ตอนที่ 19 เชร์ ไอสารเลว!
ตอนที่ 19 เชร์ ไอสารเลว!
ชุดหนังสัตว์บนร่างของไอร่าถูกฉีกออก และร่างกายที่บอบบางของเธอก็ถูกเปิดเผยจนหมด
ม่านตาของเชร์หดตัวเป็นเส้นแนวตั้ง
เมื่อถูกกระตุ้นด้วยแอลกอฮอล์ ร่างกายของเขาจะกลายเป็นเสือขาวโดยอัตโนมัติ ที่แย่กว่านั้นคือเขามีหนามบนลิ้น
เขาแลบลิ้นที่เปียกออกมาและกวาดมันไปทั่วร่างกายของไอร่า หนามเล็ก ๆ บนลิ้นของเขาขูดอย่างเจ็บปวดกับผิวหนังของเธอ และผิวที่เรียบเนียนแต่เดิมของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉานทันที
ไอร่าร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด “เชร์ มีสติหน่อยสิ”
หางของเสือพันรอบเอวของเธอย่างแน่นหนา ไม่ยอมให้เธอถอยหรือหลบ มันใหญ่เกินไปจริง ๆ
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสอดใส่เข้าไป
ไอร่าตัวสั่นด้วยความกลัว เธอร้องไห้และร้องขอความเมตตา “ไม่นะ ได้โปรดปล่อยข้าไป”
เขาจ้องมองใบหน้าของเธอ และใช้หลังลิ้นเพื่อเช็ดน้ำตาในดวงตาของเธอ
ดวงตาแมวสีฟ้าของเขาจับจ้องไปที่เธอ เขาดูอ่อนโยน แต่เขาไม่มีท่าทีที่จะหยุด ไอร่าเกือบจะเป็นลมจากความเจ็บปวด
น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ “เชร์ ข้าเจ็บนะ”
...
คอนริตื่นขึ้นมาจากความกระหาย
เขารู้สึกปวดกระจายไปทั่วศีรษะ และพยายามลุกจากเตียง มือของเขาบังเอิญไปแตะถุงน้ำข้างเตียง
เขาหยิบถุงหนังขึ้นมาและกลืนน้ำไปสองอึก
คอนริรู้สึกสบายขึ้นมากหลังจากได้ดื่มน้ำ
ในเวลาเดียวกัน ประสาทสัมผัสของเขาก็ชัดเจนขึ้นมาก
เขาได้ยินเสียงร้องต่ำที่ดูเหมือนมาจากประตูถัดไป
เขาเงยหูแนบกำแพงและฟังอย่างใกล้ชิด
เขาได้ยินไอร่าร้องไห้ เสียงของเธอนุ่มนวลและอ่อนแอราวกับลูกแมวที่ถูกรังแก เธอดูน่าสงสารมาก
เกิดอะไรขึ้น ไอร่าถูกรังแกหรือ
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป เขากระโดดลงจากเตียงแล้วรีบออกไปทันที
ประตูปิดอย่างแน่นหนา แต่ชั้นไม้บาง ๆ นั้นไม่เป็นอะไรเลยสำหรับอสูร เขาส่งประตูไม้ปลิวไปด้วยการปัดกรงเล็บของเขา
เขารีบเข้าไปในห้องและเห็นไอร่าถูกกดทับอยู่ใต้ร่างเสือขาวตัวใหญ่ บริเวณนั้นของเธอถูกฉีกขาดและมีเลือดไหลออกมา
ไอร่าหน้าซีดด้วยความเจ็บปวดและขอร้องให้เชร์หยุด
เขารังแกผู้หญิงคนนี้จริง ๆ
คอนริโกรธจัดทันที
เขารีบวิ่งไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงเสือขาวขี้เมาออกไป “เชร์ ไอ้สารเลว”
ศีรษะของเชร์กระแทกกับกำแพงหิน ความเจ็บปวดก็ทำให้เขาสงบสติอารมณ์
เมื่อเขาเห็นอาการบาดเจ็บของไอร่า และนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำไป สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
คอนริอุ้มไอร่าขึ้นมาอย่างระมัดระวัง “ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่”
เขาพันหนังสัตว์ไว้รอบตัวไอร่า และวิ่งอย่างรวดเร็วไปยังบ้านของหมอบิดามด
ฟากัสกำลังหลับสนิทถูกคอนริปลุกให้ตื่น
ฟากัสโกรธมากจนเคราของเขาสั่น “ดึกดื่นป่านนี้ ทำไมถึงไม่นอน”
“ไอร่าได้รับบาดเจ็บ ไปดูเธอหน่อยเถอะ”
ทันทีที่เขาได้ยิน ความโกรธของฟากัสก็เปลี่ยนเป็นความวิตกกังวลทันที เขาปล่อยให้คอนริค่อย ๆ วางไอร่าลงบนเตียงก่อนที่จะตรวจดูบาดแผลของเธอ
ผิวหนังบนหน้าอกและหลังของไอร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงและบวม บาดแผลบนร่างกายส่วนล่างของเธอก็ร้ายแรงเช่นกัน
เธอตัวสั่นด้วยความกลัว ในขณะที่ดวงตาของเธอเบลอด้วยน้ำตา เธอยังคงอ้อนวอนว่า “ไม่ ไม่...”
ฟากัสรู้สึกโกรธเคือง “ไอ้สารเลวตัวไหนที่ทำเช่นนี้ เป็นเจ้าหรือ”
“เชร์”
ฟากัสรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ข้าไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าชายคนนี้ที่มักจะดูอ่อนโยนมาก เขาจะดุร้ายขนาดนี้บนเตียง”
คอนริหงุดหงิดมาก “อย่าพูดถึงเจ้าบ้านั่น รีบรักษาไอร่าเร็วเข้า”
ฟากัสพบสมุนไพรและทาอย่างระมัดระวังบนบาดแผลของไอร่า ใช้เวลาไม่นานอาการบวมก็บรรเทาลงและเลือดก็หยุดไหล
อย่างไรก็ตาม ไอร่ายังคงเจ็บปวด
เธอขดตัวเป็นลูกบอลใต้หนังสัตว์ ใบหน้าของเธอซีดและดวงตาของเธอแดง คอนริยังคงอยู่ข้าง ๆ เธอต่อไป
เมื่อไอร่าหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า คอนริจึงลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง เขาพูดกับฟากัสว่า “ปล่อยให้นางพักที่บ้านท่านสักพัก ช่วยดูแลนางด้วย”
ฟากัสถาม “แล้วเจ้าจะไปที่ใด”
คอนริเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง “ข้าจะไปสอนบทเรียนให้กับไอ้สารเลวนั่น”
...
เมื่อไอร่าตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลาบ่ายวันรุ่งขึ้น
เธอจำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้และยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่
เธอเกือบถูกข่มขืน
ฟากัสเข้ามาพร้อมยาต้ม เขาถามว่า “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือไม่”
ไอร่าสัมผัสบริเวณนั้นอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงพูดว่า “ยังเจ็บอยู่บ้าง แต่ก็ดีกว่าเมื่อคืนนี้มากแล้วค่ะ”
“ดื่มยานี้แล้ว มันจะไม่เจ็บมาก”
ยาชงสมุนไพรนี้คั้นจากน้ำผลไม้หลายชนิด สีเขียวเข้มนั้นแปลกมาก
ไอร่าถามอย่างขมขื่น “ข้าไม่ดื่มไม่ได้หรือ”
ฟากัสยืดหน้าของเขาและตำหนิอย่างรุนแรง “เจ้าได้รับบาดเจ็บ จะไม่ดื่มยาได้อย่างไร ถ้าไม่ดื่ม อาการบาดเจ็บจะหายหรือไม่ เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้เพิกเฉย รีบดื่มซะ เร็วเข้า”
ใบหน้าของไอร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการถูกดุ
เธอดื่มยาต้มรสขมและน้ำผลไม้รสหวานจากฟากัส
เธอกินผลไม้หวานถึงห้าผลในคราวเดียวกันเพื่อระงับความขมภายในปากของเธอ
ฟากัสมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของเธอ และหัวใจของเขาก็อ่อนลง “อย่ากลัวไปเลย คอนริช่วยเจ้าสอนบทเรียนให้กับเชร์แล้ว ต่อไปเขาจะไม่กล้ารังแกเข้าอีก”
ไอร่ายังคงโกรธเมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่เมื่อเธอได้ยินว่าเชร์ถูกคอนริทุบตี เธอก็อดกังวลไม่ได้ “เชร์เป็นยังไงบ้าง เขาถูกทุบตีรุนแรงหรือไม่”
“ไม่ต้องห่วง ผิวของเขาหนา แค่นั้นไม่ถึงตายหรอก”
ไอร่ายังคงกังวล “ข้าขอไปดูเขาเสียหน่อย”
ฟากัสจ้องมองเธอ “เชร์รังแกเจ้าเมื่อคืนนี้ เจ้ายังจะรีบไปหาเขาอยู่อีกหรือ เจ้าควรจะเพิกเฉยกับเขาสักพัก ด้วยวิธีนี้เขาจะได้เรียนรู้และหยุดรังแกเจ้า”
ไอร่าก้มศีรษะลงและหยุดพูด
เธอไม่มีครอบครัวและเชร์เป็นเพียงคนเดียวในครอบครัวของเธอ
เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อเขาได้
ฟากัสออกไปพร้อมกับชามเปล่า
ขณะที่เขาก้าวออกจากประตู เขาเห็นเชร์ยืนอยู่ใกล้ ๆ
ฟากัสขมวดคิ้วทันที หนวดเคราสีขาวของเขาก็สั่นด้วยความโกรธ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่ อารมณ์ของไอร่าเพิ่งจะสงบลง หยุดทำให้นางกลัวได้แล้ว”
เชร์เพิ่งถูกคอนริทุบตี ใบหน้าและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บและดูค่อนข้างไม่เรียบร้อย
อย่างไรก็ตามไม่ว่าร่างกายของเขาจะเจ็บแค่ไหนก็เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในใจ
ตราบใดที่เขานึกถึงอาการบาดเจ็บของไอร่า เขาก็หวังว่าเขาจะฆ่าตัวตาย
เขารู้แล้วว่าไอร่าในตอนนี้จะต้องเกลียดเขา เขาไม่ต้องการที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเธอในตอนนี้ แต่เขาอยากเจอเธอจริง ๆ
‘แค่ได้มองแวบเดียวก็เพียงพอ’
เขาก้มศีรษะด้วยความพ่ายแพ้ “ข้าอยากเจอนาง..” เขาพูดด้วยเสียงเบาราวกับกระซิบ
ฟากัสปฏิเสธเขาอย่างไร้ความปรานี
“ไอร่าไม่เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บ แต่นางยังกระวนกระวายใจมากอีกด้วย ตอนนี้นางต้องพักผ่อนอย่างเงียบ ๆ อย่ารบกวนนาง”
