บทที่ 55 : แผนการสร้างหุ่นเชิด!
บทที่ 55 : แผนการสร้างหุ่นเชิด!
สามารถบอกได้เลยว่า…..โอนีลเป็นอัจฉริยะในการสร้างเมือง
อย่างมาก
ทุกด้านที่จำเป็นสำหรับเมืองๆหนึ่งได้รับการคิดและวิจัยอย่างรอบคอบมาก
ในที่สุด, แผนการก่อสร้างเมืองก็เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์
“โอนีล ลุงแมตต์….ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของพวกเจ้า”
“ข้าพอใจมากกับแผนการสร้างเมืองนี้ …..เรามาลงมือทำกันเลยดีกว่า!” เรย์มอนด์กล่าวอย่างไม่ลังเล
ไม่ต้องพูดถึงว่าแนวคิดเหล่านี้จะสามารถบรรลุผลได้ไกลแค่ไหนในท้ายที่สุด
ถึงแม้จะเป็นเเค่หนึ่งในสิบของที่โอนีลคาดการณ์ไว้…..มันก็ยังค่อนข้างดีอยู่ดี!
“ท่านลอร์ดบารอน, ท่านสุภาพเกินไป เเล้ว…..นี่คือสิ่งที่เราควรทำ”
หลังจากได้รับการยืนยันและอนุมัติจากเรย์มอนด์ โอนีลก็มีความสุขอย่างมาก
แต่ในขณะเดียวกัน….เขาก็ยังกังวลเกี่ยวกับบางอย่างอยู่เล็กน้อย
เขาเหลือบมองแมตต์-เยอร์มันอย่างคลุมเครืออยู่ตลอดเวลา
มันดูเหมือนจะมีปัญหาอะไรใช่มั้ย?
เมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งเหล่านี้….เรย์มอนด์ก็ถามอย่างสงสัย
“ลุงแมตต์, โอนีล….เรายังมีปัญหาอื่นอีกใช่ไหม?”
“เรย์มอนด์, เรามีปัญหาจริงๆ” แมตต์-เยอร์มันพยักหน้ารับและพูดต่อเบาๆ
"แม้ว่าเราจะมีการร่างแผนการสร้างแล้ว….แต่จำนวนวัสดุก่อสร้างที่ต้องใช้นั้นมหาศาลมาก, เเละนี่เป็นปัญหาใหญ่!"
เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม
“ลุงแมตต์, ต้องการอะไรใหม….บอกข้ามาได้เลย ข้าจะจัดการให้!”
การก่อสร้างเมือง…มันเป็นแผนระยะยาวที่ไม่สามารถทำได้ในชั่วข้ามคืน
ดังนั้น, จึงเป็นเรื่องปกติที่จะเกิดปัญหา…..เเละเราต้องแก้ไขไปทีละขั้นตอน
"เรย์มอนด์, ตอนนี้มันมีช่องว่างขนาดใหญ่สำหรับวัสดุก่อสร้างในเมือง….พวก หิน แร่ธาตุ ซีเมนต์ ฯลฯ!"
แมตต์-เยอร์มันตรงเข้าประเด็น, เเละเริ่มอธิบายอย่างละเอียดทันที
“แม้ว่าพื้นที่ปัจจุบันของเราจะมีศักยภาพในการพัฒนาที่ดี แต่ก็มีปัญหาที่ยุ่งยากมากเช่นกัน….นั่นคือมันไม่มีแร่หินอยู่ใกล้ๆพื้นที่นี้เลย!
“เเละนั่นหมายความว่างานก่อสร้างในเมืองของเรา ต้องอาศัยการขนส่งจากภายนอกจึงจะสามารถทำให้เสร็จสมบูรณ์ได้!”
“อย่างที่สองคือแร่ธาตุ แร่เหล็ก แร่ทองแดง….. ซึ่งพวกนี้มีลักษณะคล้ายเเร่หิน, แม้ว่าความต้องการจะค่อนข้างน้อยแต่ก็ยังจำเป็นมาก”
“แล้วเรื่องซีเมนต์ล่ะ...” เรย์มอนด์ถามต่อทันที
หลังจากหยุดคิดชั่วคราว, ดวงตาของ แมตต์-เยอร์มัน ก็เปล่งประกายแล้วเขาก็พูดว่า
“ขั้นตอนการทำปูนซีเมนต์นั้นไม่ใช่เรื่องยาก…..แต่มันต้องใช้การเผา เเละการอบด้วยระยะเวลาที่เหมาะสม”
“ยิ่งไปกว่านั้นเปลวไฟธรรมดามักจะล้มเหลวเพราะการควบคุมความแม่นยำทำได้ยาก…ดังนั้น ถ้าเป็นนักเวทย์จะทำเรื่องนี้ได้ดีที่สุด”
“เเต่เรามีนักเวทย์ไฟน้อยมาก!”
“มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น”
"ถ้าพูดตามตรง….ความก้าวหน้าของการผลิตปูนซีเมนต์นั้นช้ามาก!”
“เรย์มอนด์ปัญหาเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ….และเราไม่สามารถเร่งรัดให้เร็วขึ้นได้ เราทำได้แค่ทำอย่างช้าๆ เท่านั้น!”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เรย์มอนด์ก็ไม่ลังเลทันที
การสร้างเมืองเป็นเรื่องใหญ่มาก…..เเน่นอนว่าเจ้าจะพบปัญหาในทุกด้านอย่างแน่นอน
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องลงมือแล้ว!
ไม่สำคัญว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นหรือไม่
……เพียงแค่แก้ไขมันก็พอเเล้ว
และเขาก็มีความมั่นใจอย่างมาก, ว่าเขาจะสามารถช่วยแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน
“แล้วมีวิธีแก้ไขปัญหาเหล่านี้หรือเปล่า?” เรย์มอนด์ถามทันที
…….
“เรื่องแรกคือเรื่องวัสดุก่อสร้างในเมือง!”
“นี่คือเรื่องสำคัญสูงสุด….เพราะมันเป็นพื้นฐานของทุกสิ่ง” แมตต์-เยอร์มันเอ่ยด้วยแววตาลุกวาว
“เราจะต้องค้นหาแหล่งที่มาของหินและแร่ธาตุโดยเร็วที่สุด! และบุคคลเดียวที่สามารถจัดหาแหล่งสินค้าขนาดใหญ่เช่นนี้ให้กับเราได้…ก็คือไวเคานต์เคลย์!”
“ไวเคานต์เคลย์?” เรย์มอนด์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อนี้
ทำไม….เขาจึงรู้สึกว่าชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นเคย?
เเละทันใดนั้น, ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที
"กลุ่มพันธมิตรเคลย์"
“ใช่….เป็นพวกเขา!” แมตต์-เยอร์มัน พยักหน้าและพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ไวเคานต์เคลย์…..ผู้ก่อตั้งกลุ่มพันธมิตรเคลย์, เเละเขาก็เป็นขุนนางผู้ทรงพลังมาก!”
“เขามีผู้ใต้บังคับบัญชาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับหก….ดังนั้นสถานะและความแข็งแกร่งของเขาจึงถือว่าอยู่ระดับสูงสุดในบรรดาขุนนางเเถบนี้ทั้งหมด!”
“นอกจากนี้ เขายังมีฉายาของตัวเองอีกด้วย…..นั่นคือ, ราชาศิลา!
“ราชาศิลา?”
"ใช่......" แมตต์-เยอร์มันพยักหน้า
“ไวเคานต์เคลย์เป็นเจ้าของทรัพยากรหินและแร่ธาตุจำนวนมากในดินแดนของเขา และเขาใช้มันเป็นฐานสร้างความมั่งคั่งมากมายให้ตนเอง
"โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตฟางเกา ของเรา….ความแข็งแกร่งด้านทรัพยากรหินของไวเคานต์เคลย์เป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุด”
“ดังนั้นถ้าเราสามารถซื้อหินจากเขาได้…..นั่นก็ไม่น่าจะมีปัญหาสำหรับแผนการก่อสร้างเมืองของเรา”
"แต่…..ถ้าจะซื้อทรัพยากรจากเขา มันก็เป็นปัญหาเช่นกัน!"
แมตต์-เยอร์มันมองไปที่เรย์มอนด์อย่างคลุมเครือ
เมื่อเห็นเช่นนี้, ฝ่ายหลังก็เริ่มครุ่นคิดเช่นกัน
ปัญหา?
ใช่…นี่ดูเหมือนจะเป็นปัญหาจริงๆ
หากเขาต้องการซื้อหินของไวเคานต์เคลย์….อีกฝ่ายก็จะรู้ว่าเขาต้องการสร้างเมืองที่นี่
เเน่นอนว่ากลุ่มพันธมิตรเคลย์ต้องเรียกร้องค่าภาษีจากเขาเเน่ๆ….แต่เขาไม่ต้องการที่จ่ายภาษีให้พวกเขา!
ดังนั้น…..นี่เป็นความขัดแย้งที่ยากลำบากมาก
“ข้ามีความคิดหนึ่ง” ทันใดนั้นแมตต์-เยอร์มันก็เอ่ยขึ้นมา
“เจ้ายังจำข้อมูลที่ข้าบอกเจ้าไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม”
“ไวเคานต์วิลล์ก็เป็นหนึ่งในสี่ไวเคานต์หลักของกลุ่มพันธมิตรเคลยเช่นกัน…..ดังนั้นหากเขาหรือคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องออกหน้าเพื่อซื้อหินให้เรา”
“นี่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาใดๆเลยไม่ใช่หรือ?” แมตต์-เยอร์มันกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เเล้วเขาจะออกหน้าให้เราเหรอ?” เรย์มอนด์ถามอย่างสับสน
เเต่ทันใดนั้นเขาก็ตอบสนอง….และดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น!
“ลุงหมายถึง….เราจะหาหุ่นเชิดมาควบคุมเมืองบิตัน?”
"ถูกต้อง......"
“ไวส์เคานต์วิลล์ล์นั้นมีลูกสิบแปดคน…..ลูกคนที่เจ็ดของเขาชื่อวิงเกอร์แมน, เขาเกิดมาเพราะแม่ของเขาถูกบังคับให้เเต่งงาน ดังนั้นเขาจึงมีสถานะต่ำมากเเละถูกรังแกมาโดยตลอด!”
“ข้าจึงคิดว่า…เราสามารถใช้เขาได้”
“เราสามารถสนับสนุนเขาอย่างลับๆ ให้เป็นไวเคานต์คนใหม่…..เเละด้วยการควบคุมเขา, สายธุรกิจของเเม่น้ำลองตันตะวันตกก็สามารถทำให้เราได้รับผลตอบแทนมากมาย”
“เรย์มอนด์…..เจ้าคิดอย่างไรกับเเผนนี้?”
"ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง.....…" เรย์มอนด์พยักหน้าโดยไม่ลังเล
“เอาล่ะ…..เรื่องนี้ปล่อยให้ข้าจัดการเอง!”
การก่อสร้างเมืองได้เริ่มขึ้นแล้ว และตอนนี้เขาไม่มีอะไรทำ
ดังนั้น….เขาควรจะหาอะไรเล่นสักหน่อยเพื่อฆ่าเวลา
เเละเเผนการนี้ก็เข้าทางเค้าอยู่พอดี
ไวเคานต์วิลล์?......ชายผู้นี้มาหาเรื่องหมู่บ้านเขาถึงสองครั้ง, ตอนนี้ ถึงเวลาที่เขาจะต้องตายได้เเล้ว!
อีกอย่าง….แมตต์-เยอร์มันก็พูดถูก
ถ้าเราสามารถสนับสนุนเเละควบคุมไวเคานต์ของเมืองบิตันได้…..มันก็สามารถช่วยเขาประหยัดเวลาไปได้มาก!
เมื่อเคลียร์เรื่องนี้ในหัวได้เเล้ว….เขาก็ถามอีกครั้ง
“ลุงแมตต์, โอนีล…..มีอะไรให้ข้าช่วยอีกไหม”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, แมตต์-เยอร์มันก็ได้เเต่ส่ายหัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าเป็นไปได้ เราจำเป็นต้องรับสมัครนักเวทย์ธาตุไฟเพิ่ม….แต่เรื่องนี้มันไม่ง่ายเลย, มันขึ้นอยู่กับโชคเท่านั้น”
“ดังนั้น…..ตอนนี้จึงไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้อีกเเล้ว”
“นักเวทย์ธาตุไฟ?” เรย์มอนด์พึมพำและจดเรื่องนี้ไว้ในใจ
"เอาล่ะ…..ข้าไปเมืองบิตันเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ก่อนนะ!"
“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของท่าน, ลอร์ดบารอน!” แมตต์-เยอร์มันกล่าวพร้อมคุกเข่าข้างหนึ่งลง
“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของท่าน, ลอร์ดบารอน!” โอนีลก็รีบก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วและพูดด้วยความเคารพเช่นกัน
ความเป็นจริง, ลูกน้องอย่างพวกเขาควรจะทำให้เรื่องแบบนี้เสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์
แต่ตอนนี้?......พวกเขากลับต้องรบกวนท่านลอร์ดให้ทำด้วยตนเองเป็นการส่วนตัว, นี่ถือเป็นความผิดของพวกเขาจริงๆ!
ถ้าเป็นลอร์ดคนอื่น…..พวกเขาคงจะถูกลงโทษเเละไล่ออกไปแล้ว
หรืออาจจะถูกฆ่าด้วยซ้ำ!
ดังนั้น…ท่านลอร์ดของพวกเขาเป็นคนดีจริงๆ! (โดนลูกน้องใช้งาน 55555)
“งั้น….ข้าไปก่อนนะ!”
หลังจากยิ้มและโบกมือ เรย์มอนด์ก็เดินจากไปโดยตรง
เเละเพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตา, เขาจึงพาอัลเดอร์สันและโอเวนส์ไปด้วยเท่านั้น
เเต่ความแข็งแกร่งของทั้งคู่…..หนึ่งคือระดับหก และอีกหนึ่งคือระดับห้า
รวมกับพลังของเรย์มอนด์เข้าไป…..พวกเขาสามคนควรจะสามารถตะลุยไปได้ทั่วทุกที่เเล้ว
…….
ไม่กี่วันต่อมา
เมืองบิตัน
ณ ปราสาทของไวเคานต์วิลล์
เมื่อลูกชายคนสำคัญเเละกองทัพไร้การติดต่อมาจนถึงตอนนี้
ในที่สุด, ไวเคานต์วิลล์ก็เริ่มวิตกกังวล และหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ!
“ให้ตายเถอะ ให้ตายเถอะ”
“ไม่ซิ…..มันเป็นไปไม่ได้!”
“ลูกของข้า…..จะพ่ายเเพ้บารอนตัวเล็กๆคนนั้นได้อย่างไร!”
ไวเคานต์วิลล์มีใบหน้าบิดเบี้ยวเเละตะโกนอย่างบ้าคลั่งอยู่ในห้องของตน
ทำลายของใช้ทุกสิ่งเพื่อระบายความโกรธของเขา!
“ปังงงงง”
“โครมมมม”
และด้านหน้าเขา
มีชายหนุ่มผมสีม่วงที่ดูอายุราว 30 กว่าๆกำลังยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
เขาก้มศีรษะลงอย่างเงียบงัน….ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเลือด ราวกับว่าเขาถูกอะไรบางอย่างกระแทกมาก่อนหน้านี้
แต่ถึงอย่างนั้น….เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆเลยในเวลานี้
เขาแค่กำหมัดแน่น,ไม่ได้พูดอะไร…..เเละยังคงปล่อยให้ไวเคานต์วิลล์ทำลายข้าวของต่อไป
แต่ยิ่งสิ่งนี้เกิดขึ้น…..ดูเหมือนว่าไวเคานต์วิลล์ก็จะยิ่งโกรธมากขึ้น
ปัง!!!!
ทันใดนั้นเขาก็หยิบแจกันขึ้นมาอีกครั้งแล้วกระเเทกหัวของชายผมสีม่วงจนแจกันระเบิด
เศษซากปลิวว่อน และเลือดก็กระเซ็นออกมาอีกครั้ง!
“ขยะ….เจ้าขยะ, เจ้าเป็นใบ้หรือไงถึงไม่พูดอะไรเลย”
“อา….ถ้าข้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ข้าควรจะบีบคอเจ้าให้ตายไปเลย ไอ้โง่ ไอ้ขยะ เจ้านี่มันเหมือนกับแม่สารเลวของเจ้าเลย!”
“พวกเจ้าล้วนเป็นขยะ! ไอ้ขยะ!”
ไวเคานต์วิลล์ล์สาปแช่งอย่างรุนแรง
เเต่ก็เหมือนเคย…..แม้ว่าใบหน้าที่ก้มลงของชายผมสีม่วงจะโกรธมาก, แต่เขาก็ยังไม่กล้าแสดงอารมณ์ออกมา
เขาทำได้เพียงก้มศีรษะลงและอดทนต่อทั้งหมดนี้อย่างเงียบๆ…..เหมือนเขาเคยชินกับเรื่องเเบบนี้มาหลายปีแล้ว
……อยู่อย่างนี้เสมอมา
“ออกไปให้พ้นหน้าข้า ไอ้ขยะ…..ออกไปเดี๋ยวนี้!”
ในที่สุด, ไวเคานต์วิลล์ล์ก็ทนไม่ไหวและคำรามด้วยความโกรธ
ชายผมสีม่วงหันหลังกลับและจากไปอย่างเงียบๆ...
"โครม!"
"เคร้ง!"
แล้วในห้องนั้น
ก็ยังคงได้ยินเสียงการทำลายข้าวของต่างๆอย่างรุนแรงและรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อออกมาจากห้องไวเคานต์วิลล์เเล้ว…..ชายผมสีม่วงในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมา
จากนั้น, เขาก็พึมพำด้วยดวงตาเป็นประกาย!
อีวาน…..อีวานเเละกองทัพของเขาตายไปแล้วจริงๆเหรอ?”
……..
เขาหนุ่มคนนี้ชื่อวิงเกอร์แมน
ในบรรดาทายาทจำนวนมากของไวเคานต์วิลล์…..เขาเป็นคนที่โดนดูหมิ่นมาก
เนื่องจากภูมิหลังที่ย่ำแย่ของเขา เขาจึงถูกทารุณกรรมและรังแกตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
จนกระทั่งเขาพยายามอย่างหนักเพื่อเป็นนักรบขั้นสูงระดับสี่
หลังจากนั้น, สถานการณ์ของเขาก็ดีขึ้นเล็กน้อย...
แต่…..เเค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เพราะพ่อของเขายังมีลูกชายอีกคนที่โดดเด่นกว่า
อัศวินปฐพีระดับห้า—อีวาน!
มันเป็นเพราะการมีอยู่ของอีกฝ่าย…..เขาจึงไม่กล้าต่อต้านใดๆ, ดัง….ทำได้แค่อดทนมาจนถึงวันนี้!
แต่ตอนนี้!!!
หลังจากที่เขารู้ว่าอีวานและคนอื่นๆ อาจจะตายไปแล้ว…. หัวใจที่บิดเบี้ยวของเขาซึ่งถูกกดไว้มาเป็นเวลานานในที่สุดก็ประสบกับคลื่นความไม่พอใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ทำไม….เขาถึงได้รับการปฏิบัติเเบบนี้
ทำไม….เขาต้องทุกข์ทนกับอะไรเเบบนี้
เขาไม่เต็มใจที่จะเป็นต่อไปเเบบนี้อีกเเล้ว
…….
“เจ้าคือวิงเกอร์แมนใช่ไหม”
เเต่ทันใดนั้น, มันก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น…..เเละเสียงนี้ก็ทำให้ม่านตาของเขาหดตัวลงอย่างระเเวดระวังทันที
“ใคร….นั่นเสียงใคร!”
การแสดงออกของวิงเกอร์แมน เปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็รีบดึงอาวุธออกมา
ต้องรู้ก่อนว่านี่คือปราสาทของไวเคานต์…..กองกำลังป้องกันของที่นี่แน่นหนามาก, มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จู่ๆจะมีใครเข้ามาได้
แต่…..มันเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้?
“ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งกังวลไป...อย่างน้อยเจ้ากับข้าก็ไม่ใช่ศัตรูกันหรอก”
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง, จากนั้นร่างทั้งสามก็ค่อยๆปรากฏขึ้นที่มุมมืดของปราสาท
คนหนึ่งคน….เเละสัตว์เวทย์อีกสองตัว!?
“ขอข้าแนะนำตัวก่อน….. ข้าบารอนเรย์มอนด์, ลอร์ดแห่งหมู่บ้านเกรย์สโตน”
“ยินดีที่ได้รู้จัก, วิงเกอร์แมน!” เรย์มอนด์พูดด้วยรอยยิ้ม
แน่นอนว่าด้านข้างเขาคืออัลเดอร์สันและโอเวนส์!
“ระดับหก, สัตว์เวทย์ระดับหก?”
เห็นได้ชัดว่าวิงเกอร์เเมนสัมผัสพลังของสัตว์เวทย์ทั้งสองได้
เเละเมื่อเขาเหลือบมองอัลเดอร์สันสองสามครั้ง….ใบหน้าของเขาก็ซีดลงเรื่อยๆ
นี่คือสัตว์เวทย์ระดับหกจริงๆ…..มันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
แต่เขาก็ยังคงบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง…..จากนั้นมองเรย์มอนด์แล้วพูดอย่างระมัดระวัง
“ท่านผู้แข็งแกร่ง…..ไม่รู้ว่าท่านมาหาข้าทำไมหรือ?”
“มีอะไรอยากคุยกับข้าหรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เรย์มอนด์ก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“พ่อของเจ้า, ไวเคานต์วิลล์ได้ส่งกองทหารมาโจมตีดินแดนของข้า แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขา……อ่อนแอ”
“ดังนั้น….พวกเขาจึงถูกพวกเราสังหารทิ้งทั้งหมด!”
เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้…..วิงเกอร์แมนก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย
บัดนี้, สัตว์เวทย์ระดับหกได้ปรากฏต่อหน้าเขาแล้ว
เเละนี่สามารถอธิบายได้ทุกอย่างว่าทำไม อีวาน ดอร์แรนซ์ และคนอื่นๆถึงขาดการติดต่อไป
ด้วยพลังของสัตว์เวทย์ตนนี้, พวกอีวานคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเเล้ว
………………