า..…อ้ากกกก!”
มีเสียงกรีดร้องดังลั่นในห้องไวเคานต์วิลล์
ครู่ต่อมา, วิงเกอร์แมนก็ออกมาพร้อมร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดและมีหัวหนึ่งหัวที่อยู่ในมือ
จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าเรย์มอนด์โดยไม่ลังเลใจ
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่, ข้ายินดีที่จะเป็นทาสของท่าน…..โปรดอนุญาตให้ข้าได้ติดตามท่านด้วย!”
หลังจากพูดจบ, เขาได้ยกหัวของไวเคานต์วิลล์มอบให้เรย์มอนด์เห็นอย่างเงียบๆ
เมื่อเห็นสิ่งนี้, แม้แต่เรย์มอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“เขาเป็นคนโหดเหี้ยม…..ไม่สิ, ข้าควรจะบอกว่าเขาเป็นคนฉลาด”
"เเละการคุยกับคนฉลาดมันง่ายเสมอ!"
เรย์มอนด์พยักหน้าแล้วพูดเบาๆ!
“ลุกขึ้นได้”
“ในเมื่อเจ้าตัดสินใจเเล้ว ข้าก็จะให้ความช่วยเหลือเจ้า”
“นี่คืออัลเดอร์สันและโอเวนส์…..พวกเขาจะติดตามเจ้าในวันพรุ่งนี้และทำตามที่เจ้าพูดทุกอย่าง!”
“ภายในสามวัน….จงควบคุมเมืองปิตันให้ได้โดยสมบูรณ์, เจ้าสามารถทำได้หรือไม่”
ปัง!!!!
วิงเกอร์แมน ก้มศีรษะกระเเทกพื้นด้วยความตื่นเต้น
แล้วเขาก็พูดอย่างไม่ลังเล!
"ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน….ลอร์ดเรย์มอนด์, โปรดเชื่อมือข้าได้เลย"
…….
สามวันต่อมา
เมืองบิตันได้มีการเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
'ความตายตามธรรมชาติ' ของไวเคานต์วิลล์ได้รับการประกาศออกมา
สำหรับทายาทคนอื่นๆของไวเคานต์วิลล์…พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน!
จากนั้น ในขณะที่กองกำลังที่เหลืออยู่ในเมืองรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ…..เเต่ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกโจมตีอย่างกะทันหันโดยกองกำลังของวิงเกอร์เเมนในชั่วข้ามคืน (รวมกริฟฟอนด้วย)
ทุกอย่าง….เกิดขึ้นเร็วมาก
โดยรวมแล้วใช้เวลาเพียงไม่ถึงสองวันเท่านั้น
เเละในที่สุด, วิงเกอร์แมนก็เข้ามาแทนที่ไวเคานต์วิลล์…..กลายเป็นลอร์ดคนใหม่ของเมืองบิตัน
……
ช่วงเช้าของวันที่สาม
ในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์
เรย์มอนด์นั่งอยู่บนบัลลังก์….เเละมีวิงเกอร์แมนที่ยังคงคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่ต่อหน้าเขา
เขาดูถ่อมตัวและให้ความเคารพต่อเรย์มอนด์อย่างยิ่ง
“ท่านลอร์ดเรย์มอนด์, ทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว…..ตอนนี้เมืองบิตันอยู่ภายใต้การควบคุมของข้าโดยสมบูรณ์”
“ข้าเเค่สงสัยว่า….ท่านจะให้ข้าทำอย่างไรต่อไป?” วิงเกอร์แมนเอ่ยพรางก้มศีรษะลง
เห็นได้ชัดว่าเขารู้สถานะของเขาดี
….เขาเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น
เพราะถ้าเรย์มอนด์ไม่ต้องการใช้หุ่นเชิด…..กริฟฟินทั้งสองก็คงจะฆ่าเขาไปนานเเล้ว
“มรดกของไวส์เคานต์วิลล์และความมั่งคั่งของเมืองนี้คือเท่าไหร่?” เรย์มอนด์เอ่ยปากถาม
“ทั้งหมดประมาณหกพันถึงเจ็ดพันเหรียญทองครับ!”
"มากขนาดนั้นเชียว?" เรย์มอนด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นไวเคานต์….แต่จำนวนเหรียญทองเกือบเจ็ดพันเหรียญนั้นไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย
ท้ายที่สุด ถ้าใช้มันเพื่อซื้อแกนเวทมนตร์….ก็จะสามารถซื้อแกนเวทมนตร์ระดับหกได้!
เป็นเพียงไวเคานต์….กลับร่ำรวยขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ท่านเรย์มอนด์ เมืองบิตันของเราเป็นเมืองใกล้กับแม่น้ำลองตันตะวันตก…..ดังนั้นมันจึงสมบูรณ์อย่างยิ่ง” วิงเกอร์แมนอธิบาย
แน่นอนว่า เขาจะไม่บอกว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับความโลภของไวเคานต์วิลล์!
เหรียญทองเหล่านี้ มีพื้นฐานมาจากการขูดรีดชีวิตของพลเมืองระดับต่ำเหล่านั้น
ปีนี้….พลเมืองจำนวนนับไม่ถ้วนได้เสียชีวิตภายใต้การกดขี่ของพ่อของเขา
ถ้าเอาศพของพวกเขามากองรวมกัน…..มันก็คงจะกองพะเนินขึ้นไปบนภูเขาได้
“เเล้วแกนเวทมนตร์ล่ะ?.....มีกี่ชิ้น?”
“แกนเวทย์มนตร์?”
เมื่อได้ยินคำนี้, วิงเกอร์แมนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นข้าก็คิดอย่างรอบคอบแล้วพูดออกมา!
“ที่นี่มีแกนเวทมนตร์ระดับห้า 2 ชิ้น, แกนเวทมนตร์ระดับสี่ประมาณหนึ่งโหล…..และแกนเวทมนตร์ระดับสาม มากกว่า 50 ชิ้น”
“ขออภัย, ลอร์ดเรย์มอนด์…..ข้าจำส่วนที่เหลือได้ไม่ชัดเจน” (เเกนเวทย์มนต์ระดับหนึ่งกับระดับสอง)
“เจ้ามีแกนเวทย์มนตร์ระดับห้าถึง 2 ชิ้น…..เจ้ารวยมาก” เรย์มอนด์พึมพำแล้วสั่งการอีกครั้ง
“ส่งแกนเวทมนตร์ทั้งหมดมาให้ข้าแล้วเก็บเหรียญทองไว้…..นอกจากนี้ ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้าหนึ่งเรื่อง!”
“ท่านลอร์ดเรย์มอนด์….โปรดสั่งการ, ข้าจะทำตามอย่างแน่นอน!”
วิงเกอร์เเมนไม่กล้าแม้แต่จะถามด้วยซ้ำว่ามันคือเรื่องอะไร…..เพราะเขารู้ว่าไม่ว่าเรย์มอนด์จะขอให้เขาทำอะไรก็ตาม….เขาจำเป็นจะต้องทำมันให้ได้
"ข้าต้องการวัสดุในการก่อสร้างเมือง…..พวกหินเเละแร่ธาตุจำนวนมาก”
“ดังนั้น, ข้าจึงจำเป็นต้องซื้อสิ่งเหล่านี้จากไวเคานต์เคลย์ในนามของเจ้า…….ยิ่งปริมาณมากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น”
“เจ้าทำได้ไหม?” เรย์มอนด์กล่าว
“วัสดุในการก่อสร้างเมือง?” วิงเกอร์แมนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างไม่ลังเล!
“นั่นไม่มีปัญหา….ท่านเรย์มอนด์!”
“พวกเราเมืองบิตัน เป็นหนึ่งในสมาชิกหลักของกลุ่มพันธมิตรเคลย์….สำหรับการซื้อสิ่งเหล่านี้ มันจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”
“ยังไงก็ตามท่านลอร์ด…..ท่านต้องการวัสดุก่อสร้างและหินเท่าไหร่หรือ?”
“ประมาณห้าพันเหรียญทอง?” เรย์มอนด์พูดอย่างไม่แน่ใจเท่าไหร่
ก่อนมาที่นี่, แมตต์-เยอร์มันและคนอื่นๆเล่าให้ฟังว่างบประมาณลงทุนในหินและแร่ธาตุในระยะแรกจะอยู่ที่ประมาณสามพันเหรียญทอง
เเต่เขารู้สึกว่ามันจะเป็นการดีที่สุดที่จะมีมากขึ้น (เผื่อๆไว้ก่อน อิอิ)
เลยขอปริมาณวัสดุสักห้าพันเหรียญทองไปเลย
อย่างไรก็ตาม….สิ่งนี้ก็ทำให้วิงเกอร์เเมนช็อกทันที
“เท่าไหร่นะครับ?....ห้าพันเหรียญทอง!”
"อะไร…..ทำไม่ได้หรือ?" เรย์มอนด์ถามพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่ ท่านเรย์มอนด์คือ…” วิงเกอร์แมนยิ้มอย่างขมขื่น
เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง
แนวคิดของการลงทุนงบประมาณห้าพันเหรียญทองในวัสดุก่อสร้างในเมืองคืออะไร?
ต้องรู้ว่าการลงทุนเริ่มแรกในการก่อสร้างเมืองบิตัน, เป็นเพียงสามถึงสี่ร้อยเหรียญทองเท่านั้น
เเต่นี่เรย์มอนด์ต้องการมากกว่าสิบเท่าของพวกเขา…..นี่คืออะไร?
การสร้างเมืองใหญ่เหรอ?
……..
"ท่านลอร์ดเรย์มอนด์….คือมันเป็นแบบนี้"
“ถึงแม้ว่าหินและแร่ธาตุจะมีราคาถูก แต่ผลผลิตก็มีจำกัด!”
"โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรัพยากรการก่อสร้างในเมืองของตระกูลไวเคานต์เคลย์”
“ผลผลิตของพวกเขาสามารถสร้างรายได้สูงสุดเพียงหมื่นเหรียญทองต่อปีเท่านั้น…..และผลผลิตเหล่านี้โดยทั่วไปจะถูกจองล่วงหน้า ดังนั้น...”
"ข้าเกรงว่านี่จะยากสักหน่อย!"
เรย์มอนด์เหลือบมองเขาแล้วพูดอย่างใจเย็น
“นี่คือปัญหาของเจ้า, ข้าจะบอกเฉพาะสิ่งที่ข้าต้องการเท่านั้น หากเจ้าทำไม่ได้….เจ้าควรเข้าใจถึงผลที่ตามมา” (นักเลงเกิ๊นพระเอกผม)
“ถึงจะเป็นหุ่นเชิด….เเต่ข้าก็ต้องการคนที่มีความสามารถ, เจ้าเข้าใจใหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, วิงเกอร์แมนก็เริ่มมีเหงื่อเย็นๆไหลออกมา
“ข้าเข้าใจท่านลอร์ดเรย์มอนด์….เเละข้าจะทำให้ดีที่สุด!”
เรย์มอนด์พยักหน้ารับแล้วพูดต่ออย่างใจเย็น!
"แต่ข้าบอกเจ้าได้เลยว่าความต้องการทรัพยากรการก่อสร้างในเมืองของข้ามีมากกว่านี้…..การลงทุนห้าพันเหรียญทองเป็นเพียงจุดเริ่มต้น และจะมีการซื้อมากกว่านี้ในอนาคต!"
“ห้าหมื่นหรือห้าเเสนเหรียญทอง…..มันก็เป็นไปได้!”
“เเละนี่คือความต้องการในระยะยาว ……บางทีเจ้าอาจใช้สิ่งนี้เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับมันได้”
“และสุดท้าย, หลังจากการเจรจาเสร็จสิ้น ทรัพยากรการก่อสร้างในเมืองทั้งหมด…..ให้ส่งไปที่, หุบเขาโฟโด้!”
“หุบเขาโฟโด้?”
วิงเกอร์แมนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
“ท่านเรย์มอนด์ ท่านกำลังวางแผนที่จะสร้างเมืองที่นั่นหรือเปล่า?”
“ที่นั่นไม่มีปัญหาเรื่องชนเผ่ามนุษย์ปลาเเล้วหรือ?)
"มันไม่ใช่ธุระของเจ้า..." เรย์มอนด์ส่ายหัวแล้วพูดต่อ
“มีคำถามอะไรอีกไหม?”
"ไม่มีแล้วครับ!"
“เเละท่านเรย์มอนด์ไม่ต้องกังวล ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดอย่างแน่นอน” วิงเกอร์แมนกัดฟันตอบ
“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะรอข่าวดีของเจ้า…”
…….
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา
หลังจากรวบรวมแกนเวทมนตร์ที่วิงเกอร์แมนมอบให้แล้ว…..เรย์มอนด์ก็อัญเชิญกริฟฟอนใหม่สองตัวให้มาช่วยวิงเกอร์แมนเพิ่ม, จากนั้นจึงออกจากที่นี่!
ณ ขณะนี้…..ความแข็งแกร่งของกองทัพกริฟฟอนในปัจจุบันจึงทะลุเลขสองหลักได้สำเร็จ
เพราะมันทะลุถึง 11 ตัวแล้ว!
ขณะเดียวกันก็มีข่าวดีมาอีกเรื่อง….เพราะตอนนี้ทูตของเอิร์ลกูตันหรือก็คือเลเลียและคนอื่นๆก็มาถึงเมืองชั่วคราวในหุบเขาโฟโด้เเล้ว
ในเขตเมืองชั่วคราวนี้…..มีฉากที่มีชีวิตชีวาทุกที่
แม้ว่าวัสดุก่อสร้างส่วนใหญ่ยังมาไม่ถึง, แต่วัสดุก่อสร้างที่แมตต์-เยอร์มัน ซื้อมาจากเมืองดยุคล่วงหน้าก็มีบทบาทสำคัญบางอย่าง
ตามแบบการก่อสร้างและการออกแบบผังเมือง
มีคนจำนวนมากที่เริ่มงานก่อสร้างในเมืองแล้ว…..เเละแม้ว่าจะมีคนที่ยังไม่มีอะไรทำ แต่พวกเขาก็ยังออกมาดูร่วมกับผู้ดู และแทบรอไม่ไหวเเล้วที่จะคอยช่วย...
“เฮ้ ตอนนี้ภาระงานน้อยเกินไป เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว…..ข้าไม่รู้ว่าเมื่อไรท่านลอร์ดและคนอื่นๆ จะสามารถซื้อวัสดุก่อสร้างได้?”
“เจ้าอดทนหน่อยไม่ได้เหรอ? ดูบ้านและถนนเหล่านี้ซิ, ว่าสร้างมาอย่างดีแค่ไหน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราทุกคนจะได้อาศัยอยู่ที่เหมือนสวรรค์เเบบนี้ในอนาคต”
“ท่านลอร์ดช่างยิ่งใหญ่จริงๆ…..ข้าได้ยินมาว่าเขาคิดการออกแบบและซีเมนต์ทั้งหมดนี้ด้วยตัวคนเดียว, เขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ!”
“เเน่นอน, ท่านลอร์ดเขาเป็นอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่…..โดยเฉพาะซีเมนต์นี้มันน่าทึ่งมาก!”
“บ้านที่สร้างด้วยมันไม่เพียงแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังสามารถกันลมและกันฝนได้อีกด้วย……เเละเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งนี้กับบ้านที่เราอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้, มันก็เหมือนการเปรียบเทียบคฤหาสน์กับรังหมูเลย”
“ยังไงก็เถอะ ยิร์มาราได้ประกาศใช้กฎหมายเมืองฉบับใหม่ซึ่งห้ามการถ่ายอุจจาระในที่โล่งโดยเด็ดขาด…….ทุกคนจะต้องปกป้องสภาพแวดล้อมในเมืองของเรา ทุกคนจะต้องทำตามนะรู้ไหม”
“อย่ากังวลไปเลย, เราจะไม่ฟังคำสั่งของท่านลอร์ดได้อย่างไร ในอนาคต ต่อให้ขาดอากาศหายใจตาย ข้าก็จะไม่ปัสสาวะหรือถ่ายอุจจาระข้างนอกเด็ดขาด?”
“ใช่แล้ว…ข้าก็อยากเป็นคนที่มีคุณภาพด้วย!”
ทุกคนบนถนนคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา
และบรรยากาศแบบนี้
ได้ทำให้เลเลียและคนอื่นๆ ที่เพิ่งมาถึงที่นี่ตกตะลึงมากอีกด้วย!
“ลุงฟอกเกอร์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าที่นี่...แปลกจัง?”
เมื่อมองดูเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าข้า…..เลเลียก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
พูดตรงๆ….เธอไม่คาดคิดว่าเมืองที่พึ่งพัฒนามาจากหมู่บ้านเล็กๆมันจะเป็นแบบนี้เลย
ปกติเเล้วช่วงแรกๆของการสร้างเมือง
…. หากพูดให้ชัดๆมันคือนรกโดยสิ้นเชิง
ปกติจะมีศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง มีคราบเลือดและพลเมืองที่มึนงงเหมือนทาสอยู่ทุกที่
ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าเมืองที่สูงตระหง่านเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นได้อย่างไร….พวกมันล้วนถูกสร้างขึ้นทีละน้อยโดยใช้ชีวิตของผู้คนที่อยู่เบื้องล่างเป็นเครื่องสังเวยยังไงล่ะ!
เธอเคยชินกับมันมานานแล้ว….เพราะโลกนี้มันเป็นเช่นนี้
ทุกๆคนก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น
แต่…….
สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้
แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากโลกทัศน์ของเธอ
แม้ว่าทุกอย่างในเมืองจะเพิ่งเริ่มต้น แต่มันกลับไม่มีความสิ้นหวัง และความยากลำบากบนใบหน้าของทุกคนในเมืองเลย
มีเเต่ฉากแห่งความเจริญรุ่งเรือง
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยชีวิตชีวาเเละความหวัง
หากเธอไม่แน่ใจว่านี่คือจุดหมายปลายทางของเธอ…..ที่ตั้งใหม่ของหมู่บ้านเกรย์สโตน
เธอคงคิดว่าเธออยู่ผิดที่
……..
“เลเลีย ดูเหมือนว่าบารอนเรย์มอนด์จะเป็นลอร์ดที่ดีต่อผู้คนในดินแดนของเขาจริงๆ” ชายที่รู้จักกันในชื่ออาจารย์ฟอกเกอร์พูดขึ้น
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเวทมนตร์ธาตุไฟที่พลุ่งพล่าน, และเขาก็สวมเสื้อคลุมนักเวทย์ที่แวววาวและหรูหรามาก...
อย่างชัดเจน....นี่คือนักเวทย์ธาตุไฟที่ทรงพลัง!
และนี่คือนักเวทย์ธาตุไฟระดับห้า!
พวกเขาทั้งหมดเป็นสาวกของเลเลีย เเละนี่เป็นรูปแบบปกติของนักเวทย์
นักเวทย์หลายคนมักจะรวมตัวกันเพื่อคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน, สื่อสารกัน, และเพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้ให้แข็งแกร่ง
ก่อนหน้านี้
เลเลียติดตามอาจารย์ฟอกเกอร์เพื่อเรียนรู้เวทมนตร์
ต่อมาเธอก็ตามทันเเละเเซงหน้าเขา!
จากนั้นอีกฝ่ายก็กลายเป็นผู้ติดตามของเลเลีย
“อาจารย์ฟอกเกอร์, ท่านหญิงเลเลีย หินก่อสร้างที่นี่ดูผิดปกติ”
ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นนักเวทย์ระดับสี่ ได้เดินไปที่ริมถนนและตบผนังอาคาร…..หรือแม้กระทั่งพื้นดิน
แล้วในสายตาของเขา…..มีสัญญาณของความตกใจอย่างมากปรากฏขึ้น!
………………….