ตอนที่ 16 นายหญิง
ตอนที่ 16 นายหญิง
ไอร่าถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยความปั่นป่วน
เธอลุกขึ้นนั่งและขยี้ตา “ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น”
เชร์เข้ามาพร้อมกับน้ำร้อนและเอาหนังสัตว์เปียกมาด้วย ขณะที่เขาเช็ดใบหน้าของหญิงสาวตัวน้อย เขาก็พูดว่า “เผ่าหมาป่าที่ลุ่มแม่น้ำดำมาที่นี่”
“แม่น้ำดำ?” ไอร่าอยากรู้อยากเห็น “สถานที่นั้นคืออะไร”
“แม่น้ำดำอยู่ทางใต้ของภูเขาหิน ซึ่งมีชนเผ่าสัตว์อสูรทั้งเล็กและใหญ่อาศัยอยู่ หนึ่งในนั้นคือเผ่าหมาป่า พวกเขาถูกเรียกว่าเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ”
ไอร่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่นี่มีชนเผ่าหมาป่าหลายเผ่า เธอคิดว่ามีเพียงภูเขาหินเท่านั้นที่มีเผ่าหมาป่า
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เผ่าหมาป่าที่อาศัยอยู่ที่แม่ดำเรียกว่าเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ แล้วเผ่าหมาป่าที่อาศัยอยู่บนภูเขาหินที่นี่ เรียกว่าเผ่าหมาป่าหินใช่ไหม”
“ใช่” เขาลูบศีรษะของเธอ ดวงตาสีฟ้าของเขาเต็มไปด้วยคำสรรเสริญ “สาวน้อยของข้า ฉลาดมาก”
ไอร่า “...”
เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกเกลี้ยกล่อมเหมือนเด็ก
เธอยังคงถามต่อไปว่า “ชนเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำมาทำอะไรที่นี่”
“ผู้นำของเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำและบิดาของคอนริเป็นพี่น้องกัน พวกเขาต้องมาที่นี่เพื่อคอนริ”
ไอร่าเข้าใจ “มาเยี่ยมญาติ”
เชร์ไม่คิดว่าพวกเขามาที่นี่เพียงเพื่อมาเยี่ยมญาติ พวกเขาจะไม่มาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล การเลือกขึ้นมาบนภูเขาแสดงว่าพวกเขามีความต้องการบางสิ่งบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องภายในของชนเผ่าหมาป่า และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาและไอร่า
อากาศข้างนอกเริ่มเย็นลง แต่อุณหภูมิในถ้ำยังคงค่อนข้างสูง ไอร่ายังคงสวมชุดหนังสัตว์ของเธอและไม่รู้สึกหนาวเลย
ไอร่าของให้เชร์ช่วยทำกระเป๋าให้เธอ
กระเป๋าที่ทำจากหนังสัตว์ไม่เพียงแต่กันน้ำได้ แต่ยังทนทานอีกด้วย เธอวางถุงผ้าที่บรรจุหนังสือภาพประกอบหนังแกะและคบจุดไฟไว้ในกระเป๋าคาดเอว
ไอร่าพันกระเป๋าคาดเอวของเธอแล้วยิ้มให้กับเชร์ “เจ้าเก่งเรื่องเข็มจริง ๆ”
เขาไม่เพียงแต่สามารถทำรองเท้าบูตหนังได้เท่านั้น แต่เขายังสามารถทำชุดชั้นในและกระเป๋าคาดเอวได้อีกด้วย ฝีเข็มมีความหนาแน่น และฝีมือการทำก็ดีเป็นพิเศษ เขาเป็นพ่อบ้านที่สมบูรณ์แบบในยุคนี้
เชร์ดีใจที่ได้รับคำชม
เขาชอบทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อสาวน้อยของเขา
ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลักให้เปิดจากด้านนอกด้วยเสียงดังปัง
ไอร่าตกตะลึง เธอเห็นสัตว์ตัวผู้ตัวสูงและแข็งแรงสองตัวยืนอยู่ที่ประตู
พวกเขาดูไม่คุ้นเคย พวกเขาต้องเป็นหมาป่าจากเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ
พวกเขาตะโกนอย่างไม่พอใจว่า “คนที่อยู่ในถ้ำนี้อยู่ไหน ออกมา”
ความหนาวเย็นแวบขึ้นมาในดวงตาของเชร์
เขาสัมผัสหญิงสาวตัวน้อยของเขาที่ด้านหลังอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว ข้าจะออกไปดูเอง”
เขาเดินไปที่ประตู “มีอะไร”
“ผู้หญิงในครอบครัวของเราชื่นชอบถ้ำของเจ้ามาก รีบย้ายออกไปซะ สถานที่แห่งนี้ต่อไปจะเป็นของครอบครัวของเรา”
ผู้หญิงหายากมาก ตราบใดที่มีบางอย่างดึงดูดสายตา พวกผู้ชายก็มักจะยอมจำนน แต่เชร์แตกต่างออกไป ผู้หญิงคนเดียวที่สามารถทำให้เขายอมจำนนโดยไม่มีเงื่อนไขคือไอร่า
ผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ไร้ค่าสำหรับเขา ราวกับวัชพืชตามริมถนน
เขาพูดอย่างใจเย็น “ข้าขอปฏิเสธ”
“ฮะ เจ้าพูดว่าไงนะ กล้าปฏิเสธคำขอของผู้หญิงได้ยังไง”
เชร์ไม่อยากหายใจไม่ออก จึงหันหลังจะจากไป แต่อสูรร้ายสองตัวกลับไม่ยอมที่จะปล่อยให้เขาไป พวกเขาเหวี่ยงหมัดใส่เขาจริง ๆ
เชร์ไม่เคยสุภาพกับคนที่เหวี่ยงหมัดมาหาเขา
เขาคว้าหมัดของสัตว์ร้ายตัวหนึ่งแล้วบิดมัน หักกระดูกคู่ต่อสู้ในมือของเขา
สัตว์อสูรตัวผู้หอนด้วยความเจ็บปวด
เชร์ส่งสัตว์อสูรอีกตัวบินไปไกลด้วยการเตะ “ออกไป!” เขาพูดอย่างเย็นชา
อสูรสองตัวไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงหลบหนีไป
เชร์ยึดประตูแล้วพูดกับไอร่าว่า “สิ่งต่าง ๆ อาจจะวุ่นวายในเผ่าหมาป่าที่นี่ พยายามอย่าออกไปข้างนอกเพียงลำพัง เจ้าจะได้ไม่เจอกับอันตราย”
ไอร่าตอบอย่างจริงจังว่า “อืม”
ดูจากสัตว์อสูรสองตัวในตอนนี้ เห็นได้ว่าสัตว์อสูรเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำไม่มีมารยาทแม้แต่น้อย เนื่องจากพวกเขาสามารถครอบครองบ้านด้วยกำลัง พวกเขาสามารถทำสิ่งที่ชั่วร้ายมากกว่านี้ได้เช่นกัน
หลังจากที่สัตว์ตัวผู้จากไป พวกเขาก็กลับไปยังถ้ำที่พวกเขาอาศัยชั่วคราว
ตัวเมียหน้าอกใหญ่นอนอยู่บนเตียงหินที่ปูด้วยหนังสัตว์ เธอเพลิดเพลินกับบริการของผู้ชายหลายตัว
เธอเห็นชายสองคนถูกทุบตีจึงขมวดคิ้วทันที “เกิดอะไรขึ้น? ข้าบอกให้เจ้าไปหาถ้ำใกล้บ้านของคอนริไม่ใช่รึ ทำไมถึงกลับมาหน้าตาเช่นนี้”
“ดาเนีย ไม่เพียงแต่ชายคนนั้นจะปฏิเสธที่จะยกถ้ำให้กับเรา แต่เขายังตีเราด้วย”
ผู้หญิงคนที่ชื่อดาเนียนั่งตัวตรง ใบหน้าของเธอมืดมน “ผู้ชายกล้าดียังไงมาปฏิเสธคำขอของข้า”
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในบรรดาชนเผ่าที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำ เธอนิสัยเสียมาโดยตลอด และพวกผู้ชายก็ยอมทำตามคำขอของเธอเสมอ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกปฏิเสธ และเธอก็โกรธมาก
ดาเนียบุกออกไปพร้อมกับเพื่อนชายอีกกว่าสองโหลของเธอ เพื่อสร้างปัญหาให้กับเชร์
แต่ทันทีที่เธอกระแทกประตูให้เปิดออก เธอเห็นเขากอดผู้หญิงตัวเล็กอยู่
ไม่เพียงแต่เธอต้องตะลึง แต่เพื่อนชายอีกสองโหลที่อยู่รอบตัวเธอก็ตกตะลึงเช่นกัน
พวกเขาไม่คาดหวังว่าจะมีผู้หญิงอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้
หากพวกเขารู้ว่ามีผู้หญิงอาศัยอยู่ที่นี่ พวกเขาคงไม่คิดจะครอบครองบ้านหลังนี้
พวกผู้ชายต่างก็ละอายใจเล็กน้อยและไม่กล้ามองหน้าไอร่า
มีเพียงดาเนียเท่านั้นที่จ้องมองไปที่ใบหน้าของไอร่า หน้าอกใหญ่ของเธอสั่นไปด้วยความโกรธ
ผิวของผู้หญิงคนนี้จะเนียนได้อย่างไร ผมของเธอจะเรียบเนียนขนาดนี้ได้อย่างไร เอวของเธอจะคอดบางขนาดนี้ได้อย่างไร
ผู้หญิงเลวทรามคนนี้จะดูดีขนาดนี้ได้อย่างไร
ความอิจฉาทำให้ดาเนียเสียสติ
ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว “เจ้ามาจากไหน นางผู้หญิงป่า ในฐานะคู่ครองของหัวหน้าเผ่าหมาป่า ตอนนี้ข้ากำลังสั่งให้เจ้าไสหัวออกไป เผ่าหมาป่าไม่ต้อนรับเจ้า”
ไอร่าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างช้า ๆ “ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน เจ้าน่าจะเป็นสตรีของเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำหรือไม่ นี่คือภูเขาหิน แม้ว่าเจ้าจะเป็นคู่ครองของหัวหน้าเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำก็ตามที แต่เจ้าก็ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเผ่าหมาป่าหินได้ใช่หรือไม่”
“ใครบอกเจ้าว่าข้าเป็นคู่ครองของหัวหน้าเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ ข้าเป็นคู่ครองของผู้นำเผ่าหมาป่าหิน ข้าเป็นนายหญิงของที่นี่”
ดาเนียเงยคางขึ้น ดูภูมิใจอย่างเหลือทน
ไอร่าตกตะลึง “คอนริมีคู่ครองตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”
ดาเนียประกาศอย่างไม่ไยดี “วันนี้ข้ามีจินตนาการกับเขา เขาจะต้องมาเป็นคู่ครองของข้าอย่างแน่นอน”
“โอ้ เป็นความปรารถนาของเจ้า” ไอร่าพึมพำเบา ๆ “ข้ารู้แล้ว ด้วยอารมณ์ของคอนริ เขาจะยอมรับผู้หญิงเป็นคู่ครองของเขาได้อย่างไร”
“เจ้าเรียกว่าการคิดปรารถนาอะไรกัน เป็นเกียรติของเขาที่ข้าได้จินตนาการกับเขา เขาควรจะคุกเข่าลงด้วยความขอบคุณ”
“ใครบอกว่าควรคุกเข่าขอบคุณ” ทันใดนั้นเสียงของคอนริก็ดังขึ้น
สัตว์ร้ายตัวผู้ที่กั้นทางเข้าประตูก็ถอยห่างออกไปเพื่อเคลียร์เส้นทาง
คอนริเดินช้า ๆ สายตาของเขากวาดมองดาเนียด้วยความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง
ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกับคนที่เขาเคยเห็นมาก่อนทุกประการ
เห็นแก่ตัว โลภ โหดร้าย และให้ความสำคัญกับตัวเอง พวกเธอคิดเสมอว่าโลกทั้งใบควรหมุนรอบตัวพวกเธอ
แค่มองดูพวกเธอ ก็ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง!
